Ο ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ ἐξεπλάγη ἀπό τίς ἀποδοκιμασίες καί…
… τίς ὕβρεις πού ἐξέμεσαν ἐναντίον του ὀπαδοί τοῦ ΚΚΕ ἔξω ἀπό τήν Μητρόπολη Ἀθηνῶν κατά τήν προσέλευσή του στόν ἀποχαιρετισμό τοῦ Μίκη Θεοδωράκη. Δέν θά ἔπρεπε. Ἀπό τίς πυρκαϊές καί μετά, ὅταν πολῖτες περνοῦσαν σάν σίφουνες μπροστά ἀπό τίς κάμερες καί τόν ὕβριζαν σκαιῶς μέ τό γνωστό ρῆμα, ἐπισημάναμε ἀπό τήν θέση αὐτή τήν διεργασία σέ μέρος τοῦ ἐκλογικοῦ σώματος. Μετά ἀπό μία ἑπταετία σκληροῦ ἀντισυριζαϊσμοῦ καί ἀντιτσιπρισμοῦ στόν ὁποῖο μετεῖχε γιά εὐνόητους λόγους καί τό ΚΚΕ, τό φαινόμενο ὑποχωρεῖ, περιορίζεται στίς τάξεις τῆς δεξιᾶς παράταξης (πού δικαιολογημένα δέ θέλει νά ἀκούει γιά ΣΥΡΙΖΑ) καί ἀναβιώνει ὁ ἱστορικός ἀντιμητσοτακισμός. Τό πεπρωμένο φυγεῖν ἀδύνατον. Ἡ Ἀριστερά μισεῖ τήν Δεξιά. Περιστασιακά τήν ἀνέχεται. Ἄν μάλιστα ἡ ἄποψή της συμπιέζεται, ἀπαξιώνεται, ἀπορρίπτεται ἀπό τά κυρίαρχα μέσα, τότε ἔρχεται μιά μέρα πού ξεσπᾶ μπόρα.
Ἔρχεται μιά μέρα πού ἡ «Ἐφημερίδα τῶν Συντακτῶν» κυκλοφορεῖ μέ τίτλο «Θά ἄρεσε στόν Μίκη ἡ φράση Κουτσούμπα ὅτι ΠΟΛΕΜΗΣΕ ΤΟΝ ΔΕΚΕΜΒΡΗ». Ἔρχεται μιά μέρα πού ὁ Ριζοσπάστης κυκλοφορεῖ μέ τίτλο «Τά ὄνειρα θά πάρουν ΕΚΔΙΚΗΣΗ». Ἔρχεται μιά μέρα πού ἡ περιφρούρηση μιᾶς κηδείας ἔξω ἀπό ἐκκλησία γίνεται ἀπό πολιτοφυλακή πού φορᾶ κόκκινα πένθιμα περιβραχιόνια. Καί σίγουρα θά ἔρθει μιά μέρα αὔριο πού τό ΚΙΝΑΛ ἀνεξαρτήτως ἡγεσίας θά στραφεῖ πάλι κατά τοῦ ἐπωνύμου «Μητσοτάκης». Εἶναι ἑπόμενο. Αὐτό εἶναι τό DNA τοῦ ΠΑΣΟΚ. Στήν πραγματικότητα ἡ Ἑλλάς ζεῖ μία ἰδιορρυθμία: ἀπό τήν μία στήν κορυφή τῶν ἀξιωμάτων ὑπάρχει αὐτό πού ἕνας πρώην ὑπουργός τῆς ΝΔ προσδιόρισε ὡς πανμητσοτακισμό. Μέλη τῆς οἰκογενείας ἔχουν καταλάβει ὅλες τίς ἐπίζηλες θέσεις μέ τήν ψῆφο τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ. Ἀπό τήν ἄλλη, μέσα στίς φωτιές, γεννήθηκε ἕνα μέτωπο «ἀντί».
Τό ὁποῖο δέν εἶναι πλειοψηφικό, ποτέ τά «ἀντί» δέν εἶναι πλειοψηφία. Εἶναι ὅμως ἀποσταθεροποιητικό. Ἀποπροσανατολίζει τόν ἴδιο τόν Πρωθυπουργό, ὁ ὁποῖος δίνει προσωπικό τόνο στήν ἀντιπαράθεση. Χθές μέ τόν Κουτσούμπα, προχθές μέ τόν Τσίπρα, αὔριο μέ τήν Φώφη. Καί ἐάν τό κλῖμα ἀλλάξει περαιτέρω τότε καμμία ἐπιρροή κανενός ἐπιχειρηματία σέ κανένα μικρό κόμμα δέν θά μπορεῖ νά ἐπηρεάσει τήν ἡγεσία του νά μήν κτυπᾶ τήν ΝΔ.
