ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ μίας κυβέρνησης δέν εἶναι τά πρόσωπά της. Ἤ μόνο τά πρόσωπά της. Τό πρόβλημα μίας κυβέρνησης, ὅταν τά πράγματα δέν πηγαίνουν καλά, εἶναι ἡ φιλοσοφία, ἡ νοοτροπία της…
Ὑπό αὐτήν τήν ἔννοια ἡ ἀσθένεια πού ἀντιμετωπίζει ἡ κυβέρνηση τῆς Νέας Δημοκρατίας, τρεῖς μῆνες μετά τήν θριαμβευτική νίκη της στίς ἐκλογές τοῦ Ἰουνίου, δέν παίρνει γιατρειά μέ κλασσικές παραδοσιακές μεθόδους. Ὅπως ὁ ἀνασχηματισμός. Αὐτό πού ἀπαιτεῖται νά ἀλλάξει εἶναι τό πνεῦμα τῆς διακυβέρνησης.
Τί γίνεται ὅμως ὅταν ἡ φιλοσοφία αὐτή βαφτίστηκε στήν προηγούμενη τετραετία ἐπιτυχημένη, οἱ τεράστιες ἀδυναμίες σκεπάστηκαν ἀπό τήν ἐπικοινωνία καί οἱ πολῖτες πῆγαν χαρωποί στίς κάλπες, ὅτι αὐτό τό μοντέλο εἶναι ἄκρως ἐπιτυχημένο; Τί γίνεται ὅταν τά σκουπίδια τῆς διακυβέρνησης συμπιέστηκαν στούς πολιτικούς ὑπονόμους καί τώρα, πού αὐτοί ξεχείλισαν, οἱ πολῖτες ἀποροῦν γιά τό προϊόν; Λοιπόν, ἄς τά βάλουμε κάτω. Μία κυβέρνηση γιά νά πετύχει χρειάζεται ἑνότητα, ἐμπιστοσύνη, ὅραμα, σχέδιο καί κράτος γιά νά ἐφαρμόσει τήν πολιτική της.
Ἑνότητα σημαίνει ὅτι ἐργαζόμαστε ὅλοι γιά τόν ἴδιο σκοπό. Ἀλλά ἀπό τήν ἑπόμενη συγκρότησης τῆς νέας κυβέρνησης τά μισά μέλη τοῦ ὑπουργικοῦ συμβουλίου ψιθυρίζουν μεταξύ τους ὅτι διατάχθηκε ἔτσι ὥστε οἱ ἐπικίνδυνοι πολιτικά ὑπουργοί γιά τόν κύριο Μητσοτάκη νά ὑπηρετήσουν σέ ὑπουργεῖα πού παράγουν πολιτική φθορά, ὥστε ὁ ἴδιος νά φτάσει μέ ἀσφάλεια στόν προσεχῆ Ἰούνιο γιά νά δεῖ τότε ἄν συντρέχουν οἱ προϋποθέσεις ἀπόδρασής του σέ ἕνα εὐρωπαϊκό ἀξίωμα. Δέν λέω κάτι πρωτότυπο. Βουίζει ὁ τόπος ὅλο τό καλοκαίρι. Γι’ αὐτό κάλεσε καί τήν Πρόεδρο τῆς Κομμισσιόν στό σπίτι του στά Χανιά. Ποιά ἑνότητα λοιπόν ὅταν τό μήνυμα εἶναι ὁ καθένας γιά τόν ἑαυτό του;
Πᾶμε τώρα στήν ἐμπιστοσύνη. Ποιά ἐμπιστοσύνη μπορεῖ νά ὑπάρχει σέ μία Κυβέρνηση, οἱ ὑπουργοί τῆς ὁποίας γνωρίζουν ὅτι ὁ Πρωθυπουργός δέν τούς ἐμπιστεύεται καί ὅτι στό παρελθόν παρακολουθοῦσε τά τηλέφωνά τους; Οἱ μισοί ὑπουργοί περιλαμβάνονται στίς λίστες ὑποκλοπῶν τοῦ παρόντος σχήματος. Ποιά ἐμπιστοσύνη μπορεῖ νά ὑπάρχει, ὅταν τό Μαξίμου πετᾶ σαβούρα στήν θάλασσα τόν πρῶτο ὑπουργό πού θά βρεῖ μπροστά του καί τόν πρῶτο περιφερειάρχη γιά νά γλυτώσει ἀπό τό πολιτικό κόστος τῶν πυρκαγιῶν, ὅπως ἔκανε μέ τόν Νότη Μηταράκη καί τόν Γιῶργο Πατούλη;
Ὅπως θά κάνει καί τώρα μέ τόν Κώστα Ἀγοραστό, τόν ὁποῖο ἄρχισε νά ἀδειάζει διακριτικά μέσῳ τῶν φιλικῶν της μέσων ἐνημέρωσης γιά νά βρεθεῖ ἐξιλαστήριο πολιτικό θῦμα γιά τήν τραγωδία τῆς Θεσσαλίας; Ὁ ἀνάστροφος λαϊκισμός στό ζενίθ. Πᾶμε τώρα στό ὅραμα. Ποιό ὅραμα; Στήν ὑπόθεση τοῦ τραγικοῦ περιστατικοῦ στόν Πειραιᾶ, ἡ Κυβέρνηση μεταξύ τῆς κοινωνίας καί τῆς τράπεζας στήν ὁποία ἀνήκει τό πλοῖο διάλεξε τήν τράπεζα. Οἱ παρεμβάσεις πού ἔγιναν σέ τηλεοπτικούς σταθμούς γιά νά ὑποβαθμιστεῖ τό τραγικό περιστατικό, ἦταν πρωτοφανεῖς.
