Ὁ ἐθνικός καπιταλισμός

Τό μέγα θέμα εἶναι πῶς θά «στρίψει» ἡ χώρα στόν νέο κόσμο μέ σοβαρή ἀναδιάταξη δυνάμεων – Ὥρα γιά καθαρό μυαλό

Τί εIναι σημαντικό καί τί ἀσήμαντο; Ὅταν κάθισα μπροστά στό πληκτρολόγιο τοῦ ὑπολογιστῆ χθές τό ἀπόγευμα, εἶχα νά ἐπιλέξω ὡς θέμα τοῦ σημερινοῦ σημειώματος ἀνάμεσα στά ἑξῆς:

Τίς κλειστές πόρτες πού βρίσκει ὁ Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης στόν Λευκό Οἶκο αὐτή τήν ἑβδομάδα στήν Ἀμερική, σέ ἀντίθεση μέ τίς διάπλατες γιά τόν Πρόεδρο Ἐρντογάν, ὁ ὁποῖος θά γίνει δεκτός δόξῃ καὶ τιμῇ ἀπό τόν Τράμπ. Ἀλλά γι’ αὐτά σᾶς ἔχουμε ἐνημερώσει ἐγκαίρως. Πολλούς μῆνες πρίν. Καί δεχθήκαμε καί ἐπιθέσεις ἀπό τά τρόλ τῆς ὁδοῦ Πειραιῶς, πού διέδιδαν ψευδῶς ὅτι θά γίνει συνάντηση Τράμπ-Μητσοτάκη μετά τό Πάσχα.

Τίς δηλώσεις πού ἔκανε στόν τηλεοπτικό σταθμό Kontra Channel καί στήν δημοσιογράφο Λουκία Γκάτσου ὁ πρώην ὑπουργός καί ἄρτι μετεγγραφείς στήν Νέα Δημοκρατία Ἀνδρέας Λοβέρδος.

Εἶπε συγκεκριμένα: «Δύσκολο νά πῶ ὅτι αἰσθάνομαι νεοδημοκράτης, μέ φιλοξενεῖ ἡ Νέα Δημοκρατία, δέν μπορῶ νά ξιφουλκῶ ὑπέρ βωμῶν καί ἑστιῶν ἀπό τίς πρῶτες μέρες». Ἔντιμο ἐκ μέρους του νά δηλώνει ξένος, ἀλλά καί προβληματικό. Ἄν καί αὐτό τό θέμα εἶναι στά χείλη τῶν νεοδημοκρατῶν ὅλης τῆς χώρας, καί αὐτό μέ ὅρους μέλλοντος εἶναι ἀσήμαντο.

Τήν εἴδηση πού «ἁλίευσα» μέ ἐνδιαφέρον ἀπό τό KReport τοῦ Κώστα Καλλίτση, ὅτι ὁ Πρωθυπουργός τῆς Οὑγγαρίας Βίκτορ Ὀρμπάν ἀπαγόρευσε τήν ἐξαγορά τῆς μεγαλύτερης γαλακτοβιομηχανίας τῆς χώρας του ἀπό τήν σημαντική ἑλληνική ἑταιρεία «Ὄλυμπος». Προφανῶς καί δέν χαιρόμαστε πού χάλασε ἡ συμφωνία, καθώς ὁ ὅμιλος Σαράντη εἶναι ἐξαιρετικός, ἀλλά αὐτό μᾶς δίνει μιά πρώτης τάξεως ἀφορμή νά σταθοῦμε σέ κάτι πού σιγά-σιγά ἀνατέλλει στούς κόλπους τῶν ΗΠΑ καί τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως τῶν ἀνοικτῶν ἀγορῶν. Ὀνομάζεται ἐθνικός καπιταλισμός.

Οἱ κυβερνήσεις προστατεύουν τά διαμάντια τοῦ στέμματος τῶν οἰκονομιῶν τους καί δέν τά παραδίδουν βορά πρός ἐξαγορά σέ ξένες ἐπιχειρήσεις. Τό ἔκανε πρῶτος, πρίν τόν Ὀρμπάν, ὁ Σαρκοζύ, πού ἐθνικοποίησε τήν Alstom. Τό ἔκανε ὁ Πούτιν, πού δέν παρέδωσε, τό 2002, τήν Γιοῦκος στήν Exxon Mobil.

