ΑΝ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΟΥΜΕ προσεκτικά τήν ἀναθεωρητική πολιτική τῆς Τουρκίας…
… τά τέσσερα τελευταῖα χρόνια, μετά τό πραξικόπημα, ποῦ καταλήγουμε ὅτι ἑστιάζει;
Πρῶτον, στήν ἀποκοπή τοῦ Κυπριακοῦ Ἑλληνισμοῦ ἀπό τόν Ἑλλαδικό καθώς στήν ἑνότητά του αὐτός ἀποτελεῖ ἐφιάλτη γι’ αὐτήν.
Δεύτερον, στήν ὑφαρπαγή τοῦ Ἑλλαδικοῦ καί Κυπριακοῦ ὑποθαλάσσιου ὀρυκτοῦ πλούτου καί μάλιστα μέ συνοπτικές διαδικασίες μέσω πολυμερῶν συνδιασκέψεων.
Τρίτον, στήν ἀμφισβήτηση τῆς ἑλληνικῆς κυριαρχίας ἐπί τῶν νήσων τοῦ Αἰγαίου καθώς ὁ ἡγεμονισμός καί ὁ νεοοθωμανισμός πού τήν διακατέχει τήν ἔχει βάλει στόν πειρασμό νά ἁπλώσει τά πόδια της στό Ἀρχιπέλαγος.
Τέταρτον, στήν δημιουργία συνθηκῶν αὐτοδιάθεσης καί αὐτονομίας στήν Ἑλληνική Θράκη.
Δέν εἶναι καινούργια ἡ πολιτική αὐτή τῆς γείτονος. Καινούργια εἶναι ἡ παρόξυνσή της. Τό ὅτι δέν εἶναι καινούργια ἀποδεικνύεται ἀπό ὁμιλία πού ἐξεφώνησε ὁ Κωνσταντῖνος Καραμανλῆς ὡς Πρωθυπουργός τό 1980 καί ἐπανέφερε στήν δημοσιότητα ὁ ἐξαιρετικός συνάδελφος Νῖκος Παπαδημητρίου στό libre.gr πρό ὀλίγων ἡμερῶν.
Ὅποιος διαβάσει ἀποσπάσματά της θά συμφωνήσει μέ τήν διαπίστωσή του: αὐτή ἡ ὁμιλία πού περιέχει ἀναφορές στά Βαρώσια, στά ἑλληνικά νησιά (τήν κυριαρχία τῶν ὁποίων ἀμφισβητεῖ ἐμμέσως ἡ γείτων ἀκόμη καί μέ τούς χθεσινούς χάρτες ἔρευνας καί διάσωσης), στόν τρόπο ἐπίλυσης τῶν ἑλληνοτουρκικῶν διαφορῶν (πρίν ἀκόμη ὑπογραφεῖ τό 1982 ἡ Σύμβαση γιά τό Δίκαιο τῆς Θάλασσας) θά μποροῦσε πράγματι νά εἶχε ἐκφωνηθεῖ καί σήμερα!
Πρόκειται γιά μάθημα πατριδογνωσίας. Γι’ αὐτό καί ἀναδημοσιεύουμε ὁρισμένα ἀποσπάσματά της.
Ὁ Κωνσταντῖνος Καραμανλῆς ξεκίνησε τήν ἐπισκόπηση τῶν ἐθνικῶν θεμάτων ἀπό τό Κυπριακό:
«…Καί θ’ ἀρχίσω ἀπό τό δρᾶμα τῆς Κύπρου, πού ντροπιάζει τήν ἐποχή μας. Ἡ εὐθύνη γιά τήν δημιουργία τοῦ προβλήματος αὐτοῦ βαρύνει τήν Τουρκία, ὅπως τήν βαρύνει καί ἡ εὐθύνη γιά τήν παράταση τοῦ δράματος αὐτοῦ.
