ΘΑ τό θυμᾶστε, ἴσως
Ἡ ἔναρξη τοῦ ἐμβολιασμοῦ τῶν κατοίκων τοῦ Ἡνωμένου Βασιλείου, πολύ πρίν φθάσουν καθυστερημένες στήν Ἑνωμένη Εὐρώπη οἱ παραγγελίες τῆς Pfizer καί τῆς AstraZeneca, ἀξιοποιήθηκε ἀπό τήν κυβέρνηση Τζόνσον ὡς ἐπιχείρημα γιά τήν δικαίωση τοῦ Brexit. Ὡς ἔνδειξη ἐλευθερίας γιά τούς κατοίκους τῆς χώρας αὐτῆς καί ἀπαλλαγῆς τους ἀπό τά δεσμά τῶν Βρυξελλῶν. Ἦταν ἄλλωστε ἕνα ἀπό τά κεντρικά θέματα συζήτησης κατά τήν προεκλογική ἐκστρατεία πού προηγήθηκε τοῦ δημοψηφίσματος: Οἱ κοινές πολιτικές τῆς Ἑνώσεως, εἰδικῶς στόν τομέα τοῦ ἐμπορίου, καί ὁ βαθμός πού ἐγκλώβιζαν τήν ἐπιχειρηματικότητα τῶν Βρεταννῶν νά «ἀνοίξει φτερά». Τό ζητούμενο γι’ αὐτούς ὅταν ψήφισαν ἦταν ἡ «ἀνάκτηση» τοῦ ἐλέγχου. Ἡ ἐπιστροφή τῶν ἀποφάσεων στό Λονδῖνο. Ἡ ἀπελευθέρωση ἀπό τά δεσμά τῶν κοινῶν πολιτικῶν τῶν Βρυξελλῶν καί ἡ δυνατότητα σύναψης διμερῶν συμφωνιῶν μέ κράτη πού ἕως τότε εἶχαν ὡς ἀντισυμβαλλόμενο τήν Ἕνωση ἀποκλειστικά στό σύνολό της. Γιά νά εἴμαστε εἰλικρινεῖς ἄν καί τό θέμα ἦταν ψηλά στήν ἀτζέντα δέν πίστευα, δέν πιστεύαμε ὅσοι ἀγαποῦμε τήν Εὐρώπη, ὅτι ἡ πανδημία θά τό ἔφερνε «μπροστά». Θά τό καθιστοῦσε ἐπίκαιρο. Ἔτσι εἶναι ὅμως ὁ νέος κόσμος. Τρέχει γρήγορα καί δέν μᾶς ἀφήνει τά περιθώρια νά σκεφτοῦμε. Μᾶς φέρνει πρό τετελεσμένων.Ἀνακάλεσα στήν μνήμη μου τήν ἀτμόσφαιρα πού ἐπικρατεῖ στό Μεγάλο Νησί, παρακολουθώντας τήν πρόσφατη πρό ἡμερησίας διατάξεως συζήτηση τῆς ἡμετέρας Βουλῆς γιά τήν πανδημία γιά ἕναν ἁπλό λόγο. Διότι κατά τήν διάρκειά της, μέ πρωτοβουλία τῶν πολιτικῶν ἀρχηγῶν, ἰδίως δέ τοῦ Πρωθυπουργοῦ Κυριάκου Μητσοτάκη, καί τοῦ ἀρχηγοῦ τῆς ἀξιωματικῆς Ἀντιπολίτευσης Ἀλέξη Τσίπρα, τέθηκε τό ζήτημα τοῦ ἐλλείμματος στόν κεντρικό σχεδιασμό τῶν Βρυξελλῶν. Καί ἐμμέσως ἡ ἀνάκτηση τοῦ ἐλέγχου τῶν ἀποφάσεων. Δέν ἔχει σημασία ὅτι ὁ ἕνας τό ἔθεσε ὑπό μία ὀπτική καί ὁ ἄλλος ὑπό μία ἄλλη. Κοινός τόπος ὑπῆρξε. Ἀπό