Καμμιά φορά, ἐκτός ἀπό τίς κυβερνήσεις, τίς ἐπιχειρήσεις, μικρές, μεσαῖες, μεγάλες, τίς προστατεύουν καί οἱ ἴδιοι οἱ ἐργαζόμενοι. Ὅπως στήν περίπτωση τῆς παλιᾶς ἑταιρείας «Σέλμαν», πού βρίσκεται στήν ἐθνικά εὐαίσθητη Θράκη. Ὅταν εἶχε χρεωκοπήσει, κοιμόντουσαν οἱ ἐργαζόμενοι μέσα στίς ἐγκαταστάσεις της προκειμένου νά περιφρουροῦν τόν πανάκριβο ἐξοπλισμό της γιά νά μήν πωληθεῖ ἡ ἑταιρεία σέ τιμή εὐκαιρίας σέ Τούρκους. Γιά νά μήν πωληθεῖ σέ ἐπενδυτές ἀπό τό Ἀμπού Ντάμπι μέσῳ τρίτων, καθώς τό Ἰσλάμ ἀπαγορεύει σέ ἀραβικές ἐπιχειρήσεις νά μετέχουν σέ πλειστηριασμούς. Γιά νά μήν πωληθεῖ ἀκόμα καί στόν ἐγγονό τοῦ Γερμανοῦ Καγκελλαρίου Ἀντενάουερ, πού ἐνδιαφερόταν στήν ἀρχή. Ἡ ἐπιχείρηση αὐτή, μέ τό ὄνομα «Alpha Wood», ἄνοιξε ξανά τήν Κυριακή μέ 110 ἐργαζόμενους, ἐκ τῶν ὁποίων οἱ 40 εἶναι οἱ παλαιοί πού ἀντιστάθηκαν σέ Τούρκους, Γερμανούς, Ἀμπουνταμπιανούς καί ξαναβρῆκαν τίς δουλειές τους.

Ὁ ἐθνικός καπιταλισμός ξεκινάει ἀπό τούς μικρούς, τούς μεσαίους καί φτάνει μέχρι τούς πολύ μεγάλους. Καί ἡ συζήτηση γιά τό ἄν ἡ Ἑλλάδα πρέπει νά ἀκολουθήσει αὐτό τό μοντέλο, οἰκονομία χωρίς ἀποκλεισμούς, βασισμένη ὅμως σέ ἑλληνικές ἐπιχειρήσεις μέ ἐξωστρεφῆ χαρακτῆρα καί εὐρωπαϊκό προφίλ, ἤ νά παραδοθεῖ σέ ξένες πολυεθνικές, ἔχει ξεκινήσει στό παρασκήνιο καί εἶναι ζωηρή. Καί μάλιστα σέ νέο πλαίσιο. Στόν παλαιό κόσμο, μιά ἐπιχείρηση ἔμπαινε σέ μιά οἰκονομία κυρίως γιά τόν ἑαυτό της καί στό βάθος γιά τήν χώρα της. Στόν νέο κόσμο, οἱ ἐπιχειρήσεις πλέον πού εἰσβάλλουν σέ μικρότερες οἰκονομίες εἶναι προέκταση τῶν κρατῶν.

Ἡ συζήτηση ἔχει λοιπόν ξεκινήσει μέ πολλές ἀφορμές. Καί οἰκονομικές καί πολιτικές. Οἰκονομικές, γιατί αὐτή τήν στιγμή πού μιλᾶμε ἡ ἑλληνική βιομηχανία ἀντιμετωπίζει τεράστιο πρόβλημα ἐνεργειακοῦ κόστους λόγῳ τῶν αὐξημένων τιμολογίων τοῦ ρεύματος. Τό ὁποῖο θά ἐπιταθεῖ μέ τήν ἀποκλειστική ἐξάρτηση τῆς ἑλληνικῆς οἰκονομίας ἀπό τό πανάκριβο ἀμερικανικό φυσικό ἀέριο, τό ὁποῖο θά ἀντικαταστήσει τό ρωσσικό. Ὁ κύριος Μητσοτάκης ὑποστηρίζει ὅτι τόν πολεμοῦν τά συμφέροντα. Ἀλλά, μέ τόν τρόπο πού ἴδιος χαράσσει τήν ἐνεργειακή πολιτική τῆς χώρας, συμβαίνει μᾶλλον τό ἀντίθετο. Αὐτός πολεμᾶ τίς μικρές, μεσαῖες καί μεγάλες ὑγιεῖς ἑλληνικές ἐπιχειρήσεις, στίς ὁποῖες μετά τό πανάκριβο ρεῦμα φορτώνει τό τεράστιο κόστος τοῦ ἀμερικανικοῦ φυσικοῦ ἀερίου ὡς πολιτικό ἀντάλλαγμα, μήπως καί ἀνοίξουν οἱ πόρτες τοῦ Λευκοῦ Οἴκου καί γιά ἐκεῖνον. Εἶναι τέτοια ἡ ἀντίληψή του γιά τήν ἀξία τῆς βιομηχανίας στήν πατρίδα μας ὥστε τήν ἔχει ὑποβαθμίσει σέ Γενική Γραμματεία στό Ὑπουργεῖο Ἀναπτύξεως. Ἐνῷ χρειάζεται ξεκάθαρα Ὑπουργεῖο Βιομηχανίας, ὅπως ὑπάρχει σωστά καί Ὑπουργεῖο Ναυτιλίας.

