ΜΕΧΡΙ τώρα, ἡ κρατοῦσα ἀντίληψη ἐντός τῆς κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ ἦταν, λεκτικά τουλάχιστον, κατά τῆς λιτότητας καί ὑπέρ τῆς διοχέτευσης χρημάτων στήν ἀγορά «γιά νά τονωθεῖ ἡ ζήτηση».
Ὄχι πλέον, ἄν κρίνει κανείς ἀπό τά λόγια τοῦ πρωθυπουργοῦ πρός πυρόπληκτη κάτοικο κατά τήν τελευταία ἐξόρμησή του στό Μάτι: «Καί ἄν τά εἶχες πάρει τά 2.000 εὐρώ, τί θά τά ἔκανες; Θά τά σπατάλαγες!». Ἐνῶ ἡ «προνοητική» κυβέρνηση φροντίζει γιά τήν βέλτιστη τοποθέτησή τους …
Ἄς δοῦμε, λοιπόν, μερικούς ἀπό τούς τρόπους μέ τούς ὁποίους ἀξιοποιοῦνται τά χρήματα τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ. Κατ’ ἀρχήν, σύμφωνα μέ ἔκθεση τοῦ Ἐλεγκτικοῦ Συνεδρίου σχετική μέ τήν διάθεση τοῦ ἔκτακτου ἀποθεματικοῦ ἔτους 2017, προκύπτει ὅτι «ἡ χρήση τοῦ ἀποθεματικοῦ αὐτοῦ δέν εἶναι σέ ὅλες τίς περιπτώσεις σύμφωνη μέ τίς διατάξεις τοῦ Ν. 4270/2014, πού προβλέπει τήν κάλυψη ἀπό τό ἀποθεματικό μόνο ἄμεσων, σημαντικῶν, ἀναπόφευκτων καί ἐπειγουσῶν δαπανῶν, ἡ πρόβλεψη τῶν ὁποίων δέν ἦταν ἐφικτή κατά τόν χρόνο ψήφισης τοῦ ἐτήσιου κρατικοῦ προϋπολογισμοῦ». Στήν συνέχεια ἀναφέρει συγκεκριμένες δαπάνες (μισθοδοσίες, κ.λπ.), ὅλες προβλέψιμες καί ἑπομένως ἀντίθετες πρός τόν σκοπό τοῦ συγκεκριμένου ἀποθεματικοῦ, συνολικοῦ ποσοῦ 928,6 ἑκατ. εὐρώ.
Κατά τό διάστημα Δεκεμβρίου 2015-Δεκεμβρίου 2017, ὁ ἀριθμός τῶν ἐργαζομένων στόν εὐρύτερο δημόσιο τομέα αὐξήθηκε ἀπό 676.803 σέ 698.727 ἄτομα, ἤτοι κατά 21.924 ἄτομα. Ἀνάλογη ἦταν καί ἡ αὔξηση τῆς μισθολογικῆς δαπάνης: ἀπό 15,8 δισ. εὐρώ τό 2015 σέ 17,9 δισ. εὐρώ τό 2018. Οἱ μετακλητοί ὑπάλληλοι (αὐτοί, τούς ὁποίους θά περιόριζε ἡ κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ) αὐξήθηκαν ἀπό 1.901 τόν Δεκέμβριο 2015 σέ 2.487 τόν Δεκέμβριο 2017 – ποσοστό αὔξησης 31% ἐντός μίας διετίας!
Κατηγορεῖ ὁ κ. Τσίπρας τόν κ. Μητσοτάκη ὡς ἐντολοδόχο τοῦ ΔΝΤ καί alter ego τοῦ κ. Τόμσεν. Εἶναι, ὅμως, ἡ δική του κυβέρνηση πού μείωσε τό ἀφορολόγητο ὅριο, περιέκοψε συντάξεις (τώρα πανηγυρίζει γιά μή περαιτέρω περικοπές), κατήργησε τό ΕΚΑΣ, αὔξησε τόν ΦΠΑ, αὔξησε τήν εἰσφορά ἀλληλεγγύης, περιόρισε τό ἐπίδομα θέρμανσης, τίς ἐπιχορηγήσεις στόν ΟΓΑ καί τόν ΟΑΕΔ, αὔξησε τόν εἰδικό φόρο κατανάλωσης στήν βενζίνη καί τό πετρέλαιο θέρμανσης, ἐπέβαλε φόρο στά τσιγάρα, στόν καφέ, στήν σταθερή τηλεφωνία, στήν διαμονή σέ ξενοδοχεῖα καί σέ ἐνοικιαζόμενα δωμάτια, φόρο προστιθέμενης ἀξίας στά νησιά τοῦ Αἰγαίου πού εἶχαν ἐξαιρεθεῖ.
Ταυτοχρόνως –ἄραγε, γιά νά μήν κατηγορηθεῖ γιά… σπατάλη;– περιόρισε τίς δαπάνες δημοσίων ἐπενδύσεων κατά 1,8 δισ. εὐρώ, ἀπό τίς ὁποῖες θά μποροῦσε νά ὑπάρξει κάποια ἀναπτυξιακή ἐπίπτωση. Περαιτέρω περικοπή κατά 550 ἑκατ. εὐρώ προϋπολογίζεται γιά τό 2019 καί, ἐνῶ ἡ κυβέρνηση ὑπερηφανεύεται γιά τήν συμπλήρωση 100 ἡμερῶν ἀπό τήν λήξη τῆς τρίτης (ἀχρείαστης) δανειακῆς σύμβασης, πού ἡ ἴδια ὑπέγραψε, τό μόνο γεγονός τοῦ διαστήματος αὐτοῦ ἦταν ἡ αὔξηση κατά 500.000 τοῦ ἀριθμοῦ τῶν ἀτόμων πού ὑπέχουν ληξιπρόθεσμες ὀφειλές στήν ἐφορία – ἤδη ἀνέρχονται συνολικά σέ 4.312.000. Φαίνεται ὅτι ἡ κυβέρνηση, ὡς «φίλη των φτωχῶν», φροντίζει μέ κάθε τρόπο νά αὐξήσει τόν ἀριθμό τους!
*Νομικός – Οἰκονομολόγος
email: [email protected]
