Ἐκτροπές καί παρεκτροπές

ΕΙΧΑΜΕ ἐπισημάνει ἀπό τόν περασμένο Ὀκτώβριο…

… ὅταν συγκροτήθηκε ἡ προανακριτική ἐπιτροπή γιά τήν Νοβάρτις, πώς ἀπό τήν ὑπόθεση αὐτή θά ἐξέλθουν ζημιωμένες καί ἡ ἐκτελεστική καί ἡ νομοθετική καί ἡ δικαστική ἐξουσία. Συμβαίνει ἤδη!

Θά προσπαθήσω νά περιγράψω ὅσο πιό ἁπλά καί ἀποπροσωποποιημένα γίνεται τίς ἐξελίξεις τῶν τελευταίων ἡμερῶν. Αὐτήν τήν στιγμή τρέχουν παραλλήλως τρεῖς ἔρευνες γιά τήν Νοβάρτις, δύο ἐνώπιον τῆς Δικαιοσύνης, μία ἐνώπιον τοῦ Κοινοβουλίου. Ἡ πρώτη ἔρευνα διεξάγεται ἀπό τήν εἰσαγγελέα Διαφθορᾶς Ἑλένη Τουλουπάκη ὡς πρός τήν βασική ὑπόθεση Νοβάρτις πού ἄρχισε ἐπί τῆς προκατόχου τῆς κ. Ράικου. Διερευνῶνται δύο πολιτικά πρόσωπα, τό ἕνα εἶναι ἐν ἐνεργεία ὑπουργός. Ἀνά πᾶσα στιγμή, ἐπίσης, ὑποθέσεις πού ἀρχειοθετήθηκαν μπορεῖ νά ἀνασυρθοῦν ἀπό τό ἀρχεῖο ἐφ’ ὅσον προκύψουν νέα στοιχεῖα. Ἡ δεύτερη ὑπόθεση ἐκκρεμεῖ ἐπίσης ἐνώπιον τῆς Δικαιοσύνης καί συνιστᾶ πειθαρχική ἔρευνα ἐναντίον ὅλων τῶν ἐμπλεκόμενων δικαστικῶν λειτουργῶν μέ ἀντικείμενο –ἄς τό ποῦμε ἁπλουστευτικῶς– ἄν ὑπάρχει κακοδικία. Ἡ τρίτη ἔρευνα διεξάγεται ἀπό τήν προανακριτική ἐπιτροπή τῆς Βουλῆς βάσει τοῦ νόμου περί εὐθύνης ὑπουργῶν μέ ἀντικείμενο τήν παραπομπή Παπαγγελόπουλου. Ἔχουν καταθέσει ἐνώπιόν της ἐνώπιον πολιτικῶν οἱονεί δικαστῶν πέντε εἰσαγγελεῖς (ἄλλοι ἐξαιρετικά, ἄλλοι αὐτοεξευτελιζόμενοι), ἐνῶ ἡ ἐπιτροπή ὑπέπεσε στόν πειρασμό νά προχωρήσει σέ δικονομικές ἐνέργειες πού νομικῶς τήν ἔφεραν ἀντιμέτωπη μέ τόν Ἄρειο Πάγο, τήν Ἀστυνομία καί βεβαίως τήν εἰσαγγελία Διαφθορᾶς (προστατευόμενοι μάρτυρες, νομιμότης ἐντάλματος βιαίας προσαγωγῆς πού ἐξεδόθη κ.λπ.).

Προσέξτε τώρα τό μέγα ὀξύμωρο: δοθέντος πώς ἡ προανακριτική λειτουργεῖ ὡς ἰδιόρρυθμος εἰσαγγελεύς Πρωτοδικῶν παρατηροῦμε ὅτι ἡ μία ἀρχή συγκρούεται συνεχῶς μέ τήν ἄλλη γιά τό ἀποδεικτικό ὑλικό της ὑπόθεσης. Ἡ μία ἀρχή παρεμβαίνει συνεχῶς στό ἔργο τῆς ἄλλης. Ἐν τέλει ἡ μία ἀρχή προσπαθεῖ νά ἐξουδετερώσει τήν ἄλλη. Γιά τήν κυρίως ἔρευνα Τουλουπάκη οἱ καταθέσεις τῶν προστατευόμενων μαρτύρων μαζί μέ ἄλλα ἔγγραφα εἶναι βασικό στοιχεῖο τῆς δικογραφίας στό ἀνοικτό της σκέλος. Γιά τήν προανακριτική ἡ κλήση τῶν προστατευόμενων μαρτύρων ἐνώπιόν της καί ἡ ἀποκάλυψη τυχόν ἀκυρότητας τῶν καταθέσεών τους εἶναι μέσον πίεσης γιά νά ἀρχειοθετηθοῦν καί οἱ δύο ἀνοικτές ὑποθέσεις πολιτικῶν. Ἀλλά βεβαίως νά σταματήσει καί ἡ δίωξη εἰς βάρος πρώην ὑπουργοῦ τοῦ ΠΑΣΟΚ. Στήν πράξη, ἡ μία ἀρχή στρέφεται κατά τῆς ἄλλης. Ἡ μία πασχίζει γιά τήν συνέχιση τῆς ἔρευνας Νοβάρτις καί ἡ ἄλλη πασχίζει γιά τήν διακοπή της καί γιά τήν ἀπαλλαγή τῶν κατηγορουμένων πολιτικῶν. Τό θέμα δέν εἶναι ἀποκλειστικῶς ὁ Παπαγγελόπουλος. Τό θέμα εἶναι πῶς θά ἐπιδράσει ἡ μία ἀρχή στό ἔργο τῆς ἄλλης. Ἐνισχυτικό τῆς ἄποψης αὐτῆς εἶναι πώς ἡ μία εἰσαγγελική ἀρχή (Βουλή) προσπάθησε νά καλέσει τήν ἄλλη (Τουλουπάκη) νά καταθέσει ὡς ὕποπτη-κατηγορουμένη ἐνώπιόν της γιά νά τῆς ἀφαιρέσει τήν δικογραφία (εἶχαν προηγηθεῖ δύο ἄλλες ἀπόπειρες –μέ νομοθετική ρύθμιση πού δέν ἔγινε δεκτή, μέ αἴτημα στήν ὁλομέλεια ἐφετῶν πού δέν ἔγινε δεκτό.)