τήν στιγμή πού ὁ ἐπί κεφαλῆς τῆς παράταξης «Μένουμε Εὐρώπη» Κυριάκος Μητσοτάκης –μαζί ὑπερασπιζόμασταν τό «ναί» ἀπό διαφορετικές ἀφετηρίες στό στούντιο τοῦ Star τό βράδυ τῆς 3ης Ἰουλίου 2015– διακήρυξε ὅτι ἡ Εὐρώπη «ἀπέτυχε» στόν σχεδιασμό γιά τήν προμήθεια τῶν ἐμβολίων γιά τά κράτη μέλη, ὑπάρχει θέμα. Ἀσχέτως ἄν ἐκεῖνος ἔδειξε ὅτι παρά τήν δυσφορία του δέν εἶναι διατεθειμένος νά παραβιάσει τά συμπεφωνηθέντα τῶν Βρυξελλῶν. Δέν εἶναι μικρό πρᾶγμα νά χρησιμοποιεῖ τό ρῆμα «ἀπέτυχε» γιά τήν Εὐρώπη ὁ ἀρχηγός τῶν φιλοευρωπαϊκῶν δυνάμεων στήν Ἑλλάδα. Πάνω σέ αὐτό τό ἔδαφος «γλίστρησε» ἐπιδέξια καί ὁ ἀρχηγός τῆς ἀξιωματικῆς Ἀντιπολίτευσης, ὁ ὁποῖος χωρίς νά καταγγέλλει τήν Εὐρώπη διερωτήθηκε ἄν πρέπει νά ἀκολουθήσουμε καί ἐμεῖς τό παράδειγμα ὁρισμένων κρατῶν πού μέ προεξάρχουσα τήν Γερμανία καί ἐπικουρικά τήν Αὐστρία, τήν Οὑγγαρία καί ἄλλες χῶρες ἔχουν ἤδη συνάψει ἤ θά συνάψουν διμερεῖς συμφωνίες γιά ἔξτρα ἀγορά ἐμβολίων. Γράφοντας στά παλαιά τους τά παπούτσια τήν κοινή εὐρωπαϊκή πολιτική. Ἄθελά του (;) ἴσως ὁ κύριος Τσίπρας χάιδεψε τά αὐτιά τῶν ἀντιευρωπαϊστῶν διαφημίζοντας ὅτι τό Ἰσραήλ καί ἡ Σερβία ἀφοῦ ἐμβολίασαν τόν πληθυσμό τους κατέστησαν ἐσχάτως καί διεθνής ἐμβολιαστικός προορισμός. Γενικῶς ὅποιος παρακολούθησε προσεκτικά τήν συζήτηση στό Κοινοβούλιο τό ἔνοιωσε. Κάτω ἀπό τίς γραμμές ὑπῆρχε ὑπολανθάνων ἀντιευρωπαϊσμός. Ἀμφισβήτηση τῆς κοινῆς δράσης. Ἀντιευρωπαϊσμός ὁ ὁποῖος βρίσκει πρόσφορο ἔδαφος καί ἐξ αἰτίας τῶν ἄκομψων καί ἀδιαφανῶν χειρισμῶν τῆς Κομμισσιόν στό αἴτημα τῆς δημοσιοποιήσεως τῶν συμβολαίων μέ τίς πολυεθνικές τοῦ φαρμάκου. Αὐτά τά μουτζουρωμένα συμβόλαια πού ἀναρτήθηκαν στό σάιτ τῆς Κομμισσιόν γιά νά μήν διαβάζονται οἱ κρίσιμοι ὅροι τους κυριολεκτικῶς μᾶς ἔχουν «κάτσει» στό στομάχι. Ἀπαράδεκτα. Δέν παλέψαμε στά νιάτα μας γιά μία τέτοια Εὐρώπη. Εὐρώπη μέ μυστικά ἀπό τούς πολῖτες της!
