EINAI λίγο μετά τίς 12 χθές τό μεσημέρι: Διέρχομαι ὁδηγῶντας τούς Ἀμπελοκήπους πρός τό κέντρο τῶν Ἀθηνῶν, μέ κατεύθυνση τήν ἐφημερίδα μας, καί, ὡς συνήθως, ἀκούω ἑλληνική μουσική.
Πάντοτε προσπαθῶ πρίν φθάσω στό γραφεῖο νά μήν παθαίνω ἱδρυματισμό ἀκούγοντας ἐνημερωτικές ἐκπομπές, καί χαλαρώνω, ἄς ποῦμε. Ὅσο μπορεῖ νά χαλαρώσει σέ προεκλογική περίοδο ἕνας δημοσιογράφος, τέλος πάντων. Στήν μπάντα ἠχεῖ ἡ φωνή τῆς Χαρούλας: «Δώσ’ μου ἕνα σύνορο νά περπατῶ, δώσ’ μου ἕνα ὄνομα νά μήν χαθῶ, δώσ’ μου ἕνα ὄνειρο νά κρατηθῶ, δώσ’ μου ἕνα ὅραμα νά ἀντισταθῶ». Πρόκειται γιά τήν «Προσευχή της». Γράφτηκε τό 1985, ἀλλά θά μποροῦσε νά εἶναι ὁ ὕμνος τῶν ἐκλογῶν τοῦ 2023 –αὐτό εἶναι τό συναίσθημα τοῦ μέσου Ἕλληνα σήμερα. Ψάχνει ἀπεγνωσμένα ἕνα ὅραμα νά κρατηθεῖ. Μία σταθερά. Καί δέν τήν βρίσκει…
Ἐπειδή ὅμως ἡ ἐπαγγελματική διαστροφή εἶναι πάντα διαστροφή, στό ὕψος τῆς Λεωφόρου Ἀλεξάνδρας ἀποφασίζω νά ἀναζητήσω ἐνημερωτικό σταθμό. Συντονίζομαι ἀρχικῶς στό «Πρῶτο Πρόγραμμα, 105,8 FM Stereo» (πού λέγαμε καί παλιά), τό ὁποῖο εἶχε ἤδη ἀρχίσει τήν ἀναμετάδοση τῶν δηλώσεων πού κάνει κάθε Πέμπτη στήν αἴθουσα τοῦ «πρέςς ρούμ» ὁ ἥρως κυβερνητικός ἐκπρόσωπος, Γιάννης Οἰκονόμου. Στόν ὁποῖο ὁ Μητσοτάκης πρέπει νά ἀνάψει μιά λαμπάδα στό ὕψος Κουτσούμπα, γιατί ἄν στήν θέση του ἦταν ἡ Ἀριστοτελία πού δέν γνωρίζει τήν ψυχολογία τοῦ κεντροδεξιοῦ χώρου, θά εἴχαμε δράματα. Θά μᾶς ἔλεγαν «τέτοιοι εἶστε». Ὁ Οἰκονόμου ἔκανε κάτι πού μοῦ προξένησε ἰδιαίτερη ἐντύπωση: ἄρχισε τήν ἐνημέρωση ἐξαπολύοντας δριμεῖα ἐπίθεση στόν ἀρχηγό τῆς ἀξιωματικῆς Ἀντιπολίτευσης Ἀλέξη Τσίπρα, εἰρωνευόμενος αὐτόν γιά τήν πρόταση πού κατέθεσε γιά τό ἰδιωτικό χρέος, τήν προστασία τῆς στέγης, τό κούρεμα τῶν δανείων καί τήν προστασία τῆς ἰδιοκτησίας ἑκατομμυρίων Ἑλλήνων ἀπό τούς πλειστηριασμούς. «Χαρίζουμε σπίτια, χαρίζουμε οἰκόπεδα» ἦταν τό δηκτικό σχόλιο γιά τήν πρόταση Τσίπρα, καί στό ἄκουσμά του διερωτήθηκα ἄν ἦταν δική του ἀτάκα ἤ κανενός Σκέρτσου.
Διερωτήθηκα τί θά λέει ἕνας Νεοδημοκράτης πού κινδυνεύει νά χάσει τό σπίτι του ὅταν ἀκούει τόν ἐκπρόσωπό του νά λέει αὐτό τό «χαρίζω».
Ἡ τοποθέτηση διεκόπη, καθώς τό «Πρῶτο Πρόγραμμα» δέν μεταδίδει ὁλόκληρο τό λεγόμενο ἀγγλιστί «μπρίφινγκ», καί μετακινήθηκα στόν ἑπόμενο σταθμό: «Σκάι 100,3 Fm Stereo». Καί, ὤ τί σύμπτωση, ὁ ἐκπομπάρχης ἐκείνη τήν στιγμή ἐπετίθετο στό πρόγραμμα Τσίπρα γιά τό ἰδιωτικό χρέος.