Στήν ὑπόθεση τῆς τραγωδίας τοῦ κάμπου ἔγινε γνωστό ὅτι ἀπεντάχθηκαν ἀπό τό Ταμεῖο Ἀνάκαμψης καί Ἀνθεκτικότητας (τί τήν θέλετε αὐτή τήν λέξη;) 600 ἀντιπλημμυρικά ἔργα γιά νά ἐνταχθοῦν ἄλλα πού ἀφοροῦν τήν διαπλοκή καί συγκεκριμένα κατασκευαστικές ἑταιρεῖες. Κάθε φορά πού ἡ Κυβέρνηση πρέπει νά ἀντιμετωπίσει τό δίλημμα «μέ τούς πολῖτες ἤ μέ τούς χρηματοδότες μέ… κουπόνια», ἡ ἀπάντηση πού δίδει εἶναι γνωστή.
Ὅσο γιά τό σχέδιο πού ἔχει ἡ Κυβέρνηση, ἄς ρωτήσει κανείς ξένους πρεσβευτές, νῦν καί τέως, γιά τό ποῦ ἔχει τόν νοῦ της ἡ Κυβέρνηση. Εἶναι κοινό μυστικό. Στούς ἀριθμούς. Ἡ στοχοθεσία, ὅπως περιγράφεται στό πρόγραμμα τῆς ΝΔ. Ἡ ὁποία βάζει τό κάρο μπροστά ἀπό τό ἄλογο. Δείχνει τόν τερματισμό χωρίς νά περιγράφει τήν διαδρομή.
Τέλος, ὑπάρχει καί τό ἐπιτελικό κράτος τό ὁποῖο στηρίζεται σέ πήλινα πόδια. Στίς Ἔνοπλες Δυνάμεις μετά ἀπό ὅσα συνέβησαν στήν Ἀγχίαλο καί στό Στεφανοβίκειο ἔχει χαθεῖ ἡ μπάλλα, ἀλλά κανένας δέν ἀναλαμβάνει τήν εὐθύνη. Ἀπαιτεῖται ἰσχυρό σόκ. Στήν Ἀστυνομία οἱ προαγωγές γίνονται ἀπό συγγενεῖς καί ὀλιγάρχες. Γενικώτερα, στόν σκληρό πυρῆνα τοῦ Κράτους, ὑπάρχει τεράστιο ζήτημα ἀποκαρδίωσης. Τό πρόβλημα λοιπόν δέν εἶναι ἄν θά ἀλλάξουμε πέντε δέκα πρόσωπα μέχρι νά βροῦμε τόν ἑπόμενο κακομοίρη πού θά τά φορτώσουμε, ἀλλά ἄν πρέπει νά ἀλλάξει τό σύστημα. Ἄν πρέπει νά ἀλλάξει ἡ σκέψη.
Πρῶτα πρέπει νά λυθεῖ τό πρόβλημα τοῦ συστήματος καί μετά τῶν προσώπων. Ὅσο ἡ ΝΔ εἶχε ἀπέναντί της προβληματικό ἀντίπαλο, τόν ΣΥΡΙΖΑ, αὐτά κρύβονταν. Ὄχι πιά. Ἄν δέν ἀλλάξει τό σύστημα, 100 ἀνασχηματισμοί νά γίνουν, ἡ Κυβέρνηση θά θυμίζει, ὅπως μοῦ ἔλεγε τό Σάββατο ἱστορικότατο στέλεχος τοῦ ΠΑΣΟΚ, «ἀναβράζον δισκίο» μέσα σέ ἕνα ποτήρι νερό. Τώρα βλέπουμε τίς φουσκάλες τοῦ νεροῦ· σταδιακά θά δοῦμε καί τό δισκίο νά λειώνει.
