EINAI ἀπολύτως βέβαιον ὅτι ἡ ἑλληνική Κυβέρνηση δέν πρόκειται νά ἀκολουθήσει τό παράδειγμα τῆς Πρωθυπουργοῦ τῆς Ἰταλίας Τζώρτζιας Μελόνι καί δέν θά φορολογήσει τά κέρδη τῶν τραπεζῶν.
Παρά τό γεγονός ὅτι ἡ πρωτοβουλία αὐτή εἶναι εὐρωπαϊκή τάση σέ μία σειρά ἀπό χῶρες, ὅπως ἡ Ἱσπανία, ἡ Οὑγγαρία, ἡ Τσεχία καί ἡ Λιθουανία. Ὡστόσο, ἡ ἀτζέντα πού ἀκολουθεῖ ἡ μυαλωμένη φιλοδυτική Ἰταλίδα Πρωθυπουργός, ἐν ὄψει καί τῶν ἐπερχόμενων εὐρωεκλογῶν, εἶναι ἄκρως ἐνδιαφέρουσα. Εἰδικά ὑπό τό πρῖσμα τῶν τελευταίων δημοσκοπήσεων πού ἐμφανίζουν τίς δυνάμεις τῆς εὐρωπαϊκῆς Ἀκροδεξιᾶς νά διεκδικοῦν τό 24% τῶν ἑδρῶν τοῦ ἑπόμενου εὐρωκοινοβουλίου. Ἡ Μελόνι ἀπό τήν ἄνοδό της στήν πρωθυπουργία ἔχει ἐπιδείξει ἀποφασιστική στάση σέ σειρά θεμάτων, ὅπως τό μεταναστευτικό, ἡ δραστική μείωση τοῦ ΦΠΑ γιά εἴδη πρώτης ἀνάγκης, ἡ προστασία τῆς ἰταλικῆς γλώσσας καί ἡ ἀπάλειψη τῆς ἀγγλικῆς ὁρολογίας ἀπό τά ἔγγραφα τῆς ἰταλικῆς δημόσιας διοίκησης, ἡ κατάργηση τῆς παρένθετης μητρότητας, ἡ θέση της γιά τά ὁμόφυλα ζευγάρια καί, τώρα, ἡ σύγκρουσή της μέ τίς τράπεζες. Πρόκειται γιά ἕνα ὁλοκληρωμένο ἰδεολόγημα, εἴτε διαφωνεῖ κανείς μέ αὐτό εἴτε συμφωνεῖ, τό ὁποῖο διαπερνᾶται ἀπό πνεῦμα ἀντισυστημικότητας.
Ἀλλά στήν κατάσταση πού ἔχει φτάσει ὁ καπιταλισμός παγκοσμίως ἀλλά καί ὁ εὐρωπαϊκός καπιταλισμός εἰδικώτερα, διερωτᾶται κανείς πλέον ἄν τό νά δηλώνει ἀντισυστημικός σημαίνει ὅτι εἶναι καί περιθωριακός. Δέν εἶναι. Δέν εἶναι πιά. Καί δέν εἶναι, γιατί ὁ καπιταλισμός ἄν θέλει νά ζήσει χρειάζεται νά μεταρρυθμιστεῖ. Τά καμπανάκια χτυποῦν διαρκῶς καί ἀδιάκοπα τά τελευταῖα χρόνια. Ὅταν φτάνει ἕνας διεθνής οἶκος ἀξιολογήσεως ἀπό ἐκείνους πού στήν Ἑλλάδα εἴχαμε δαιμονοποιήσει τήν περίοδο τῆς κρίσεως νά ὑποβαθμίζει τό ἀξιόχρεο τῆς ἀμερικανικῆς οἰκονομίας, καί ὅταν ἤ Moody’s ὑποβαθμίζει σειρά ἀμερικανικῶν τραπεζῶν, αὐτό σημαίνει ἐμμέσως ὅτι καταγγέλλεται τό ὑπόδειγμα ἑνός καπιταλισμοῦ, ὁ ὁποῖος τά τελευταῖα χρόνια ζεῖ μέ τό χρῆμα πού κόβει καί μέ ἐπιδόματα. Σέ εὐρωπαϊκό ἐπίπεδο ἡ αἴσθηση τῆς ὑπερσυγκεντρώσεως πλούτου σέ ἐλίτ πού ἀδιαφοροῦν γιά τίς λαϊκές πλειοψηφίες γίνεται κάθε μέρα καί περισσότερο πεποίθηση. Σέ σημεῖο πού ὅταν ἡ Μελόνι ἀνοίγει θέματα συγκρούσεων μέ τό χρηματοπιστωτικό σύστημα, μέ ἄλλες χῶρες τοῦ βορρᾶ γιά τό μεταναστευτικό, μέ ἐσωτερικές πολιτικές δυνάμεις γιά θέματα ἀτομικῶν δικαιωμάτων καί ἀνθρωπίνων ἐλευθεριῶν, νά μή μοιάζει πλέον σάν τήν τρελλή τοῦ χωριοῦ.
