Ἀντιθέσεις, σέ μιά Ἑλλάδα παρακμῆς…

Ἀντιγράφω ἀπό τό ρεπορτάζ: «Τήν ὑπερηφάνεια του γιά τήν Κλαυδία, πού χάρισε τήν ἕκτη θέση στήν Ἑλλάδα στόν διαγωνισμό τῆς Eurovision, ἐξέφρασε ὁ Γιάννης Ἀντετοκοῦνμπο μέ ἀνάρτησή του στά μέσα κοινωνικῆς δικτυώσεως.

Ὁ παγκοσμίου φήμης ἀθλητής τοῦ μπάσκετ καί ἡ Κλαυδία γνωρίζονται ἀρκετό καιρό καί διατηροῦν φιλική σχέση.

Μετά τήν ἐντυπωσιακή ἐμφάνιση τῆς 22χρονης τραγουδίστριας, πού κέρδισε τίς ἐντυπώσεις μέ τήν ἑρμηνεία τῆς “Ἀστερομάτας”, ὁ Γιάννης Ἀντετοκοῦνμπο δημοσίευσε φωτογραφία της ἀπό τή μεγάλη βραδυά τοῦ τελικοῦ, δηλώνοντας παράλληλα περήφανος γιά ἐκείνη. “Περήφανος γιά σένα”, ἔγραψε χαρακτηριστικά στήν δημοσίευσή του»…

Ὁ Γιάννης ἔχει γεννηθεῖ στήν Ἑλλάδα, ἔχει μεγαλώσει στήν Ἀθήνα, στά Σεπόλια, ἔχει τελειώσει ἑλληνικό σχολεῖο, ὑπῆρξε σημαιοφόρος τῆς τάξεώς του, ἀγωνίζεται μέ τήν Ἐθνική ὁμάδα τῆς Ἑλλάδος καί δηλώνει ὑπερήφανος γι’ αὐτό, ὅπως καί τά ἀδέλφια του, Θανάσης καί Κώστας. Οἱ γονεῖς του κατάγονται ἀπό τήν Νιγηρία (ὁ πατέρας του ἔχει ἀποβιώσει), εἶναι Χριστιανοί καί ἀνήκουν σέ ἕνα σύνολο πιστῶν, οἱ ὁποῖοι πιστεύουν ὅτι τά πάντα γίνονται εἰς τό ὄνομα καί μέ τήν βοήθεια τοῦ Θεοῦ.

Τά ἀδέλφια Ἀντετοκοῦνμπο, σέ ὅλες τους τίς δηλώσεις, ἀναφέρονται «στήν βοήθεια τοῦ Θεοῦ» καί ‒εἴτε συμφωνεῖ κανείς εἴτε ἀδιαφορεῖ γιά τά Θεῖα‒ πρέπει νά παραδεχθοῦμε ὅτι σέβονται καί αἰσθάνονται εὐγνώμονες γιά τήν τύχη πού τούς ἐπεφύλαξε ἡ ζωή.

Ἄς περάσουμε τώρα στά ἄτομα ἐκεῖνα, πού ἀπό τήν πρώτη στιγμή ἔσπευσαν νά χαρακτηρίσουν τό τραγούδι πού ἐπέλεξε ἐφέτος (εὐτυχῶς) ἡ ΕΡΤ γιά τόν διαγωνισμό κοιμήσικο, ἄσχετο καί, κυρίως, ἀκατάλληλο γιά Eurovision. Φυσικά, ὅλη αὐτή (ὄχι ὅλη, ἀλλά τό μεγαλύτερο μέρος) ἡ συνομοσπονδία πού ἔχει καταλάβει τά πρωινάδικα στήν ἑλληνική τηλεόραση, δέν εἶναι μόνον ὑπέρ τοῦ ὕφους πού ἔχει υἱοθετήσει τά τελευταῖα χρόνια ἡ Eurovision, ἀλλά ἔσπευσαν πέρυσι ‒πειθαρχῶντας στό κλῖμα ὑπέρ τῆς «διαφορετικότητας» πού εἶχε καλλιεργηθεῖ ἐντέχνως καί ἐπιμόνως στήν Ἑλλάδα‒ νά ἀποθεώσουν ἐκεῖνο τό οἰκτρό κατασκεύασμα πού παρουσίασε ἕνα ἄτομο τό ὁποῖο ἐπέμενε νά ἀποκαλεῖται «Το». Καί τί δέν εἴχαμε ἀκούσει τότε γι’ αὐτή τήν «διαφορετικότητα». Κάποιος, μάλιστα (τό κάποιος μέ ἐπιφύλαξη) εἶχε πεῖ ὅτι «μπορεῖς νά δηλώσεις ὅτι εἶσαι ὅ,τι σοῦ ἀρέσει, ἀκόμη καί …δένδρο!». Φυσικά δέν μᾶς εἶχε πεῖ τό εἶδος τοῦ «δένδρου» (κάποιοι ἀντιλαμβάνονται), ἀλλά αὐτές οἱ δηλώσεις, πού συμβάδιζαν ἀπολύτως μέ τήν κατάντια στήν ὁποία ἔχει περιέλθει ἡ ραγδαίως παρακμάζουσα Εὐρώπη (μόνο τό 24% τῶν νοικοκυριῶν τῆς ΕΕ ἔχει παιδιά), λίγο ἔλειψε νά ἀποτελέσουν θέσφατο γιά τήν ἑλληνική πραγματικότητα.

Πῶς, λοιπόν, ὅταν ἐπαινεῖς ἐκεῖνο τό δυστοπικό θέαμα πού ἐπέμεινε νά μᾶς παρουσιάσει καί ἐφέτος ἡ Ἑλβετία ὡς τραγούδι μέ ΤΟΝ ἐκτελεστή νά ἐμφανίζεται μέ μορφή ἀλλόκοτη (ἐπιεικής ὁ χαρακτηρισμός), θά μποροῦσες νά ἀποδεχθεῖς τήν Κλαυδία καί τήν «Ἀστερομάτα»;

Βεβαίως, δέν γνωρίζουμε (δηλαδή δέν μᾶς ἐνδιαφέρει) τόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο ἐπιλέγονται οἱ ἐν λόγῳ «πανελίστες», ἀλλά κάποια στιγμή ἄς σταματήσει αὐτός ὁ καταιγισμός τῆς ἀγραμματοσύνης καί τῆς μετριότητας πού ἔχει ἐπικρατήσει στήν παραπαίουσα ἑλληνική κοινωνία.