Ἡ σύγκρουση θά εἶναι ἀναπόφευκτη. Καί μέ τήν ἑλληνική Κυβέρνηση, ἀλλά καί μέ τήν ἴδια τήν Κομμισσιόν, ἡ ὁποία ἀποφασίζει καί γιά δικούς της πολιτικούς λόγους νά δέσει «θηλιά» στίς εὐρωπαϊκές ἐπιχειρήσεις καί στήν εὐρωπαϊκή οἰκονομία τό πανάκριβο ἐνεργειακό κόστος. Τό ὁποῖο μακροπρόθεσμα μπορεῖ νά ἔχει γιά ὁρισμένους ὡς ἀποτέλεσμα τήν ἐπιθετική ἐξαγορά μεγάλων εὐρωπαϊκῶν ἐπιχειρήσεων ἀπό ἀμερικανικές. Τό σορτάρισμα τῶν μεγάλων εὐρωπαϊκῶν ἐπιχειρήσεων ἀπό κέντρα τῆς Οὐάσιγκτων εἶναι σέ ἐξέλιξη ἄλλως τε ἐδῶ καί πάρα πολλά χρόνια. Ἡ ἅλωση ἐπίκειται. Οἱ λόγοι ὅμως εἶναι καί πολιτικοί.

Ὁ ἐθνικός καπιταλισμός, πού διαφέρει ἀπό τούς ἐθνικούς πρωταθλητές ἐπί Σημίτη, καθώς σήμερα, πλήν θλιβερῶν ἐξαιρέσεων, δέν διαπλέκεται ἀνοιχτά καί ξεδιάντροπα μέ μέσα ἐνημερώσεως καί τράπεζες, εἶναι ἀντικείμενο ἑνός μεγάλου πολιτικοῦ ντημπαίητ στό παρασκήνιο, στό ὁποῖο πρωταγωνιστεῖ ὁ διοικητής τῆς Τράπεζας τῆς Ἑλλάδος Γιάννης Στουρνάρας. Ὁ κύριος διοικητής ἐπιμένει στήν παγκοσμιοποιημένη οἰκονομία καί στήν παράδοση τῆς ἑλληνικῆς οἰκονομίας σέ ξένες πολυεθνικές μέ τό ἐπιχείρημα ὅτι οἱ ἐντόπιες εἶναι διαπλεκόμενες καί διεφθαρμένες. Χωρίς νά κάνει αὐτοκριτική, ὅτι σέ κάποιες περιπτώσεις βοήθησε στήν συγκέντρωση ἰσχύος διαπλοκῆς μέ ἀποφάσεις του.

Στήν πραγματικότητα ὅμως, οἱ ἀπόψεις του ταυτίζονται, γιά λόγους πού μπορεῖ νά κατανοήσει κανείς καί ἀφοροῦν καί στό δικό του μέλλον στόν δημόσιο βίο, μέ παρόμοιες ἀπόψεις πού καλλιεργοῦνται σέ εὐρωπαϊκά κέντρα. Ἀλλά στό σταυροδρόμι πού βρίσκεται ἡ χώρα σήμερα φαίνεται κατ’ ἀρχάς ὅτι δέν μπορεῖ νά ἔχει καμμία ἐμπιστοσύνη σέ δυνάμεις τῆς Δύσεως καί ἰδιαίτερα τῆς Εὐρώπης, καθώς διαπραγματεύονται τό σαρκίο τους, οὔτε κἄν τίς χῶρες τους. Ἡ ἑλληνική Κυβέρνηση βάζει συνεχῶς ὑπογραφές γιά τήν ἐξυπηρέτηση τοῦ εὐρωπαϊκοῦ καπιταλισμοῦ καί στό μέτρο πού τῆς ἐπιτρέπεται καί εἶναι ἐπιλογή της προφανῶς ἔχει στηρίξει ἐπιλεκτικά, καταργῶντας κάθε ἔννοια ἀνταγωνισμοῦ, καί μεγάλες ἑλληνικές ἐπιχειρήσεις.

