Ἀπό τό ἀρχεῖο τῆς «Ἑστίας», 6 Ὀκτωβρίου 1923
Πῶς νά μή παραδεχθῇ κανείς, ὅτι οἱ πρόγονοί μας ἔφθασαν τό κορύφωμα τῆς ἀνθρώπινης σοφίας; Ἰδού μία νέα ἀπόδειξις, ποῦ μᾶς ἔρχεται ἀπό τήν Ἀμερικήν. Οἱ καλοί Ἀμερικανοί ἐδοκίμασαν νά κινήσουν ἕνα «κακόν εὐ κείμενον». Ἐδοκίμασαν νά ἐξορίσουν τό οἰνόπνευμα ἀπό τήν χώραν των. Καί ποῖον εἶνε τό ἀποτέλεσμα μετά πειραματισμόν σαράντα ὁλοκλήρων μηνῶν; Μᾶς τό περιγράφει ὁ ὑπουργός τῆς Δικαιοσύνης τῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν κ. Ντέγκερτυ εἰς τόν ἀπολογισμόν του τῆς περιδήμου «ξηρᾶς διαίτης», ἀπό τήν ὁποίαν οἱ διῶκται τοῦ οἰνοπνεύματος εἶχαν ἐλπίσει ὅτι θά μεταβάλῃ τήν Ἀμερικήν εἰς ἐπίγειον Παράδεισον, ἔνθα «ἀπέπτη πᾶσα ὀδύνη, λύπη καί στεναγμός».
Ὁ κ. Ντέγκερτυ, λοιπόν, ἀποφαίνεται ἐπιγραμματικώτατα, ὅτι ἡ περίοδος αὐτή τῶν σαράντα νηφαλίων μηνῶν ὑπῆρξεν «ἡ τραγικωτέρα περίοδος τῆς Ἱστορίας τῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν καί ταυτοχρόνως ἡ ἀπαισιωτέρα διά τήν δημοσίαν ἠθικήν.» Εἰς διάστημα τριῶν ἐτῶν ἐσημειώθησαν 90,000 παραβάσεις τοῦ Νόμου πάσης φύσεως καί ὡς συνέπεια αὐτῶν 76,000 δικαστικαί διώξεις.
Οὐδέποτε οἱ διάφοροι φιλανθρωπικοί ὀργανισμοί ἀπηύθυναν τόσας ἐκκλήσεις συνδρομῶν πρός τήν κοινωνίαν, ὅσον κατά τήν περίοδον αὐτήν. Τά κονδύλια τῶν προϋπολογισμῶν φυλακῶν, ἀσύλων, νοσοκομείων καί ὀρφανοτροφείων, δημοσίων καί δημοτικῶν, ηὐξήθησαν καταπληκτικῶς. Ἕνα κῦμα ἐγκληματικότητος ἐκάλυψε τάς Ἡνωμένας Πολιτείας. Ἰδίως κατά τό 1921 ἡ χώρα διήνυσεν ἡμέρας πραγματικῆς ἐγκληματικῆς τρομοκρατίας. Αἱ ἐγκληματικαί ἀπόπειραι πάσης φύσεως ὑπῆρξαν τόσον συχναί, ὥστε οἱ πολῖται εἶχαν ἀναγκασθῇ νά ὁπλισθοῦν, διά ν’ ἀμύνωνται οἱ ἴδιοι κατά τῶν κακοποιῶν. Ἀρκεῖ νά σημειωθῇ, ὅτι κατά τό ἔτος αὐτό ἔγιναν 226 δολοφονίαι εἰς τήν Ν. Ὑόρκην καί 3,360 εἰς τό Σικάγον, ἐνῷ εἰς διάστημα 12 μηνῶν εἰς τό Λονδῖνον τά αἱματηρά ἐγκλήματα δέν ὑπερέβησαν τά 9.
