Ἐμφύλιος στήν καρδιά τῆς ἐξουσίας

ΗΤΑΝ 2016 καί τό εἶπε περίπου ἔτσι, τό ἀποδίδω…

… «Μέ τίς ἀντιπολιτεύσεις μιά χαρά τά πᾶμε, ὅταν γίνονται κυβερνήσεις τά χαλᾶμε!». Ἡ φράση ἀποδίδεται σέ μηντιάρχη ὁμίλου πού ἔχει στήν ἰδιοκτησία του τηλεοπτικό σταθμό καί ἱστορική ἐφημερίδα τῆς χώρας. Ἐλέχθη κατά τήν διάρκεια κατάθεσής του στήν ἐξεταστική ἐπιτροπή τῆς Βουλῆς μέ ἀντικείμενο τά ΜΜΕ τό «σωτήριον» ἐκεῖνον ἔτος τῆς ἀριστερᾶς –νά σοῦ πετύχει– διακυβέρνησης. Τήν συγκράτησα γιά τήν ἱστορικότητα της καί νά πού σήμερα, δύο σχεδόν χρόνια μετά τήν ἄνοδο τῆς ΝΔ στήν ἐξουσία, τό ἀξίωμα ἐπιβεβαιώνεται καί πάλι. (Ὅποιος μελετήσει σοβαρά τά πρακτικά ἐκείνης τῆς ἐξεταστικῆς στήν ὁποία παρέλασαν ὅλοι οἱ μηντιάρχες καθώς καί τῆς πρόσφατης γιά τήν Νοvartis στήν ὁποία κατέθεσε ὅλη ἡ ἡγεσία τῆς δικαιοσύνης, μπορεῖ νά γράψει ἀνέτως διδακτορική διατριβή γιά τούς ἁρμούς τῆς ἐξουσίας στήν Ἑλλάδα.) Γιατί ἐπιβεβαιώνεται καί πάλι; Γιατί ἡ προσεκτική μελέτη τοῦ Τύπου τοῦ Σαββάτου καί τῆς Κυριακῆς ἀποτελεῖ ἕνα δῶρο γιά τόν Ἕλληνα ἀναγνώστη, τόν Ἕλληνα πολίτη, τόν Ἕλληνα σκεπτόμενο ψηφοφόρο.

Στίς ἱστορικές καί ἔγκυρες ἐφημερίδες τῶν Ἀθηνῶν τοῦ διημέρου καθρεφτίζεται πλέον ἡ ἀντίληψη τῶν μηντιαρχῶν γιά τήν διακυβέρνηση τοῦ τόπου καί ἀποκαλύπτεται σέ ὅλο της τό μεγαλεῖο ἡ διαμάχη πού σοβεῖ στά σωθικά τοῦ νέου συστήματος ἐξουσίας γιά τό ποιός ἔχει τόν πρῶτο λόγο στίς ἀποφάσεις. Ὁ πυροκροτητής ἦταν τυπικῶς ἡ φιλοξενία τῆς συνέντευξης τοῦ πρώην Πρωθυπουργοῦ Ἀντώνη Σαμαρᾶ στήν μία ἐκ τῶν δύο ἱστορικῶν ἐφημερίδων τοῦ τόπου μας, τήν παραμονή τῆς ἔναρξης τῶν διερευνητικῶν μέ τήν Τουρκία.

