Ἡ περίληψη τοῦ ποιοί εἴμαστε

ΜΙΑ ΕΒΔΟΜΑΔΑ πρίν ἀπό τήν ἐπέλαση τοῦ καταστροφικοῦ Daniel στήν Θεσσαλία ἡ ὁποία ὁδήγησε μεταξύ ἄλλων καί στήν μετάθεση τῶν ἐσωκομματικῶν ἐκλογῶν τοῦ ΣΥΡΙΖΑ κατά ἑπτά μέρες, εἶχα τήν εὐκαιρία νά συνομιλήσω μέ κορυφαῖο μέλος, στέλεχος τῆς ὁμάδας τῆς Ἔφης Ἀχτσιόγλου.

Δέν ἔχει νόημα νά ἀποκαλύψω μέ ποιόν ἤ μέ ποιά, ποτέ δέν σπάω τό off the record. Ἀξιολογήσαμε τίς παρουσίες ὅλων στήν ἐκδήλωση πού ἔγινε στό Ἵδρυμα Μείζονος Ἑλληνισμοῦ καί στό τέλος ὑπέβαλα μία παρατήρηση: ὅτι μέ βάση αὐτά πού ἄκουσα ἐκεῖ, ἐάν ὁ Στέφανος Κασσελάκης εἶχε μία ἑβδομάδα ἀκόμη στήν διάθεσή του, θά ἀνέπτυσσε ἰσχυρότατη δυναμική στήν κούρσα. Ἡ ἀπάντηση πού ἔλαβα μέ ἐξέπληξε: «Θά μοῦ ἐπιτρέψετε νά πῶ ὅτι δέν εἶναι θέμα ἄν ὑπάρχει χρόνος, ἀλλά ἄν ὑπάρχει πολιτικό περιεχόμενο». Κάτι μοῦ θύμιζε αὐτό. Ἀποφάσισα νά πῶ στόν συνομιλητή/συνομιλήτριά μου εὐθέως τήν ἄποψή μου. Καί ἦταν αὐτή: «Συμφωνῶ! Ἀλλά ἐπειδή κάποτε ὁ Πάγκαλος εἶπε κάτι ἀνάλογο γιά τόν Ἀβραμόπουλο, προσωπικά δέν ὑπερεκτιμῶ ποτέ ἀλλά καί δέν ὑποτιμῶ. Τό γράφω γιατί στήν δημοσιογραφία, ὅπως καί στήν πολιτική, ἔχω μάθει νά ἐργάζομαι μέ τό καλύτερο καί μέ τό χειρότερο σενάριο». Ἐκείνη τήν ἐποχή ἡ Ἔφη ἦταν τό φαβορί.

Τελικά, ἡ παρατήρηση ἐπιβεβαιώθηκε: Ὁ κύριος τίποτα τοῦ 2023, ὁ Στέφανος Κασσελάκης, νίκησε τήν miss συγκεκριμένη, τήν Ἔφη Ἀχτσιόγλου. Καί τό ἐρώτημα πού προκύπτει εἶναι τό ἑξῆς: Πῶς κερδίζει τίς μάχες ἕνας/μία σύγχρονος πολιτικός; Μέ τήν εἰκόνα ἤ μέ τό περιεχόμενο; Μέ τίς ἀτάκες ἤ μέ τίς θέσεις; Νομίζω ἡ ἀπάντηση εἶναι ἁπλή: ἡ εἰκόνα καί οἱ ἀτάκες -ἄν πίσω τους κρύβεται πράγματι περιεχόμενο, εἶναι ἡ περίληψη αὐτοῦ πού εἴμαστε.

Τοῦ ἑαυτοῦ μας. Ἡ ἐποχή μας τρέχει γρήγορα. Οἱ πολῖτες ἔχοντας νά ἀντιμετωπίσουν ἕνα σωρό ἀντιξοότητες καθημερινά, ἀφιερώνουν πολύ συγκεκριμένο χρόνο γιά ἐνημέρωση καί ζητοῦν ἀπό ἐμᾶς εἴτε εἴμαστε πολιτικοί, εἴτε δημοσιογράφοι, εἴτε καθηγητές, εἴτε οἰκονομολόγοι, εἴτε διανοούμενοι, ὅταν μιλᾶμε μπροστά στό φακό, νά συγκεφαλαιώνουμε μέσα σέ 100 λέξεις αὐτό πού ἔχουμε στό μυαλό μας. Ἔχουν καί δουλειές. Καί μετά ἀφοῦ κερδίζουμε τήν προσοχή τους, τότε καί μόνο τότε μᾶς δίνουν τό «πράσινο φῶς» νά τό ἀναπτύσσουμε.

