ΕΤΟΣ ΑΡΧΙΚΗΣ ΕΚΔΟΣΕΩΣ 1876
Παρασκευή 14 Φεβρουαρίου 2025

Διπλή ζημιά γιά τήν Ἀριστερά

ΠOΛΛΑ μικρά λάθη μποροῦν νά ὁδηγήσουν σέ ἕνα μεγάλο. Καί αὐτό μπορεῖ νά προκαλέσει ἐθνική τραγωδία ἀντίστοιχη μέ τῆς Ραφήνας.

Τώρα λοιπόν πού θάβουμε τούς νεκρούς μας, μαζεύουμε τά κομμάτια μας καί προβάλλει ἡ ἀναγκαιότητα νά βροῦμε τί πῆγε λάθος καί χάσαμε περί τούς ἑκατό συμπολῖτες μας μέσα σέ δύο ὧρες, πρέπει νά συμφωνήσουμε ἀπαρχῆς τί θά ἀναζητήσουμε.

Ἡ ἄποψή μου εἶναι συγκεκριμένη καί τήν θέτω ὑπό τήν κρίση σας. Πρῶτον πρέπει νά διερωτηθοῦμε καί οἱ ἀρχές νά ἀνακαλύψουν ποιός ἔβαλε τήν φωτιά. Διότι τήν φωτιά αὐτή τήν ἡμέρα πού συνωμοτοῦσαν ὅλες οἱ δυνάμεις τοῦ σύμπαντος γιά τήν πρόκληση καταστροφῆς λόγω τῶν κακῶν καιρικῶν συνθηκῶν, κάποιος τήν ἔβαλε. Δέν «φύτρωσε» ἀπό μόνη της. Καί αὐτός πού τήν ἔβαλε εἴτε ἀπό δόλο εἴτε ἀπό ἀμέλεια, εἴτε εἶναι ἄθεος ἤ ὀρθόδοξος, τζιχαντιστής ἤ καθολικός, γνώριζε πώς ἀπό τήν στιγμή πού ἄναψε τό φιτίλι σκότωνε, δολοφονοῦσε δεκάδες Ἕλληνες. Αὐτό τό ἐρώτημα δέν πρέπει νά τό προσπεράσουμε, ἐπειδή αὐτή τήν στιγμή εἴτε δέν ὑπάρχουν στοιχεῖα εἴτε τά στοιχεῖα πού τυχόν ὑπάρχουν δέν μαρτυροῦν τόν δράστη. Τό ὀφείλουμε στίς ψυχές ἐκείνων πού χάθηκαν νά ἀναζητήσουμε ὡς Ἔθνος τόν δολοφόνο.

Εἶμαι βέβαιος πώς ἄν ὁ Πρωθυπουργός ἔχει στοιχεῖα γιά τά «πῶς καί τά γιατί» θα τά παρουσιάσει καί ἄς μήν τοῦ ἄρεσε τό χθεσινό πρωτοσέλιδο τῆς «Ἑστίας» γιά τόν …Σαΐνη. Τό δεύτερο πού πρέπει νά κάνουμε εἶναι ἀπροκατάληπτη κριτική σέ δύο ἐπίπεδα: κεντρικῆς ἐξουσίας καί τοπικῆς αὐτοδιοίκησης. Εἶναι προφανές ὅτι ἡ ἀπουσία ἐντολῆς ἐκκένωσης σέ συνδυασμό μέ τήν ἐγκληματική χωροταξία τῆς περιοχῆς ὁδήγησε δεκάδες ἀνθρώπους νά βροῦν βασανιστικό θάνατο. Ἡ συρροή τῶν λαθῶν πού σᾶς ἔλεγα.