Τά αἴτια ὡστόσο εἶναι κατά πολύ βαθύτερα. Τά ὅσα δέ ἐπακολούθησαν δυστυχῶς τό πιστοποιοῦν. Τό πολιτικό θέμα πού προέκυψε προφανῶς καί εἶναι σημαντικό: ὁ προκάτοχος τοῦ Πρωθυπουργοῦ στήν ἡγεσία τῆς ΝΔ, ὁ ἄνθρωπος πού παρά τήν διαχρονική ἔχθρα μέ τήν οἰκογένεια Μητσοτάκη ὅρισε τόν Κυριάκο Ὑπουργό τῆς κυβέρνησής του τό 2013 καί τά «ἔδωσε» ὅλα γιά νά ἐκλεγεῖ ἀρχηγός τό 2016, ἀποσύρει τήν ἐμπιστοσύνη του καί ἀμφισβητεῖ εὐθέως τήν στρατηγική τοῦ Πρωθυπουργοῦ στά ἑλληνοτουρκικά, πέντε ἀκριβῶς χρόνια μετά. Λογικό. Καί πολύ κράτησε. Οἱ συμμαχίες πού δέν εἶναι στέρεες, πού δέν βασίζονται σέ κοινή ἀντίληψη τῶν πραγμάτων καί σέ κοινά «χνῶτα» ἀλλά σέ εὐκαιριακή συνοδοιπορία πολιτικῶν συμφερόντων, ἔτσι καταλήγουν συνήθως: ὄμορφα καίγονται. Δέν χρειάζονται πολλά: Ἀρκεῖ μία ὑπόσχεση πού δέν τηρήθηκε, ἕνα προεδρικό ἀξίωμα πού δέν προσεφέρθη, μία θέση Ἐπιτρόπου πού παρεχωρήθη σέ τρίτον καί ἰδού τά ἀποτελέσματα. Ὡστόσο –ἐπανέρχομαι– ἡ σκόνη πού σηκώθηκε ἀπό τήν συνέντευξη τοῦ πρώην Πρωθυπουργοῦ ἔκρυψε ἀπό τό ὀπτικό μας πεδίο τήν οὐσία τῶν πραγμάτων. Ἡ ὁποία εἶναι ἡ ἑξῆς: μέ τήν ΝΔ προηγούμενη 16,5 μονάδες τοῦ ΣΥΡΙΖΑ στήν πρόθεση ψήφου, τό εὐρύτερο σύστημα ἐξουσίας στήν πατρίδα μας νοιώθει πώς ἔχει τήν ἄνεση νά ξεκαθαρίσει λογαριασμούς μεταξύ του. Μέ διακύβευμα τό ποιός συνδιοικεῖ μαζί μέ τήν νόμιμη κυβέρνηση τοῦ τόπου: Ἐμεῖς ἤ αὐτοί; Τό ἕνα ἀπό τά δύο ἱστορικά συγκροτήματα τῆς χώρας ἐξαπέλυσε τό σαββατύριακο ἐπίθεση στόν Ἀντώνη Σαμαρᾶ ἀποκαλώντας τον «λύκο πού εγέρασε», καί ἔθεσε ὑπό τύπον ρεπορτάζ τό ἐρώτημα ἄν «οἱ πρώην πρωθυπουργοί δικαιοῦνται διά νά ὁμιλοῦν». Στήν πραγματικότητα ὁλοκλήρωσε τήν παρουσίασή του γιά τό πῶς ἐννοεῖται ἡ διακυβέρνηση στήν Ἑλλάδα στίς μέρες μας. Ἤτοι: οἱ πρώην Πρωθυπουργοί θά δίδουν συνέντευξη