Φαντάσματα πάνω ἀπό τόν Ἄρειο Πάγο

ΖHTOYME προκαταβολικῶς συγγνώμη ἀπό τούς κυβερνῶντες μας πού…

… δέν παρασυρόμεθα ἀπό τό χαζοχαρούμενο κλῖμα τῆς ἐντυπωσιακῆς βελτίωσης τῶν ἑλληνοτουρκικῶν σχέσεων καί τῆς ὑποτιθέμενης θετικῆς ἀτζέντας πού ἐπικράτησε κατά τήν ἐπίσκεψη τοῦ Τούρκου Ὑπουργοῦ Ἐξωτερικῶν στήν Ἀθήνα. Λυπούμεθα ἐπίσης πού χαλᾶμε τήν ἀτμόσφαιρα. Ὅσο μποροῦμε νά τήν «χαλάσουμε» τέλος πάντως σέ αὐτήν τήν ἰδιότυπη ἀπομόνωση στήν ὁποία ἔχουμε «καταδικαστεῖ», ὥστε ὅταν ἀποκαλύπτουμε κάτι νά ὁμοιάζουμε μέ τούς τρελλούς τοῦ χωριοῦ. Γνωρίζουμε ὅμως, καταλαβαίνουμε, αἰσθανόμαστε ὅτι ἔρχονται μεγάλες, βαριές παραχωρήσεις ἐντός τοῦ θέρους καί ὅσο μόνοι καί ἄν εἴμαστε σέ ὅλο τόν ἑλληνικό Τύπο, δέν σκοπεύουμε νά μείνουμε σιωπηλοί. Παραχωρήσεις στό ζήτημα τῆς ταυτότητας τῆς μουσουλμανικῆς μειονότητος κατ’ ἀρχάς καί ἕπονται καί ἄλλες. Παραχωρήσεις πού θά ὁρίσουν τό στίγμα τῆς πατρίδας μας γιά τά πράγματα σέ εὐαίσθητες περιοχές τῆς χώρας γιά τά πολλά ἑπόμενα χρόνια. Παραχωρήσεις πού καλοῦνται νά ἀποφασίσουν ἀνεξάρτητοι τρίτοι, ὄχι ἡ ἴδια ἡ Πολιτεία γιά νά μήν λερώσει τά χέρια της. Γιά νά ἰσχυρισθεῖ ὅτι εἶναι ἀθώα τοῦ αἵματος.

Οὐδείς διερωτήθηκε γιατί δέν ἐπετράπη στούς Ἕλληνες δημοσιογράφους νά ἀπευθύνουν ἐρωτήσεις στόν κύριο Τσαβούσογλου κατά τήν διάρκεια τῆς παραμονῆς του στήν Ἀθήνα. Οὔτε τίς καθιερωμένες πού κάνουν οἱ ΕΡΤ καί τό ΑΠΕ. Οὐδείς διερωτήθηκε γιατί δέν ἐπετράπη νά πλησιάσουν τόν κύριο Τσαβούσογλου οἱ Ἕλληνες δημοσιογράφοι στήν Θράκη. Οὐδείς διερωτήθηκε γιατί ὁ Τοῦρκος Ὑπουργός Ἐξωτερικῶν δέν μετέβη στά γραφεῖα ἤ γιατί δέν φωτογραφήθηκε στήν Κομοτηνή –ὅπως παγίως συνηθίζεται– μέ ὅλους ὅσοι αὐτοπροσδιορίζονται ἐκπρόσωποι τῆς «Τουρκικῆς Νεολαίας». Ἐμεῖς πού αὐτονοήτως διερωτώμεθα, ξέρουμε γιατί δέν ἐπετράπη στούς δημοσιογράφους νά ἐρωτήσουν. Ξέρουμε γιατί δέν πῆγε ὁ Τοῦρκος ΥΠΕΞ στήν αὐτοαπακαλούμενη «Τουρκική νεολαία». Δέν