Δέν χρειαζόμουν πολλά. Οἱ συναγερμοί ἤχησαν ἀμέσως. Ἡ ΝΔ ἐπέμενε νά προταχθοῦν τά θέματα τῆς οἰκονομίας στήν ἀτζέντα τῶν ἐκλογῶν, καί τώρα πού ἡ ἀντιπολίτευση ὑπακούει στήν ἔκκλησή της, ἐπιτίθεται εἰρωνευόμενη μέσῳ τοῦ ἐκπροσώπου της καί τῶν φιλικῶν δυνάμεών της στά ἐρτζιανά; Ὤπα!
Κάλεσα ἀμέσως δύο φίλους δημοσκόπους, καί μοῦ ἐλύθη ἡ ἀπορία. Τά πρῶτα εὑρήματα ἀπό τίς κυλιόμενες μετρήσεις δείχνουν ὅτι ἡ Ἀντιπολίτευση κτύπησε φλέβα στό ἐκλογικό σῶμα, καθώς καί μιά εὐαίσθητη χορδή τῆς φιλελεύθερης ΝΔ. Διότι ἀπευθύνεται εὐθέως στήν μεσαία τάξη, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ προνομιακό ἀκροατήριο γιά τήν Κεντροδεξιά καί τῆς προτείνει λύσεις στά ἀδιέξοδά της. Ἐάν αὐτή ἡ ἐπίθεση φιλίας γινόταν τό 2019, ἡ ἀποτυχία της ἦταν ἐξασφαλισμένη. Κανείς δέν θά ἄκουγε τόν ΣΥΡΙΖΑ τότε. Ἐάν δέν ἐγένοντο πλειστηριασμοί κάθε μέρα σήμερα καί ἐάν τά funds σέ συνεργασία μέ τίς τράπεζες δέν κούρευαν προκλητικῶς τά δάνεια τῆς ἀναιδοῦς ἐλίτ, κανείς δέν θά ἄκουγε τόν ΣΥΡΙΖΑ. Ἐάν ὁ Ἄρειος Πάγος δέν ἐλάμβανε αὐτήν τήν ἐπίμαχη ἀπόφαση ὑπέρ τῶν funds καί κατά τῶν δανειοληπτῶν, κανείς δέν θά ἄκουγε τόν ΣΥΡΙΖΑ. Δυστυχῶς ὅμως ὅλα αὐτά συμβαίνουν. Καί πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας καί ἱστορικῶν ἐπιχειρήσεων τῆς μεσαίας φιλελεύθερης τάξης γίνονται, καί κουρέματα στά δάνεια τῆς ἀναιδοῦς ἐλίτ γίνονται –μέ πρῶτα τά δάνεια τῶν Ὑπουργῶν, καί ὁ Ἄρειος Πάγος ἐτάχθη ὑπέρ τῶν τραπεζῶν καί ἐναντίον τῶν δανειοληπτῶν, μέ τό ἐπιχείρημα, ὅτι ὅλοι τους εἶναι κακοπληρωτές.
Ὑπάρχει ἀκροατήριο λοιπόν γιά τήν Ἀντιπολίτευση. Καί ὑπάρχει βασικά ἐξ αἰτίας τῶν ἐπιλογῶν τῆς Κυβερνήσεως καί τοῦ συστήματος (τραπεζῶν καί θεσμῶν).
Ἄς δεχθῶ γιά τήν οἰκονομία τῆς συζητήσεως ὅτι ἡ πρόταση τῆς Ἀντιπολιτεύσεως βρίθει λαϊκισμῶν. Ἄς δεχθῶ ὡς βάση συζητήσεως καί τό ἐπιχείρημα «ποῦ θά βρεθοῦν τά λεφτά;», ἄν καί ὅταν κουρεύονται θηριώδη δάνεια τῆς ἀναιδοῦς ἐλίτ, κατά 50 καί 100 ἑκατομμύρια εὐρώ εἰς βάρος τῶν καταθετῶν, μιά χαρά βρίσκονται τά λεφτά! Τό βασικό ἐρώτημα εἶναι τό ἑξῆς: ὅταν ἐξαπολύεται ἐπίθεση στήν ἰδιοκτησία ἐπί φιλελεύθερης κυβερνήσεως καί ὄχι ἐπί κομμουνιστικῆς καί ἡ Ἀντιπολίτευση εἰσηγεῖται ὅσα λαϊκίστικα λέει, ὑπάρχει ἀντιπρόταση ἀπό τήν Κυβέρνηση;
Ἔχει νά μᾶς πεῖ κάτι συγκεκριμένο γιά τό πῶς θά σώσουν οἱ Ἕλληνες τά σπίτια τους; Διότι γιά ἕναν περίεργο λόγο, ὅταν ζητᾶ κάτι ἡ ἐλίτ τῆς συμφορᾶς πού κάνει περιουσίες μέ δάνεια καί κοινοτικές ἐπιχορηγήσεις, κανείς δέν ρωτᾶ ἀπό ποῦ θά βρεθοῦν τά λεφτά.
