ΑΠΟ μιά ἄποψη ἡ Ἑλένη Παπαδάκη, ἡ μεγάλη Ἑλληνίδα ἠθοποιός τήν ὁποία…
… ἀποφάσισε νά τιμήσει ὁ νέος καλλιτεχνικός διευθυντής τοῦ Ἐθνικοῦ Θεάτρου Δημήτρης Λιγνάδης, πρέπει νά εἶναι εὐτυχισμένη ἀπό ἐκεῖ ψηλά πού βρίσκεται.
Οἱ ἀντιδράσεις τῆς Ἀριστερᾶς στήν ἀπόφαση νά δοθεῖ τό ὄνομά της σέ μιά αἴθουσα τοῦ Ἐθνικοῦ Θεάτρου, τό ὁποῖο ὑπηρέτησε τήν δεκαετία τοῦ 1930, προκάλεσαν τέτοια δημοσιότητα, ὥστε χιλιάδες ἄνθρωποι πού ἀγνοοῦσαν τήν προσωπική της ἱστορία ἀναγκάστηκαν νά τήν ψάξουν στό διαδίκτυο: Ποιά ἦταν αὐτή ἡ Ἑλένη Παπαδάκη γιά τήν ὁποία σηκώθηκαν καί οἱ πέτρες; Ἡ ἀπάντηση πού ἀνακαλύψαμε στό διαδίκτυο, δυστυχῶς, δέν ἦταν εὐχάριστη. Ἔξυσε πληγές. Δολοφονήθηκε ἀπό τήν πολιτοφυλακή τοῦ ΕΑΜ ἀφοῦ ἀπήχθη ἀπό τό σπίτι τοῦ ἀριστεροῦ ἠθοποιοῦ Δημήτρη Μυράτ στό ὁποῖο εἶχε καταφύγει γιά νά διασωθεῖ. Δολοφονήθηκε ἐπειδή ἦταν οἰκογενειακή γνωστή τοῦ πρωθυπουργοῦ Ἰωάννη Ράλλη καί τῆς ἐκολλήθη ἡ ρετσινιά τῆς δωσιλόγου. Δολοφονήθηκε γιατί ὅπως ἔγραψε ὁ Μάνος Ἐλευθερίου τήν ζήλευαν ἄλλες ἠθοποιοί τῆς ἐποχῆς πού ἐνῶ γνώριζαν τόν κίνδυνο πού διέτρεχε, δέν τήν ἐνημέρωσαν.
Πράγματι, λοιπόν, ὁ Λιγνάδης διέπραξε …σφάλμα μέγα καί πρέπει νά συλληφθεῖ ἀμέσως ἀπό τήν Ἀστυνομία Μνήμης τῆς Ἀριστερᾶς. Θεωρῶ πώς ἐν προκειμένω ὑπάρχει ἕνα μεῖζον ἐρώτημα: Ποιοί εἶναι αὐτοί πού ἔχουν τήν ἐξουσία νά μᾶς λένε ποιούς πρέπει νά θυμόμαστε; Καί γιατί νά τούς ἀναγνωρίζουμε αὐτή τήν ἐξουσία; Ὑπάρχει λόγος; Ὅταν ἡ Ἀριστερά θυμᾶται τήν Μακρόνησο καί τήν Γυάρο ἐγείροντας ἐκεῖ μνημεῖα μέ ἄδεια τοῦ Ὑπουργείου Πολιτισμοῦ, ὅταν πηγαίνει κάθε χρόνο στό Γράμμο γιά νά ἑορτάσει τήν ἧττα της, ὅταν μεθαύριο ἐπιχειρήσει νά πορευτεῖ πρός τό Πολυτεχνεῖο, ὅταν ἀπαιτεῖ νά γίνει δρόμος ὁ Ζάκ Κωστόπουλος, τότε κανένα θέμα. Ὅλα καλά. Ἐθνική ἑνότης!
Ἡ Ἀστυνομία Μνήμης χορηγεῖ προθύμως τίς ἄδειες καί τά ἐπιτρέπει ὅλα. Καί ἐμεῖς τήν σεβόμαστε. Ὅταν ὅμως θέλει νά ἀνέβει ἡ Δεξιά στόν Γράμμο, ὅταν θέλει νά καταθέσει στεφάνι στοῦ Μακρυγιάννη ἤ στόν Μελιγαλᾶ, αὐτό εἶναι ἑορτή μίσους. Ὅταν θελήσει νά παρακολουθήσει στό σινεμά τήν ταινία «Ἑλένη», προσπαθοῦμε νά τῆς τό ἀπαγορεύσουμε. Ὅταν δίνει τό ὄνομα σέ μιά «ἄγνωστη» μεγάλη τοῦ Ἐθνικοῦ Θεάτρου, πρός Θεοῦ, μέ ποιό δικαίωμα; Στόπ! Ὅταν ἀνεγείρει ἄγαλμα τοῦ Τρούμαν, νά τό ρίξουμε. Ὅταν ἡ Δεξιά πρέπει νά τιμήσει νεκρούς τῆς τρομοκρατίας –ὅπως τόν Μπακογιάννη, τούς νεκρούς τῆς «Μαρφίν»– ἤ ἥρωες ὅπως ὁ Κατσίφας στήν Βόρειο Ἤπειρο, πάλι ὄχι. Αὐτά εἶναι ἀκροδεξιές φιέστες.
Ἔχω μιά πρόταση πρός τούς ἀγαπητούς φίλους τῆς Ἀριστερᾶς: Ποτέ δέν σᾶς εἴπαμε τί νά κάνετε. Ποιούς νά θυμᾶστε. Μήν μᾶς λέτε καί ἐμᾶς τί νά κάνουμε. Ποιούς νά θυμόμαστε. Ἐάν δέν θέλετε ἐσεῖς νά θυμᾶστε τήν Παπαδάκη, τήν Λέλα Καραγιάννη, τόν Παλληκαρίδη, τόν Καραολῆ, τόν Δημητρίου, τόν Μπακογιάννη, τόν Ψαρρό, τόν Ζέρβα, τόν Παῦλο Μελᾶ, τόν Μεταξᾶ, δικαίωμά σας· ἐμεῖς θέλουμε. Καί ἄν τυχόν τήν ἀπόφαση γιά μιά ὀνοματοδοσία αἴθουσας Θεάτρου τήν λαμβάνει διευθυντής Νομικοῦ Προσώπου –πού διορίστηκε ἀπό ὑπουργό, ὁ ὁποῖος ὑπουργός μετέχει σέ κυβέρνηση ἡ ὁποία κυβέρνηση ἔλαβε ψῆφο ἐμπιστοσύνης ἀπό τήν Βουλή, ἡ ὁποία Βουλή προέκυψε μετά ἀπό ἐκλογές στίς ὁποῖες ἡ Κυβέρνηση συγκέντρωσε τό 40% τῶν ψήφων– τότε σέ κανέναν δέν πέφτει λόγος τό τί ἀποφάσισε ὁ Διευθυντής. Δικαίωμά σας καί εὖγε σας, κ. Λιγνάδη. Δημοκρατία ἔχουμε!