Κακά τά ψέματα ὅμως: Δέν εἶναι αὐτή ἡ ἀπαίτηση τοῦ κόσμου γιά κριτική. Ὁ κόσμος κατάλαβε πώς φωτιά μέ ταχύτητα 80 χιλιομέτρων τήν ὥρα δέν πολεμᾶται, δέν νικᾶται. Εἶχε ὅμως ἀπαίτηση ἀπό τήν Κυβέρνηση, τήν Περιφέρεια, τούς Δημάρχους νά δώσουν τό 200% τῆς θέλησής τους, νά μειώσουν τήν ἔκταση τῶν ἀπωλειῶν σέ ἀνθρώπινο καί ὑλικό ἐπίπεδο, καί ἄς ἤξερε κατά βάθος πώς ἐπρόκειτο γιά ἄνιση μάχη. Ἄν προσπαθήσεις πολύ, καί νά ἀποτύχεις ἀκόμη, ὁ κόσμος ἀναγνωρίζει τήν προσπάθεια. Στό πιστώνει. Δέν εἶναι ἀχάριστος. Ἄν ὅμως σέ συλλάβει ἀπόντα, ἀπροετοίμαστο, ἀνοργάνωτο, μακριά του, ἄν νιώσει ὅτι ἐξελέγης Δήμαρχος στό Γκστάαντ καί ὄχι στόν Μαραθῶνα, τότε μιλᾶ πολύ σκληρά γιά σένα στήν τηλεόραση. Ὅπως μιά καθώς πρέπει νεαρά πού προσέφυγε στήν λέξη «ρεμάλια» χθές ἐπειδή ἔχασε τόν πατέρα της ἤ ὅπως μιά κυρία πού μπροστά στό καμμένο σπίτι της εἶπε τό συγκλονιστικό: «Ἔχω μπεῖ στήν δεκαετία τοῦ θανάτου καί μοῦ μιλᾶτε γιά νέα ζωή; Ἐδῶ εἶχα ὅλες τίς ἀναμνήσεις μου!».

Στήν πραγματικότητα ὁ ΣΥΡΙΖΑ αὐτό τό καλοκαίρι ὑπέστη διπλή ζημιά: μέ τίς παραχωρήσεις γιά τό Μακεδονικό ὁ κόσμος θυμήθηκε καί τίς παραχωρήσεις (ἔναντι ὑποσχέσεων) γιά τό μνημόνιο. Μνημόνιο καί Μακεδονικό ταυτίζονται στήν μέση συνείδηση πλέον μέ τό ρῆμα «πουλάω». Μέ τήν Μάνδρα καί τήν Ραφήνα ἡ Ἀριστερά ταυτίστηκε στήν μέση συνείδηση μέ τήν φράση «δέν δύναμαι». Πιό συγκεκριμένα, «δέν δύναμαι νά σέ προστατέψω». Δέν τά καταφέρνω μέ τήν διαχείριση. Τό μόνο πού τήν σώζει –στήν δική της ἀντίληψη βεβαίως– εἶναι ἡ ἀπάντηση στό κορυφαῖο ἐρώτημα «ποιός ἔβαλε τήν φωτιά». Διότι ἡ ἀπάντηση στό «ποιός τό ἔκανε» σκεπάζει τό ἐρώτημα γιά τό «τί ἔγινε».