Ἀλλά ἐδῶ ἡ ὑποστήριξη τοῦ ἑλληνικοῦ ἐπιχειρεῖν, μικροῦ καί μεγάλου, σέ λίγο θά εἶναι μονόδρομος ἐν συνόλῳ, ἐθνική ἀποστολή, καί μάλιστα χωρίς τά κλασσικά «ἀνταλλάγματα», γιά νά συνεννοούμαστε. Ἄν θέλουμε νά ἐπιβιώσει ἡ χώρα. Ἄν θέλουμε οἱ ἐργαζόμενοι στό μέλλον νά μποροῦν νά ἔχουν ἀξιοπρεπῆ ἀπασχόληση. Ἄν θέλουμε ἡ οἰκονομία τῆς χώρας νά μιλᾶ ἑλληνικά. Καί γιά νά μή μοῦ λέτε ὅτι μέ «γρίφους μιλᾶς, γέροντα», ἄς μεταφέρω αὐτό πού μοῦ εἶπε ὁ βουλευτής τοῦ ΠΑΣΟΚ Χίου Σταῦρος Μιχαηλίδης: ὅτι ἡ ἀκτοπλοϊκή σύνδεση τῆς Χίου, τῆς Λέσβου καί τῆς Σάμου μέ τά τουρκικά παράλια γιά μεταφορά τουριστῶν γίνεται μόνο μέ τουρκικές ἑταιρεῖες, οἱ ἑλληνικές ἔχουν ἀποκλειστεῖ! Ἄς ἐξηγήσω ὅτι οἱ ἑλληνικές ἐπιχειρήσεις στό παρελθόν προσπάθησαν νά ἀξιοποιήσουν ἐνεργειακά τίς βραχονησῖδες, νά τίς ἐντάξουν σέ μεγάλα ἐνεργειακά project καί νά κατοχυρώσουν τήν ἑλληνική κυριαρχία, γιατί διοικοῦνται ἀπό Ἕλληνες πατριῶτες πού ἔχουν φιλοδοξία, ἐκτός ἀπό τά χρήματα στά παιδιά τους, νά ἀφήσουν πίσω κάτι γιά τόν τόπο τους. Ἀλλά ἡ Κυβέρνηση μέ τήν Εὐρωπαϊκή Ἐπιτροπή δέν τούς ἐπέτρεψαν νά ὑλοποιήσουν τό ἔργο.

Ἐδῶ λοιπόν βρισκόμαστε καί, ἐκτός ἀπό τήν παραφιλολογία γιά τό ποιός ἄνεργος πολιτικά βρίσκει στέγη στήν Νέα Δημοκρατία, πῶς θά ἀναδιαταχθεῖ τό πολιτικό σύστημα στό μέλλον μέ νέα κόμματα, τί εἴδους ἧττες τρῶμε ἀπό τούς Τούρκους κάθε μέρα σέ σημεῖο πού κάποιοι νά τό συνηθίσουνε, τό μέγα ζήτημα εἶναι πῶς θά «στρίψουμε» τήν χώρα στόν νέο κόσμο. Πῶς θά ἀναδιατάξουμε τίς δυνάμεις της. Πῶς θά ἀναδιατάξουμε τήν οἰκονομία καί τίς ἐπιχειρήσεις, τόν κόσμο τῆς ἐργασίας, τά ὑπουργεῖα, πού αὐτή τή στιγμή, ὅπως εἶναι δομημένα, δέν μποροῦν νά ἀνταποκριθοῦν στήν ἀποστολή τους, τό ἴδιο τό Δημόσιο, πῶς θά «στρίψει» τό μυαλό τῶν πολιτῶν προκειμένου νά στρατευτοῦν γιά καιρό στά μεγάλα καί τά σπουδαῖα. Ἀρκετά πιά μέ τό κλάμα, ὥρα γιά καθαρό μυαλό.