Κανείς δέν μιλᾶ γιά τόν ἐλιτισμό καί τά ἐπίχειρά του. «Μεταξύ μας, Μεταξᾶ»!
Ὅταν ὅμως ζητοῦν κάτι οἱ πολῖτες, αὐτομάτως ὀρθώνεται τεῖχος καί καταγγέλλονται ὡς φορεῖς λαϊκισμοῦ. Ἄς πρόσεχαν, ρίσκο ἀναλάμβαναν.
Δέν πιστεύω νά θεωρεῖ κανείς πρόταση αὐτό πού εἶπε ὁ Πρωθυπουργός, κληθείς νά σχολιάσει τήν ἀπόφαση τοῦ Ἀρείου Πάγου, ὅτι τήν λύση θά δώσει ἐξωδικαστικός συμβιβασμός, ὅπως γίνεται σήμερα. 150 συμβιβασμοί τόν μῆνα γίνονται ἐπί συνόλου 700.000 ὑποθέσεων! Δέν πιστεύω νά θεωρεῖ κανείς λύση ὅτι νομοθετήθηκε πώς τά funds πρέπει νά αἰτιολογοῦν τίς ἀποφάσεις τους. Εἶναι τοῖς πᾶσι γνωστό ὅτι ἡ αἰτιολόγηση δέν εἶναι ὑποχρεωτική ἐκ τοῦ νόμου! Ἄν θέλουν αἰτιολογοῦν. Δέν πιστεύω νά θεωρεῖ κανείς λύση τό γεγονός, ὅτι ἐπιτρέπεται στά funds νά λαμβάνουν μονομερῶς ἀποφάσεις χωρίς νά κάθονται ὑποχρεωτικῶς στό τραπέζι μέ τόν δανειολήπτη καί νά ρυθμίζουν τό δάνειο στό ὕψος τῆς ἀξίας πού τό ἀγόρασαν τά ἴδια ἀπό τίς τράπεζες, σύν πλήν! Καί δέν εἶναι λύση καί δέν εἶναι πρόταση, γιατί ἡ ἀγορά βοᾶ. Οἱ ἐκλεκτοί ἐπιχειρηματίες ἐξοφλοῦν τά δάνειά τους στό χαμηλό ὕψος πού τό ἀγόρασαν τά funds ἀπό τίς τράπεζες, σύν μία γενναία προμήθεια 20% ἐπί τῆς ἀξίας του στό fund.
Ἐπιχειρηματικό δάνειο ἀξίας 100 ἑκατομμυρίων εὐρώ ἀγοράστηκε ἀπό fund φιλικό σέ τράπεζα ἔναντι 10 ἑκατομμυρίων εὐρώ στό ὁλόκληρο τῆς ἀξίας του. Ὁ δανειολήπτης ἀντί νά ἐξυπηρετήσει δάνειο 100 ἑκατομμυρίων πλήρωσε στό fund 12 ἑκατομμύρια εὐρώ (10 σύν 2 ἡ προμήθεια), γλύτωσε 88 ἑκατομμύρια εὐρώ καί «καθάρισε».
Ὅταν, λοιπόν, ὅλα αὐτά συμβαίνουν καί τά ξέρουν οἱ πολῖτες (τά λένε οἱ κοῦκοι στά βουνά καί οἱ πέρδικες στά πλάγια), σχόλια τοῦ τύπου, «ὁ ΣΥΡΙΖΑ χαρίζει οἰκόπεδα, χαρίζει σπίτια», εἶναι ἀστεῖα. Δέν συνιστοῦν σοβαρή πολιτική ἀπάντηση. Ὅταν μιά φιλελεύθερη κυβέρνηση χαρίζει βίλλες, ἐπιχειρήσεις καί δάνεια στήν ἀναιδῆ ἐλίτ, καλύτερα νά σιωπᾶ μέχρι νά βρεῖ ἀποτελεσματική λύση γιά τούς καημούς καί τίς ἀγωνίες τοῦ κοσμάκη. Αὐτός τῆς ἔδωσε τό 40% καί τήν ἔφερε στήν ἐξουσία, ὄχι τά funds καί οἱ τράπεζες!