μόνον κατόπιν ὑμετέρας ἀδείας. Οἱ πρώην Πρωθυπουργοί ἐπίσης δέν θά ἔχουν τό δικαίωμα νά ἀξιώνουν ἀστική ἐπανόρθωση γιά προσβολή τῆς προσωπικότητάς τους ὅταν κατηγοροῦνται χωρίς ἀποδείξεις γιά ζητήματα περιουσιακῆς κατάστασης. Καί θά καταγγέλλονται κάθε φορά πού τολμοῦν νά τό ἀσκοῦν. Ἀκόμη καί οἱ στενοί συνεργάτες πρώην Πρωθυπουργῶν δέν ἔχουν δικαίωμα μέ βάση αὐτή τήν ἰδιότυπη ἀντίληψη περί δημοκρατίας νά ἀρθρώνουν ἄποψη ἐπί τῶν ἐθνικῶν θεμάτων. Θά ἀποκαλοῦνται ἐφ’ ἑξῆς «Ἀντώναροι τῶν ἑλληνοτουρκικῶν» γιά νά ἐκφοβίζονται καί νά φιμώνονται. Οἱ πρώην Πρωθυπουργοί, αὐτά λοιπόν. Κλάρα! Ἡ ἀντίληψη αὐτή ὅμως ἐκτείνεται καί πιό πέρα, σέ ὅλους τούς θεσμούς: οἱ Πρόεδροι τῆς Δημοκρατίας, ἰδίως οἱ τέως, θά γίνονται στόχοι ἐπιθέσεων ἀνάλογα μέ τόν ὅποιον (πραγματικό ἤ ὑποτιθέμενο) συνομιλητή τους. Οἱ ἀποφάσεις τῆς Βουλῆς θά πρέπει νά ἀλλάζουν ὅταν δέν ἀρέσουν. Εἰδικῶς σέ θέματα ἄρσης ἀσυλίας πολιτικῶν ἀντιπάλων. Οἱ ἀρχηγοί τῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων πού δέν τυγχάνουν τῆς ἐγκρίσεως θά πρέπει νά καρατομοῦνται μέ τήν κατηγορία τοῦ ἀκροδεξιοῦ ἀφοῦ πρῶτα γίνουν στόχος πεζοδρομιακῶν σχολίων. Οἱ ὑφυπουργοί Δικαιοσύνης, πρώην ἀνώτατοι δικαστικοί, ὅταν ἐπίσης δέν ἀρέσουν, θά πρέπει νά καρατομοῦνται. Οἱ Πρόεδροι ἀνεξαρτήτων ἀρχῶν πού δἐν εἶναι ἀρεστοί θά πρέπει ἤ νά πειθαρχοῦν στάς ὑποδείξεις καί νά ἐρευνοῦν ὅσα ἐντέλλονται ἤ νά ἀπομακρύνονται ἀπό τήν θέση τους. Οἱ δημοσιογράφοι πού λένε ὅσα δέν ἀρέσουν θά πρέπει νά ἐξαφανίζονται ἀπό τά μέσα ἐνημέρωσης, δημόσια ἤ ἰδιωτικά, ἄν στό μεταξύ δέν ἀπολύονται. Οἱ κρατικές ἐπιχορηγήσεις θά ἐπιστρέφονται ἀκόμη καί ὅταν φθάνουν τό 1 ἑκατομμύριο εὐρώ ἄν τυχόν διαπιστώνεται ὅτι ἄλλος ἀνταγωνιστής εἰσέπραξε περισσότερα ἀπό τούς wanna be συγκυβερνῶντες.

