ΑΝΕΒΑΙΝΟΝΤΑΣ τά σκαλιά τοῦ Δημαρχιακοῦ Μεγάρου τῆς Πλατείας Κοτζιᾶ γιά νά…
… συναντήσω τόν νέο Δήμαρχο Ἀθηναίων, δέν μπόρεσα νά κρύψω τήν ἔκπληξή μου. Τό κτίριο πού ἐπί τῆς δημαρχίας τοῦ Δημήτρη Ἀβραμόπουλου, τῆς Ντόρας Μπακογιάννη καί τοῦ Νικήτα Κακλαμάνη ἄστραφτε καί ἔσφυζε ἀπό ζωή, μοιάζει ἔρημο. Σχεδόν ἐγκαταλελειμμένο. Στοιχειωμένο. Ἀκατοίκητο. Ἀφώτιστο. Σκοτεινό. Βρώμικο. Μέ τά περίφημα κόκκινα χαλιά στίς σκάλες σταχτί ἀπό τήν σκόνη, τά δέ χρώματα στούς τοίχους ξεφτισμένα. Καί πόλεμος νά εἶχε μεσολαβήσει, τόση ἐρημιά-καταχνιά δέν θά ὑπῆρχε! Χωρίς ὑπερβολή. Καιρό εἶχα νά συναντήσω τήν παρακμή αὐτοπροσώπως.
Μέχρι νά φθάσω στόν πρῶτο ὄροφο, ὅπου τό γραφεῖο τοῦ Κώστα Μπακογιάννη, μοῦ ἔκαναν «παρέα» οἱ ἀτάκτως ἐριμμένοι πίνακες στούς τοίχους. Ἀπεικονίζονταν σέ αὐτούς πολιτικές προσωπικότητες, ἅγιοι, ἀρχαῖοι (ἀλαλούμ, ἀλαλούμ), πού κύριος οἶδε πῶς, πότε καί μέ ποιά κριτήρια τοποθετήθηκαν ἐκεῖ. Τελευταία φορά πού ἐπισκέφθηκα τό Δημαρχεῖο ἦταν τό 2007, ἐπί Νικήτα. Στούς διαδρόμους ἔτρεχαν τότε καλοντυμένοι ὑπάλληλοι, στά «ἰδιαίτερα» κυκλοφοροῦσαν οἱ σερβιτόροι μέ τά λευκά κοστούμια, τά μαῦρα παντελόνια καί τά παπιγιόν (κληρονομιά Ἀβραμόπουλου), τά χρώματα ἦταν ζωντανά, στόν χῶρο ὑπῆρχε φῶς, ἄφθονο φῶς. Σέ αὐτή μου τήν ἐπίσκεψη, γιά νά συναντήσω τήν… ζωή, χρειάστηκε νά φθάσω ἔξω ἀπό τό γραφεῖο τοῦ Δημάρχου: οἱ γραμματεῖς του, ἕνας κλητήρας, ὁ διακεκριμένος πρέσβυς Κριεκούκης, αὐτά.
Ὅταν βγῆκε ἀπό τό γραφεῖο ὁ νέος Δήμαρχος Κώστας Μπακογιάννης, παρατήρησε τήν ἔκπληξή μου, κατάλαβε ἀμέσως καί… σχολίασε: «Ξέρεις, ἐγώ δέν παρέλαβα γραφεῖο ἀλλά… μαυσωλεῖο. Καί κάτι πρέπει νά κάνω γι’ αὐτό! Δέν ταιριάζει καθόλου μέ τήν προσωπικότητά μου». Χωρίς νά θέλει νά προσβάλει κανέναν, μοῦ ἀνέφερε ὅτι τίς πρῶτες του μέρες στήν Κοτζιᾶ φόρτωσε καί πέταξε «πέντε φορτηγά σκουπίδια», πού συγκέντρωσε ἀπό ὅλους τούς ὀρόφους. Ἐπικρατοῦσε χάος. Καί ἦταν μόνο ἡ ἀρχή. Ὡς φαίνεται, ἡ θητεία τοῦ Γιώργου Καμίνη καί τοῦ ἀσήμαντου διαδόχου του δέν ἦταν προβληματική στόν τομέα τῆς καθαριότητας στούς δρόμους μόνον ἀλλά καί στό ἐσωτερικό τοῦ ἱστορικοῦ κτιρίου, τό ὁποῖο στά μάτια μου σέ σύγκριση μέ τήν λάμψη τοῦ παρελθόντος ἔμοιαζε μέ ἀφόρητα γερασμένο ξεπεσμένο ἀρχοντικό.