Στό Μέγαρο Μαξίμου πιστεύουν -ἤ αὐτό ἐκπέμπουν- πώς ἡ διάφορά μέ τόν ΣΥΡΙΖΑ εἶναι δέκα μονάδες, ὅτι ἡ φθορά εἶναι μόνο δύο μονάδες, ὅτι ὁ ΣΥΡΙΖΑ δέν τραβᾶ. Ἡ φθορά δέν εἶναι μόνο δύο μονάδες ἀλλά τέσσερεις, ἐνῶ κατά ἄλλους ἡ διαφορά μέ τόν ΣΥΡΙΖΑ πού πράγματι δέν «τραβᾶ» ἔχει περιοριστεῖ σέ σκληρό μονοψήφιο νούμερο. Στή θέση τοῦ Πρωθυπουργοῦ ἀκόμη καί ἄν δέ μέ προβλημάτιζε αὐτό, θά μέ προβλημάτιζε: πρῶτον, ὅτι πέραν τοῦ ἰδίου ἀποδοκιμάστηκε καί ἡ Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας πού εὑρίσκεται ὑποθετικῶς ἐκτός κομματικοῦ παιγνίου -ἄρα ἡ ἀντισυστημικότης εἶναι εὐρύτερη, δεύτερον ὅτι πολῖτες ἐλεύθεροι σκοπευτές καί ὄχι κάποιοι πού ἔβαλε ὁ Κουτσούμπας (δέν τοῦ τό ἔχω) ἐπιτίθενται προσωπικῶς στόν κύριο Μητσοτάκη. Τρίτον, πώς ὅσο συμπιέζεται τό καπάκι -οὐδείς συστημικός τηλεοπτικός σταθμός μετέδωσε τήν εἴδηση μέ τίς ἀποδοκιμασίες κατά τοῦ Πρωθυπουργοῦ- τόσο αὐξάνεται ἡ ἀγανάκτηση καί ἡ συσπείρωση αὐτοῦ τοῦ μειοψηφικοῦ ρεύματος. Τό ὁποῖο εἶναι ἐπικίνδυνο ὄχι γιατί μπορεῖ νά γίνει πλειοψηφικό. Δέν μπορεῖ. Ἀλλά γιατί διά τῆς πιέσεως τοῦ πεζοδρομίου μπορεῖ νά ὁδηγήσει τήν Κυβέρνηση σέ λάθη. Καί τίς ἐκλογές δέν τίς κερδίζουν οἱ ἀντιπολιτεύσεις ἀλλά τίς χάνουν οἱ κυβερνήσεις μέ τά λάθη τους. Πολύ δέ περισσότερο ἄν δίδουν χαρακτῆρα βεντέττας στόν πολιτικό ἀγῶνα ὅπως ὑποψιάζομαι ὅτι θά συμβεῖ.
Τό καλύτερο πού νομίζω ὅτι ἔχει νά κάνει ἡ ΝΔ εἶναι νά προσαρμοσθεῖ στήν νέα κατάσταση. Ἡ καραντίνα τήν προστάτεψε ἀπό τήν κριτική. Ἡ πολυτέλεια αὐτή χάθηκε. Ἡ παράταξη πρέπει νά συνηθίσει στό «μόνοι μας καί ὅλοι σας». Ἀντί νά κλαψουρίζει σέ κάθε ἐπίθεση «εἶστε χυδαῖοι, εἶστε χυδαῖοι». Τίς ἔχει αὐτές τίς στροφές ἡ πολιτική. Ἀπαιτεῖται διαχείριση νέα. Πού νά μήν βασίζεται σέ μετεγγραφές ἀεροδρομίου ἀλλά στήν φιλολαϊκή πολιτική. Ἄν ὁ Πρωθυπουργός θέλει, ξέρει πῶς νά τό κάνει. Ὁ Κουτσούμπας εἶπε κάτι ὡραῖο γιά τόν Μίκη πού ἔχει ἰσχύ γενική: γιά νά εἶσαι δυνατός πρέπει νά εἶσαι εὐαίσθητος. Καί ὁ «Ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ» στήν ταινία γιά τόν Ἅγιο Νεκτάριο -ἄς τήν δεῖ ὁ κύριος Μητσοτάκης- λέει πώς ἡ ἐξουσία ἀσκεῖται μέ καλοσύνη. Στό μῖσος τῆς Ἀριστερᾶς ἡ Δεξιά πρέπει νά ἀπαντήσει μέ καλοσύνη καί εὐαισθησία. Ὄχι μέ νέο μῖσος πού συσπειρώνει μέν, περιχαρακώνει δέ. Ἡ καλοσύνη πρέπει νά γίνει πολιτική. Ἡ πεπατημένη τοῦ διχασμοῦ δέν εἶναι ἡ ἀπάντηση.
