ΤHN προηγούμενη ἑβδομάδα γράψαμε ὅτι…
… ἡ δημόσια ἔκκληση τοῦ Πρωθυπουργοῦ πρός τόν ἀρχηγό τῆς ἀξιωματικῆς Ἀντιπολίτευσης γιά «συμπαράταξη» στά θέματα τῆς οἰκονομίας ἦταν πράξη ἀσυνήθιστη. Αἰφνιδιαστική. Ἀπρόσμενη. Ἐκτός προγράμματος. Συγκριτικά μέ τήν ἀτμόσφαιρα πού ἐπικρατοῦσε μέχρι προσφάτως στίς σχέσεις τους ἦταν μή ἀναμενόμενη –στήν ΔΕΘ ὁ κύριος Μητσοτάκης εἶχε καταστήσει σαφές ὅτι «κόβει» κάθε γέφυρα ἐπικοινωνίας μέ τόν ΣΥΡΙΖΑ λόγῳ τῶν ἐπιθέσεων στά παιδιά του καί στήν σύζυγό του. Μερικές μέρες μετά ὁ κύριος Μητσοτάκης ἔκανε κάτι ἐπίσης ἀσυνήθιστο: Ἀκύρωσε λίγο πρίν ἀπό τήν διεξαγωγή του τό τακτικό Συνέδριο τῆς ΝΔ, τήν ὥρα πού ἡ οἰκονομία εἶναι ἀνοικτή καί τήν στιγμή πού ὅλοι γνωρίζαμε ὅτι ἡ πρόσβαση τῶν συνέδρων σέ αὐτό θά ἦταν δυνατή μόνον μέ τήν ἐπίδειξη πιστοποιητικοῦ ἐμβολιασμοῦ. Τά πούλμαν πού θά μετέφεραν δωρεάν τούς συνέδρους στήν Ἀθήνα εἶχαν ἀναμμένες τίς μηχανές τους ὅταν ἀνακοινώθηκε ἡ ἀπόφαση! Προχθές τό μεσημέρι τό ὑπουργικό συμβούλιο τρίτωσε τόν αἰφνιδιασμό. Μέ ἀπόφασή του καί παρά τίς περί τοῦ ἀντιθέτου ἀπόψεις τοῦ καθ’ ὕλην ἁρμοδίου Ὑπουργοῦ Ὑγείας Θάνου Πλεύρη, ὅτι «δέν μποροῦμε νά κυνηγοῦμε ἐκβιαστικά τούς πολῖτες μέ μιά σύριγγα στό χέρι», ἡ Κυβέρνηση προχώρησε αἰφνιδιαστικά στήν ἐξαγγελία τῆς ὑποχρεωτικότητας τοῦ ἐμβολίου. Υἱοθετῶντας τήν εἰσήγηση τοῦ Εὐάγγελου Βενιζέλου. Γεγονός πού ὁδήγησε τόν καθηγητή Συνταγματικοῦ Δικαίου Ξενοφῶντα Κοντιάδη νά δηλώσει ὅτι εἶναι ἀντισυνταγματικός ὁ ὑποχρεωτικός ἐμβολιασμός ὅταν εἰσάγει ἡλικιακή διάκριση καί κατ’ ἐπέκτασιν εἶναι ἀντισυνταγματικά τά ἐπαπειλούμενα πρόστιμα. Τό ἐρώτημα κατόπιν ὅλων αὐτῶν εἶναι συνολικό. Δοθέντος ὅτι τόσο ὁ Πρωθυπουργός ὅσο καί ὅλα τά μέλη τοῦ ὑπουργικοῦ συμβουλίου ἀπέκλειαν μέ κατηγορηματικότητα μέχρι τά μέσα Νοεμβρίου τήν ὑποχρεωτικότητα τοῦ ἐμβολιασμοῦ, δοθέντος ὅτι οἱ Βουλευτές τῆς ΝΔ στό πλαίσιο τῆς Κοινοβουλευτικῆς Συνέλευσης τοῦ Συμβουλίου τῆς Εὐρώπης ἔδωσαν θετική ψῆφο σέ ψήφισμα κατά τοῦ ὑποχρεωτικοῦ ἐμβολιασμοῦ, ἐρωτᾶται: Τί εἶναι αὐτό πού δέν ὑπολόγισε ἡ Κυβέρνηση γιά νά ἀλλάζει γνώμη μέσα στίς ἑβδομάδες ἐπί ἑνός μείζονος θέματος ὅσο ὁ ἐμβολιασμός; Τί εἶναι αὐτό πού ὁδήγησε στήν αἰφνίδια ἀναβολή τοῦ Συνεδρίου τῆς ΝΔ ἐνῶ ἡ οἰκονομία λειτουργεῖ κανονικά καί ἐπιτρέπονται οἱ συναθροίσεις ἐμβολιασμένων; Τί εἶναι αὐτό πού ἄλλαξε στήν οἰκονομία, καί ἀπό ἐκεῖ πού ἡ Κυβέρνηση συγκρουόταν μετωπικά μέ τήν ἀξιωματική Ἀντιπολίτευση, τώρα ζητᾶ τήν «συμπαράταξή» της γιά τήν οἰκονομία;
Ἄς εἴμαστε ἀκριβεῖς. Ἡ κυβέρνηση Μητσοτάκη κυριάρχησε πλήρως τήν πρώτη διετία τῆς διακυβέρνησης γιατί εἶχε τόν ἀπόλυτο ἔλεγχο καί διατηροῦσε μέ ἄνεση τήν πρωτοβουλία τῶν κινήσεων. Τήν ὁποία ἐξακολουθεῖ νά διατηρεῖ, ὄχι ὅμως ὅπως πρίν. Συμπεριφέρεται σάν κάτι νά ἄλλαξε. Σάν νά μήν εἶχε ὑπολογίσει κάτι. Σάν νά ἐπιβάλλεται ἡ αἰφνίδια ἀλλαγή ρότας γιά κάτι πού ἔρχεται, καί ἐμεῖς οἱ πολλοί δέν γνωρίζουμε. Βεβαίως ἀναγνωρίζουμε ὅτι ζοῦμε σέ ἕναν κόσμο ρευστό στόν ὁποῖο τό μόνο βέβαιον εἶναι ἡ ἀβεβαιότητα. Βεβαίως κατανοοῦμε ὅτι ἄν οἱ συνθῆκες τό ἐπιβάλλουν, οἱ πρωθυπουργοί πρέπει νά ἀλλάζουν γνώμη ἀδιαφορῶντας γιά τήν γνώμη τῶν πολιτῶν. Γνωρίζουμε ὅμως καί κάτι ἄλλο: ἡ ἐμπιστοσύνη τῶν πολιτῶν στηρίζεται στήν σταθερότητα τῶν χειρισμῶν κατά τήν διακυβέρνηση. Νά ἀλλάξεις μιά φορά ἄποψη, κατανοητό. Νά κάνεις ἄλλο χειρισμό δεύτερη φορά, ἐπίσης. Μά μετά τίς καταστροφικές πυρκαϊές τοῦ Αὐγούστου καί μέ ἐξαίρεση τό θετικό διάλειμμα τῆς ἑλληνογαλλικῆς ἀμυντικῆς συμφωνίας μέ τήν ρήτρα τῆς ἀμοιβαίας συνδρομῆς, ἡ Κυβέρνηση στήν λειτουργία της διακρίνεται ἀπό δύο χαρακτηριστικά: ἀπό ἀστάθεια καί ἀπό ἔλλειψη διορατικότητας. Ἄν πιθανολογεῖς ὅτι οἱ συνθῆκες μπορεῖ νά σέ ὁδηγήσουν κάποια στιγμή στόν ὑποχρεωτικό ἐμβολιασμό δέν εἶσαι τόσο κάθετα ἀρνητικός ὅταν σοῦ θέτουν σέ ἀνύποπτες στιγμές τό ἐρώτημα. Τό ἀφήνεις ἀνοικτό. Οὔτε βάζεις τούς Βουλευτές σου νά ψηφίζουν κατά τοῦ ὑποχρεωτικοῦ ἐμβολιασμοῦ στήν Κοινοβουλευτική Συνέλευση