Ἱερώνυμος: Ἄκρα τοῦ τάφου σιωπή

ΜΕ τόν ΣΥΡΙΖΑ ἔχουμε πάψει πλέον νά ἐντυπωσιαζόμαστε. Πολύ δέ περισσότερο νά ὀργιζόμαστε.

Οἱ ἄνθρωποι δείχνουν ξένοι μέ τήν ἑλληνική πραγματικότητα σέ μιά σειρά ἀπό θέματα. Ἀπό τήν διαχείριση τοῦ ἀνθρώπινου πόνου (Μάτι) καί τίς εὐκαιρίες πού δίδει μιά ἀνοικτή κοινωνία σέ ἄτομα μέ εἰδικές ἀνάγκες (Κυμπουρόπουλος) ἕως τήν διαχείριση τῆς ἱστορικῆς μας κληρονομιᾶς (Μακεδονία) καί τῶν ἐθνικῶν μας θεμάτων (Καστελλόριζο). Οἱ ἄνθρωποι κινοῦνται σέ ἄλλη στρατόσφαιρα. Καμμία σχέση μέ τίς ἑλληνικές ἀξίες. Στήν καλύτερη τῶν περιπτώσεων ἔχουν μειωμένη ἀντίληψη γι’ αὐτές.

Δέν πέσαμε, λοιπόν, ἀπό τά σύννεφα ὅταν πληροφορηθήκαμε τό Μεγάλο Σάββατο τά καμώματά τους μέ τό Ἅγιο Φῶς. Πρώτον διότι μᾶς εἶχαν προετοιμάσει. Ὁ πρώην ὑπουργός Παιδείας εἶχε δηλώσει πώς ἀνάγεται στήν σφαῖρα τῆς εἰδωλολατρίας ἡ τελετή ὑποδοχῆς του μέ τιμές ἀρχηγοῦ κράτους. Προσφάτως διακίνησαν τήν ἄποψη πώς τό Φῶς ἀνάβει τάχα μέ ἀναπτῆρα ἀπό ἱερέα. Δέν τό θεωροῦν τόσο «ἅγιο»! Ἔπειτα, δέν πέσαμε ἀπό τά σύννεφα, διότι οἱ ἄνθρωποι μᾶς τό ἔχουν δείξει! Νιώθουν ἄβολα μέ τήν μαζικότητα τοῦ θρησκευτικοῦ φαινομένου. Δέν ἀντέχουν πλειοψηφίες πού δέν ἐλέγχουν.

Ὁ πόλεμός τους κατά τῆς Ἐκκλησίας εἶχε τά ἀντίθετα ἀπό τά προσδοκώμενα ἀποτελέσματα! Οἱ ναοί ἦταν ἀσφυκτικά γεμᾶτοι τήν Μεγάλη Ἑβδομάδα! Καί, βεβαίως, καμμία ἐντύπωση ἀπό τήν ἄγνοιά τους γιά τήν σημασία τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων καί γιά τήν ἀξία αὐτοῦ –γιά τίς διεθνεῖς μας σχέσεις– νά ἡγεῖται αὐτοῦ Ἑλληνορθόδοξος Πατριάρχης. Ὁ Τσίπρας μετέβη πρό διετίας στόν Πανάγιο Τάφο, ἐπισκέφθηκε τήν Ἁγία Σοφία, μιλᾶ μέ τόν Πατριάρχη καί τόν Πάπα, ἀλλά ἰδέα δέν ἔχει γιά τήν σημασία τοῦ Χριστιανισμοῦ γιά τήν πατρίδα μας. Καί ἄς κυβερνᾶ στήν ἐποχή τῆς Παναγίας τῶν Παρισίων καί τῆς Σρί Λάνκα. Μόνο νά ἐμφανίζεται ὑποκριτικά στήν ἐκκλησία στό Ροδάκινο Κρήτης, νά ἀνάβει τήν λαμπάδα του ἀπό τό Ἅγιο Φῶς ξέρει. Καί βεβαίως νά ἐπιτρέπει στούς ὑπουργούς του νά βγάζουν ὅλο τους τό ἀριστερό κόμπλεξ στό Ἅγιο Φῶς, τήν λάμψη τοῦ ὁποίου δέν ἀντέχουν.

Θά ἐπισημάνουμε, βεβαίως, τίς εὐθύνες τῶν Ὑπουργείων Ἐξωτερικῶν καί Ἀμύνης, θά ἀναφερθοῦμε στήν Περιφέρεια Ἀττικῆς, πού λειτούργησε ὡς Πόντιος Πιλᾶτος γιά νά δικαιολογήσει τήν φτωχή ὑποδοχή σέ ἕνα μικρό στρατιωτικό ἀεροδρόμιο τῶν δυτικῶν προαστίων, ἀλλά πλέον δέν ἔχουμε νά περιμένουμε κάτι ἀπό αὐτούς: οὔτε ἀπό τόν κ. Κατρούγκαλο οὔτε ἀπό τόν κ. Μπόλαρη οὔτε ἀπό τή Ρένα Δούρου, στήν ὁποία ἐπέβαλαν μικρό πρωτόκολλο ὑποδοχῆς Φωτός μεταξύ συγγενῶν καί φίλων.