Αὐτή εἶναι λοιπόν ἡ μία σχολή σκέψης γιά τά πράγματα στήν πατρίδα μας: Συγκυβέρνηση μέ θόρυβο στό φῶς τῆς ἡμέρας. Μέ ἀπαίτηση γιά τό πότε θά μιλᾶ ὁ καθένας, ποιά θά εἶναι ἡ σύνθεση τοῦ Ὑπουργικοῦ Συμβουλίου, ποιά θά εἶναι ἡ ἡγεσία τῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων, ποιά ἡ ἡγεσία τῆς Δικαιοσύνης, ποιές οἱ ἀποφάσεις τῆς Βουλῆς, πῶς θά γίνεται ἡ κατανομή τῶν κονδυλίων κ.ο.κ. Βεβαίως ὑπάρχει καί ἡ ἄλλη σχολή, ἡ ἀθόρυβη. Δέν εἶναι τόσο μπρουτάλ, οὔτε γίνεται ἀντιληπτή τόσο εὔκολα. Διαβιοῖ «λάθρᾳ». Τά «πρέπει» της καί οἱ ὑποδείξεις της διατυπώνονται ὑπό τάς γραμμάς.

Τό εὖρος ἐνδιαφερόντων της εἶναι ἄλλο καί ἐπικεντρώνεται σέ κομβικούς ἁρμούς τῆς ἐξουσίας πού δέν εὑρίσκονται κάθε μέρα στό ἐπίκεντρο τῆς δημοσιότητας. Εἶναι ὅμως ἐξίσου ὑπαρκτή, διαχρονική καί συγκρούεται σφόδρα διά ἀντιπροσώπων μέ στενούς συνεργάτες τοῦ Πρωθυπουργοῦ ἐδῶ καί ἑνάμισυ χρόνο. Μέ ἀπαιτήσεις ἀνάλογες ἀλλά ὄχι ἀντίστοιχες μέ τῆς πρώτης. Τά τελεσίγραφα ἐν προκειμένῳ διατυπώνονται πιό κομψά. Μέ μικρά «καρεδάκια» στήν πρώτη σελίδα. Με ἀθῶες γελοιογραφίες κατά τοῦ Πρωθυπουργοῦ. Μέ ἀντικειμενική ἀρθρογραφία. Mέ fake news ὅτι Τοῦρκοι ἀξιωματοῦχοι μᾶς ἀπειλοῦν μέ πόλεμο. Κάτι πρέπει νά ζητᾶ καί αὐτή ἡ σχολή σκέψης, ἁπλῶς τό κάνει πιό κομψά.

Μή νομίζετε ὅτι σᾶς περιγράφουμε κάτι πρωτοφανές γιά τόν δημόσιο βίο στήν πατρίδα μας, ἀγαπητοί ἀναγνῶστες. Εἶναι γνωστά ὅλα αὐτά ἀπό τήν δεκαετία τοῦ 1990. Σᾶς περιγράφουμε τήν παρόξυνσή τους ὅμως. Τήν ἀποθράσυνση. Μέ βάση γραπτά ντοκουμέντα –συλλογή ὁλόκληρη– τῶν ἰδίων τῶν πρωταγωνιστῶν πλέον. Καί ὄχι βεβαίως ἐπειδή ἀποτελεῖ ζήτημα πρός ἐπισήμανση στήν μεταπολιτευτική Ἑλλάδα πῶς γίνεται ἀντιληπτή ἡ ἄσκηση τοῦ λειτουργήματός μας. Ὄχι! Ὅποιος ἔχει τήν ἐλευθερία ἔχει καί τήν εὐθύνη. Κανείς δέν θά ὑποδείξει σέ κανέναν τί νά κάνει, ἀκόμη καί ἄν αὐτός ἀπαιτεῖ δημοσίως τήν συγκυβέρνηση ἀπό τόν νόμιμο πρωθυπουργό τῆς χώρας. Τό ἐνδιαφέρον καί ἡ ἀγωνία μας ἀφορᾶ τήν Κυβέρνηση ἡ ὁποία οὔτε δύο χρόνια μετά τό 40% καί τήν ἄνοδό της στήν ἐξουσία εὑρίσκεται ἀνάμεσα σέ δύο στενά.

