ΔΙΑΒΑΣΑ μέ προσοχή τά μέτρα πού ἀνακοίνωσε ἡ Κυβέρνηση γιά τούς πυρόπληκτους. Εἶναι κατά βάση σωστά μέτρα –ἄν δέν τά ἐξευτελίσει ἡ γραφειοκρατία– πλήν αὐτονόητα.
Κάποιος πού ἔχασε τό βιός του καί δέν ἔχει κεραμίδι νά βάλει τό κεφάλι του προφανῶς καί ἀνακουφίζεται μέ 5-6.000 εὐρώ γιά νά ἀναζητήσει στέγη ἤ μέ δύο ἐπιπλέον συντάξεις γιά νά τά βγάλει πέρα. Κατ’ οὐσίαν ἡ Κυβέρνηση ἀντέγραψε τήν δομή τῶν μέτρων πού ἀνακοίνωσε ἡ κυβέρνηση Καραμανλῆ τό 2007 καί εἰς ὅ,τι ἀφορᾶ τίς παροχές (3.000 τότε ἀνά δικαιοῦχο) καί εἰς ὅ,τι ἀφορᾶ τό Ταμεῖο Δωρητῶν. Ἡ διαφορά μέ τό 2007 εἶναι πώς τότε οἱ παροχές στούς πυρόπληκτους δόθηκαν μέ διαδικασίες ἐξπρές, μέ μία ὑπεύθυνη δήλωση τῶν ἰδίων, ὅτι ἔχουν τά δικαιολογητικά πού ζητοῦνται –δέν ξέρω ὅμως ἄν αὐτό ἰσχύει καί σήμερα. Ἀναλυτική ἀνάγνωση τῶν μέτρων πάντως μαρτυρᾶ μεγάλο πανικό. Τά μέτρα ἀφοροῦν ὅλες σχεδόν τίς κοινωνικές ὁμάδες τοῦ πληθυσμοῦ καί ρυθμίζουν ζητήματα πού τίς ἀφοροῦν κατά τρόπο λεπτομερειακό. Ἡ τελική γεύση ἀπό τήν ἀνάγνωση τοῦ καταλόγου θά μποροῦσε νά ἦταν ἕως καί καλή, ἄν καί οἱ παροχές αὐτές δέν φθάνουν οὔτε γιά νά ἀναφωνήσει κανείς «ζήτω πού καήκαμε». Θά μποροῦσε ὅμως νά ἦταν καλή. Στήν ἀγωνία τους ὡστόσο νά δείξουν περισσότερο εὐαίσθητοι ἀπό ὅσο εἶναι αὐτοί πού ἔλαβαν τίς ἀποφάσεις, στό τέλος ἀπεδείχθησαν καταγέλαστοι. Καί αὐτό εἶναι τό πλέον ἐπιεικές ἐπίθετο πού μπορεῖ νά χρησιμοποιήσει κανείς γιά νά χαρακτηρίσει τίς προσβλητικές γιά τήν μνήμη τῶν νεκρῶν ἐπιλογές τους.
Εἰλικρινῶς, ἔμεινα ἐνεός ὅταν ἄκουσα τόν κυβερνητικό ἐκπρόσωπο νά ἀνακοινώνει τήν σύνδεση τῆς ἀπώλειας οἰκείου κατοίκου τῶν πληγεισῶν περιοχῶν μέ τήν δυνατότητα διορισμοῦ στό Δημόσιο ἤ μέ τήν παροχή βαθμολογικοῦ μπόνους γιά τήν κατ’ ἐξαίρεση εἰσαγωγή στά ΑΕΙ. Ὑπάρχουν σχήματα στήν ζωή πού ἐξηγοῦνται μέ τήν λογική, καί σχήματα πού δέν ἐξηγοῦνται. Τό σχῆμα «κάηκε ὁ πατέρας σου, συγχαρητήρια διορίζεσαι» –λυπᾶμαι– εἶναι τόσο χυδαῖο πού δέν μπορῶ νά τό παρακολουθήσω ὅση καλή πίστη καί ἄν ἔχω. Τό σχῆμα «ἔχασες τό παιδί σου στήν θάλασσα, κερδίζει τό ἄλλο σου παιδί ἀναξιοκρατικό μπόνους γιά νά περάσει στό πανεπιστήμιο» πάλι δέν μπορῶ νά τό χωνέψω. Ρουσφέτια πάνω στίς ζωές τῶν ἄλλων ἀδύνατον νά γίνουν ἀποδεκτά μέ βάση τόν δικό μου ἀξιακό κώδικα. Τακτοποιήσεις ἐπί τῆς μνήμης τῶν διπλανῶν, τό ἴδιο. Τί εἶναι ἡ ἀνθρώπινη ζωή γιά νά ἀνταλλάσσεται μέ ἕναν διορισμό δοκίμου ὑπαλλήλου Α στό δημόσιο; Ἐμπόρευμα; Τί εἶναι ὁ ἀνθρώπινος πόνος γιά νά μετριάζεται μέ μία κατ’ ἐξαίρεση εἰσαγωγή στό Πανεπιστήμιο; Κάτι πού «περνᾶ», κάτι πού «μετριάζεται» μέ μπόνους 20% ἐπί τῆς βαθμολογίας; Ντροπή! Εἰλικρινά ντροπή!
Ἤθελα βαθειά μέσα μου νά πιστεύω ὅτι τά συγκεκριμένα μέτρα ἀποτελοῦσαν ἀβλεψία κάποιου κομματικοῦ ὑπαλλήλου πού δέν ἔχει κολλήσει ἔνσημο στήν ζωή του καί δέν γνωρίζει τί σημαίνει νά σέβεσαι τόν ἱδρῶτα τῶν ἄλλων. Ἀλλά φεῦ. Ἡ τροπολογία Παπανάτσιου μέ τήν ὁποία αὐξάνονταν κατά 60% οἱ ἀποδοχές τῶν μανδαρίνων τῶν ΔΕΚΟ ἀποδεικνύει ὅτι αὐτό εἶναι τό DNA τῆς Ἀριστερᾶς! Μέ 85 νεκρούς, πτώματα στά νεκροτομεῖα πρός ἀναγνώριση καί δεκάδες ἀγνοούμενους, αὐτοί εἶχαν τό νοῦ τους στά λεφτά. Καί μετά καταγγέλλουν τόν καπιταλισμό καί τόν νεοφιλελευθερισμό γιά κυνισμό. Μά αὐτοί εἶναι ὁ ὁρισμός τοῦ κυνισμοῦ. Ἄν μάλιστα τολμήσεις νά τούς ζητήσεις τόν λόγο, ἀλυχτᾶνε…
Μ.Η.Τ. 232122