Ἡ δεξιά τῆς ἀριστερᾶς

ΟΥΔΕΜΙΑ ἔκπληξη ἀπό τό περιεχόμενο τῆς συνέντευξης τοῦ Εὐκλείδη Τσακαλώτου σέ κυριακάτικη ἐφημερίδα

Οὔτε ὁ χρόνος πού ἐπέλεξε, οὔτε τό ἔντυπο, οὔτε τό εἶδος τῆς κριτικῆς πού ἄσκησε στόν ἀρχηγό τῆς ἀξιωματικῆς Ἀντιπολίτευσης ἦταν κάτι πού δέν περιμέναμε. Τό περιμέναμε. Ὁ πρώην ὑπουργός Οἰκονομικῶν, πολιτικός ἀπόγονος τοῦ στρατηγοῦ Θρασύβουλου Τσακαλώτου, ὁ ὁποῖος διακρίθηκε γιά τήν μάχη πού ἔδωσε ὑπέρ τῶν ἀστικῶν δυνάμεων τοῦ ἔθνους στόν ἐμφύλιο πόλεμο, ἔχει συγκεκριμένο ἰδεολογικό DNA. Καταβάθος δεξιό. Κι ἄν ὑπάρχει μία εἴδηση στήν συνέντευξη πού παραχώρησε στήν ἐφημερίδα «Καθημερινή» μία ἑβδομάδα μετά τό ἄρθρο Στουρνάρα ὑπέρ τῶν πρωτογενῶν πλεονασμάτων, εἶναι ἀκριβῶς αὐτή: ἡ ἐκ μέρους του διακήρυξη, ὅτι διαθέτει ἀστική αὐτοπεποίθηση, τήν ὁποία ἐπιδέξια συνέκρινε –διά τοῦ ὑποτιμητικοῦ σχολίου του– μέ τήν λαϊκότητα τοῦ Ἀλέξη Τσίπρα. Ἐκεῖ κρύβεται ἡ καρδιά τοῦ πολιτικοῦ μηνύματος τοῦ κυρίου Τσακαλώτου. Στόν ἀστικό ἐλιτισμό του. Ὁ ἴδιος ξέρει πολύ καλά ὅτι δέν μπορεῖ νά ὑπάρξει ποτέ τόσο λαϊκός καί τόσο δημοφιλής ὅσο ἀρχηγός του. Οὔτε βεβαίως ἐάν διεκδικοῦσε αὐτός τήν ψῆφο τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ ὡς ἀρχηγός τῆς ἀριστερᾶς θά μποροῦσε νά φτάσει σέ ποσοστά τῆς τάξεως τοῦ 32%. Μεταξύ τῶν ἀριθμῶν 3 καί 2 θά μεσολαβοῦσε ἕνα κόμμα. Εἶναι προφανές ὅτι ὁ διαθέτων ἀγγλική κουλτούρα καί παιδεία, κύριος Τσακαλῶτος, μέ τό ὄνομα βαρύ σάν ἱστορία, ἀνήκει στήν καλύτερη τῶν περιπτώσεων στήν ἀριστερά τῶν σαλονιῶν ὅπως εἶχε κάποτε ἀποκαλέσει τό ΚΚΕ ἐσωτερικοῦ ὁ Ἀνδρέας Παπανδρέου. Στήν χειρότερη περίπτωση ἀποτελεῖ τήν δεξιά τῆς ἀριστερᾶς. Τόν συνεπέστατο ἐφαρμοστή τῶν μνημονίων πού συμφώνησε βεβαίως ὁ Ἀλέξης Τσίπρας μέ τήν καγκελλάριο Μέρκελ στήν διαπραγμάτευση τῶν Βρυξελλῶν.

