Τήν Ωρα πού ὁλοκληρωνόταν ὁ διάλογός μας, χθές τό πρωί, στό Open, στήν ἐκπομπή τοῦ ἔμπειρου Νίκου Στραβελάκη καί τῆς μαχητικῆς Μίνας Καραμήτρου, ὁ ὑφυπουργός Ἐξωτερικῶν Γιάννης Λοβέρδος, φίλος καλός ἀπό τά παλιά, ἔπραξε τό αὐτονόητο.
Εὐχήθηκε σέ ὅλους τούς τηλεθεατές «Καλά Χριστούγεννα». Ἡ εὐχή του ἀκούστηκε ὡς μουσική στ’ αὐτιά μας στόν καιρό τῆς πολιτικῆς ὀρθότητας πού εἶναι τῆς μόδας τό στεγνό «Καλές ἑορτές». Εἰδικῶς ἀπό κάτι ἄθεες νεοείσακτες συνυποψήφιες τοῦ κυρίου Λοβέρδου στήν Περιφέρεια τοῦ Δυτικοῦ Τομέα. Συνεχάρην αὐθορμήτως τόν ὑφυπουργό μέ τήν ἐπισήμανση ὅτι εἶναι ὁ πρῶτος ὑπουργός πού ἀκούω αὐτές τίς μέρες νά εὔχεται «Καλᾶ Χριστούγεννα».
Ἕλλην διπλωμάτης πού παρακολουθοῦσε διαδικτυακά τήν συζήτησή μας στά Ἱεροσόλυμα μοῦ ἔστειλε ἀμέσως μετά τήν ἀκόλουθη ἀνάρτηση, ἡ ὁποία ἀποδίδεται στόν κύριο Γεώργιο Μάτσο καί δείχνει πῶς ἄλλοι λαοί καί κράτη τῆς περιοχῆς προσεγγίζουν τήν Ὀρθόδοξη ταυτότητά μας. Γράφει ὁ κύριος Μάτσος καί μᾶς ἐνημερώνει:
«Eίναι γνωστό ὅτι ἡ Βουλγαρία μπαίνει ἀπό 1-1-2026 στό εὐρώ. Αὐτό πού δέν εἶναι ἀκόμη τόσο γνωστό εἶναι ὅτι ἐπέλεξε γιά τήν πλευρά τῶν κερμάτων τοῦ ἑνός καί τῶν δύο εὐρώ δύο Ὀρθοδόξους Ἁγίους: Τόν Ἅγιο Ἰωάννη τῆς Ρίλας, προστάτη τῆς Βουλγαρίας, γιά τό νόμισμα τοῦ ἑνός εὐρώ καί τόν (ἀναγνωρισμένο ἱεροκανονικῶς ἀπό τήν Ἐκκλησία τῆς Βουλγαρίας) Ἅγιο Παΐσιο τόν Χιλανδαρινό. Ἐπί πλέον, γύρω ἀπό τό νόμισμα τῶν δύο εὐρώ εἶναι χαραγμένη ἡ φράση: “Боже пази България”, δηλαδή, “Θεέ, εὐλόγει τήν Βουλγαρία”.
Ἰδίως γιά τόν Ἅγιο Ἰωάννη τῆς Ρίλας, ἀξίζει νά διαβάσει κανείς τίς ἐπιστολές πού ἀντάλλαξαν ὁ Τσάρος τῶν Βουλγάρων Πέτρος καί ὁ Ἅγιος, γιά νά ἀντιληφθεῖ κανείς τήν ἀξία τῆς Ὀρθόδοξης πνευματικότητας στή διακυβέρνηση ἑνός κράτους καί τήν ἐπιλογή πού κάνει ἡ Βουλγαρία μέ αὐτή της τήν κίνηση.
Ὁ μέν Τσάρος Πέτρος γράφει στόν Ἅγιο Ἰωάννη μέ συγκλονιστική συντριβή καί ἀναγνώριση τῆς ἀναξιότητάς του, τήν ὁποία ἐπέτειναν τά βασιλικά καθήκοντα:
“Ἐπειδή ἡ ματαία δόξα τοῦ κόσμου τούτου, αἱ ἡδοναί καί ὁ πλοῦτος, αὐτά καταποντίζουσιν ἡμᾶς ὡσάν κύματα τῆς θαλάσσης καί σκοτιζόμενοι ἀπό τάς ταραχάς καί φροντίδας δέν δυνάμεθα νά ἐνατενίσωμεν εἰς τό φῶς τῆς καθαρᾶς μετανοίας, διά τοῦτο καί ἐπεθύμουν νά ἀπολαύσω ὀλίγον τινά φωτισμόν ἀπό τήν ἁγιωσύνην σου, Ὁσιώτατε Πάτερ· ἀλλ’ ὅμως καί αὐτῆς τῆς χάριτος ἐστερήθην διά τό πλῆθος τῶν ἁμαρτιῶν μου.