Σέ αὐτήν τήν περίληψη περιλαμβάνονται καί τό βλέμμα μας, τό πρόσωπό μας, ἡ σπίθα πού ἔχουμε στά μάτια ἤ δέν ἔχουμε ὅταν μιλᾶμε. Ὁ κόσμος διαθέτει ἕνα δικό του ξεχωριστό ἔνστικτο τό ὁποῖο δέν εἶναι πάντοτε σωστό, ἀλλά συνήθως πέφτει μέσα. Βέβαια ἡ δική μου γενιά, ἡ γενιά τοῦ Νίκου Φίλη, ἀκόμα καί ἡ γενιά τῆς Ἔφης Ἀχτσιόγλου, μεγάλωσε μέσα στίς φοιτητικές νεολαῖες ἐθισμένη στήν μάχη τῶν ἰδεῶν καί τῶν ἐπιχειρημάτων. Δέν δίναμε σημασία τότε οὔτε στά πρόσωπα οὔτε στό ντύσιμο, πού εἶναι ἀξιακός κώδικας σήμερα, οὔτε στίς ἀτάκες. Ἀντιθέτως ἀγαπούσαμε τίς πολύ ὡραῖες χαοτικές ἀντιπαραθέσεις.

Ἡ τηλεόραση καί τό ραδιόφωνο μοῦ ἔμαθαν, πόσῳ μᾶλλον τά μέσα κοινωνικῆς δικτυώσεως, ὅτι πρέπει νά ἐπιλέγεις 10 ἰσχυρές λέξεις καί νά εἶσαι σύντομος ὥστε νά φτάσει τό μήνυμά σου ὅσο τό δυνατόν σέ μεγαλύτερα τμήματα τοῦ πληθυσμοῦ. Πρέπει νά εἶσαι ἄμεσος καί συνοπτικός. Ἡ φλυαρία τιμωρεῖται. Αὐτό δέν σημαίνει κατ’ ἀνάγκη ὅτι δέν ἔχεις περιεχόμενο. Θά ἔρθει ἡ ὥρα πού θά κληθεῖς νά ἀποδείξεις ὅτι ἐννοεῖς αὐτές τίς 10 λέξεις καί ὅτι ξέρεις τί κρύβεται ἀληθινά πίσω ἀπό αὐτές καί ποιό εἶναι τό δικό τους εἰδικό βάρος.

Στήν περίπτωση Κασσελάκη μάλιστα παρατηρεῖται καί τό ἑξῆς ἐνδιαφέρον. Ὁ νέος ἀρχηγός τοῦ ΣΥΡΙΖΑ πούλησε τό πρόσωπό του, τά μπράτσα του, τήν ἀμεσότητά του, καί τόν συναισθηματισμό του. Δέν ταυτίστηκε μέ κάποια λέξη. Ἀπό ἐδῶ καί πέρα ἀρχίζουν τά δύσκολα γιά αὐτόν. Νά ἀποδείξει πράγματι ὅτι εἶχε περιεχόμενο. Ἀλλά χωρίς τήν εἰκόνα δέν θά μποροῦσε νά πάει πουθενά.

Αὐτό ἄς γίνει μάθημα γιά τήν ὁμάδα τῶν 53, ἡ ὁποία ἀπό τό 2010 κυριαρχεῖ στά μέσα ἐνημερώσεως ὡς βασική συνιστῶσα τοῦ ΣΥΡΙΖΑ. Ὁ ἐλιτισμός δέν πουλᾶ, δέν κερδίζει πάντα. Νά εἶσαι πλειοψηφία στό σύστημα δέν σημαίνει ὅτι εἶσαι πλειοψηφία καί στόν λαό. Οἱ δεκάδες ὧρες πού εἶχαν τά στελέχη αὐτῆς τῆς ὁμάδας τοῦ ΣΥΡΙΖΑ στά τηλεοπτικά πάννελ ὅταν δέν ὑπῆρχε Κασσελάκης, μεταφράστηκαν σέ μόλις 13.000 ψήφους ἐπί συνόλου 140.000 ψήφων. Τραγική μειοψηφία.

Ἄλλοι μέ πολύ μεγαλύτερη ἐπιρροή στούς πολῖτες εἶναι ἐντελῶς ἀποκλεισμένοι ἀπό τά μέσα ἐνημερώσεως, δέν φθάνουν οὔτε ἔξω ἀπό τήν πόρτα τους, καί τά καταφέρνουν. Ἄς δοῦν τί γίνεται στά δεξιά τοῦ πολιτικοῦ συστήματος καί θά καταλάβουν. Γιατί μέχρι τώρα βαφτίζουν ἀνοήτως μεταπολιτική τήν ἧττα τους καί δέν καταλαβαίνουν.

Περιφέρονται ὡς μοιρολογίστρες καί γεροντοκόρες στά μέσα ἐνημερώσεως γιά νά ἐξηγήσουν τί δέν καταλαβαίνουν ὅτι τούς συνέβη. Ἐνῷ τά πράγματα εἶναι καθαρά. Στήθηκαν κάλπες καί ἔχασαν. Αὐτά ἔχει ἡ δημοκρατία.