Οἱ συνομιλίες πού κατ’ ἐπανάληψιν ἐγένοντο, δέν ἀπέδωσαν ἀποτελέσματα, γιά τόν λόγο ὅτι ἡ Τουρκική πλευρά, παρά τίς ὑποσχέσεις της, δέν θέλησε ἤ δέν κατέστη ἱκανή νά προσδιορίσει κατά τρόπο σαφῆ τίς θέσεις της. Καί ὄχι μόνον αὐτό, ἀλλά τόν τελευταῖο καιρό ἀπειλεῖ νά ἐποικίσει τά Βαρόσια, πρᾶγμα πού ἄν συμβῆ, θά τορπιλλίσει κάθε ἐλπίδα ἐπιλύσεως τοῦ προβλήματος καί θά ἀποτελέσει πρόκληση ὄχι μόνον γιά μας, ἀλλά πιστεύω γιά ὅλους ἐκείνους πού ἐνδιαφέρονται γιά τή λύση τοῦ προβλήματος καί γενικά γιά τήν εἰρήνευση τῆς περιοχῆς».
Τό Αἰγαῖο, κατάσπαρτο ἀπό Ἑλληνικά νησιά
Σέ ἄλλο σημεῖο τῆς ὁμιλίας του ὁ Κωνσταντῖνος Καραμανλῆς ἀνέλυσε τά προβλήματα πού ἀντιμετωπίζει ἡ χώρα μας ἀπό τήν Τουρκία στό Αἰγαῖο.
Εἰδικότερα ἐπισήμανε ὅτι «καί οἱ ἄλλες διαφορές πού ἔχουμε μέ τήν Τουρκία, παρουσιάζουν μία στασιμότητα γιά τόν λόγο ὅτι δέν κατέστη δυνατή, παρά τάς συνεχεῖς προσπαθείας μας, μιά λογική συνεννόηση μέ τήν Τουρκία.
Δυστυχῶς καί στήν περίπτωση αὐτή εἶμαι ὑποχρεωμένος νά καταλογίσω εὐθύνες στήν Τουρκία, τόσο γιά τήν δημιουργία ὅσο καί γιά τήν παράταση τῆς ἐκκρεμότητος τῶν προβλημάτων αὐτῶν.
Οἱ θέσεις τῆς Ἑλλάδος ἐπί τῶν θεμάτων αὐτῶν εἶναι γνωστές καί σαφεῖς. Καί εἶναι τόσο λογικές, ὥστε ἄν ἡ Τουρκία ἔδειχνε στοιχειώδη κατανόηση, ἡ ἐπίλυση τῶν διαφορῶν μας θά ἦταν εὐχερής. Ἐπειδή ὅμως ἡ Τουρκία, γιά νά δικαιολογήσει τόν θόρυβο πού κατά καιρούς δημιουργεῖ, ὑποστηρίζει ὅτι ἡ Ἑλλάς μετέτρεψε ἤ ὅτι ἔχει τήν πρόθεση νά μετατρέψει τό Αἰγαῖο σέ λίμνη ἑλληνική, εἶμαι ὑποχρεωμένος νά ἐπαναλάβω τή δήλωση πού ἔκαμα καί παλαιότερα, γιά νά διαλύσω ἀκριβῶς τίς ἐντυπώσεις, τίς ὁποῖες προσπαθεῖ νά δημιουργήσει.
Ἡ Ἑλλάς δέν θεωρεῖ τό Αἰγαῖο ἑλληνική λίμνη. Ἡ Ἑλλάς δέχεται ὅτι ὑπάρχουν σ’ αὐτό ὕδατα διεθνῆ, ὅπως ὑπάρχουν καί τουρκικά χωρικά ὕδατα. Οὔτε ἀρνεῖται ὅτι ἡ Τουρκία, ὡς παράκτια χώρα, ἔχει ὡρισμένα δικαιώματα στό Αἰγαῖο. Ἐκεῖνο πού ζητοῦμε ἀπό τήν Τουρκία εἶναι νά ἀντιληφθῆ ἐπιτέλους ὅτι τό Αἰγαῖο εἶναι κατάσπαρτο ἀπό νησιά. Ὅτι τά νησιά αὐτά εἶναι Ἑλληνικά. Καί ὅτι ἔχουν σύμφωνα μέ τούς διεθνεῖς κανόνες τά δικαιώματά τους.