Ὅθεν παρακαλῶ κἄν νά μοί στείλητε παρηγορίαν τινά καί παράκλησιν διά λόγου, ἵνα δροσίσω τόν καύσωνα τῆς θλίψεώς μου· διότι γνωστόν εἶναι, τίμιε Πάτερ, εἰς τήν ἁγιωσύνην σου, πόσος χειμών πειρασμῶν καί πόσαι ταραχαί καταβυθίζουσι τάς καρδίας τῶν βασιλέων”!
Καί ὁ Ἅγιος Ἰωάννης, ἐπιστρέφοντας τό χρυσάφι πού τοῦ εἶχε στείλει ὁ βασιλιᾶς, κρατῶντας μόνον τά νηστίσιμα τρόφιμα (φροῦτα) πού τοῦ εἶχε στείλει, ἀπάντησε:
“Γενοῦ πρᾶος καί εὐπλησίαστος εἰς τούς ὑπηκόους σου, ἔχων τάς βασιλικάς ταύτας ἀρετάς, ἤτοι τήν συμπάθειαν καί τό ἔλεος· διότι δι’ αὐτῶν θέλει λάμπει περισσότερον ἡ πορφύρα καί τό διάδημα τῆς βασιλείας σου, ἵνα χαροποιῇ ὅλους ὅσοι εἰσέρχονται καί ἐξέρχονται ἀπό τό παλάτιον τῆς σῆς γαληνότητος.
Φεῦγε τάς ἀδικίας καί ἁρπαγάς.
Ἔχε τήν μέν μνήμην τοῦ θανάτου ὡς σύζυγον, τούς δέ στεναγμούς καί τά δάκρυα ὡς φίλτατα τέκνα.
Γενοῦ εὐπειθής καί ὑπήκοος εἰς τήν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ, τήν Μητέρα σου, καί τίμα τούς ἐν αὐτῇ πρωτοθρόνους.
Ἵνα καί ὁ Βασιλεύς τῶν βασιλευόντων, διορῶν τήν ταπείνωσίν σου, χαρίσηταί σοι τά ἀγαθά, ἅ ἡτοίμασε τοῖς ἀγαπῶσιν αὐτόν ἐν τῇ Βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν”.
Ἡ πρίν ἀπό λίγα μόλις χρόνια πάμφτωχη Βουλγαρία προοδεύει καί ἀναπτύσσεται συνεχῶς τά τελευταῖα χρόνια, ἀναζητῶντας τήν πηγή τοῦ ἤθους πού συνοδεύει κάθε ἀνθρώπινη πρόοδο σέ αὐτά πού ΕΜΕΙΣ τῆς διδάξαμε.
Αὐτά τά ὁποῖα ἐμεῖς σήμερα ἀπορρίπτουμε ὡς κοινωνία, θαμπωνόμενοι καί ξιπαζόμενοι ἀπό ψεύτικα φῶτα.
Ἀλλά ἡ διαφορά προόδου, ἠθικῆς καί ὑλικῆς, μεταξύ τῶν δύο κοινωνιῶν ἀποδεικνύει ποιά εἶναι ἡ σωστή ὁδός. Καί γιά τήν ἠθική καί γιά τήν ὑλική πρόοδο ἑνός ἔθνους.
Πόση σαπίλα καί πόση ἀκόμη ξεφτίλα θά δεχτοῦμε ὡς ἔθνος καί ὡς κοινωνία, μέχρι νά καταλάβουμε ὅτι δέν εἶναι στραβός ὁ γιαλός».
