ΣΤΙΣ 26 Ὀκτωβρίου τοῦ 2011 φθάνοντας στό διόδια τῆς Ἐλευσίνας…
… διέκρινα ἀπό μακριά διακόσιους νέες καί νέες νά κραδαίνουν ἑλληνικές σημαῖες καί νά μοιράζουν ἔντυπο ὑλικό στούς ἐξοδούχους τοῦ κλεινοῦ ἄστεως. Ὑπέθεσα ὅτι ἦταν στελέχη τῆς ΟΝΝΕΔ. Καμμία ἄλλη νεολαία δέν κρατοῦσε ἕως τότε ἑλληνικές σημαῖες στίς ἐκδηλώσεις της. Κόκκινες ναί, πράσινες ναί, γαλάζιες ποτέ. Ἔπαθα σόκ ὅταν τούς ἀντίκρυσα στό μισό μέτρο. Φοροῦσαν μαῦρες μπλοῦζες τῆς «Χρυσῆς Αὐγῆς» καί μοίραζαν στούς ὁδηγούς τῶν ΙΧ τήν ἐφημερίδα μέ τό ὁμώνυμο ὄνομα τοῦ κόμματος. Ἦταν ἡ ἐποχή πού τά ραντάρ τῶν δημοσκοπήσεων δέν εἶχαν κἄν ἀνιχνεύσει τήν «Χρυσή Αὐγή» σέ ποσοστά ἄνω τοῦ 0,5%. Ἐπιστρέφοντας στήν Ἀθήνα καί ἀφοῦ εἶχαν μεσολαβήσει τά ἐπεισόδια εἰς βάρος τοῦ Προέδρου τῆς Δημοκρατίας πού ὁδήγησαν στήν ἀκύρωση τῆς στρατιωτικῆς παρέλασης τῆς Θεσσαλονίκης, ἐπισκέφθηκα τά γραφεῖα τῆς Λεωφόρου Συγγροῦ γιά συνάντηση μέ ἀνώτατο παράγοντα τῆς ΝΔ. Ἦταν Σάββατο. Γευματίσαμε. Κατά τήν διάρκεια τῆς συζήτησης ἀποτόλμησα τήν πρόβλεψη στήν ὁποία κατέληξα μετά ἀπό ἀξιολόγηση ὅλων τῶν διαθέσιμων προσλαμβανουσῶν παραστάσεων: «Ἡ ἀκροδεξιά καλπάζει. Ἔρχεται Χρυσή Αὐγή βαριᾶς μορφῆς». Ὅταν τό εἶπα παρατήρησα κάποιον στό τραπέζι νά μορφάζει. Ἀργότερα μέ …μάλωσε: «Τί εἶναι αὐτά πού λές! 30% θά πάρουμε στίς ἐκλογές. Δέν διαβάζεις τίς δημοσκοπήσεις;». Ὄχι, ἡ δουλειά ἡμῶν τῶν δημοσιογράφων δέν εἶναι νά διαβάζουμε τίς δημοσκοπήσεις ἀλλά νά συλλαμβάνουμε τήν τάση πρίν ἐπέλθει ἡ μεταβολή. Γι’ αὐτό καί δέν κράτησα γιά τόν ἑαυτό μου τίς ἀπόψεις μου, τίς κατέθεσα καί δημοσίως.
Λίγες ἑβδομάδες μετά τήν 28η Ὀκτωβρίου καί τίς Κάννες, ἔγινε τό χατίρι τῆς διαπλοκῆς: ἡ Ἑλλάς ἀπέκτησε τεχνοκράτη πρωθυπουργό. Τραπεζίτη. Ἔγιναν δεκτές οἱ ἀπαιτήσεις δύο μιντιαρχῶν πού μέ «καρεδάκια» στήν πρώτη σελίδα τῶν ἐφημερίδων τους ἀπαιτοῦσαν νά ἐκδιωχθοῦν οἱ ἄχρηστοι πολιτικοί (τά ἴδια πού ἔλεγε καί ἡ Ἀκροδεξιά) καί νά ἀναλάβουν τήν ἐξουσία οἱ εἰδικοί πού γνωρίζουν τήν «δουλειά». Πράγματι τήν ἀνέλαβαν. Μέ τήν συναίνεση καί τῆς ΝΔ, ἡ ὁποία μποροῦσε ἀνέτως νά ὁδηγήσει τήν χώρα σέ ἐκλογές. 1 τρισ. εὐρώ θά στοίχιζε στήν εὐρωζώνη ἡ ἔξοδός μας ἀπό τό εὐρώ, σύμφωνα μέ ἀπόρρητες ἐκθέσεις τῆς Κομμισσιόν πού ἔγιναν γνωστές πέρυσι. Μπορούσαμε νά ἐκβιάσουμε. Τήν ἀνέλαβαν τήν ἐξουσία λοιπόν καί μέ τό PSI ἔγιναν οἱ καλύτεροι χορηγοί ἐπικοινωνίας τῆς Ἀκροδεξιᾶς. Τά ποσοστά της στίς ἐκλογές τοῦ 2012 κινήθηκαν στήν περιοχή τοῦ 7% (τῆς ΝΔ στό 18%) ἐνῶ στίς εὐρωεκλογές τοῦ 2014 ἐννέα μῆνες μετά τήν δολοφονία Φύσσα τά ποσοστά τῆς Χρυσῆς Αὐγῆς ἄγγιξαν διψήφιο ποσοστό. 9,39%! Στό διάστημα αὐτό ἔσπευσαν νά τήν σιγοντάρουν εἰς βάρος τῶν παραδοσιακῶν πολιτικῶν κομμάτων ποικιλώνυμες δυνάμεις. Ξένες πού μιά ζωή ἐπιβιώνουν ἀπό τό ἑλληνικό «διαίρει καί βασίλευε» ἀλλά καί ἐγχώριες.
