ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ ἀπουσίαζα στήν Κύπρο, γιά νά παρακολουθήσω τήν τελετή ἐνθρόνισης τοῦ νέου ἀρχιεπισκόπου Γεωργίου καί, ὡς ἐκ τούτου, δέν κατάφερα νά παρακολουθήσω, ὅπως θά ἤθελα, τίς ἐξελίξεις γύρω ἀπό τόν συντονιστή γραμματέα Πολιτικοῦ Σχεδιασμοῦ τῆς ΝΔ, κύριο Ἀνδρέα Κουτούπη.
Ἔρχονται στιγμές πού ἡ ἐσωκομματική κουζίνα τῆς ΝΔ εἶναι, στήν δική μου ἀντίληψη τῶν πραγμάτων, τοὐλάχιστον ἔλασσον θέμα ἐνώπιον τῶν μειζόνων ἐθνικῶν. Ἡ πατρίδα προηγεῖται τῶν κομματικῶν φιρφιρίκων. Καί τά ὅσα εἶπε ὁ Γεώργιος θά ἔπρεπε νά ταρακουνοῦν κόσμο καί νά ξυπνοῦν συνειδήσεις. Ἰδίως εἰς ὅ,τι ἀφορᾶ τόν κίνδυνο καθολικῆς τουρκοποίησης τῆς νήσου στό μέλλον, στόν ὁποῖο θά ἐπικεντρωθοῦμε προσεχῶς.
Τό τί ἰσχύει καί τί δέν ἰσχύει γύρω ἀπό τίς 420 ἀναθέσεις γιά τίς ὁποῖες καταγγέλλεται ὁ γραμματεύς ἀπό τήν ἀξιωματική ἀντιπολίτευση, θά τό δείξει ἡ ἴδια ἡ ζωή. Ποῦ θά πάει; Τό φῶς θά λάμψει! Μέ ἀφορμή, ὅμως, καί αὐτήν τήν ὑπόθεση, δέν μπορῶ παρά νά κάνω τίς ἑξῆς σκέψεις. Ἡ πρώτη: ἡ θέση τοῦ γραμματέα Πολιτικοῦ Σχεδιασμοῦ τῆς ΝΔ ἦταν κάποτε σημαντική στήν παράταξη. Κομβική. Γραμματέας Πολιτικοῦ Σχεδιασμοῦ ἐπί Μιλτιάδη Ἔβερτ ἦταν ὁ Κώστας Καραμανλῆς. Γραμματέας Πολιτικοῦ Σχεδιασμοῦ ἦταν ὁ Μιχάλης Λιάπης στίς καλές του μέρες, σέ μία ἡγετική ὁμάδα στήν ὁποία περιλαμβάνονταν μητσοτακικοί, ἐβερτικοί, ἄλλοι. Ἀκολούθησε στήν ἴδια θέση ὁ Γιῶργος Σουφλιᾶς μετά τήν ἐπιστροφή του στό Συνέδριο τοῦ 2000. Καί ἔπειτα ὁ Νῖκος Καραχάλιος, καθώς στήν τελική εὐθεῖα γιά τίς ἐκλογές τοῦ 2004 ὁ Σουφλιᾶς ἀνέλαβε τό πρόγραμμα. Ὅλοι τους ἦταν πρόσωπα μέ ἰδιαίτερη κομματική βαρύτητα. Ἰδίως ὁ Θεσσαλός, ὁ ὁποῖος ἦταν ἕνα ἀπό τά κορυφαῖα στελέχη τῆς παρατάξεως καί παρακολουθεῖ, ἀπό ὅσο μαθαίνω σήμερα, μέ σκεπτικισμό καί προβληματισμό τήν πορεία της, παρά τά προβλήματα ὑγείας, πού καιρό τώρα ἀντιμετωπίζει.