Κοινῶς. Ἐδῶ ἡ πολιτική μέ τόν μανδύα εἰσαγγελέα συγκρούεται καθημερινῶς μέ τήν Δικαιοσύνη. Καί ἡ Δικαιοσύνη ἐνδεχομένως μέ κάλυψη τρίτων μέ τήν πολιτική. Μέ ὅπλο τήν δικονομία ἀμφότεροι! Ἡ πολιτική θεωρεῖ πώς οἱ προστατευόμενοι μάρτυρες ἔχουν βαριά ἀσυμβίβαστα. Ἡ Δικαιοσύνη μέ ἔγγραφα προειδοποιεῖ τήν πολιτική πώς γίνεται ἡ ἐξέταση τῶν προστατευόμενων –μέ νόμο τοῦ 2013, τότε παρακαλῶ νομοθετήθηκε ἡ κουκούλα. Καί κάπου στήν ἄκρη αἰωροῦνται καταγγελίες γιά σωρεία ἀκυροτήτων στήν λειτουργία τῆς προανακριτικῆς ὡς εἰσαγγελικῆς ἀρχῆς (ἐξαιρέσεις μελῶν-ὑποθέσεις Τζανακόπουλου/Πολάκη/Πλεύρη), τίς ὁποῖες θά ἐξετάσει μᾶλλον τό Ἀνώτατο Γνωμοδοτικό Συμβούλιο τοῦ Εἰδικοῦ Δικαστηρίου.

Στήν μέση αὐτῆς τῆς σύγκρουσης βρίσκεται ἡ Κυβέρνηση πού πασχίζει καί αὐτή νά τηρήσει ἰσορροπίες μεταξύ Δικαιοσύνης καί προανακριτικῆς. Τῆς Δικαιοσύνης πού πρέπει κάποια στιγμή νά καταλήξει σέ ἀποφάσεις γιά τά ὑπό ἔρευνα πρόσωπα ἔτσι ἤ ἀλλιῶς. Τῆς προανακριτικῆς πού παίζει στά ὅρια καθώς ὑπερβαίνει τά πολιτικά πρόσωπα πού εἶναι ἁρμοδιότης της μέ βάση τόν νόμο περί εὐθύνης ὑπουργῶν καί ἐκτείνεται στούς τυχόν συμμετόχους.

Ἄν ὑπάρχει ἕνα δίδαγμα ἀπό αὐτή τήν θεσμική κωμωδία πού πλήττει τίς ἀρχές καί τήν ἀξιοπιστία τους στό λαό, εἶναι τό ἑξῆς. Στό μέλλον ἡ Δικαιοσύνη πρέπει νά θωρακίζεται ἀπό πολιτικές παρεμβάσεις ὅταν ἐρευνᾶ ὑποθέσεις διαφθορᾶς. Στό μέλλον ἡ πολιτική πρέπει νά ἀποφεύγει τόν πειρασμό νά δρᾶ μέ κουκούλα εἰσαγγελέα. Ἀδιανόητο γεγονός ἡ συγχώνευση δικαστικῆς καί νομοθετικῆς ἐξουσίας. Ἀδιανόητο γεγονός εἰσαγγελεῖς νά ἀνακρίνονται ἀπό πολιτικούς, μόνο τό ἀντίθετο μπορεῖ νά συμβαίνει. Στό μέλλον ἕκαστος ἐφ’ ᾧ ἐτάχθη. Οἱ εἰσαγγελεῖς στό φῶς τῆς ἡμέρας γιά τήν ἀπονομή Δικαιοσύνης δέν φοροῦν ποτέ κουκούλα. Ἡ δέ πολιτική στήν περιφρούρηση τοῦ δημοσίου συμφέροντος, τήν μόνη ἀποστολή της. Τίποτε περισσότερο, τίποτε λιγώτερο.