Ἄν ἀντιπαραβάλουμε τά σημερινά πρωτοσέλιδα διαπλεκόμενων ἐφημερίδων μέ τά ἀντίστοιχα τῶν ἰδίων ἐντύπων τοῦ 2012, θά φρίξουμε. Αὐτοί πού καταγγέλλουν σήμερα, χάιδευαν χθές. Ἦταν ἐπίσης οἱ καλύτεροι χορηγοί ἐπικοινωνίας τῶν ἄκρων. Ἡ θέση μου ὅλα αὐτά τά χρόνια εἶναι σταθερά καί ἀμετάβλητη. Τό πρόβλημά μας δέν εἶναι ἡ Χρυσή Αὐγή. Νά κάνουμε τό σταυρό μας πού ἡ κοινοβουλευτική της ὁμάδα συγκροτήθηκε ἀπό ἄπειρους μπράβους μπάρ καί κατσαπλιάδες τῶν βουνῶν πού τήν ἐξέθεσαν καί ὄχι ἀπό τίποτε «μορφωμένους» Βίλντερς καί Λεππἐν. Νά εἴμαστε ἀνακουφισμένοι πού ἀνέλαβαν αὐτό τόν ρόλο ἀμετανόητοι ναζί –καί ἀντισημῖτες– καί ὄχι τίποτε προσωπικότητες τῶν λευκῶν κολλάρων. Τήν κατέστρεψαν. Τό πρόβλημά μας ἐντοπίζεται στά κυρίαρχα κόμματα.
Ἡ Ἀροδεξιά δέν φύεται ποτέ στό κενό. Πάντα ὑπάρχει αἰτία γιά τήν ἐμφάνισή της. Ἐπαναλαμβάνω λοιπόν σήμερα ὅτι «λέω» διαρκῶς ἐπί δέκα χρόνια: ὁ ἐθνικισμός φυτρώνει ἐκεῖ πού λείπει ὁ πατριωτισμός. Ὁ λαϊκισμός ξεφυτρώνει ἐκεῖ πού λείπει ὁ λαϊκός λόγος. Ὅταν τά κόμματα ἀπομακρύνονται ἀπό τήν κοινωνία καί ἀπό τίς λαϊκές τάξεις καί ὅταν οἱ πολῖτες δέν ἀναγνωρίζουν τόν ἑαυτό τους στίς λέξεις τῶν κομμάτων, τότε τά ἄκρα θά βρίσκουν πάντοτε χῶρο γιά νά καλλιεργηθοῦν, νά ἀναπτυχθοῦν, νά ἀποκτήσουν χῶρο. Τά λαϊκά καί τά πατριωτικά κόμματα εἶναι ἡ ἀπάντηση λοιπόν στά ἄκρα. Γι’ αὐτό καί ἐπιμένω κατά καιρούς νά ὑπενθυμίζω τίς ἀρχές τῆς ἱδρυτικῆς διακήρυξης τῆς ΝΔ. Ὄχι ἀπό προσωπολατρεία πρός τόν Ἐθνάρχη –μακριά ἀπό ἐμένα αὐτά. Ἀλλά ἀπό πίστη σέ βασικές ἀρχές, τίς ὁποῖες αὐτή ἡ παράταξη οὐδέποτε διαπραγματεύτηκε ἐπί 48 ὁλόκληρα χρόνια. Ἡ ΝΔ συγκρούστηκε κατ’ ἐπανάληψιν μέ τήν Ἀκροδεξιά. Καί τό 1974 μέ τό «ὅταν ἐννοοῦμε ἰσόβια ἐννοοῦμε ἰσόβια» καί τό 2007 γιά τόν βασικό μέτοχο καί ἄλλα θέματα καί τό 2013. Ἀλλά τό δίδαγμα στήν ἐποχή πού διανύουμε εἶναι διαφορετικό ἀπό τό παρελθόν: Ἄν δέν καταλάβουμε τά αἴτια πού ὁδήγησαν στήν ἔκρηξη τῶν ποσοστῶν τῆς Ἀκροδεξιᾶς καί ὁδήγησαν τόν κόσμο νά κοιτάξει ἐκεῖ πού δέν κοιτοῦσε ποτέ, τότε ἡ ἑπόμενη «Χρυσή Αὐγή» δέν θά ἀργήσει νά ἐμφανιστεῖ καί θά εἶναι πιό ἐπικίνδυνη γιατί θά φορᾶ γραβάτα. Εἰδικῶς τώρα πού τά ἐθνικά θέματα εἶναι καί θά παραμείνουν γιά καιρό στήν πρώτη γραμμή τῆς ἀτζέντας. Δέν τελειώσαμε λοιπόν, ἀγαπητοί. Τά πανηγύρια εἶναι πρόωρα. Τυχόν ἄφρονες συμβιβασμοί στά ἐθνικά θέματα ἴσως ἀποτελέσουν καύσιμο ὕλη γιά μία νέα Ἀκροδεξιά. Τό νοῦ μας.