Γραμματέας Πολιτικοῦ Σχεδιασμοῦ, λοιπόν, ἦταν ὑψηλή θέση. Λυπᾶμαι πού τό ὁμολογῶ, ἀλλά πληροφορήθηκα τό ὄνομα τοῦ τρέχοντος γραμματέα Πολιτικοῦ Σχεδιασμοῦ τῆς ΝΔ ἀπό τά δημοσιεύματα καί τά ἀρνητικά σχόλια πού συνόδευσαν τίς ἀποκαλύψεις σχετικά μέ τό πρόσωπό του. Μέχρι προχθές δέν τόν γνώριζε, πού λέει ὁ λόγος, οὔτε ἡ μάνα του. Στό παρελθόν, σέ ἀνάλογες περιπτώσεις, πρόσωπο πού βρίσκεται τόσο ψηλά στήν κομματική ἱεραρχία καί κρεμόταν τό ὄνομά του στά μανταλάκια, ἔφευγε νύχτα. Φαίνεται ὅτι οἱ καιροί ἔχουν ἀλλάξει, εἶναι πιό κυνικοί. Τό κόμμα εἶναι ἁπλῶς τό «ντελίβερυ μπόυ» τῆς Κυβέρνησης, μέ ἀντάλλαγμα τήν ἀσυλία. Ὅποιο κόμμα. Ὅ,τι ἀπέμεινε ἀπό ἐκεῖνο τό κόμμα πού κινητοποιοῦσε χιλιάδες κόσμο στίς συγκεντρώσεις. Διότι κανείς δέν ξέρει τήν ἀκριβῆ κατάσταση ὅπου εὑρίσκεται ἡ ΝΔ σήμερα. Ἡ ΟΝΝΕΔ, στήν πρώτη τριετία τῆς διακυβέρνησης τῆς ΝΔ, ἀπό αὐτόνομη ὀργάνωση, μέ ἄποψη γιά τούς ὑπουργούς καί ἀξιοπιστία στήν νεολαία, ὑποβαθμίστηκε σέ ὀργάνωση πού ὑπάγεται ἀπ’ εὐθείας στό γραφεῖο πρωθυπουργοῦ. Ὑπάλληλος. Ἡ ΔΑΠ, μετά τήν διάλυση τῶν φοιτητικῶν συλλόγων, ἔχασε σχολές κάστρα πέρυσι. Ἡ ΔΑΚΕ, μέ τήν κατάσταση πού ἐπικρατεῖ στήν ΓΣΕΕ καί τήν ΑΔΕΔΥ καί στίς κλαδικές ὀργανώσεις (ὅπου ἡ Πειραιῶς διασπᾶ τήν ὀργάνωση, στό τέλος ἡττᾶται), ἀναζητᾶ νά βρεῖ τήν διεκδικητική φυσιογνωμία της (κάτι ψήνεται στήν ΑΔΕΔΥ). Ἡ σύγκρουση τῆς ΝΔ μέ τό συνδικᾶτο τῶν Ταξί γιά τήν Uber, παρά τίς ὕβρεις πού δέχθηκε ὁ Λυμπερόπουλος, εἶχε, ἐν τέλει, ὡς ἀποτέλεσμα τήν ἧττα τῆς ΝΔ.
Νίκησαν οἱ συνδικαλιστές, προσαρμόστηκε στό τέλος ἡ Uber στούς κανόνες τῆς ἑλληνικῆς ἀγορᾶς καί σταμάτησε τήν πειρατεία. Ὅ,τι ὑπάρχει αὐτήν τήν στιγμή ὡς ΝΔ εἶναι ἕνα κόμμα ἐπικοινωνιακό. Τῶν πάννελ. Τό τρέχει φιλότιμα ὁ Μαρινάκης καί οἱ λοιποί, ἀλλά δέν ἔχει εἰδικό βάρος. Ἀποτύπωμα. Τά στελέχη του μέ ἐξαιρέσεις εἶναι ἄγνωστα, καί ὅσα γίνονται γνωστά, εἶναι γιατί συμπεριφέρονται ὡς κοκοράκια στίς τηλεοράσεις.
Εἶναι τυχαῖο ὅτι ὁ πιό ἐπιτυχημένος κυβερνητικός ἐκπρόσωπος αὐτῆς τῆς περιόδου διακυβέρνησης εἶναι ὁ Γιάννης Οἰκονόμου, τέως πρόεδρος τῆς ΟΝΝΕΔ, πού προέρχεται ἀπό τά σπλάγχνα τοῦ κόμματος; Καί ξέρει νά τό ἐκφράζει; Ποιός πολιτικός καί ποιός σχεδιασμός, λοιπόν; Καί ποιός Κουτούπης καί ποιός Ἀνδρέας; Ἐδῶ… κουτουπώθηκε ὁλόκληρο κόμμα!