Δέν θά μέ ἐχωροῦσεν ἡ στήλη μου, ἐάν ἐπρόκειτο νά παρακολουθήσω καί εἰς ἄλλας λεπτομερείας τήν ἀξιοδάκρυτον αὐτήν Ἀμερικανικήν στατιστικήν. Τό συμπέρασμα τοῦ κ. Ντέγκερτυ εἶνε, ὅτι ἡ εὐθύνη ὅλης αὐτῆς τῆς πρωτοφανοῦς καταστάσεως βαρύνει ἀπολύτως τήν κατάργησιν τοῦ οἰνοπνεύματος. Ἐν πρώτοις, χιλιάδες ἐργατῶν, ἀποζώντων ἀπό τήν βιομηχανίαν καί τό ἐμπόριον τῶν οἰνοπνευματωδῶν ποτῶν, κατεδικάσθησαν εἰς καταναγκαστικήν ἀργίαν. Ἀργία δέ μήτηρ πάσης κακίας, ὅπως εἶπαν πάλιν οἱ σοφοί μας πρόγονοι. Ἔπειτα, ἐπῆλθεν ἡ λαθραία χρῆσις οἰνοπνευμάτων κακῆς ποιότητος, προικισμένων μέ ἐξαιρετικήν τοξικότητα. Ἐπηκολούθησαν αἱ καταχρήσεις τοῦ ὀπίου καί τῆς μορφίνης, εἰς τάς ὁποίας οἱ πόται ἐζήτησαν τήν παρηγορίαν των.
Ἐγενικεύθη ταυτοχρόνως ἡ ἀπάτη καί ἡ διαφθορά τῶν ὑπαλλήλων, εἰς ὅλας τάς βαθμίδας τῆς ὑπαλληλικῆς ἱεραρχίας, μέ σκοπόν εἴτε προμηθείας οἰνοπνεύματος, εἴτε ἐξασφαλίσεως ἀκαταδιωξίας, ἐν περιπτώσει λαθρεμπορίου. Ὁ γνωστός ἐφευρέτης Οὖδσον Μαξίμ εἶχεν εἰπῷ σχετικῶς: «Οὐδέποτε παρουσιάσθησαν τόσον μεγάλοι πειρασμοί διά τάς συνειδήσεις καί τόσον μεγάλαι ὠφέλειαι ἐγκληματικῆς φύσεως, ὅσον ἀπό τῆς ἐποχῆς τῆς ἀπαγορεύσεως τῶν οἰνοπνευματωδῶν ποτῶν». Τοιουτοτρόπως, τό ἔγκλημα ἔδωκε χέρι εἰς τήν διαφθοράν καί ὁ ἀλκοολισμός, ἀντί νά ἐξαφανισθῇ, παρουσιάσθη ὑπό τάς τρομερωτέρας του μορφάς.
Δέν ἠμπορεῖ κανείς νά ξερριζώσῃ ἀτιμωρητεί, ἀπό τήν μίαν στιγμήν εἰς τήν ἄλλην, μακράς καί ριζωμένας συνηθείας τῆς ζωῆς, καί μάλιστα ὅταν αἱ συνήθειαι αὗται ἔχουν συνυφανθῇ μέ τήν φυσικήν καί τήν ψυχικήν ζωήν τοῦ ἀνθρώπου. Καί τό οἰνόπνευμα, ὅσον καί ἄν εἶνε δηλητήριον, εἶνε ταυτοχρόνως, εἰς τήν μετρημένην του χρῆσιν, στήριγμα τῆς κουρασμένης ζωῆς, θάρρος διά τήν ζωήν καί λήθη τῶν πόνων καί τῶν βασάνων της, ποῦ δηλητηριάζουν κάποτε βαθύτερα ἀπό κάθε ἄλλο δηλητήριον. «Καί οἶνος εὐφραίνει καρδίαν ἀνθρώπου»… εἶπεν ὁ Προφητάναξ, ποῦ εἶχε γνωρίσει καλά τήν ζωήν. Ἡ εὐφροσύνη δέ ἀποτελεῖ ἡρωικόν ἀντιφάρμακον ὅλων τῶν δηλητηρίων, ἀκόμη καί τοῦ οἰνοπνεύματος. Οἱ Ἀμερικανοί Ἀπόστολοι τῆς νηφαλιότητος ἐδοκίμασαν νά φονεύσουν τήν εὐφροσύνην αὐτήν. Καί τό θῦμα τούς ἐξεδικήθη. Τό φρονιμώτερον, ποῦ ἔχουν νά κάμουν τώρα, εἶνε νά ἐπαναφέρουν τό «εὖ κείμενον κακόν» εἰς τήν θέσιν του, ἀπό τήν ὁποίαν ἐκίνησαν.
ΠΑΥΛΟΣ ΝΙΡΒΑΝΑΣ