Ἀπό τήν στιγμή πού ἡ Τουρκία θά ἀντιληφθῆ τήν ἀλήθεια αὐτή, θά εἶναι ἀσφαλῶς εὐχερέστερη ἡ διευθέτηση τῶν διαφορῶν μας».
Δέν εἴμαστε ἐμεῖς οἱ ἐπισπεύδοντες
Καί κατέληξε «…δέν εἴμαστε ἐμεῖς οἱ ἐπισπεύδοντες, ὥστε νά ἀσκοῦμε πίεση ἐπί τῆς Τουρκίας γιά νά συμφωνήσει σέ λύσεις. Διότι ἐμεῖς δέν ζητοῦμε τίποτα ἀπό τήν Τουρκία, ἐκείνη εἶναι πού ζητεῖ. Τό λέγω αὐτό διότι ὑποστηρίζεται πολλές φορές, ὅτι πρέπει νά καταλογιστοῦν εὐθύνες στήν ἑλληνική Κυβέρνηση, γιατί δέν προωθεῖ τήν λύση αὐτῶν τῶν προβλημάτων. Ἐκεῖνο ὅμως γιά τό ὁποῖο θά πρέπει νά κριθῆ ἡ ἑλληνική Κυβέρνηση εἶναι ἄν ὑποστηρίζει λύσεις, λογικές, καί ἄν ὅπως καί τό ἔπραξε, προστατεύει τά συμφέροντα καί τήν ἀσφάλεια τῆς Χώρας, χωρίς νά κάνει παραχωρήσεις ἐπιζήμιες γιά τή Χώρα.
Πάντως, συμφέρον ἀμφοτέρων τῶν Λαῶν μας εἶναι νά διευθετήσουν εἰρηνικά τίς διαφορές τους μέ βάση τή λογική καί τό δίκαιο, ὅπως κάνουν ὅλοι οἱ λαοί, πού ἔχουν παρόμοιες διαφορές. Γιατί εἴμαστε –θά ἔλεγα δυστυχῶς– οἱ μόνοι στόν κόσμο αὐτό πού ἔχουμε τέτοιου εἴδους διαφορές. Πολλοί λαοί τίς ἔχουν, ἀλλά τίς ἀντιμετωπίζουν μέ καλή πίστη καί καλή θέληση καί ἀναζητοῦν διαδικασίες, πού τούς ὁδηγοῦν κάποτε σέ λύσεις.
Ἤδη, ἀναμένεται συνάντηση τῶν Γενικῶν Γραμματέων τῶν Ὑπουργείων Ἐξωτερικῶν τῆς Ἑλλάδος καί τῆς Τουρκίας. Ἐλπίζω ὅτι ἡ συνάντηση αὐτή θά ἀνοίξει τοὐλάχιστον τόν δρόμο γιά τόν προσδιορισμό τῆς διαδικασίας, πού θά ἀκολουθήσουμε. Δέν μπορῶ πάντως νά προεξοφλήσω τό ἀποτέλεσμα αὐτῆς τῆς συναντήσεως (…)».
*Ἡ ὁμιλία τοῦ Κωνσταντίνου Καραμανλῆ, ὑπό τόν τίτλο «Ἐνημέρωση τῆς Βουλῆς γιά τά ἐθνικά θέματα (1980)», ἔχει ἐκδοθεῖ σέ βιβλιαράκι ἀπό τό Ἵδρυμα τῆς Βουλῆς τῶν Ἑλλήνων. Τήν ἐπιστημονική ἐπιμέλεια τῆς σειρᾶς, ὑπό τόν τίτλο «Τετράδια Κοινοβουλευτικοῦ Λόγου» εἶχε ἡ Κωνσταντίνα Μπότσιου, ἐνῶ τήν εἰσαγωγή, μαζί μέ τόν ἱστορικό σχολιασμό, ἔγραψε ὁ Κωνσταντῖνος Σβολόπουλος.
