ΤΩΡΑ ΠΟΥ τελείωσαν ὅλα μπορῶ νά σᾶς τό ἀποκαλύψω: ἡ πληροφορία καί μόνον ὅτι θά κάνει δήλωση ὁ πρώην Πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλῆς γιά τό Σκοπιανό ἀναστάτωσε τήν Κυβέρνηση.
Τήν ἔφερε σέ ἀγωνία. Τήν ἀνάγκασε νά ἀναζητᾶ δεξιά καί ἀριστερά ἐκτιμήσεις γιά τό εἶδος τῆς παρέμβασής του. «Θά μιλήσει μπροστά στήν κάμερα; Γραπτά; Ἀπό τοῦ βήματος τῆς Βουλῆς; Καί τί θά πεῖ ἄραγε; Θά καταγγείλει τήν συμφωνία; Θά εἶναι μετριοπαθής; Κάτι ἄλλο;»
Ὁρισμένοι κυβερνητικοί ἀξιωματοῦχοι –λίγοι εἶναι ἡ ἀλήθεια– ἀπηύθυναν ἕως καί κεκαλυμμένες ἀπειλές σέ ἀνεπίσημες ἰδιωτικές τους συνομιλίες, πώς ἀναλόγως τῶν τόνων πού θά χρησιμοποιήσει ὁ πρώην Πρωθυπουργός θά ἔφερναν στήν δημοσιότητα ἀπόρρητα ἔγγραφα γιά τίς ἀπόψεις του σχετικά μέ τήν σύνθετη ὀνομασία. Ἕνας τέως ὑπουργός Ἐξωτερικῶν μάλιστα, ὁ Νῖκος Κοτζιᾶς, διέπραξε χάριν τῶν ΗΠΑ γιά πολλοστή φορά τό ἴδιο ἀτόπημα: Διάβασε τά πρακτικά τῆς Συνόδου Κορυφῆς τοῦ Βουκουρεστίου γιά νά ἰσχυριστεῖ ὅτι ποτέ δέν ἐτέθη βέτο στό ΝΑΤΟ, ἄν καί εἶναι παγκοίνως γνωστό ὅτι τό βέτο ἐτέθη τήν προηγουμένη βραδυά τῆς Συνόδου στό δεῖπνο, καί τό ἔθεσε κατά πρόσωπο ὁ Καραμανλῆς στόν Μπούς. Καί τό πλήρωσε βεβαίως.
Θά ἤθελα νά εἶχα μερικούς ἀνοήτους διαδοσίες τῆς πολιτικῆς μας ζωῆς δίπλα μου, τίς προηγούμενες μέρες, γιά νά διαπιστώσουν ἀπό πρῶτο χέρι ποιές εἶναι οἱ δῆθεν σχέσεις Καραμανλῆ – ΣΥΡΙΖΑ. Γιά νά αἰσθανθοῦν τόν φόβο καί τόν τρόμο τῶν Συριζαίων, οἱ ὁποῖοι τήν προηγούμενη ἑβδομάδα ἔφθασαν ἐπιτιθέμενοι στόν Καραμανλῆ γιά τήν οἰκονομία κοντά στό νά πάρουν τό μέρος τοῦ Γιώργου Παπανδρέου στό ἐρώτημα «ποιός φταίει γιά τήν χρεωκοπία». Οἱ ἀτρόμητοι ἔγιναν ψοφοδεεῖς μέσα σέ μιά βραδυά. Βεβαίως, ἄν γνώριζαν στοιχειωδῶς τόν πρώην Πρωθυπουργό, δέν θά ἔμπαιναν στόν κόπο νά τά ρωτοῦν ὅλα αὐτά. Ἄν ἀποφάσιζε νά μιλήσει ποτέ ὁ Καραμανλῆς ἀπό τό βῆμα τῆς Βουλῆς –θά ἀργήσει πολύ αὐτή ἡ ὥρα καί ἄν θά ἔλθει– στήν πραγματικότητα θά τό ἔκανε γιατί μέσα του θά εἶχε ἀποφασίσει καί τό ἑπόμενο βῆμα. Κινήσεις-πυροτέχνημα ποτέ ἀπό αὐτόν. Δεδομένου ὅτι ἑπόμενο βῆμα σήμερα δέν ὑπάρχει, τί νόημα ἔχει νά μιλήσει στήν Βουλή ἤ σέ ἄλλο δημόσιο βῆμα ὅπως μιά κάμερα; Πρώην Πρωθυπουργός τῆς χώρας εἶναι, ὄχι περιστασιακός σχολιαστής οὔτε ἐπαρχιακός κομματάρχης.
Ἀκόμα μεγαλύτερη ἀπόλαυση ὅμως ἦταν ἡ προσπάθεια τῆς Ἀριστερᾶς νά καταλάβει τί εἶπε στόν κόσμο ὁ Καραμανλῆς ἀφοῦ διάβασε τήν δήλωσή του. Ἔψαχναν νά βροῦν γιατί δέν ἀνέφερε τίς λέξεις «Πρέσπες», «σύνθετη ὀνομασία», «προδοσία» κ.λπ. γιά νά κάνουν τίς ἑρμηνεῖες τους.
Τούς φάνηκε χαλαρή ἡ δήλωση. Ἀγνοοῦν ὅτι τό πιό κοφτερό μαχαίρι εἶναι τό βαμβάκι. Κατά βάσιν ὁ Καραμανλῆς ἔκανε μία πολύ βαρειά δήλωση μέ ἐξαιρετικά ἤπιο τρόπο. Ἀπευθυνόμενος κατ’ οὐσίαν στόν Τσίπρα εἶπε –σέ ἐλεύθερη μετάφραση:
«Μέ τό βέτο στό Βουκουρέστι σοῦ χάρισα διαπραγματευτικό πλεονέκτημα, ἀλλά ἐσύ τό πέταξες. Ἔδειξες ἀδικαιολόγητη βιασύνη νά κλείσεις τό θέμα, ἐνῶ αὐτοί πού καίγονταν ἦταν ἄλλοι, ὄχι ἐμεῖς. Δέν σεβάσθηκες τίς εὐαισθησίες χιλιάδων Ἑλλήνων καί μέ τήν ἀπόφασή σου νά μήν προχωρήσεις σέ ἐθνική συνεννόηση ἔδωσες γήπεδο στήν πόλωση, τήν ὀξύτητα καί τόν διχασμό.». Κοινῶς τοῦ διεμήνυσε: «Μποροῦσες νά εἶχες πάρει πολύ καλύτερη συμφωνία ἀπό αὐτήν πού μᾶς παρουσίασες.».
Τά ἀποτελέσματα τῆς παρέμβασής του τά καταλάβαμε ἀμέσως: Ὁ κόσμος ἀντελήφθη ἀκριβῶς τί συνέβη. Ἐνῶ κάποιοι πού ἀπό τήν ΝΔ καί τά ΜΜΕ τόν πίεζαν νά μιλήσει, ὅταν διάβασαν τήν δήλωση ἔκαναν πώς δέν τήν ἄκουσαν. Καί δέν τήν πρόβαλαν. Διότι στήν πραγματικότητα, μέσα τους, εὔχονταν νά μήν τήν εἶχε κάνει –μολονότι τοῦ τό ζητοῦσαν– προκειμένου νά συντηρήσουν τίς ἀνόητες θεωρίες τους. Τί ὑποκριτές!