πῆγε γιά νά …μᾶς διευκολύνει. Δέν πῆγε γιατί γιά πρώτη φορά μετά τριάντα χρόνια ἡ Τουρκία εἶναι κοντά στόν στόχο της νά ἀναγνωριστεῖ ἐμμέσως ἀπό ἑλληνικό θεσμό «τουρκική μειονότητα» στήν Ἑλλάδα καί νά ἀναθεωρηθεῖ de jure ἡ Συνθήκη τῆς Λωζάννης. Δέν πῆγε οὔτε στήν Ξάνθη γιατί οἱ ἐξεγερθέντες Πομάκοι θά τοῦ χαλοῦσαν τήν «δουλειά». Ξέρουμε καί κάτι ἀκόμη: ὅτι αὐτήν τήν στιγμή πού διαβάζετε αὐτές τίς γραμμές, ἀγαπητοί ἀναγνῶστες, συνεδριάζει κάθε μέρα σέ Ὁλομέλεια ὁ Ἄρειος Πάγος γιά νά κρίνει τό αἴτημα τῆς αὐτοαποκαλούμενης «Τουρκικῆς Ἕνωσης Ξάνθης» νά ἀναγνωριστεῖ ὡς τέτοια. Ὡς «τουρκική». Ξέρουμε ὅτι σέ ἐποχές πού πρόκειται νά συνεδριάσουν ἡ Βουλή καί τό Ὑπουργικό Συμβούλιο γιά νά ἐγκρίνουν τίς προαγωγές σέ θέσεις ἀντιπροέδρων τοῦ Ἀρείου Πάγου (συνταξιοδοτεῖται μεγάλη ὁμάς δικαστῶν τοῦ Ἀνωτάτου Δικαστηρίου μας, προσεχῶς), κύκλοι στήν Ἑλλάδα καί στό Στρασβοῦργο …κτίζουν μία ἀτμόσφαιρα πρωτοφανῶν πιέσεων πρός τό Δικαστήριο. Ὄχι προσωπικῶν στούς δικαστές. Ποιός τολμᾶ! Ἀτμόσφαιρα διαδρόμων πού πλανᾶται ἐντός τῆς αἴθουσας συνεδριάσεων τῆς Ὁλομελείας μέ τήν μορφή τοῦ φαντάσματος χωρίς νά προσγειώνεται σέ αὐτήν. Ἀτμόσφαιρα σύμφωνα μέ τήν ὁποία ὁ Ἄρειος Πάγος πρέπει νά ἀναγνωρίσει τήν «Τουρκική Ἕνωση Ξάνθης», ἄρα τουρκική μειονότητα καί μάλιστα ἐπειγόντως πρίν ἀπό τίς 14 Ἰουνίου πού εἶναι προσδιορισμένο τό ραντεβού τοῦ Πρωθυπουργοῦ μέ τόν Πρόεδρο Ἐρντογάν. Διότι ἄν δέν τό κάνει –ἰδού ἡ ἀπειλή– «θά καταδικαστοῦμε ξανά ἀπό τό Εὐρωπαϊκό Δικαστήριο Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων». Ξέρετε, τό Δικαστήριο τοῦ ὁποίου τίς ἐναντίον της καταδικαστικές ἀποφάσεις ἡ Τουρκία τίς κάνει ταπετσαρία. Μάλιστα! Αὐτά συμβαίνουν αὐτές τίς ὧρες πού ἐμεῖς οἱ ἐκτός κλίματος γραφικοί τυπώνουμε αὐτές τίς γραμμές. Αὐτό εἶναι τό δῶρο πού καλεῖται ἡ ἑλληνική δικαιοσύνη νά στείλει «πεσκέσι» στόν Πρόεδρο Ἐρντογάν. Αὐτή εἶναι ἡ «θετική ἀτζέντα». Νά