ΑΦΟΡΗΤΑ πληκτικό ἔχει ἀρχίσει καί γίνεται τό πολιτικό παιχνίδι στήν πατρίδα μας ἐξ αἰτίας τῆς ἐμμονῆς τῶν βασικῶν πρωταγωνιστῶν νά ἐπιδίδονται συνεχῶς σέ ἀσκήσεις τακτικῆς τήν στιγμή πού ὁ τόπος χρειάζεται μεγάλες ἀποφάσεις.
Ἀποφάσεις γιά νά πάει μπροστά. Δεῖτε γιά παράδειγμα πῶς συμπεριφέρονται Κυβέρνηση καί Ἀντιπολίτευση στήν ὑπόθεση τοῦ ἐκλογικοῦ νόμου. Καί οἱ δύο ἔχουν συμφωνήσει σέ ἀνύποπτο πολιτικά χρόνο ὅτι οἱ μεγάλες ἐκλογικές περιφέρειες εἶναι τό ἀπόλυτο θερμοκήπιο τῆς διαπλοκῆς. Ὅποιος δέν ἔχει λεφτά πρέπει νά ἐπενδύσει σέ βάθος χρόνου καί στήν προσωπική ἐπαφή γιά νά ἐκλεγεῖ. Μολονότι οἱ βουλευτές ἐκλέγονται μέ σταυρό στήν πραγματικότητα, οἱ ἕδρες εἶναι ἀπό πολλοῦ καιροῦ καπαρωμένες ἀπό τζάκια, βαρώνους καί ὀλιγάρχες.
Καί τά δύο κόμματα συμφωνοῦν ἐπίσης ἐπί τῆς ἀρχῆς στήν ψῆφο τῶν Ἑλλήνων πού ξενιτεύτηκαν στά χρόνια τῆς κρίσης ἀλλά καί στήν ψῆφο τῶν Ἀποδήμων. Δέν μπορεῖ νά φορολογεῖς ὅσους ἔχουν ἀκίνητη περιουσία στήν Ἑλλάδα καί νά μήν τούς ἀναγνωρίζεις δικαίωμα γνώμης γιά τήν ἑπόμενη κυβέρνηση. Δέν γίνεται νά ταξιδεύεις στό ἐξωτερικό, νά ζητᾶς ἀπό διακεκριμένους ὁμογενεῖς νά σοῦ ἀνοίξουν πόρτες καί νά ἐπενδύσουν κεφάλαιά τους στήν πατρίδα, ἀλλά νά τούς ἀρνεῖσαι τό δικαίωμα νά συναποφασίζουν γιά τό ποιός εἶναι ὁ ἑπόμενος πρωθυπουργός στήν Ἑλλάδα. Τό Ἔθνος ἄλλωστε θά ἀποκτήσει τήν μέγιστη πολιτισμική, οἰκονομική, πολιτική καί ἐθνική ἐπιρροή μόνο ἄν συνταχθοῦν ὅλες οἱ δυνάμεις του στόν κοινό σκοπό.
Ἔ, λοιπόν, γι’ αὐτές τίς δύο αὐτονόητες ἀλλαγές τά κόμματα ἐπιδίδονται σέ ἀσκήσεις πονηριᾶς μέ στόχο νά μήν συμφωνήσουν καί νά ἐκθέσουν τό ἕνα τό ἄλλο στούς πολῖτες. Ὁ πονηρούλης ΣΥΡΙΖΑ δέν ἔφερε τήν κατάτμηση τῶν περιφερειῶν στό κοινοβούλιο ὅταν ψηφιζόταν ἡ ἁπλή ἀναλογική! Τό θυμήθηκε τώρα πού διανύουμε στήν πραγματικότητα τήν πρώτη φάση τῆς μακρᾶς προεκλογικῆς περιόδου ὥστε νά κάνει τήν «φιγούρα» του πώς τά βάζει τάχα μου δῆθεν μέ τήν διαπλοκή. Ἡ ἀμήχανη ΝΔ πού λέει «ὄχι» σέ ὅλα γιά νά κάνει …δομική ἀντιπολίτευση, δέν λέει «ναί» σέ μιά θεσμική ἀλλαγή πού ἔθεσε πρώτη στό κοινοβούλιο πρός ἔγκριση. Λέει «ὄχι» μή τυχόν καί κατηγορηθεῖ στό συγκεκριμένο γιά συμπόρευση μέ τόν ΣΥΡΙΖΑ. Γιά νά μήν τῆς χρεωθεῖ μάλιστα τό «ὄχι» ὡς ἄρνηση νά κτυπήσει τήν διαπλοκή, βάζει στήν παλάντζα τῆς ζυγαριᾶς καί τήν ψῆφο τῶν Ἀποδήμων. Ἄν, δηλαδή, ἡ Κυβέρνηση ἀρνηθεῖ τήν ψῆφο στούς Ἀποδήμους ἄς ἔχουμε τό ἱκανόν πρόσχημα νά μήν ψηφίσουμε τήν ἀλλαγή στίς μεγάλες διαπλεκόμενες περιφέρειες, καί ἄς εἶναι καί δική μας πρόταση.
Νά μέ συγχωρεῖτε! Δέ βγαίνει νόημα ἔτσι, οὔτε ἀπό τόν ἕναν οὔτε ἀπό τόν ἄλλον. Καί ὅποιος νομίζει ὅτι κερδίζει ἀπό αὐτές τίς ἀσκήσεις πονηριᾶς, πλανᾶται πλάνη οἰκτράν. Ὁ ΣΥΡΙΖΑ ἔχει μέν τήν αὐταπάτη ὅτι βάζει τήν ΝΔ νά ἀμύνεται σέ σειρά θεμάτων (ἐκλογικός νόμος, Σκόπια, καθαρή ἔξοδο), μά δέν καταλαβαίνει πώς καί ὁ ἴδιος πέφτει μέσα στόν λάκκο τοῦ τακτικισμοῦ πού ἔσκαψε. Ξέρουν οἱ πολῖτες ὅτι δέν εἶναι εἰλικρινής, καί ἀνοίγει τά θέματα γιά νά δοκιμάσει τήν συνοχή τῆς ΝΔ. Στήν πραγματικότητα δέν κερδίζει οὔτε ὁ ἴδιος τίποτε. Πρόκειται γιά παίγνιο μηδενικοῦ ἀθροίσματος. Οἱ πολῖτες πλήν τῶν σκληρῶν πυρήνων ἔχουν ἀρχίσει καί βαριοῦνται τήν κλωτσοπατινάδα. Ἀναζητοῦν καί τίς συμφωνίες ὅπου ἀπαιτεῖται ἀλλά καί τίς διαφωνίες. Ἀπό δέ τήν ΝΔ ζητοῦν, θεωρῶ, μεγαλύτερη αὐτοπεποίθηση. Μέ ὅ,τι αὐτό μπορεῖ νά σημαίνει στήν πράξη.