τοῦ Συμβουλίου τῆς Εὐρώπης. Ὅταν τό πράττεις, εἴτε δέν ἔχεις σωστό πολιτικό σχεδιασμό, εἴτε βασίζεις τίς ἀποφάσεις σου σέ λάθος δεδομένα, εἴτε καί τά δύο. Γιά νά μήν ὑπάρχουν παρανοήσεις, δέν ὑπεισέρχομαι στό ζήτημα τοῦ κατά πόσο σωστή ἤ συνταγματική εἶναι ἡ ὑποχρεωτικότητα τοῦ ἐμβολιασμοῦ. Δέν ἐπικεντρώνομαι στό θέμα οὐσίας. Θέτω ζήτημα κυβερνητικῆς λειτουργίας. Ὅταν ὁ καθ’ ὕλην ἁρμόδιος Ὑπουργός δεσμεύει μόλις προσφάτως τήν Κυβέρνηση μέ τήν νομική ἄποψη, ὅτι εἶναι ἀντισυνταγματικός ὁ ὑποχρεωτικός ἐμβολιασμός, συμπαρασύρει σέ ἀντισυνταγματικότητα καί τήν ἐπιβολή τῶν προστίμων. Δέν ἀσχολοῦμαι μέ τό ἄν αὐτή ἡ πολιτική τῶν προστίμων εἶναι λάθος, λέω ὅμως ὅτι ἀκόμη καί ἄν εἶναι σωστή, ὁ σχεδιασμός πού ἀκολουθεῖ ἡ Κυβέρνηση γιά νά τήν ἐπιβάλλει εἶναι λάθος.
Ἡ Κυβέρνηση καί τό Μέγαρο Μαξίμου φημίζονταν τήν πρώτη διετία τῆς διακυβέρνησης –συμφωνοῦσες-διαφωνοῦσες μαζί της– ὅτι λάμβαναν ἀποφάσεις στηριζόμενες στά περίφημα data. Τά στέρεα δεδομένα. Ἐάν τυχόν ἔχουν γίνει λάθος ἐκτιμήσεις γιά τήν πορεία τῆς οἰκονομίας, γι’ αὐτό καί ζητεῖται τώρα «συμπαράταξη» μέ τόν μισητό ΣΥΡΙΖΑ, ἄν ἔχουν γινεῖ λάθος ἐκτιμήσεις ὅτι «τόν Φεβρουάριο ξεμπερδεύουμε μέ τήν πανδημία» γι’ αὐτό καί υἱοθετεῖται αἴφνης ὁ ὑποχρεωτικός ἐμβολιασμός, ἄν ἔχουν γίνει λάθος ἐκτιμήσεις γιά τό ποιός προηγεῖται στό ΠΑΣΟΚ καί γι’ αὐτό ἀναβάλλεται τό συνέδριο, εἰλικρινῶς ἀνησυχοῦμε. Μᾶς λένε καμμιά φορά μερικοί ἀναγνῶστες μας: «Γιατί κάνετε κριτική; Τί θέλετε; Νά ἔρθει ὁ Τσίπρας;». Ἡ ἀπάντηση εἶναι φυσικά ὄχι, δέν θέλουμε νά ἔρθει ὁ Τσίπρας. Θέλουμε ὅμως νά εἶναι ἀντάξια τῆς ἱστορίας της ἡ ΝΔ. Θέλουμε αὐτή ἡ Κυβέρνηση τήν ὁποία ὑπερψήφισε ὁ ἑλληνικός λαός νά κυβερνᾶ σωστά καί νά μήν παράγει ἀστάθεια μέ τίς ἀποφάσεις της. Νά μήν κλονίζει τήν ἐμπιστοσύνη μέ τά μπρός πίσω. Τά «πρόσω ὁλοταχῶς» καί τά «ἀνάποδα οἱ μηχανές». Θεωροῦμε δέ ὅτι ἡ κριτική μας αὐτή εἶναι συμπολίτευση πρός τήν Κυβέρνηση. Ἀντιπολίτευση εἶναι ἡ σιωπή στά κακῶς κείμενα.