Ὑπό αὐτήν τήν ἔννοια ὁ κύριος Τσακαλῶτος εἶναι εὐρύτερα χρήσιμος γιά τό σύστημα. Εἰδικά γιά ἕνα σύστημα πού ἐσχάτως παραπαίει. Μέ τήν στέφανο τοῦ ἀστοῦ καί τῆς ἀστικῆς αὐτοπεποίθησης στό πρόσωπό του ἄνετα μπορεῖ νά διαχωριστεῖ ἀπό τόν λαϊκίστικο Σύριζα ὁ ὁποῖος ὅπως σωστά ἐπισήμανε ὁ Πρωθυπουργός, θά εἶναι ἐπικίνδυνος γιά τήν δημοκρατία ἄν ξανακερδίσει τίς ἐκλογές. Ὁ κύριος Τσακαλῶτος δέν θά εἶναι ἐπικίνδυνος. Οὔτε βεβαίως οἱ πολιτικοί συνοδοιπόροι του πού σήμερα ἀμφισβητοῦν τόν ἀρχηγό τῆς ἀξιωματικῆς Ἀντιπολίτευσης εἰδικά μετά τήν ἀνακοίνωση τῆς πρόθεσής του νά ζητήσει τήν ἐπανεκλογή του ἀπό τήν βάση τῶν 60.000 μελῶν τοῦ κόμματός του. Οὔτε αὐτοί θεωροῦνται πολιτικά ἐπικίνδυνοι. Δύο ἐνδιαφέρουσες παρατηρήσεις: ὅσοι στοιχίζονται σήμερα πίσω ἀπό τόν κύριο Τσακαλῶτο εἶναι στήν μεγάλη τους πλειονότητα μέλη τοῦ παλαιοῦ ΚΚΕ ἐσωτερικοῦ καί σέ κάποιες περιπτώσεις –ὄχι σέ ὅλες ὁμολογουμένως– ἔχουν λυμένα τά προβλήματα τῆς ζωῆς τους. Ἡ πρώτη παρατήρηση. Καί τώρα ἡ δεύτερη παρατήρηση: ἄν ἀνατρέξουμε σ’ ὅλες τίς κοινοβουλευτικές ἀντιπαραθέσεις Μητσοτάκη – Τσίπρα τῆς προηγούμενης τριετίας, θά διαπιστώσουμε ὅτι συχνά πυκνά ὁ Πρωθυπουργός ὅταν ἀπευθύνεται στόν κύριο Τσίπρα κάνει ἀναφορές πρός ἐπιβεβαίωση τῶν λεγομένων του καί τῶν ἰσχυρισμῶν του σέ πέντε κορυφαῖα κοινοβουλευτικά στελέχη τοῦ ΣΥΡΙΖΑ. Μέ κορυφαῖο τόν κύριο Τσακαλῶτο γιά τόν ὁποῖο συχνά λέγει ὅτι διαφωνεῖ μαζί του, ἀλλά μπορεῖ νά συνεννοηθεῖ καί νά συζητᾶ μαζί του. Πάντοτε ἡ οἰκογένεια Μητσοτάκη, διότι ὁ Κωσταντῖνος Μητσοτάκης γνώριζε ὅτι οἱ διαχωριστικές γραμμές αὐτοῦ τοῦ εἴδους δέν ἔχουν μέλλον, εἶχε ἄριστη σχέση καί μέ τήν κομμουνιστική ἀριστερά ἀλλά καί μέ τήν ἀνανεωτική ἀριστερά, εἰδικῶς τήν ἀριστερά τόν σαλονιῶν κατά Ἀνδρέα Παπανδρέου. Ἐπειδή εἰσερχόμεθα σέ μιά φάση ἔντονων καί ἰσχυρῶν διεργασιῶν στό ἐσωτερικό τοῦ πολιτικοῦ συστήματος καί μέ δεδομένο ὅτι ὁ κύριος Τσακαλῶτος, ὁ διαθέτων ἀστική αὐτοπεποίθηση, θά μποροῦσε νά συνυπάρξει στό πλαίσιο μίας εὐρύτερης κυβέρνησης συνεργασίας μέ ἀστούς Συντηρητικούς πολιτικούς –σέ περίπτωση ἐκτάκτων συνθηκῶν, πολιτικοῦ ἀδιεξόδου καί ἀκυβερνησίας βεβαίως– ἄς ἔχουμε ὑπ’ ὄψη μας καί αὐτό.

Ἄς κρατήσουμε ὅ,τι μποροῦμε ἀπό αὐτή τήν παρέμβασή του, τό σημαντικό δέν εἶναι ἡ ἀποδόμηση τοῦ Ἀλέξη Τσίπρα, ἀλλά ἡ ἐπανατοποθέτησή του στήν πολιτική σκακιέρα ὡς ἡ δεξιά τῆς ἀριστερᾶς. Μπορεῖ νά ἐνοχλοῦν οἱ λέξεις, τό ἀντιλαμβάνομαι, μπορεῖ κάποιοι νά θέλουν νά λειτουργοῦν στήν πράξη ὡς δεξιά, ἀλλά στά λόγια νά ἀποθεώνονται ὡς ἀριστερά τοῦ σακκιδίου, στή δική μου ἀντίληψη τῶν πραγμάτων ὅμως ἔτσι τό εἰσπράττω. Ἄς ἀναγνωστεῖ λοιπόν ἡ ἐξαιρετικά ἐνδιαφέρουσα παρέμβαση τοῦ πρώην ὑπουργοῦ Οἰκονομικῶν –ὁ ὁποῖος ἔγραψε βιβλίο προσφάτως γιά τήν περίοδο 2019-2021 ἀλλά ὄχι γιά τήν περίοδο 2015-2019 πού ἦταν ὑπουργός– ὡς ἔναρξη μιᾶς σειρᾶς διεργασιῶν πού δέν ἀφοροῦν ἀποκλειστικά τόν ΣΥΡΙΖΑ ἀλλά τήν γενικώτερη ἀναδιάταξη τοῦ εὐρύτερου πολιτικοῦ συστήματος καί τήν ἐπανένωση ὅλων τῶν διάσπαρτων ἐντός τῶν κομμάτων ἀστικῶν δυνάμεων. Κάποιος ἀπό ἐκεῖ ψηλά πού τά βλέπει ὅλα αὐτά θά χαμογελᾶ. Δέν τό λένε Εὐκλείδη ἀλλά Θρασύβουλο! Ὅπως πᾶνε τά πράγματα, θά ἔρθει στιγμή πού θά ποῦμε στόν κύριο Τσακαλῶτο, ὅπως τό ἔπραξε κάποτε κάποιος ἄλλος μέ ἄλλη αφορμή: «Εὐκλείδη, καλῶς ὅρισες στό σπίτι σου!»