Τί θέλω νά πῶ μέ ὅλα τά παραπάνω; Τρία πράγματα. Πρῶτον, ὅτι τό ἐμβόλιο στό ἐγγύς μέλλον εἶναι κρίσιμος συντελεστής οἰκονομικῆς ἀνάπτυξης. Τά κράτη πού ἐξασφαλίζουν ταχέως ἀνοσία στούς πληθυσμούς τους –ἔστω ἐννεάμηνης διάρκειας– θά ἀνοίγουν τίς ἀγορές τους καί θά ἀποκτοῦν προβάδισμα στήν ἀνάκαμψη. Ἄρα ἡ ἔγκαιρη ἄφιξή τους στά κράτη μέλη τῆς ΕΕ εἴτε πρόκειται γιά πολυμερεῖς εἴτε γιά διμερεῖς συμφωνίες θά ἀποτελέσει στό μέλλον κρίσιμο διακύβευμα. Δέν εἶναι ἀστεῖο! Ὅποιος πρόλαβε τόν Κύριον οἶδε. Τά ἴδια ἔγιναν στήν ἀρχή καί μέ τίς μάσκες. Δεύτερον, ἡ τυχόν καθυστέρηση τοῦ ἐμβολιασμοῦ στήν Ἑλλάδα δέν θά γεννήσει στό μέλλον ἁπλῶς δυσφορία στόν πληθυσμό γιά τήν Κυβέρνηση. Θά ἀναβιώσει σταδιακά αἴσθημα ἀντιευρωπαϊκό. Ἐάν ὁ Ἕλληνας βλέπει τόν Σέρβο, τόν Κροάτη, τόν Οὗγγρο, τόν Ἰσραηλινό νά ἔχει λύσει τό πρόβλημά του μέ διμερεῖς συμφωνίες καί ἐκεῖνος περιμένει ὡς κορόιδο τήν Θεία ἀπό τίς Βρυξέλλες (ὄχι Σικάγο πιά) νά τοῦ στείλει κανένα ἐμβόλιο γιά νά τήν «βγάλει», ἡ ἔκρηξη δέν θά ἀργήσει. Λίγο θά τόν νοιάζει ἄν οἱ συγκεκριμένες χῶρες κινοῦνται στίς παρυφές τῆς Ἕνωσης. Λύση στό πρόβλημά του θά θέλει! Ἤδη τά ραντάρ μου πιάνουν σωρευμένη δυσαρέσκεια τμήματος τοῦ πληθυσμοῦ γιά τήν ἐπιμονή τῆς Πολιτείας στό ἐμβόλιο ΑstraZeneca πού ἀναγκάστηκε μάλιστα λόγῳ τῶν ἐπιπλοκῶν πού τό δυσφημοῦν νά ἀλλάξει καί ὄνομα.
Τρίτον, ἡ δυσφορία γιά τήν ἀποτυχία τῆς κοινῆς εὐρωπαϊκῆς πολιτικῆς ὑγείας γιά τόν ἐμβολιασμό ἴσως ἀπελευθερώσει πάλι τά δαιμόνια τῆς διαίρεσης τῆς Ἕνωσης. Ἤδη καιρό τώρα ὑπάρχουν διαφορετικές προσεγγίσεις σέ ὁμάδες κρατῶν γιά τούς μετανάστες, γιά τό ἐμπόριο, γιά τίς σχέσεις μέ τήν Κίνα καί τήν Ρωσσία, γιά τό νόμισμα, γιά τήν Σένγκεν, γιά ἕνα σωρό θέματα. Τό ἐμβόλιο σέ συνδυασμό μέ τήν ἀποχώρηση τῆς Μέρκελ ἀπό τήν καγκελλαρία ἴσως λειτουργήσει ὡς πυροκροτητής γιά τήν δημιουργία μιᾶς Εὐρώπης πολλῶν ταχυτήτων. Οἱ πληροφορίες ἀπό τό Βερολῖνο λένε ὅτι οἱ «ἐπερχόμενοι» ἡγέτες ἀπό ὅλα τά κόμματα δέν εἶναι καί τόσο φανατικοί εὐρωπαϊστές ὅσο ἡ καγκελλάριος πού «κρεμᾷ» φέτος τά παπούτσια της. Ἀντιθέτως. Στήν πραγματικότητα λοιπόν τό ἐμβόλιο μᾶς φέρνει μπροστά σέ νέες προκλήσεις μεγαλύτερες ἀπό τήν πανδημία καί γι’ αὐτό κατανοῶ ὡς ἕνα βαθμό τήν προσήλωση τοῦ Πρωθυπουργοῦ Κυριάκου Μητσοτάκη στίς ἀρχές τοῦ κεντρικοῦ σχεδιασμοῦ. Ἀρκεῖ νά μήν καταστοῦμε τά κορόιδα τῆς Εὐρώπης ὅμως. Νά ἀρχίσουν νά συνάπτουν ὅλοι διμερεῖς συμφωνίες μέ Κινέζους, Ρώσους καί ἄλλους, καί ἐμεῖς νά κρατᾶμε τό φανάρι τῆς Ἕνωσης. Ὡστόσο πρέπει νά ἑτοιμαζόμαστε: οἱ ἄνεμοι τῆς διάσπασης ἔχουν ἤδη ἀρχίσει νά φυσοῦν χλιαρά, καί ἀπό τό 2022 ἴσως καί νά λυσσομανοῦν. Ἄς παρακολουθήσουμε λοιπόν στενά τήν συμπεριφορά ὅλων τῶν κρατῶν μελῶν στόν ἐμβολιασμό γιά νά ἐξαγάγουμε τά συμπεράσματά μας. Οἱ κάτοικοι τῆς ἠπείρου μας –ἰδού ἕνα πρῶτο– παθαίνουν σιγά-σιγά ἀνοσία στήν εὐρωπαϊκή ἰδέα. Καί αὐτό εἶναι ἐπικίνδυνο. Λίαν.