Εἶχα τήν εὐκαιρία νά ἐπισκεφθῶ τήν Βουλγαρία πρό μηνός καί νά διαπιστώσω ἰδίοις ὄμμασιν τόσο τό ἰσχυρό θρησκευτικό συναίσθημα τοῦ λαοῦ της ὅσο καί τήν ἀξιοπρέπεια μέ τήν ὁποία διαχειρίζεται τήν πρόοδό του, ἡ ὁποία γιά ἑκατομμύρια πολῖτες περνᾶ ἀκόμη μέσα ἀπό τίς συμπληγάδες τῆς φτώχειας. Προσκύνησα στόν καθεδρικό, κτισμένον σέ νεοβυζαντινό ρυθμό ναό τοῦ Ἁγίου Ἀλεξάνδρου Νιέφσκι, πού χωρᾶ 10.000 ὀρθίους πιστούς. Στό ὑπόγειο τοῦ ναοῦ ὑπάρχει κτύπτη – μουσεῖο μέ πολλές ἑλληνικές εἰκόνες καί κειμήλια, ἀνάμεσα στά ὁποῖα, δυστυχῶς, καί ἡ ἀσημένια ἐπικάλυψη τῆς εἰκόνας τῆς Παναγίας. Ἀφαιρέθηκε ἀπό τήν ἱστορική βυζαντινή μονή της Εἰκοσιφοίνισσας Δράμας κατά τήν βουλγαρική κατοχή καί πρέπει κάποτε νά μᾶς ἐπιστραφεῖ γιά νά λειανθοῦν οἱ ἀρνητικές μνῆμες τῆς περιόδου ἐκείνης.
Ἐξαιρετικά ὄμορφος ἦταν καί ὁ ναός τοῦ Ἁγίου Νικολάου τοῦ Θαυματουργοῦ πού κτίστηκε στήν θέση τοῦ καταστραφέντος Σαράι Τζαμί μετά τήν ἀπελευθέρωση τῆς Βουλγαρίας ἀπό τήν Ὀθωμανική Αὐτοκρατορία. Ἔχοντας δεῖ αὐτά στήν Σόφια, ἔχοντας δεῖ τίς ἁγιογραφίες μέ τίς ὁποῖες λαμπρύνεται ὁ ἐσωτερικός διάκοσμος τοῦ Περιστυλίου τῆς Βουλῆς τῶν Σκοπίων, πού μοιάζει μέ πρόναο (τό 2018, σέ δημοσιογραφική ἀποστολή μέ τόν Νῖκο Κοτζιᾶ), ἔχοντας δεῖ τούς πιστούς Ρουμάνους, Σκοπιανούς καί Σέρβους πού ἐπισκέπτονται τόν Ἅγιο Νεκτάριο κάθε μέρα τοῦ χρόνου στό νησί μου, διερωτῶμαι κατ’ ἀρχάς γιατί οἱ ἐδῶ ἡγεσίες μας δέν ἀντιλαμβάνοναι πόσο συγκλονιστικό ὅπλο εἶναι ἡ Ὀρθόδοξη ταυτότητά μας καί τήν ἀπεμπολοῦν ἀκόμη καί μέ τόν τρόπο πού εὔχονται γιά τίς ἑορτές.
Θεωρῶ, πρῶτον, ὅτι ὁ Χριστιανισμός ὅλων τῶν ἐθνῶν τῆς Βαλκανικῆς Χερσονήσου μπορεῖ ὑπό προυποθέσεις νά νικήσει τόν ἀκραῖο ἐθνικισμό τῆς μισαλλοδοξίας καί νά συντρίψει τούς ἀλυτρωτισμούς τοῦ παρελθόντος.
Θεωρῶ ἐπίσης ὅτι ἔχει ἀπέραντο δίκιο ὁ φιλόσοφος Στέλιος Ράμφος πού ἔλεγε τίς προάλλες στό ραδιόφωνο τοῦ ΣΚΑΪ ὅτι ἡ Ἑλλάς μέσῳ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου ἀνήκει στίς μεγάλες δυνάμεις τοῦ Χριστιανισμοῦ, στήν «G7» τῶν Θρησκειῶν. Καί αὐτήν τήν σημαία πρέπει νά τήν κάνουμε ἔπαρση, ὄχι ὑποστολή. Καί σέ κάθε περίσταση: Ἀντί ἑορταστικῶν νομισμάτων πού ἔχουν στήν μία ὄψη τους τό Μέγαρο Μαξίμου τῆς ἐξουσίας καί τά ἀρχικά τοῦ Πρωθυπουργοῦ (τά δώρισε ὁ αὐτάρεσκος κύριος Μητσοτάκης στούς βουλευτές του), ἄς ξυπνήσουμε καί ἐμεῖς νά βάλουμε καί τούς Ἁγίους μας στά νομίσματά μας. Στά εὐρώ. Αὐτοί θά τούς δώσουν τήν πραγματική ἀξία τους, πού οὐδέποτε θά ὑποτιμηθεῖ. Γιατί θά ἀποτιμᾶται πάντοτε σέ καταθέσεις στήν ψυχή καί ὄχι σέ παγωμένα πελατειακά πολιτικά κεφάλαια…
Μ.Η.Τ. 232122