Ὁμολογῶ, ὅτι μέ δυσκολίαν κατορθώνω νά συγκρατήσω τήν συγκίνησίν μου ἀπό τήν νέαν ἀστυνομικήν διάταξιν, τήν ἀφορῶσαν τά δυστυχισμένα αὐτά Ἀθηναϊκά τράμ.
Διά χιλιοστήν φοράν, ἡ Ἀστυνομία ἐπιχειρεῖ νά μᾶς στερήσῃ τό προσφιλέστερόν μας σπόρτ. Θά κατορθώσῃ τήν φοράν αὐτήν; Ἀμφιβάλλω πολύ. Ἐάν τό κατορθώσῃ ὅμως, αἱ Ἀθῆναι θά χάσουν μίαν ἀξιολάτρευτον συνήθειαν τῆς ζωῆς των. Διότι δέν φαντάζομαι, ὅτι θά ὑπάρξῃ Ἀθηναία καί Ἀθηναῖος, ποῦ θά στερηθοῦν χωρίς σπαραγμόν ψυχῆς, τάς συνηθείας μιᾶς μακρᾶς καί ὡραίας ζωῆς. Ἄς γκρινιάζωμεν, ὅσον θέλομεν. Τό στρίμωγμα, τό κρέμασμα ἀπό τούς ἐξώστας, τά πηδήματα πρός τήν διπλήν γραμμήν, οἱ ἀγῶνες πρός κατάληψιν μιᾶς θέσεως εἰς τό κίτρινον ὄχημα, τά πατήματα τῶν καλῶν, οἱ αἰφνίδιοι ἐναγκαλισμοί, τά χαριτωμένα καυγαδάκια, οἱ κίνδυνοι τῶν συρμάτων καί τῶν τροχῶν ἀκόμη ἀποτελοῦν ἕνα Ἀθηναϊκόν σπόρτ, τό ὁποῖον εἰσῆλθεν εἰς τά ἤθη μας, ὅπως ἔχει εἰσέλθει τό φούτ-μπώλ, τό τέννυς, τό γουῶτερ-πῶλο, τό μπόξ εἰς τά ἤθη τοῦ Ἀγγλοσάξωνος. Καί τό σπόρτ τοῦ τράμ, εἶνε ὡς γνωστόν, ὅλα αὐτά τά ὡραῖα γυμνάσματα μαζῆ καί κἄτι περισσότερον. Πῶς θά μᾶς τό στερήσῃ λοιπόν ἡ Ἀστυνομία;
Ἀλλά μόνον τό σπόρτ; Ἡ ἀστυνομική διάταξις προβλέπει καί περί μερικῶν ἄλλων. Ἀπαιτεῖ ἀπό κάθε δυστυχῆ Ἀθηναῖον, διά νά τοῦ δώσῃ τό δικαίωμα τῆς εἰσόδου εἰς τόν κίτρινον Παράδεισον, πράγματα πού δέν τά ἀπαιτεῖ οὔτε ὁ Ἅγιος Πέτρος διά ν’ ἀνοίξῃ τήν θύραν τοῦ ἰδικοῦ του Παραδείσου. Ἀκούσατε, ἀδελφοί Χριστιανοί, ποίου εἴδους εἰσιτήριον εἶνε αὐτό, ποῦ μᾶς ζητεῖ ἡ Ἀστυνομία! Ἐν πρώτοις πρέπει νά εἴμεθα καθαροί. Ἀλλά ποιός Ἀθηναῖος θά πεισθῇ ποτέ ὅτι δέν εἶνε τό ἰδανικόν τῆς καθαριότητος. Ἔπειτα νά μήν εἴμεθα μεθυσμένοι. Ἀλλά ποιός μεθυσμένος; Ἔπειτα νά μή κρατοῦμεν ἀντικείμενα ἀναδίδοντα δυσαρέστους ὀσμάς διά τούς ἄλλους. Αὐτό εἶνε ἕνας λόγος! Διότι πῶς ἠμπορεῖ ἕνας ἄνθρωπος νά ἀποχωρισθῇ τά μέλη τοῦ σώματός του; Αὐτό εἶνε ἀνήκουστον. Κατόπιν νά ἔχωμεν κενά τά πυροβόλα μας. Ἀλλά ὅταν φέρῃ κανείς ἕνα κανόνι ἐπάνω του, τό φέρει γιά κἄποιον λόγον. Καί δέν μεταβαίνει εἰς τό Φάληρον ἤ τήν Κολοκυνθοῦν διά νά ἐκτελέσῃ γυμνάσια ἀσφαίρων πυρῶν. Καί τέλος ἀπαιτεῖ ἀπό τόν ἄνθρωπον, πού θά λάβῃ τήν τιμήν νά ἐπιβῇ τοῦ κίτρινου ὀχήματος, νά μήν ἔχῃ καταφανῆ ἀσθένειαν. Ἀλλά πῶς θά μεταφέρωμεν λοιπόν ἐφεξῆς εἰς τήν ἐξοχήν τά παιδάκια μας μέ τόν κοκύτην, εἰς τήν Κλινικήν τά παιδάκια μας μέ τήν διφθερίτιδα καί εἰς Νοσοκομεῖον Συγγροῦ τόν ἑαυτόν μας; Ἕως τώρα ὅλας μας τάς ἀσθενείας, κρυφάς καί φανεράς, τά μετεφέραμεν μέ τό τράμ, ἐπειδή δέν μᾶς ἦτο εὔκολον νά τάς μεταφέρωμεν μέ τό αὐτοκίνητον. Τί θά γίνωμεν τώρα;
Ἕνα πρᾶγμα μέ παρηγορεῖ ὁπωσδήποτε ὕστερα ἀπό ὅλα αὐτά. Τό ὅτι δηλαδή αἱ τελευταῖαι αὗται ἀπαγορεύσεις θά δημιουργήσουν εἰς τό τράμ κἄποιο ἄλλο σπόρτ ἀντί ἐκείνου, τό ὁποῖον ἔρχεται νά καταργήσῃ ἡ Ἀστυνομία. Καί προσφέρω προκαταβολικώς ἕνα μικρόν δεῖγμα ἀπό τήν ὡραίαν αὐτήν ἀθλητικήν παιδιάν, ἡ ὁποία θ’ ἀρχίζῃ μέ τόν ἑξῆς διάλογον:
-Κύριε, εἶσαι ἀκάθαρτος. Νά βγῇς ἔξω!
-Ἐγώ βρέ ἀκάθαρτος; Εἶμαι πειό καθαρός ἀπό σένα.
-Αὐτά δέν τά ἀκούω ἐγώ! Ν’ ἀφήσῃς ἔξω τά ποδάρια σου κ’ ἔπειτα νά μπῇς. Τά δύσοσμα ἀντικείμενα ἀπαγορεύονται.
-Λίγα τά λόγια σου, παρακαλῶ γιατί…
Φόρα ἀμέσως δύο κουμποῦρες! Οἱ κουμποῦρες κατάσχονται, διότι πατᾶ τόν κανονισμόν, ἡ μία εἶνε γεμάτη μέ «μπαλαρμᾶ» καί ἡ ἄλλη μέ «κομμάτια». Ἀρχίζει τότε τό μπόξ καί τό φούτ-μπώλ. Ἰδού λοιπόν ἕνα νέον σπόρτ, ποῦ ἀξίζει νά μᾶς παρηγορήσῃ διά τήν στέρησιν τοῦ ἄλλου. Καί θά διασκεδάζωμεν, ὅπως πρίν, ἐνῷ ἡ ὡραία Βασίλω, ἡ ὁποία ἐξακολουθῇ νά παραβαίνῃ τήν περί ἐνσφαίρου ὁπλοφορίας διάταξιν, θά ἀκούῃ σότο-βότσε ἀπό τό εὔθυμον πλήρωμα τοῦ κιτρίνου ὀχήματος τήν ὡραίαν παλαιά μελωδίαν:
Βασίλω μ’ τά κομμπούρια σου,
Μέ τί τἄχεις γεμᾶτα;
ΠΑΥΛΟΣ ΝΙΡΒΑΝΑΣ