Απόψεις

«Πάντα η Αλεξάνδρεια» του Δημήτρη Στεφανάκη από τις εκδόσεις Μεταίχμιο

Εφημερίς Εστία
Μέσα σε λίγες μόνο ημέρες η Δάφνη Χάραμη έχασε τον πατέρα της Κώστα, το εργοστάσιό τους στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου εθνικοποιήθηκε από το καθεστώς Νάσερ και το σπίτι τους σφραγίστηκε. Από τη Γιώτα Βαζούρα Ο Κωστής Χάραμης, πλέον, δεν υπήρχε και η ίδια δεν ήταν η κόρη του μεγιστάνα των αιγυπτιακών τσιγάρων. Η έπαυλη της οδού Αββασιδών, που αναγνώριζε για σπίτι της, έγινε ένα ξένο οίκημα, στο οποίο δεν της επιτρεπόταν πια να πατήσει το πόδι της. Η ίδια η Αλεξάνδρεια έγινε ξένη και αφιλόξενη, μια πόλη σκιών και ψιθύρων, με τη νεαρή να καλείται να διαπιστώσει με τον πιο σκληρό τρόπο «ότι τις πιο μεγάλες ανατροπές η μυθοπλασία τις δανείζεται από την πραγματικότητα». Ο Δημήτρης Στεφανάκης στο νέο του βιβλίο, που κυκλοφόρησε πριν από λίγο καιρό από τις εκδόσεις Μεταίχμιο, μας μεταφέρει στο καλοκαίρι του 1961 σε μία πόλη- φάρο του ελληνισμού, την Αλεξάνδρεια, ακολουθώντας την πορεία της οικογένειας Χάραμη, που πρωτογνωρίσαμε στο παλαιότερο, πολυαγαπημένο και πολυβραβευμένο μυθιστόρημά του «Μέρες Αλεξάνδρειας». Αξιοποιώντας πραγματικά ιστορικά γεγονότα, στην προκειμένη περίπτωση το βαρύ πρόγραμμα των εθνικοποιήσεων των ξένων επιχειρήσεων από το καθεστώς Νάσερ, που οδήγησε στη μαζική έξοδο των Αιγυπτιωτών Ελλήνων, ο συγγραφέας μάς δίδει ένα συγκινητικό μυθιστόρημα για την αλλαγή, την […]

«Δικαιοσύνη μακριά ἀπό ἰσχυρά συμφέροντα καί ἀπό πολιτικές ἐπιδιώξεις»

Εφημερίς Εστία
Τί ἀπήντησε ἡ Ἕνωσις Δικαστῶν καί Εἰσαγγελέων στήν Πρόεδρο τοῦ Ἀρείου Πάγου- Ὀξεῖα ἀντίδρασις τῆς Εἰσαγγελέως τοῦ ΑΠ στό προσκλητήριο γιά τόν διαδικτυακό τραμπουκισμό τοῦ ἀνακριτοῦ

Ἡ λάβα τῶν Τεμπῶν

Μανώλης Κοττάκης
ΔΙΑΒΑΣΑΜΕ μέ μεγίστη προσοχή τίς δηλώσεις τῆς ἀξιότιμης Προέδρου καί τῆς ἀξιότιμης εἰσαγγελέως τοῦ Ἀρείου Πάγου κυριῶν Κλάπα-Χριστοδουλέα καί Ἀδειλίνη, οἱ ὁποῖες συνιστοῦν κυρίως τήν ἀπάντηση τοῦ Ἀνωτάτου Δικαστηρίου μας στήν μακρά δήλωση τῆς Προέδρου τῶν Συγγενῶν Θυμάτων Τεμπῶν Μαρίας Καρυστιανοῦ γιά τήν πορεία τῆς ὑποθέσεως καί δευτερευόντως ἀσπίδα σέ διαδικτυακές ἐπιθέσεις πού δέχεται ὁ ἐφέτης ἀνακριτής κύριος Μπακαΐμης.

Νέος Πρόεδρος Δημοκρατίας ὁ Κωνσταντῖνος Τασούλας

Εφημερίς Εστία
Ο Κωνσταντῖνος Τασούλας μετακομίζει στήν Ἡρώδου Ἀττικοῦ, ἀφοῦ ἐξελέγη Πρόεδρος τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας, κατά τήν τέταρτη ψηφοφορία πού διεξήχθη χθές, μέ 160 ψήφους.

Τά χρόνια πού ὁ ἀθλητισμός δέν ἦταν ἀμειβόμενος

Δημήτρης Καπράνος
Διαφωνῶ μέ τόν χαρακτηρισμό «ὁ γηραιότερος ὀλυμπιονίκης», μέ τόν ὁποῖο τά περισσότερα μέσα ἐνημερώσεως ἀποχαιρέτησαν χθές τόν σπουδαῖο ἀθλητή καί ἄνθρωπο Γιῶργο Ρουμπάνη.