Μέσα στίς σιωπές πάντοτε κυοφοροῦνται οἱ μεγάλες ἀλλαγές. Ὄχι μόνο οἱ πολιτικές. Ἀλλά κυρίως οἱ κοινωνικές. Καί αὐτό τό καλοκαίρι ἡ διεργασία εἶναι ἰσχυρότερη παρά ποτέ.
Δέν συζητᾶμε γιά τά κόμματα, τούς συσχετισμούς, τούς ὑπολογισμούς καί τίς ἡγεσίες. Αὐτό τό παιχνίδι εἶναι παλιό. Μιλᾶμε γιά τήν Ἑλλάδα.
Ἡ Ἑλλάδα βρίσκεται καί πάλι σέ μία μεγάλη μετάβαση. Καί στόν τρόπο πού ἀντιλαμβάνεται τόν κόσμο καί στόν τρόπο πού ἀντιλαμβάνεται τόν ἑαυτό της καί στόν τρόπο πού ἐπιλύει τά προβλήματά της. Τό γράψαμε καί χθές: θά εἶναι ἡ τρίτη φορά μετά τό 1945 καί τό 1989 πού θά μοιραστεῖ ὁ κόσμος καί ἔχει μεγάλο ἐνδιαφέρον τό ποῦ θά βρεθοῦμε ἐμεῖς αὐτή τή φορά. Τίς ἄλλες δύο ἤμασταν μέ τούς νικητές.
Αὐτή τή φορά σίγουρα δέν εἴμαστε μέ τούς νικητές καί τό μέγα διακύβευμα εἶναι νά μή βρεθοῦμε μέ τούς ἡττημένους. Γιατί ἄν συμβεῖ τό δεύτερο, θά ζήσουμε μιά μεγάλη ἐθνική ὑποχώρηση, πού μπορεῖ νά μᾶς πάει πιό πίσω καί ἀπό τό 1974, πιό πίσω κι ἀπό τόν ἐμφύλιο τοῦ 1949, πιό πίσω καί ἀπό τό 1922. Χρειάζεται ἐθνική ἐγρήγορση καί ἑνότητα. Νά μήν μᾶς ἑνώνει μόνο τό ἀπροσδόκητο πένθος, ἀλλά καί ἡ ἀγωνία γι’ αὐτά πού ἔρχονται.
Ἀλλά καί μέσα πρέπει νά κοιτάξουμε καλύτερα τόν ἑαυτό μας. Ἔχουμε γίνει ἡ κοινωνία τοῦ ἑνός πέμπτου. Τό ἕνα πέμπτο καταναλώνει καί περνᾶ ἐξαιρετικά, τά δύο πέμπτα κάνουν δύο καί τρεῖς δουλειές γιά νά τά φέρουν βόλτα καί νά ζήσουν τίς οἰκογένειές τους, ἀλλά δέν προλαβαίνουν νά ἔχουν ζωή, καί τά ἄλλα δύο πέμπτα δέν μποροῦν νά παρακολουθήσουν τήν αὔξηση τοῦ βιοτικοῦ ἐπιπέδου. Τούς ρυθμούς τῆς ἀκρίβειας.
Τίς ταχύτητες τῶν ἄλλων.
Ἡ παραγωγική βάση τῆς οἰκονομίας ἔχει ἀλλάξει ριζικά. Τό κράτος κυνηγᾶ τά πουρμπουάρ τῶν σερβιτόρων, τίς μικρομεσαῖες ἐπιχειρήσεις, πού τίς ἐξοντώνει κάθε μέρα μέ ἄδικους φόρους, ἐνῶ μέχρι πρότινος ἐπέβαλλε προμήθειες στά τραπεζικά ATM γιά νά πληρώνουν ἀπό τίς συναλλαγές μας οἱ τράπεζες τά χρέη τῶν κομμάτων. Σέ κάθε νομό, ἀνεξαρτήτως τοῦ ὅ,τι θά δείξει ἡ δικαστική ἔρευνα, ὑπάρχει στήν κορυφή τῆς οἰκονομικῆς πυραμίδας ἕνας φραπές, ἕνας χασάπης, ἕνας «Φεράρις», ἕνας πολιτευτής ὁ ὁποῖος ἐκπέμπει ἕνα πρότυπο ζωῆς πού ἐξοργίζει τούς ὑπόλοιπους. Στήν μεγάλη εἰκόνα γερνᾶμε. Οἱ ἰσχυρές πλειοψηφίες δίνουν μάχη γιά τήν διατήρηση τῶν προσόδων τους, ἀδιαφορῶντας γιά τίς ἐπερχόμενες.
Τό νά κάνεις παιδί εἶναι περίπου ποινικό ἀδίκημα. Τά περίφημα εἰσοδηματικά κριτήρια ἔχουν περικόψει δραματικά τά ἐπιδόματα τῶν πολυτέκνων, ὅπως καταγγέλλει ἡ ὁμοσπονδία τους. Ὅποιος μεγαλώνει τήν Ἑλλάδα, διώκεται. Πρέπει νά πᾶμε τελείως διαφορετικά. Πρέπει νά ἀλλάξουμε καί τήν εἰκόνα μας ὡς κοινωνία. Ἔχει ἐπιστρέψει στήν κορυφή καί στή βάση ἡ ὕβρις καί ἡ ἀπληστία πού παραλίγο νά μᾶς ὁδηγήσει στήν ὁλοκληρωτική χρεωκοπία. Τό κέρδος χωρίς ἱδρῶτα, ἡ ἄνοδος χωρίς ἀξιοκρατία, τά φῶτα χωρίς ἱκανότητες.
Εἶναι τῆς μόδας στούς καιρούς μας, ὅποιοι ἐπισημαίνουν τήν σήψη καί τήν παρακμή νά στοχοποιοῦνται. Ἀναμενόμενο, ὅταν κάποιοι θεωροῦν ὅτι ἀπειλεῖται ἡ βολή τους. Ἀλλά γιά μᾶς ἐδῶ, στούς προμαχῶνες τοῦ Τύπου, ἡ ἑλληνική σημαία εἶναι μεγαλύτερη καί ὑψηλότερη ἀπό κάθε κομματική σημαία. Ὁτιδήποτε μπροστά στήν ἑλληνική σημαία ὑποχωρεῖ. Γι’ αὐτό καί θά ἐπιμένουμε νά ἀνατέμνουμε τήν ἐπικαιρότητα μέ βάση τίς τεράστιες ἠθικές καί κοινωνικές ἀλλαγές πού βρίσκονται σέ ἐξέλιξη καί ἐπηρεάζουν τίς πολιτικές καί ὄχι τό ἀνάποδο. Ἔτσι θά εἴμαστε χρήσιμοι. Στήν πατρίδα καί στό ἔθνος. Ὅποιοι ξεβολεύονται ἀπό τήν ἀλήθεια, καλό εἶναι νά τήν συνηθίσουν.
Μ.Η.Τ. 232122