Οὔτε νά εἶναι εὐάλωτη σέ ἐπιθέσεις ὅτι ἀκολουθεῖ τήν πολιτική τοῦ Πρωθυπουργοῦ τῆς Οὑγγαρίας Ὀρμπάν. Στήν πραγματικότητα ἐναρμονίζεται μέ τό ἀπό πολύ καιρό διαμορφωμένο λαϊκό συναίσθημα. Ἀντίστοιχες παραστάσεις γιά ἀνάλογα θέματα ὑπάρχουν πλέον καί στήν ἑλληνική κοινή γνώμη. Ὅλοι ἀντιλαμβάνονται ὅτι τά κουρέματα πού κάνουν οἱ τράπεζες προνομιακά, σέ δάνεια τῶν ἐλίτ, εἶναι αὐτά πού ἐμποδίζουν τήν αὔξηση τῶν ἐπιτοκίων καταθέσεων τῶν ἀποταμιευτῶν. Ὅλοι ψιθυρίζουν ὅτι ἡ ἐπιβολή τοῦ νέου μοντέλου τῶν σχέσεων ὁμόφυλων ζευγαριῶν ἔχει ὡς ἀπώτερο στόχο σέ βάθος χρόνου τήν ἀπαξίωση τῆς ἑτεροφυλίας. Αὐτοί πού ξέρουν, ὑποστηρίζουν μάλιστα ὅτι μέ τήν ψευτοεπανάσταση πού γίνεται, σέ μερικά χρόνια τά συμβατικά ζευγάρια δέν θά ὑπογραφοῦν κἄν σύμφωνο συμβίωσης –οἱ γάμοι θά καταργηθοῦν. Καί μαζί μέ τούς γάμους καί τά βαφτίσια καί ἄλλες τελετές γύρω ἀπό τίς ὁποῖες ἔχει οἰκοδομηθεῖ ἡ παράδοσή μας. Τό πῶς θά ἐκδηλωθεῖ στήν Ἑλλάδα αὐτό τό κῦμα, εἶναι ἕνα ζήτημα, καθώς αὐτοί πού διεκδικοῦν νά τό ἐκφράσουν, τά μικρότερα κόμματα, ἔχουν μεγάλες ὀργανωτικές ἀδυναμίες καί ἀρνοῦνται νά προσεγγίσουν τούς πολῖτες μέ τίς κλασσικές συνταγές τοῦ συστήματος, σέ ἕνα γήπεδο ὅμως ἤδη διαμορφωμένο.
Ἡ τάση πού ἐκπροσωπεῖ ἡ Μελόνι πανευρωπαϊκῶς εἶναι ὑπαρκτή, καί τό μόνο πού ἀπομένει νά δοῦμε τόν προσεχῆ Ἰούνιο εἶναι τί χαρακτῆρα θά λάβει. Τό σύστημα καταφέρνει καί καταπνίγει μέ ἐξαιρετική ἀποτελεσματικότητα, στό τέλος, ὅποιες ἐπαναστάσεις κυοφοροῦνται, τό ἀπέδειξε ἄλλως τε καί στίς πρόσφατες ἐκλογές τῆς Ἱσπανίας ὅπου ἀνέκοψε τήν συγκυβέρνηση Ἀκροδεξιᾶς. Στίς προηγούμενες εὐρωεκλογές τό εἶχε καταφέρει ἐντυπωσιακά. Ὡστόσο ἀντίπαλος τῶν κατεστημένων δυνάμεων στό προσεχές μέλλον εἶναι οἱ ἴδιες τους οἱ πολιτικές. Ὁ ἴδιος τους ὁ ἑαυτός. Ἀπό ἕνα σημεῖο καί μετά ἡ τακτική νά φωνάζει κανείς «λύκος στά πρόβατα» χάνει τήν ἀποτελεσματικότητά της. Θά δοῦμε.