Ὁ Μπακογιάννης γρήγορα θά ἀλλάξει τήν διαρρύθμιση τοῦ χώρου, γιά νά ἀλλάξει τό φένγκ σούι, ἐνῶ ἔχει ζητήσει ἔργα τέχνης ἀπό τό Μουσεῖο Μπενάκη γιά νά ἀποχωριστεῖ τό… κίτς. Ὡστόσο, ξέρει καλά μέσα του ὅτι ἄλλες εἶναι οἱ ἀλλαγές πού θέλει ἡ πόλη (ἡ ὁποία πλέον ἔχει ἀναδειχθεῖ σέ διεθνῆ τουριστικό προορισμό), γιά νά ἀπαλλαγεῖ ἀπό τήν μούχλα τῶν ἐκσυγχρονιστῶν. Συζητήσαμε γι’ αὐτό. Ἄμεση προτεραιότητά του αὐτή τήν στιγμή εἶναι ἡ καθαριότητα καί τά οἰκονομικά. Μετακαλεῖ ὅλους τούς ὁδηγούς πού εἶχαν ἐγκαταλείψει τό τιμόνι τῶν ἀπορριμματοφόρων γιά νά ἀράξουν σέ μία θέση… λούφας. Δυσάρεστο ἀλλά ἀναγκαῖο. Σκέφτεται καί τήν ἀνάθεση στούς ἰδιῶτες (χωρίς νά ἔχει καταλήξει) ὄχι γιά τήν ἀποκομιδή ἀλλά γιά τόν καθαρισμό τῶν δρόμων. Ἡ Ἀθήνα πρέπει νά ξαναγίνει κούκλα. Κάνει ἀπογραφή στούς ἀριθμούς στά οἰκονομικά καί δέν διστάζει νά παγώνει συμβάσεις ἄν μυριστεῖ διαφθορά.
Ἔχει ἀναθέσει στόν ἡμέτερο ἀντιδήμαρχο Λευτέρη Σκιαδᾶ νά βγάλει ἀπό τίς ἀποθῆκες τοῦ Δήμου τά ἀγάλματα ἐπιφανῶν προσωπικοτήτων, μέ ἐντολή νά τά τοποθετήσει στούς δρόμους ὥστε νά καταλάβει ξανά ὁ Δῆμος τόν δημόσιο χῶρο. Προσφάτως καθάρισε τό ἄγαλμα πού εἶναι ἀφιερωμένο στούς ἥρωες τῶν Ἰμίων – τό εἶχαν βάψει μέ συνθήματα οἱ ἀναρχικοί. Ἀπευθύνεται σέ ἰδιῶτες γιά νά ἀναλάβουν μέ χορηγίες τόν στολισμό δρόμων τῆς Ἀθήνας – τελευταία φορά πού ἀγόρασε γιορτινά λαμπάκια ὁ Δῆμος ἦταν τό μακρινό 2003!!! Ἐπί τῆς μητρός του. Μά καί ὅλα αὐτά νά κάνει, ξέρει ὅτι εἶναι πλέον τά βασικά. Ἡ ἄλφα βῆτα.