Ἡ δεύτερη σκέψη πού μπορεῖ νά κάνει κανείς μετά τίς τελευταῖες ἐξελίξεις καί τίς ἀποκαλύψεις γιά βουλευτές, κομματικά στελέχη καί δέν ξέρω ποιούς ἄλλους, πού κάνουν δουλειές μέ τό Δημόσιο, εἶναι ἡ ἑξῆς: ὅλο καί περισσότερο, σέ ἕνα κομμάτι τῆς κοινωνίας κρίσιμο γιά τήν αὐτοδυναμία, γίνεται σαφές ὅτι γιά κάποιους σήμερα, «ΝΔ» δέν εἶναι κομματική ἰδιότητα. «ΝΔ» εἶναι ἐπάγγελμα. Ἐπάγγελμα ΝΔ. «Κλίκα», ὅπως μοῦ τήν ἀποκάλεσε ὁ ταξιτζῆς πού μέ πῆγε στό ἀεροδρόμιο. Χωρίς νά σκέπτονται ὅτι μέ ὅσα κάνουν αὐτοί πού τά κάνουν, προσβάλλουν ἑκατομμύρια προκομμένους κεντροδεξιούς ψηφοφόρους, οἱ ὁποῖοι πᾶνε μία ζωή μέ τόν σταυρό τοῦ νόμου στό χέρι καί δέν τό διανοοῦνται ὅτι ὡς ἐπιχειρηματίες θά μποροῦσαν νά ἔχουν ἕναν καί μοναδικό πελάτη: Τό κράτος! Ἄν συνεχιστεῖ αὐτή ἡ κατάσταση καί ἀποκαλυφθοῦν καί ἄλλα τέτοια, σέ λίγο οἱ Φιλελεύθεροι θά ἀναδειχθοῦν στούς πρωταθλητές τοῦ κρατισμοῦ. Οἱ Ἀριστεροί θά ὁμοιάζουν μέ ἀρσακειάδες. Λυπηρό, ἄν συμβεῖ.
Στήν δεκαετία τοῦ 1990 εἴχαμε ἕνα σύνθημα μέσα στά πανεπιστήμια καί τό πιστεύαμε ὅταν κολλούσαμε ἀφίσες τοῦ Κωνσταντίνου Μητσοτάκη στούς τοίχους τῆς Κομοτηνῆς: «Οἱ Φιλελεύθεροι πιό πολλοί, ἡ ἀνανέωση ἀκόμη πιό κοντά!». Σήμερα ἔχει μεταβληθεῖ σέ «… ἡ ἀνανέωση ἀκόμη πιό μακριά». Ἀντί ὁ Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης νά μετρᾶ τούς μῆνες καί τίς μέρες πού κυβερνᾶ τήν Ἑλλάδα, γιά νά πανηγυρίσει (χθές) ὅτι ξεπέρασε τόν πατέρα του σέ θητεία, καλό εἶναι νά μελετήσει πῶς πολιτεύτηκε μιά ζωή, μήπως πάρει κάτι ἀπό τήν σοφία του. Γιατί ἐκτός ἀπό ἐλαττώματα, εἶχε καί σοφία ὁ ἐπίτιμος.
Υ.Γ.: Καί κάτι γιά τήν Κύπρο. Τό νά ἡγεῖσαι αὐτῆς τῆς παράταξης ὡς Πρωθυπουργός, σημαίνει ὅτι ἀπαγορεύεται, εἶναι ἀδύνατον νά λείπεις ἀπό ἐκδηλώσεις ὅπως ἡ ἐνθρόνιση τοῦ νέου Ἀρχιεπισκόπου Κύπρου. Ἐν τάξει, δέν πῆγες στήν κηδεία τοῦ μακαριστοῦ Χρυσοστόμου, ἐπειδή ἤσουν ἀπασχολημένος μέ τίς ὑποκλοπές. Τώρα ὅμως; Τί σέ ἐμπόδισε; Μᾶς βλέπουν καί μᾶς σχολιάζουν στήν Μεγαλόνησο, Κυριάκο!
