Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ φορά πού ἔφταιγαν οἱ δημοσιογράφοι γιά τά φαινόμενα τῆς ἀκρίβειας στήν ἀγορά…
… ἀπ’ ὅσο θυμᾶμαι, ἦταν κάπου στίς ἀρχές τῆς δεκαετίας τοῦ 2000. Τότε ὁ Νῖκος Χατζηνικολάου ἦταν ὁ βασικός παρουσιαστής εἰδήσεων στόν τηλεοπτικό σταθμό Mega καί ἡ ἐμμονή του νά προβάλλει κάθε βράδυ ρεπορτάζ γιά τά φαινόμενα ἀκρίβειας καί αἰσχροκέρδειας πού εἶχε φέρει ἡ ἐπιλογή τοῦ εὐρώ, ὡς νέου νομίσματος, εἶχε προκαλέσει στό τέλος τήν ἀπομάκρυνσή του ἀπό τή θέση του καί τήν ἀπόλυσή του ἀπό τόν τηλεοπτικό σταθμό πού ἐργαζόταν ἀπό τό 1989. Δέν ἀποκαλύπτουμε κάτι καινούργιο, τό ἔχει ἐκμυστηρευθεῖ δημοσίως σέ συνέντευξή του ὁ ἴδιος ὁ κ. Χατζηνικολάου, ὑποδεικνύοντας μάλιστα καί τόν ἠθικό αὐτουργό τῆς ἀπόλυσής του: τόν κ. Κώστα Σημίτη. Ἦταν ἡ ἐποχή πού τό Μαξίμου εἶχε ἀποστείλει σέ ὅλα τά κανάλια λίστες ἀνεπιθύμητων δημοσιογράφων, οἱ ὁποῖοι δέν προσκαλοῦνταν οὔτε ὡς καλεσμένοι σέ τηλεοπτικές ἐκπομπές. Θεωρούσαμε πώς αὐτές οἱ ἐποχές εἶχαν περάσει ἀνεπιστρεπτί. Μέχρι πού εἴδαμε τί ἔπαθε ὁ πρόεδρος τῆς Κεντρικῆς Ἕνωσης Ἐπιμελητηρίων Ἑλλάδος κ. Χατζηθεοδοσίου, ὁ ὁποῖος ἔθιγε διαρκῶς στά κανάλια τήν ἀναγκαιότητα τῆς μείωσης τοῦ εἰδικοῦ φόρου κατανάλωσης στά καύσιμα καί τή μείωση τοῦ Φ.Π.Α. στά τρόφιμα: καθαιρέθηκε μέ συνοπτικές διαδικασίες ἀπό τό ἀξίωμά του. Μέχρι πού ἐπίσης μάθαμε τί συζητεῖται πίσω ἀπό τίς κλειστές πόρτες τοῦ Μαξίμου γιά τούς δημοσιογράφους πού ἐπιμένουν νά ἀναδεικνύουν τά ζητήματα τῆς ἀκρίβειας καί νά θέτουν τό ζήτημα τῆς μείωσης τῆς φορολογίας πρός ἀνακούφιση τῶν λαϊκῶν τάξεων.
Εἶναι διασταυρωμένο: στήν Κυβέρνηση καταλογίζουν εὐθῦνες στούς δημοσιογράφους γιά τήν αὔξηση τῶν πληθωριστικῶν πιέσεων, τούς ψέγουν γιατί στήν Ἀγγλία καί στή Γερμανία τό BBC καί ἡ Deutsche Welle δέν κάνουν πρῶτο θέμα τήν ἀκρίβεια, τούς κατηγοροῦν γιατί δέν δίνουν ἔμφαση στήν αὔξηση τοῦ κόστους δανεισμοῦ τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας!!! Ἕως τώρα δέν ἔχουμε ἐπισημάνει περίπτωση ἀπομάκρυνσης δημοσιογράφου ἀπό τή θέση του γιά αὐτόν τόν λόγο. Ὡστόσο καί μόνο ἡ πληροφορία πού διακινεῖται ὅτι χρεώνεται μέρος τῆς εὐθύνης στούς δημοσιογράφους γιά τήν ἔξαρση τῆς ἀκρίβειας, δείχνει ὅτι δυστυχῶς δέν πᾶμε καλά. Εὐχόμεθα ὅσοι τά ὑποστηρίζουν ὅλα αὐτά ἰδιωτικῶς, νά μήν τά ποῦν ποτέ δημοσίως. Τέτοιου εἴδους ἀσκήσεις ἀκριβείας δέν ἔχει ἀνάγκη οὔτε ὁ τόπος, οὔτε ἡ δημοσιογραφία, οὔτε ἡ δημοκρατία.