Ἔχουμε, ὅμως, θέμα μέ τόν Ἀρχιεπίσκοπο Ἱερώνυμο καί τήν σιωπή του. Τόν Ἀρχιεπίσκοπο, πού δυστυχῶς δίνει τήν ἐντύπωση πώς ἡ Ἐκκλησία ἔχει ὑποταχθεῖ στήν ἀριστερή ἐξουσία καί δέχεται κάθε της πρόκληση ἀδιαμαρτύρητα! Εἰλικρινῶς δέν καταλαβαίνω! Γιατί δέν μιλᾶ; Γιατί συμβιβάζεται; Γιατί δέν διαμαρτύρεται; Ἐπί τῆς ποιμαντορίας του συμβαίνουν ὅλα αὐτά τά προσβλητικά! Ὡς ὀρθόδοξος χριστιανός ἀπαιτῶ σθεναρή στάση Ἱερώνυμου. Γιά θέματα ἀπό τό Σύνταγμα, τήν Ἁγία Τριάδα, τήν μισθοδοσία τῶν κληρικῶν καί τό Ἅγιο Φῶς ἕως τό Σκοπιανό, τό κτῆμα Προμπονᾶ καί τό Οὐκρανικό.

Ὡς Ὀρθόδοξος ἀπαιτῶ νά χαλάει τόν κόσμο μέ κάτι τέτοια – ἴσως γι’ αὐτό ἔφυγε ὁ Χριστόδουλος ἀπό τήν μέση, ἐπειδή δέν καθόταν καλά!! Τήν ἀπαιτῶ ἀλλά δέν τήν βλέπω ὅμως. Ἀντιθέτως. Εἶδα τόν Ἰβάν Σαββίδη νά παίρνει τό Ἅγιο Φῶς στά Ἱεροσόλυμα, γιά νά τό μεταφέρει μέ τό ἰδιωτικό του ἀεροσκάφος στή γενέτειρά του, Ροστώφ. Ἄν τοῦ χρόνου τό μεταφέρει στήν Θεσσαλονίκη καί δημιουργήσει νέα ἕδρα ὑποδοχῆς νά μήν ἐκπλαγεῖ κανείς, μέ τό κενό ἡγεσίας πού ἔχουμε παντοῦ! Ὁ ΣΥΡΙΖΑ θά εἶναι στήν ἀντιπολίτευση μέν ἀλλά ἡ Ἐκκλησία θά ἔχει ὑποστεῖ τά ἐπίχειρα τῆς σιωπῆς της.

Υ.Γ.: Βεβαίως, δέν σιώπησε μόνο ἡ Ἐκκλησία γιά τήν πρόκληση ΣΥΡΙΖΑ. Σιώπησαν καί τά κόμματα. 26 μέρες πρίν ἀπό τίς ἐκλογές. Στήν καλύτερη περίπτωση ὑποτίμησαν τί κρύβεται πίσω ἀπό τήν μετακόμιση ἀπό τό Ἐλευθέριος Βενιζέλος στήν Ἐλευσῖνα.

Απόψεις

Ὁ κύριος Πρωθυπουργός ἐνοχλεῖται ἀπό τίς ὑποδείξεις τοῦ Προέδρου

Εφημερίς Εστία
Αἰχμές πρός τόν ὑπουργό Ἐθνικῆς Ἀμύνης: «Καλό εἶναι νά μένει ἔξω ἀπό τίς πολιτικές συζητήσεις τό ὄνομά του» – Παράπονα Μητσοτάκη γιά τίς δημοσκοπήσεις γιατί «μετροῦν κόμματα πού δέν ὑπάρχουν» – Στό στόχαστρό του καί ὁ Εὐ. Βενιζέλος γιά τήν «μή κυβερνήσιμη χώρα»

