ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ ὅτι ἡ Κυβέρνηση ἔλυσε τό Μακεδονικό ζήτημα γιά νά ἀπεγκλωβιστεῖ ἡ ἐξωτερική μας πολιτική ἀπό αὐτό καί γιά νά ἀφοσιωθοῦμε ἀπερίσπαστοι στήν βασική ἀπειλή πού ἀντιμετωπίζουμε, τήν Τουρκία.
Ὑποτίθεται ὅτι στηρίζουμε αὐτό τό μόρφωμα γιά νά ἀποφύγουμε τήν δημιουργία τῆς Μεγάλης Ἀλβανίας καί τῆς Μεγάλης Βουλγαρίας τοῦ Ἁγίου Στεφάνου στά νῶτα μας. Ὑποτίθεται ὅτι ἀπαιτοῦμε τήν ἀναθεώρηση τοῦ ἄρθρου 49 τοῦ Συντάγματος τῶν Σκοπίων γιά νά ἀπαλειφθοῦν πλήρως οἱ ἀναφορές σέ ὕπαρξη μακεδονικῆς μειονότητας στήν Ἑλλάδα. Καί ὑποτίθεται τέλος ὅτι δέν πρέπει νά μιλᾶμε γιά μειοδοσία –ἀπαγορεύεται– δέν εἶναι πολιτικῶς ὀρθό, γιατί κινδυνεύουμε μέ ἐθνικό διχασμό.
Φοβᾶμαι πώς ἤδη συμβαίνει τό ἀντίθετο ἀπό αὐτό πού ἐπιδιώκουμε. Ἐγκλωβιζόμαστε ἀμέσως ἀκόμη πιό βαθιά στόν νεομακεδονισμό τῶν Ζάεφ – Ντιμιτρώφ μέ πρωτοβουλία τῶν Σκοπίων, τά ὁποῖα μόλις πῆραν αὐτό πού ἤθελαν, ἄρχισαν τίς …ζαβολιές. Ἐγκλωβιζόμαστε ὅμως καί μέ δική μας εὐθύνη.
Μερικές ἁπλές ἐρωτήσεις:
Ἡ πρώτη: Τί χρησιμότητα ἔχει ἡ ἀπάλειψη τῶν ἀναφορῶν γιά τήν ὕπαρξη δῆθεν μακεδονικῆς μειονότητας ἀπό τό Σύνταγμα τῆς γείτονος ὅταν δύο Βουλευτές τοῦ ΣΥΡΙΖΑ, οἱ κύριοι Οὐρσουζίδης καί Σέλτσας, στήθηκαν μπροστά ἀπό ἕνα μικρόφωνο, ὁ πρῶτος στό βῆμα τοῦ κοινοβουλίου, ὁ δεύτερος στήν Σκοπιανή συνιστῶσα τῆς Deutsche Welle, καί μίλησαν …«μακεδονικά»; Τί ἀξία ἔχουν οἱ ἀπαιτήσεις μας γιά τήν διαγραφή τοῦ ὅρου «μακεδονική μειονότητα» ὅταν βουλευτής Φλωρίνης τοῦ ΣΥΡΙΖΑ κατ’ ἀρχήν δηλώνει «ἐθνικά Μακεδόνας» καί ἔπειτα, μετά τόν σάλο, «Ἕλληνας, πατριώτης, ὑπήκοος»; Στήν πραγματικότητα, γιά νά μήν ὑπάρχουν αὐταπάτες, ὁ συγκεκριμένος δήλωσε ὅτι ἔχει τήν ἑλληνική ὑπηκοότητα, δέν μίλησε γιά ἑλληνική ἐθνική συνείδηση. Μή νομίζει κανείς ὅτι ἀνακάλεσε τήν δήλωσή του. Ἀκόμη δέν ὑπογράψαμε καί ἀρχίσαμε νά βγάζουμε τά μάτια μας; Τόσο ἀνόητοι ἐκεῖ στόν ΣΥΡΙΖΑ. Τόσο …τσολιάδες;
Πᾶμε τώρα στήν δεύτερη ἐρώτηση: Εἶναι δυνατόν νά ἀκούω ἀπό ἐπίσημα κυβερνητικά χείλη, τοῦ ὑπουργοῦ τῶν Ἐξωτερικῶν, ὅτι ὁ Ζάεφ αὐτοπροσδιορίζεται «γεωγραφικά» ὅταν χαρακτηρίζει τόν ἑαυτό του (τό ἔκανε πέντε φορές ἐνώπιον τοῦ Τσίπρα) «Μακεδόνα»; Ἄν ὁ προσδιορισμός πού χρησιμοποιεῖ εἶναι γεωγραφικός, τότε σέ ποιό ἔθνος ἀνήκει; Θεωρῶ ἀστειευόμαστε. Ὅταν ὁ Πρωθυπουργός τῶν Σκοπίων χαρακτηρίζει τόν ἑαυτό του Μακεδόνα τό πράττει ἐθνοτικά, μέ βάση τό ἄρθρο 7 τῆς συμφωνίας πού ἤδη ὑπεγράφη καί παράγει ἀποτελέσματα. Ὅποιος ἐπινοεῖ τέτοιες στρεψοδικίες, ἁπλῶς θά βρεθεῖ πρό πολύ μεγάλων ἐκπλήξεων στίς προσεχεῖς ἐκλογές.
Ὑπάρχει καί ἕνα τρίτο θέμα πού ἀνάγεται στήν σφαῖρα τοῦ χιοῦμορ: «Μα ἐμεῖς ἀντιγράψαμε πλήρως τήν πολιτική τοῦ Βουκουρεστίου τοῦ 2008, γιατί μᾶς ζητᾶτε τά ρέστα;» λένε οἱ συριζαίοι. Νομίζω ὅτι ἡ ἀπάντηση ἐν προκειμένω εἶναι σχετικά εὔκολη: ἐάν ὁ ΣΥΡΙΖΑ ἀντέγραψε τό Βουκουρέστι, τότε γιατί ὁ Καραμανλῆς κυνηγήθηκε γιά τό βέτο του ἀπό τίς ΗΠΑ καί ὁδηγήθηκε σέ πτώση, ἐνῶ ὁ Τσίπρας μέ τήν ἴδια ὑποτίθεται πολιτική ἀποθεώνεται καί προτείνεται γιά τό Νόμπελ Εἰρήνης; Ἔ, ὄχι καί «Βουκουρέστι» ἡ πλήρης παράδοση καί ὑποταγή. Κάθε τι σέ αὐτή τήν ζωή ἔχει ἕνα ὅριο. Ὅταν τό ξεπερνᾶ κανείς κινδυνεύει νά γίνει γραφικός σάν τό …Γαλαξεῖδι.
