ΤΟ 12ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ τῆς Νέας Δημοκρατίας ἔστειλε μία σειρά ἀπό θετικά μηνύματα.
Τό πρῶτο ἀπό αὐτά εἶναι ὅτι ἡ ΝΔ καθίσταται σταδιακά ἕνα πιό ἀνοικτό, πιό φιλελεύθερο κόμμα πού δέν φοβᾶται νά δώσει βῆμα σέ μή δεδηλωμένους ὀπαδούς γιά νά ἐκφράσουν τίς ἀπόψεις τους. Ἀρκετοί ἀπό αὐτούς, ἀπό τόν χῶρο τῆς διανόησης, τῶν ἐπιστημῶν καί τῶν ἐπιχειρήσεων προσελκύονται ἀπό τό ἄνοιγμα αὐτό καί θεωροῦν σημαντικό νά ἐκφράσουν τίς ἀπόψεις τους ἐνώπιον κομματικοῦ ἀκροατηρίου, κάτι πού δέν συνέβαινε στό παρελθόν. Ἀπό τήν ὄσμωση τῶν ποικίλων ἀπόψεων καί προσεγγίσεων προκύπτουν ἐνδιαφέρουσες συνθέσεις καί σταδιακά ἡ ἡγεμονία στόν χῶρο τῶν ἰδεῶν ἀπομακρύνεται ἀπό τόν κίβδηλο προοδευτισμό τῆς Ἀριστερᾶς.
Τό δεύτερο μήνυμα εἶναι καθαρά ἑνωτικό. Χάρις στίς ἡγετικές ἱκανότητες τοῦ ἀρχηγοῦ της, τίς ὁποῖες εἶχαν ὑποτιμήσει πολλοί ἀπό ὅλα τά σημεῖα τοῦ πολιτικοῦ φάσματος, ὑπερπηδήθηκαν μέ ἐπιτυχία οἱ πεπονόφλουδες πού διαρκῶς ρίχνει στήν πορεία ὁ Σύριζα (Σκοπιανό, ἐκκλησιαστικό, σκανδαλολογία κ.λπ.), προσπαθώντας νά δημιουργήσει διασπαστικές τάσεις. Ἡ ἑνότητα ἐνισχύεται ἀπό τήν ὑπό ἐξέλιξη δημιουργία μίας ὁμοιογενοῦς ἡγετικῆς ὁμάδας, ἱκανῆς νά ἀρθρώσει –καί, μελλοντικά, νά ἐφαρμόσει, ἕναν πειστικό προγραμματικό λόγο.
Ἀκριβῶς αὐτός ὁ μεστός καί ἰσορροπημένος προγραμματικός λόγος ἀναδύθηκε σέ σημαντικό βαθμό ἀπό τίς ἐργασίες τοῦ Συνεδρίου. Ἕνας λόγος πού συνδυάζει τίς φιλελεύθερες οἰκονομικές κατευθύνσεις μέ ἐξαγγελίες κοινωνικῆς φύσεως πού στοχεύουν στήν ἐνίσχυση τῶν πλέον εὐάλωτων ὁμάδων τοῦ πληθυσμοῦ. Οἱ πρῶτες ἐκφράζονται ἀπό τήν περιεκτική πρόταση «λιγότεροι φόροι, λιγότερες εἰσφορές, περισσότερες ἐπενδύσεις, περισσότερες καί καλύτερα ἀμειβόμενες θέσεις ἐργασίας». Εἰδικότερα μέτρα, μεταξύ ἄλλων, πρός αὐτή τήν κατεύθυνση εἶναι ἡ μείωση τοῦ φόρου στίς ἐπιχειρήσεις ἀπό 29% σέ 20%, ἡ καθιέρωση δύο συντελεστῶν ΦΠΑ, 11% καί 22% (ἀπό 13% καί 24% σήμερα), ἡ μείωση τῶν ἀσφαλιστικῶν εἰσφορῶν γιά ὅλους ἀπό 20% σέ 15% ἐντός τετραετίας, ἡ μείωση τοῦ ΕΝΦΙΑ γιά ὅλους κατά 30% ἐντός διετίας κ.ἄ. Στίς κοινωνικῆς φύσεως ἐξαγγελίες περιλαμβάνονται ἡ αὔξηση τῆς δαπάνης γιά τό Ἐλάχιστο Ἐγγυημένο Εἰσόδημα σέ 1 δισ. εὐρώ ἐτησίως, ἡ εἰδική ρύθμιση 120 δόσεων γιά ὅσους ἔχουν ληξιπρόθεσμες ὀφειλές σέ ἐφορίες καί ἀσφαλιστικά ταμεῖα ἀλλά καί τά μέτρα γιά ἐνίσχυση τῆς οἰκογένειας καί ἀντιμετώπιση τοῦ ὀξύτατου δημογραφικοῦ προβλήματος τῆς Ἑλλάδας.
Ὁ δρόμος ἀπό τόν ὁποῖο θά διέλθει ἡ χώρα τό προσεχές διάστημα δέν εἶναι στρωμένος μέ ρόδα. Ἀντιθέτως, εἶναι γεμᾶτος νάρκες, τόσο στό πεδίο τῆς οἰκονομίας ὅσο καί στό πεδίο τῆς κοινωνίας. Τά ὑψηλά πρωτογενῆ πλεονάσματα, οἱ δικαστικές ἀποφάσεις γιά καταβολή ἀναδρομικῶν σέ συνταξιούχους καί δημοσίους ὑπαλλήλους ὕψους πολλῶν δισ. εὐρώ, ἡ διόγκωση τοῦ δημόσιου τομέα καί ἡ τοποθέτηση κομματικῶν ἐγκαθέτων σέ θέσεις-κλειδιά, ἡ μετατροπή τῶν πανεπιστημίων σέ χώρους ἀνομίας ὑπό τό πρόσχημα τοῦ διαβόητου «ἀσύλου», ἡ τρομοκρατία πού ἐμφανίζεται ὁλοένα συχνότερα καί τό γενικευμένο κλῖμα ἀνομίας ἀποτελοῦν παγίδες πού θά δοκιμάσουν τήν ἀποφασιστικότητα, τήν ἐπιμονή καί τήν ἱκανότητα ἀντιμετώπισης κρίσεων (crisis management) τῆς ἑπόμενης κυβέρνησης. Ὡστόσο, παρ’ ὅλες τίς νάρκες, ἄς τολμήσουμε νά ἐλπίζουμε.
*Νομικός – Οἰκονομολόγος
email: [email protected]
