ΠΕΡΙΕΡΓΩΣ ἡ εἰδησεογραφία ἐκ Λονδίνου δέν μετέδωσε τόν θαυμασμό καί τίς εὐχαριστίες τῆς Τερέζας Μαίη πρός τόν Ἀλέξη Τσίπρα γιά τίς σοφές ὁδηγίες πού τῆς ἔδωσε, προκειμένου τό Brexit νά ἔχει τά καλύτερα δυνατά ἀποτελέσματα…
Ἄραγε εἶναι ἡ πανθομολογούμενη «σεμνότητα» τοῦ πρωθυπουργοῦ μας ἤ ἡ ζήλεια τῆς Βρεταννίδας ὁμολόγου του γιά τίς ἀνεπανάληπτες διαπραγματευτικές καί λοιπές ἱκανότητές του, πού ἐμπόδισαν τήν παγκόσμια κοινή γνώμη νά ὑποκλιθεῖ, ἀκόμη μία φορά, στό μεγαλεῖο καί τά ἐπιτεύγματα τοῦ Ἀλέξη Τσίπρα; Τό βέβαιον εἶναι ὅτι τά πανηγύρια τῶν Πρεσπῶν καί τοῦ Ζαππείου, ὅπου ἡ γραβάτα τοῦ Σκοπιανοῦ πρωθυπουργοῦ ἀναγορεύθηκε σέ ὑψίστου συμβολισμοῦ τελετουργικό ἐργαλεῖο, προσδιορίζουν τό πεδίο στό ὁποῖο θά κινηθεῖ, ἀπό ἐδῶ καί στό ἑξῆς, ἡ σταλινικῆς μορφῆς κυβερνητική προπαγάνδα: Ἀσταμάτητες ἐκδηλώσεις ἀλαζονικῆς αὐτοϊκανοποίησης, ἐκεῖ ὅπου ἡ ἐνδοτικότητα καί ἡ δουλικότητα ὑποθηκεύουν τό μέλλον τῆς χώρας καί θέτουν σέ κίνδυνο τά κυριαρχικά μας δικαιώματα καί τήν ἐδαφική μας ἀκεραιότητα. Ἀκατάσχετη «φασιστολογία» καί ὑβρεολόγιο γιά τούς ἐνοχλητικούς ἀντιπάλους, πού ἔχουν τό ἀπρόσμενο «θράσος» νά διαφωνοῦν καί νά μήν παραδέχονται τήν πρωθυπουργική αὐθεντία. Θεσμικός ἐκτροχιασμός, πού διαλαλεῖται χωρίς ἴχνος ντροπῆς ὡς ὑπόδειγμα δημοκρατικῆς συνείδησης καί συμπεριφορᾶς. Ἀδιάκοπη διαστρέβλωση τῆς πραγματικότητας καί χονδροειδής παραποίηση τῆς ἀλήθειας, ὥστε ὁ ἐθισμός στήν ἐξαπάτηση τῶν πάντων νά ἐκλαμβάνεται ὡς συνεπής ἐφαρμογή προγραμματισμένης πολιτικῆς. Μανιακή ἐκδικητικότητα γιά λογαριασμό τῶν ἡττημένων τῆς ἱστορίας, πού ἐκδηλώνεται μέ ἀσυγκράτητο μῖσος ἀκόμη καί ἔναντι τῶν ἀπογόνων τῶν νικητῶν τῆς ἱστορίας. Μεθοδική ἐπίδειξη δῆθεν «ἀντισυστημικῆς» συμπεριφορᾶς, τήν ἴδια στιγμή πού διαμορφώνονται καί ἐνισχύονται καταχθόνιοι μηχανισμοί ἑδραίωσης τῆς ΣΥΡΙΖΑϊκῆς ἐξουσίας. Ἀδίστακτη χρήση τοῦ λαϊκισμοῦ στήν διατύπωση τοῦ πολιτικοῦ λόγου καί στήν πρακτική διαχείρισης τῶν προβλημάτων τῆς χώρας, μέ στόχο τήν χειραγώγηση τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας καί τήν ὑποταγή της στίς ὀρέξεις τῆς «πρώτη φορά» ἀριστερᾶς. Ἀπέραντος ἐνθουσιασμός γιά τό ἀξιοθρήνητο στήν πραγματικότητα «χιοῦμορ» τοῦ πρωθυπουργοῦ μας, ὡς ἐπιστέγασμα μιᾶς ἀπίθανης κυβερνητικῆς ἐλαφρότητας, ἀντιστρόφως ἀνάλογης μέ τούς ἐθνικούς κινδύνους πού μᾶς περιζώνουν, ὑπό τά χειροκροτήματα πειθήνιων κονδυλοφόρων, γλοιωδῶν παρατρεχάμενων καί ἀδίστακτων καιροσκόπων.
Εἶναι ἀπορίας ἄξιον πῶς μερίδα τῆς λεγόμενης «πνευματικῆς ἐλίτ», ὅπου αὐτοτοποθετοῦνται φιλάρεσκα ἀμφιβόλου κύρους καί σοβαρότητας πανεπιστημιακοί, συγγραφεῖς, δημοσιογράφοι καί λοιποί δημοσιολογοῦντες, ἐπιμένουν νά ὑποστηρίζουν ὅτι ὑπό τήν ἐπιρροή τῶν ἐπαφῶν του, τῶν συναναστροφῶν του καί τῶν συζητήσεών του (σέ ποιά γλῶσσα ἄραγε;) μέ τούς ἡγέτες τῆς Δύσης, τούς ὁποίους ἄλλοτε περιφρονοῦσε καί χλεύαζε, ὁ Ἀλέξης Τσίπρας «μετατοπίζεται» ἀργά ἀλλά σταθερά σέ «κεντρῶες», ἄλλως «σοσιαλδημοκρατικές» θέσεις καί ἀφήνει πίσω του τό ἀνατρεπτικό παρελθόν τῶν καταλήψεων καί τήν ἐπαναστατικότητα τῶν πεζοδρομιακῶν ἀναζητήσεων. Πρόκειται γιά ἐντελῶς ἐπιπόλαιη θεώρηση τῶν πραγμάτων, τήν «ἀφέλεια» τῆς ὁποίας κατέδειξε ἡ γραβάτα τοῦ Ζάεφ! Ὅταν ἕνας πρωθυπουργός, σέ δύο ζητήματα ὑψίστης ἐθνικῆς σημασίας (Συμφωνία μέ τά Σκόπια – μεταμνημονιακή πορεία τῆς χώρας), ἐπιλέγει ἐν μέσω τῶν ἀνησυχιῶν πού προκαλοῦν οἱ ἐπιλογές του μιά χρησιμοποιημένη γραβάτα γιά νά «συμβολίσει», μέσα σέ ἀκράτητα γέλια, τίς ὑποτιθέμενες ἐπιτυχίες του, δέν εἶναι παρά ἕνας ἀδίστακτος καί κυνικός δημοκόπος.