Ὁ πλησίον

Μανώλης Κοττάκης
Μέ Αφορμή τόν θάνατο τοῦ Διονύση Σαββόπουλου εἰσηγοῦμαι μιά ἄσκηση πρός ἐπίλυση μέ τήν βοήθεια μιᾶς ἐκπληκτικῆς ἀνθρώπινης αἴσθησης πού δέν ἔχει ἡ ΑΙ: τῆς φαντασίας! Ἄν θέλαμε νά περιγράψουμε τήν μουσική ὅλων τῶν μεγάλων συνθετῶν τῆς ἐποχῆς μας, ποιά ἀνθρώπινη χειρονομία θά ἐπιλέγαμε γιά νά τήν συμβολίσουμε; Ἐναλλακτικά, μέ ποιά εἰκόνα θά τήν ταυτίζαμε; Γιά ὅσο σκέπτεστε τίς ἀπαντήσεις σας, εἰσφέρω ὡς τροφή γιά σκέψη τίς δικές μου. Θά ταύτιζα τόν Μίκη μέ μιά ὑψωμένη γροθιά. Αὐτός ἦταν ὁ Θεοδωράκης, αὐτή καί ἡ Μεταπολίτευση. Ἀνεκπλήρωτοι πόθοι. Τόν Μάνο μέ μιά μεγάλη ἀγκαλιά. Τῆς συμφιλιώσεως, τῆς ἀνοχῆς καί τῆς πολιτικῆς συμπεριλήψεως. Τόν Μαρκόπουλο μέ τίς ρίζες. Ἦταν ὁ σκαπανεύς τους. Τόν Ξαρχάκο μέ τό σῆμα τῆς νίκης ἀπέναντι στό ἄδικο. Καί τόν Νιόνιο μέ ἕναν κύκλο. Τόν κύκλο τοῦ «ὅλοι μαζί». Πῶς ἀγκαλιάζονται καί χορεύουν οἱ παῖκτες τῆς Ἐθνικῆς μπάσκετ μετά ἀπό κάθε νίκη; Αὐτό. Αὐτός ἦταν ὁ Σαββόπουλος. Ἡ ἑλληνική χαρά κλεισμένη σέ κύκλο. Ὅλους ὅμως τούς μεγάλους μας τούς ἑνώνει μιά λεπτή νοητή γραμμή, ἡ ὁποία λείπει σήμερα κατά βάση ἀπό τόν δημόσιο βίο. Ἡ γραμμή τῆς Ἑλληνικότητας. Πολλούς ἐξ αὐτῶν τούς ἑνώνει καί τό πνεῦμα τῆς Ὀρθοδοξίας πού ἐπηρέασε τό ἔργο τους. Ὁ ἀριστερός Θεοδωράκης ἐκτόξευσε τό […]

Ἡ Ντόρα προτείνει τήν ἐπαναφορά τοῦ Συμβουλίου Δημοκρατίας!

Εφημερίς Εστία
Σέ μιάν ἀπροσδόκητη ἐξέλιξη, ἡ κ. Ντόρα Μπακογιάννη πρότεινε νά καθήσουν στό ἴδιο τραπέζι οἱ πρώην Πρωθυπουργοί, Κώστας Καραμανλῆς, Γιῶργος Παπανδρέου, Ἀλέξης Τσίπρας καί Ἀντώνης Σαμαρᾶς, καθώς καί ὁ Εὐάγγελος Βενιζέλος, προκειμένου νά ὑπάρξει ἐθνική συνεννόησις γιά τά ζητήματα πού ἀφοροῦν στήν ἐξωτερική πολιτικῆς τῆς χώρας σέ σχέση μέ τήν Τουρκία. Καί τοῦτο ἐνῶ κατ’ ἐπανάληψιν ὁ Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης ἔχει δηλώσει ὅτι ὁ ἴδιος ἔχει τήν ἀποκλειστική εὐθύνη τῆς διακυβερνήσεως καί τῆς χαράξεως τῆς ἐξωτερικῆς πολιτικῆς. Ἡ πρότασις αὐτή τῆς κ. Μπακογιάννη συνιστᾶ ἐπαναφορά, ἔστω καί ἄτυπη, τοῦ Συμβουλίου τῆς Δημοκρατίας, τό ὁποῖο προεβλέπετο ἀπό τό Σύνταγμα τοῦ 1975 καί κατηργήθη μέ τήν συνταγματική ἀναθεώρηση τοῦ 1986, κατά τήν ὁποία ὁ Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας κατέστη ἀποκλειστικῶς τελετουργικός, μέ τό σύνολον τῶν ἁρμοδιοτήτων νά περιέρχονται στόν Πρωθυπουργό. Στό Συμβούλιο τῆς Δημοκρατίας, τό ὁποῖο συγκαλοῦσε ὁ Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας, μετεῖχαν, πέραν τοῦ ἐν ἐνεργείᾳ Πρωθυπουργοῦ, οἱ διατελέσαντες Πρωθυπουργοί, καθώς καί οἱ διατελέσαντες Πρόεδροι τῆς Δημοκρατίας. Τό Συμβούλιο αὐτό ἐλάχιστες φορές εἶχε συγκληθεῖ καί προεβλέπετο νά λειτουργεῖ συμβουλευτικῶς γιά πράξεις ρυθμίσεως τοῦ πολιτεύματος, μέ πρώτη προτεραιότητα τήν σύγκλιση τῶν ἀπόψεων ὅλων τῶν συμμετεχόντων. Τό πνεῦμα τῆς προτάσεως τώρα εἶναι πολύ διαφορετικό καί φαίνεται ὅτι στήν βάση της ὑπάρχει ὁ φόβος γιά τήν […]

Ἆσμα ἡρωικό καί πένθιμο γιά τόν Διονύσιο μελωδό

Δημήτρης Καπράνος
Ἦταν ἕνα «μουσικό πρωινό» τοῦ Νίκου Μαστοράκη, νομίζω τό ’65.

Σάββατον 23 Ὀκτωβρίου 1965

Πρό 60 ἐτῶν
Ο ΚΟΣΜΟΣ H ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΤΟΥ ΕΟΤ