ἀναγνωρίσουν Ἕλληνες δικαστές «τουρκική μειονότητα». Γιά νά ἔχουμε ἐπισήμως ἐκτός ἀπό «Μακεδόνες» στά Γιαννιτσά καί «Τούρκους» στήν Ξάνθη. Ἡ ἀπόφαση μέχρι στιγμῆς δέν ἔχει ἐκδοθεῖ. Ἐπίκειται. Καί ἐμεῖς πιστοί βεβαίως στίς ἀρχές μας δέν πρόκειται νά ποῦμε σέ κανένα τί νά κάνει ἤ τί νά μήν κάνει. Σεβόμαστε τήν ἑλληνική δικαιοσύνη καί θά σεβαστοῦμε βεβαίως καί κάθε ἀπόφασή της. Δέν θά ἀποπειραθοῦμε νά ἐμποδίσουμε στό βαθμό πού τό ἐπιτρέπουν οἱ δυνάμεις μας οἱαδήποτε ἐξέλιξη. Διότι ἀπό ὅ,τι φάνηκε ἀπό τό γενικό σιωπητήριο πού ἐπικράτησε στήν Ἀθήνα μετά τήν ἐπίσκεψη, ὅλα ὅσα συζητήθηκαν πίσω ἀπό τίς κλειστές πόρτες καί γιά τήν μειονότητα καί γιά τήν Θράκη καί γιά τήν Χάγη εἶναι μέρος μιᾶς μεγάλης διευθέτησης μεταξύ κρατῶν περισσοτέρων τῶν δύο ἐντός τῆς ἴδιας συμμαχίας. Ποιοί εἴμαστε ἄραγε ἐμεῖς πού ἔχουμε τό θράσος νά ἐμποδίσουμε τήν ἐξωτερική πολιτική ἐκλεγμένης κυβέρνησης καί τήν ἀνάπτυξη τῶν συμμαχιῶν της; Ὅποιος ἔχει τήν ἐλευθερία, ἔχει καί τήν εὐθύνη σέ αὐτή τήν πατρίδα. Ἄς κάνουν ὅ,τι τούς φωτίσει ὁ Θεός!

Θά ἀφήσουμε τά πράγματα νά ἐξελιχθοῦν μέ τήν κρυφή ἐλπίδα ὅτι δέν θά ἀναθεωρηθεῖ ἡ Συνθήκη τῆς Λωζάννης ἀπό Ἀνώτατο Ἑλληνικό Δικαστήριο. Μετά ὅμως τήν κρίση του, ὅποια καί ἄν εἶναι αὐτή, θά μιλήσουμε. Καί θά ἀποκαλύψουμε μέ διευθύνσεις καί ὀνόματα ποιοί στήν Ἀθήνα καί κυρίως ποιοί στό ἐξωτερικό κράτησαν τήν μπαγκέτα καί δημιούργησαν τήν ἀποπνικτική ἀτμόσφαιρα πού σᾶς περιγράφω πάνω ἀπό τό Ἀνώτατο Δικαστήριο. Ποιοί εἶναι αὐτοί πού «ἔκτισαν» τό κλῖμα. Οἱ παρέες τους ἐκεῖ στά ξένα, ἰρλανδικές καί τουρκικές, εἶναι γνωστές. Θέλω μέ τήν εὐκαιρία νά σημειώσω ὅτι καμμία μάχη πού δίδει ἡ Ἑλλάς σέ Εὐρωπαϊκό Δικαστήριο δέν εἶναι ἐξ ὁρισμοῦ χαμένη. Χάσαμε τήν μάχη γιά τήν Ἐνδιάμεση Συμφωνία μέ τά Σκόπια καί καταδικαστήκαμε ἀπό τό Διεθνές Δικαστήριο τῆς Χάγης ἐπειδή ὅπως ἀποκάλυψε ὁ πρέσβης Μαλλιᾶς –καί δέν τόν διέψευσε κανείς, ὑπῆρξαν