Ὁ Δῆμος ἔχει καταστεῖ πλέον μητροπολιτικός καί ὀφείλει νά ἀναλάβει τίς εὐθύνες του. Εἶναι πολύ γενικό αὐτό πού λέει καί τοῦ ζητῶ παράδειγμα. Μοῦ ἀναφέρει τήν Δημοτική Ἀστυνομία. «Ἡ Ἀθήνα θά ἀποκτήσει σύντομα ἀξιωματικό πόλης. Θά λειτουργήσει ἑνιαῖο ἐπιχειρησιακό κέντρο ΕΛΑΣ-Δημοτικῆς Ἀστυνομίας, γιά νά ὑπάρχει συντονισμός σέ μιά σειρά θέματα πού μπορεῖ καί ἡ Δημοτική Ἀστυνομία νά ἀσκήσει κεντρικές ἁρμοδιότητες» ἀποκαλύπτει. Καλό νέο. Ἑτοιμάζει, ἐπίσης, παρεμβάσεις-ἔκπληξη στό κέντρο τῆς πόλης, οἱ ὁποῖες θά σηκώσουν πολλή σκόνη ὅταν γίνουν. Τόν ρωτάω γιά τήν σχέση του μέ τόν Πρωθυπουργό. «Λύνω τά θέματα σέ ἐπίπεδο ὑπουργῶν καί μέ τόν Κυριάκο συζητᾶμε τά μείζονα. Ἡ ἀναμόρφωση τοῦ Ἐθνικοῦ Κήπου εἶναι ἕνα ἀπό τά project πού ἑτοιμάζουμε» μοῦ λέει. Ἄν καί τόν γνωρίζω δεκαπέντε χρόνια τουλάχιστον, ἀπό ἕνα ταξίδι στήν… Μόσχα, τόν παρατηρῶ. Καμμία σχέση μέ τήν θορυβώδη μητέρα του, ἡ ὁποία, ὅταν κάνει εἴσοδο στόν χῶρο, ἔχεις τήν ἐντύπωση λόγω ὕψους ὅτι δέν μπαίνει μέσα ἄνθρωπος ἀλλά μπαίνει ἕνα «γεγονός». Καμμία σχέση καί μέ τόν θεῖο του. Μιλᾶ μέ λιγότερες «γωνίες».
Κοιτῶ τό γραφεῖο του (τό ὁποῖο μεταμορφώθηκε σέ Μαξίμου γιά τήν ταινία Γαβρᾶ) καί τό μόνο πού χαράσσεται στήν μνήμη μου ἀπό ὅ,τι βλέπω πάνω, εἶναι ἕνα μεγάλο κρητικό κομπολόι. Φωτογραφίες μηδέν. Ὁ Μπακογιάννης δέν θέλει νά εἶναι «γεγονός», τό φωνάζει καί τό casual ντύσιμό του. Τζήν, πουκάμισο ἔξω, οὔτε λόγος γιά γραβάτα. Δέν μπορῶ νά τόν φανταστῶ μέ μπλαίηζερ ἀ λά Ἀβραμόπουλος. Γιά κεντροδεξιός Δήμαρχος, «κομμουνιστής», πού θά ἔλεγε καί ἡ γιαγιά του, ἡ Μαρίκα.
Φεύγοντας ὅμως, εἶμαι σίγουρος ὅτι θέλει νά κάνει τήν δημαρχία του γεγονός. Μέ τόν τρόπο του. Εὔχομαι μέσα μου «μακάρι», γιατί τό νά ἀφήνεις ἀποτύπωμα σέ αὐτήν τήν πόλη εἶναι πολύ δύσκολο (κανείς Δήμαρχός της μεταπολιτευτικά δέν ἔγινε πρωθυπουργός) καί ἀναρωτιέμαι ἀφήνοντας τήν πόρτα πίσω μου: πῶς διάβολο ψηφίζουν αὐτοί οἱ Ἀθηναῖοι; Δέκα χρόνια πέταξαν ἀπό τό 2010 ἕως σήμερα. Πῶς ἀναπληρώνονται; Ἄς εἶναι ἡ ἐπιστροφή τοῦ πολιτισμοῦ στό ἱστορικό Δημαρχεῖο τῆς Κοτζιᾶ μία ἀρχή.