Ἡ Ἑλλάδα πράγματι ἀντιμετωπίζει ὑπαρξιακό πρόβλημα. Αὐτό ὅμως δέν περιορίζεται οὔτε μόνο στό δημογραφικό οὔτε μόνο στό ὅτι ἡ γῆ μας ἐκποιεῖται ἀπό ἄκρου σέ ἄκρο, μέ ἔμφαση στήν Μακεδονία καί στήν Θράκη πού ἐξαγοράζεται ἀπό Βούλγαρους, Τούρκους, Σκοπιανούς, Ἰσραηλινούς καί ὅ,τι ἄλλο μπορεῖτε νά φανταστεῖτε. Οὔτε στό ὅτι τό Ὑπερταμεῖο ἀπέβαλε ἀπό τήν διοίκηση τῆς ΔΕΘ δήμαρχο καί περιφερειάρχη. Ἀφορᾶ καί σέ κάτι ἄλλο. Αὐτό πού ἄρχισε μέ τήν τρόικα μπορεῖ νά ὁλοκληρωθεῖ τώρα. Νά παραδοθοῦν πλέον ὅλες οἱ δομές τῆς οἰκονομίας, οἱ δημόσιες καί οἱ ἰδιωτικές, σέ ξένα συμφέροντα. Τά ὁποῖα σέ στιγμές μεγάλες καί ὁριακές γιά τήν χώρα μποροῦν νά παραμείνουν οὐδέτερα. Σέ εἰρηνικές περιόδους, λιμάνια, ἀεροδρόμια, ἐνέργεια, τηλεπικοινωνίες μποροῦν νά παραχωροῦνται σέ ἀλλοδαπούς ἰδιῶτες. Στόν κόσμο πού ἀνατέλλει, δέν ξέρω. Εἶμαι φιλελεύθερος, ἀλλά εἶμαι καί σκεπτικός. Στό μέλλον, τά ἰδιωτικά συμφέροντα πρέπει νά ἐναρμονίζονται μέ τά ἐθνικά συμφέροντα. Προσοχή, ὄχι μέ τά πολιτικά, μέ τά ἐθνικά συμφέροντα! Πρέπει νά ἀνακτήσουμε τόν ἔλεγχο.

ΥΓ1: Ἡ εἴδηση γιά τήν ἐπαναλειτουργία τῆς τέως «Σέλμαν» στήν ἀκριτική Κομοτηνή μοῦ ἔδωσε ἱκανοποίηση. Ὀφείλεται στήν ἐπιμονή πού ἔδειξε ὁ τοπικός βουλευτής Ροδόπης Εὐριπίδης Στυλιανίδης καί σέ ἀπόφαση τοῦ τέως ὑπουργοῦ Ἀναπτύξεως Ἄδωνι Γεωργιάδη, ὁ ὁποῖος προχθές, πού ἔγιναν τά ἐγκαίνια παρουσίᾳ τοῦ Προέδρου τῆς Βουλῆς Νικήτα Κακλαμάνη, ἔγινε δεκτός χωρίς ἀποδοκιμασίες. Ὄχι μόνο γιατί βοήθησε στήν ἐπένδυση, ἀλλά καί γιατί ἀπό τό νέο του πόστο ἔχει βοηθήσει μέ ἐπιχορηγήσεις 3 ἑκατομμυρίων εὐρώ τά Κέντρα Ὑγείας τῆς περιοχῆς καί ἐνέκρινε τήν αὔξηση τοῦ προσωπικοῦ τοῦ νοσοκομείου κατά 100 ἄτομα. Ἡ πολιτική, ἄν θέλει, μπορεῖ νά εἶναι ἐθνικά ἀποτελεσματική. Ἄν θέλει.

ΥΓ 2: Τό γεγονός ὅτι ὑπουργοί καί ὑφυπουργοί ὅπως ὁ Γιάννης Ἀδριανός στίς δεξιές Σέρρες, ὁ Ἰάσων Φωτήλας τίς προάλλες στήν Δράμα καί ἄλλοι ἀποδοκιμάζονται ὅταν πηγαίνουν στήν ἑλληνική ἐπαρχία, ἔχοντας ἀπέναντί τους ὡς ἐναλλακτική τόν «Κανένα», πρέπει νά προβληματίσει. Ἀρχίζουν δύσκολες μέρες.