Καλούμενη νά ἐπιλέξει στενό ἐπί ποινῇ τιμωρίας, ἀναλόγως τῆς προτιμήσεώς της. Ὁ Κυριάκος Μητσοτάκης ἀνῆλθε στήν ἐξουσία ἔχοντας μελετήσει ὅλα τά λάθη τοῦ πατρός του πού ὁδήγησαν στήν ἀπώλεια τῆς ἐξουσίας (μετά ἀπό βραχύβια καί τιτάνια διακυβέρνηση) καί ἀκολούθως στήν πτώση του ἀπό τήν ἡγεσία τῆς ΝΔ. Ξέρει τί νά κάνει λοιπόν γιά νά μήν συμβεῖ ὅ,τι μέ τά διαπλεκόμενα τοῦ 1993. Κατά καιρούς ἐμπιστεύεται σέ συνομιλητές του τήν ἄποψη, ὅτι μέ τόν τάδε ἤ τόν δεῖνα τά συμφέροντά του μόνον εὐκαιριακῶς συγκλίνουν δίνοντας τήν ἐντύπωση πώς συγκυριακῶς δείχνει ἀνοχές καί ὅταν ἀπαιτηθεῖ θά συγκρουστεῖ. Δέν θά τοῦ ὑποδείξουμε ἐμεῖς τί νά κάνει. Νομίζουμε ὅμως ὅτι τό ρολόι τοῦ χρόνου ἔχει ἀρχίσει νά μετρᾶ ἀντίστροφα καί μάλιστα τήν στιγμή πού εἶναι στό ἀπόγειο τῆς ἰσχύος του. Ὁ κόσμος ἔχει ἀρχίσει καί καταλαβαίνει τί συμβαίνει. Καί στήν ἀντίληψη τῆς μεγάλης κοινωνίας οἱ πρωθυπουργοί ἔχουν μόνον ἕνα πεδίο ἀναφορᾶς καί λογοδοσίας: Τόν λαό πού τούς ἐψήφισε. Κανέναν ἄλλο. Ἄς τό μετρήσει καί ὁ ὑφυπουργός Λιβάνιος στίς ποιοτικές μετρήσεις πού κάνει ἐν ὄψει ἐκλογῶν. Θά τό ἐξακριβώσει.

Απόψεις

Ξεχάστε τίς ἐκλογές τῆς παραγραφῆς τό «στικάκι» ἔχει ἀφήσει ἴχνη

Μανώλης Κοττάκης
Τό Σύνταγμα ἄλλαξε, ἀλλά ὄχι ὁ νόμος περί εὐθύνης Ὑπουργῶν! – Εἶναι ἀλήθεια ὅτι «κομιστής» τῶν μονταρισμένων διαλόγων στά ΜΜΕ εἶναι Βουλευτής τῆς ΝΔ; – Ἡ πανομοιότυπος τακτική: Στά «σκυλιά» οἱ χαμηλόβαθμοι λειτουργοί γιά νά γλυτώνουν οἱ ἔνοχοι: ὁ σταθμάρχης στά Τέμπη, ἀξιωματοῦχοι τῆς ΕΥΠ στίς ὑποκλοπές, ἡ συνεργάτις τοῦ Γραμματέως τοῦ Ὑπουργείου Ἐσωτερικῶν στά «μαίηλ» τῆς ἐπιστολικῆς ψήφου – Σύστημα ἡ καταστροφή τῶν ἀποδείξεων

Πληθωρισμός: Νύχτα σπαρμένη …μάγια!

Εφημερίς Εστία
ΜΙΑ ἀπίστευτη καί, συγχρόνως, μελαγχολική διαπίστωση: ἡ τελευταία ἀνακοίνωση τῆς Eurostat γιά τόν πληθωρισμό στήν χώρα μας τόν περασμένο Φεβρουάριο συμπύκνωσε πολλαπλές καί πολύμορφες ἁμαρτίες κυβερνώντων πενῆντα ἐτῶν.

Τήν μικρότερη ἀγοραστική δύναμη στήν ΕΕ ἔχουν οἱ Ἕλληνες

Εφημερίς Εστία
ΤΗΝ ΔΕΙΝΗ κατάσταση πού εὑρίσκονται οἱ Ἕλληνες λόγῳ τῆς ἀκρίβειας καί τῶν χαμηλῶν εἰσοδημάτων ἐπιβεβαίωσαν τά στοιχεῖα πού δημοσιοποίησε σήμερα ἡ Eurostat.

Ὁ «βασικός μέτοχος» καί οἱ μοιραῖοι συμμέτοχοι

Δημήτρης Καπράνος
Πόσο καλύτερα θά ἦταν ὅλα γιά τήν Ἑλλάδα ἄν δέν εἶχε χαθεῖ ἡ εὐκαιρία γιά τόν «βασικό μέτοχο»!

Παρασκευή, 27 Μαρτίου 1964

Πρό 60 ἐτῶν
Ο ΚΟΣΜΟΣ ΠΑΙΔΙΚΗ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