νομικές πλημμέλειες στήν ἐκπροσώπησή μας τότε ὑπαιτιότητι τῆς πολιτικῆς ἡγεσίας τοῦ Ὑπουργείου Ἐξωτερικῶν. Ἐπί ΠΑΣΟΚ, τό 2010. Ἴσως γιατί κάποιοι διευκολύνονταν νά ἀμφισβητηθεῖ τό βέτο τοῦ Βουκουρεστίου. Χάσαμε τήν πρώτη ἀπόφαση γιά τήν λεγόμενη «Τουρκική Ἕνωση Ξάνθης» στό Εὐρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων τοῦ Ἀνθρώπου, γιατί ἐπίσης πάλι κάποιοι παραστάτες μας δέν προέβαλαν τήν σημασία τῶν μελλοντικῶν ἐπιπτώσεων πού θά ἔχει στήν δημόσια τάξη στήν περιοχή ἡ λειτουργία ἑνός σωματείου μέ αὐτή τήν ἐπωνυμία. Ἐπικεντρώθηκαν μόνον στήν ἐλευθερία τοῦ συνεταιρίζεσθαι. Ἐπειδή ἄραγε στίς μέρες μας ἔχουν ἀναπτυχθεῖ «διαπλοκές» στήν σύνθεση τοῦ δικαστηρίου καί προεξοφλοῦν κάποιοι ὅτι θά συμβεῖ τό ἴδιο, εἶναι ὑποχρεωμένος ὁ Ἄρειος Πάγος νά διευκολύνει τό Στρασβοῦργο; Καί μάλιστα σέ μιά ἐποχή πού ὑποθέσεις ὅπως ἡ ἐκκρεμής ἑλληνική γιά τό σωματεῖο τῆς Ξάνθης μποροῦν νά λειτουργήσουν ὡς πιλότος σέ μιά Εὐρώπη πού βλέπει τό Ἰσλάμ καί τίς συναφεῖς ταυτότητες ὡς συστημική ἀπειλή γιά τήν ἀκεραιότητά της; Χαμένη ὑπόθεση ἀπό ποῦ καί ἕως ποῦ λοιπόν; Χαμένη εἶναι μόνο στά μυαλά ἐκείνων πού ἔχουν ἀποφασίσει νά τήν χάσουν μέ τήν δική τους ὑπογραφή μάλιστα.

Ἐπανέρχομαι στήν ἀρχική μας σκέψη. Ἐμεῖς στό θέατρο αὐτό τοῦ «γιαβᾶς-γιαβᾶς» καί τοῦ «καζάν-καζάν», πού θυμίζει τήν ἐπικοινωνιακή ἀτμόσφαιρα τοῦ 1999 μετά τό Ἑλσίνκι, δέν πρόκειται νά συμμετάσχουμε. Γιά ὅση ἀξία ἔχει ἡ γνώμη μας. Οὔτε πρόκειται καί νά ἐμποδίσουμε τήν παράσταση ὅμως. Βλέπουμε καθαρά τί σχεδιάζεται νά ἔρθει στήν Θράκη, στήν Μακεδονία μας ( ἀρχές Ἰουλίου ἡ ψήφιση τοῦ συμφώνου ἀμυντικῆς συνεργασίας μέ τά Σκόπια πού ἀπέκτησαν μέ τίς Πρέσπες ποσοστό στό λιμάνι τῆς Ἀλεξανδρούπολης!), στήν Ἀμμόχωστο. Καί ἀργότερα μέ τό συνυποσχετικό στό ὁποῖο σχεδιάζονται ἐκπτώσεις. Ἄς ἀναλάβει ἐν τέλει τήν εὐθύνη του ὁ καθείς. Ἡ ἱστορία πάντως δέν γράφεται μέ βάση τήν ἀτμόσφαιρα τῆς ἐποχῆς.