Γιά ἕνα κουτί τσίκλες…

Σάββατον, 23 Αὐγούστου 1958

Ο ΚΟΣΜΟΣ
Ο ΑΙΩΝ ΤΟΥ ΠΕΡΙΤΤΟΥ

«Ὁ Γ. Λ. ἀπεπειράθη ν’ αὐτοκτονήσῃ, ὅταν κατελήφθη ν’ ἀφαιρῇ ἐκ περιπτέρου ἕνα κουτί τσίκλες».

Ποῦ νά τό ἐφαντάζετο ποτέ ὁ Β. Οὐγκώ, ὅταν στούς «Ἀθλίους» του ἔβαζε τόν πτωχόν οἰκογενειάρχην νά κλέπτῃ ἕνα καρβέλι ψωμί, ὅτι μιά μέρα θά ἐγίνετο κλέπτης ἕνας ἄνθρωπος γιά… ἕνα κουτί τσίκλες.

Ἄλλοτε ἐγίνοντο κλέπται διά τό ἀπαραίτητον.

Στόν αἰῶνα μας γίνονται διά τό περιττόν.

ΤΑ ΣΗΜΕΡΙΝΑ
Η ΚΙΝΗΣΙΣ ΤΟΥ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ

Συμφώνως πρός τάς πληροφορίας τῆς Γενικῆς Στατιστικῆς Ὑπηρεσίας, κατά τόν Ἀπρίλιον τοῦ 1958 ἐγεννήθησαν καθ’ ὅλην τήν Ἑλλάδα 12.619 ἄτομα, ἐξ ὧν 6.704 ἄρρενες καί 5.915 θήλεις. Κατά τόν Ἀπρίλιον 1957 αἱ γεννήσεις εἶχον ἀνέλθει εἰς 13.500, ἐξ ὧν 7.028 ἄρρενες καί 6.472 θήλεις. Ἔναντι τῶν γεννήσεων ἐσημειώθησαν 4.720 θάνατοι κατά τόν Ἀπρίλιον 1958, ἔναντι 4.500 τοῦ Ἀπριλίου 1957.

Απόψεις

Δεῖπνο τοῦ Θοδ. Κυριακοῦ στούς Ὑπουργούς τῶν ΗΠΑ, Ντάγκ Μπέργκαμ καί Κρίς Ράιτ

Εφημερίς Εστία
Στό διαρκῶς μεταβαλλόμενο διεθνές περιβάλλον ὁ Ὅμιλος Antenna προέβη σέ μιά σημειολογική κίνηση στό πλαίσιο τῆς δεσμεύσεώς του νά προαγάγει τόν διάλογο καί τήν συνεργασία μεταξύ σημαντικῶν χωρῶν καί ἡγετῶν.

«Συνεργασία» μέ τήν κυβέρνηση τῆς ΝΔ ἀνεκοίνωσε ἡ Μαρία Δαμανάκη

Εφημερίς Εστία
Μέ τήν ἰδιότητά της ὡς μέλους τῆς ὀργανώσεως Ocean 5, ἀμισθί, καί ὄχι ὡς «συμβούλου» – Ἐγκωμιαστικό σχόλιο τοῦ Ὑπουργοῦ Ἐπικρατείας Ἄκη Σκέρτσου σέ ἀνάρτησή του στό διαδίκτυο γιά τό πρόσωπό της «Ἀθόρυβος συνεισφορά» ὅπως τοῦ Παπανδρεϊκοῦ Δημήτρη Δόλλη γιά τήν ὑπόθεση τῶν θαλασσίων πάρκων

Διάβρωσις σέ ἐξέλιξη

Μανώλης Κοττάκης
Ἡ προφητεία του Τζίμη Πανούση γιά τόν προσωπικό ἀριθμό

Χρυσοχοΐδης: Ὁριστικῶς 1.000 κάμερες στό λεκανοπέδιο τόν Ἰούνιο

Εφημερίς Εστία
Ο ΥΠΟΥΡΓΟΣ Προστασίας τοῦ Πολίτου, κ. Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, δήλωσε ὅτι τόν Ἰούνιο τοῦ 2026 θά ἀρχίσει ἡ ἐγκατάστασις τῶν 1.000 καμερῶν στούς δρόμους, οἱ ὁποῖες θά λειτουργοῦν μέ εὐθύνη τοῦ Ὑπουργείου Ὑποδομῶν.

Οἱ πόλεις θέλουν κατοίκους, ὄχι παρεπιδημοῦντες

Δημήτρης Καπράνος
Ἐμεῖς, πού ἔχουμε ζήσει τήν Ἀθήνα καί τόν Πειραιᾶ τῆς περασμένης εἰκοσαετίας, περάσαμε χρόνια σέ πόλεις πού ζοῦσαν, πού ἀνέπνεαν, πού πάλευαν νά διώξουν τό καυσαέριο, ἀλλά εἶχαν καί τό δικό τους ἄρωμα καί χρῶμα.