Ἐπενδυτικό σάλπισμα

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ ἐνδιαφέρον εἶχε τό συνέδριο πού διοργάνωσε ὁ ΣΕΒ τήν 23η & 24η Ἀπριλίου 2018 μέ θέμα:

«Σχεδιάζουμε τό Μέλλον μέ Ἐπενδύσεις». Ὅπως εἶπε ὁ Πρόεδρος τοῦ Συνδέσμου, «ἡ ἔξοδος ἀπό τήν κρίση δέν μπορεῖ νά γίνει ἀπό τήν ἴδια πόρτα πού μπήκαμε σέ αὐτήν. Θά γίνει μέ ἐπενδυτικά κεφάλαια γιά νέες παραγωγικές δραστηριότητες καί ὄχι μέ δανεικά κεφάλαια γιά εἰσαγωγή καί κατανάλωση. Χρειαζόμαστε συνεπῶς μία φιλο-επενδυτική μεταρρυθμιστική στροφή γιά νά διπλασιάσουμε τό συντομότερο δυνατόν τίς παραγωγικές ἐπενδύσεις καί νά δημιουργήσουμε ξανά νέες δουλειές καί συνθῆκες εὐημερίας».

Ποιός διαφωνεῖ μέ τήν τοποθέτηση αὐτή; Κανείς, οὔτε κἄν… ἡ κυβέρνηση, ἡ ὁποία στά λόγια ἐμφανίζεται ἀπό τινος χρόνου ὑπέρμαχος τῶν ἐπενδύσεων, πλήν ὅμως ἐλάχιστα πράττει γιά τήν προσέλκυση καί ὑλοποίησή τους, σέ ἀρκετές δέ περιπτώσεις πράττει τά ἀντίθετα τῶν ἀπαιτουμένων. Ἐξηγοῦμαι: Ὅλοι, λίγο ὥς πολύ, συγκλίνουν στήν διαπίστωση ὅτι στά ἑπόμενα 5-7 χρόνια πρέπει νά πραγματοποιηθοῦν παραγωγικές ἐπενδύσεις τῆς τάξεως τῶν 100 δισ. εὐρώ προκειμένου νά καλυφθεῖ ἡ ἐπενδυτική ὑστέρηση τῶν τελευταίων ἐτῶν, νά ἐνισχυθεῖ ἡ ἀναιμική ἀνάπτυξη καί νά σταματήσει τό brain drain νέων Ἑλλήνων ἐπιστημόνων. Τό θέμα εἶναι πῶς, μέ ποιές σχεδιασμένες δράσεις, ἐπιτυγχάνεται αὐτό;

Οἱ κυβερνητικοί παράγοντες πού ὁμίλησαν στό συνέδριο ἀναφέρθηκαν στό «ὁλιστικό ἀναπτυξιακό σχέδιο» τῆς κυβέρνησης, ἀόρατο μέχρι στιγμῆς γιά τούς Ἕλληνες πού θά κληθοῦν νά τό ὑλοποιήσουν, καί κάλεσαν τούς ἐπιχειρηματικούς φορεῖς νά συμμετάσχουν σέ διαβουλεύσεις στό μέλλον, μετά τίς ἀντίστοιχες συζητήσεις μέ τούς φορεῖς τῶν δανειστῶν. Ἐντυπωσιάζει κατ’ ἀρχάς ἡ πλήρης ἔλλειψη τῆς αἴσθησης τοῦ ἐπείγοντος ἀπό τούς κυβερνητικούς φορεῖς. Ἡ φάση αὐτή θά ἔπρεπε νά εἶχε ὁλοκληρωθεῖ πρό τριετίας καί τώρα νά βρισκόμαστε στό στάδιο τῶν ὑλοποιήσεων. Ἐν πάση περιπτώσει καί σήμερα, ἄν ἤθελαν νά ἐπιταχύνουν τήν ὑλοποίηση παραγωγικῶν ἐπενδύσεων οἱ «ἁρμόδιοι», ἀντί νά ἀνακαλύπτουν τήν πυρίτιδα, δέν ἔχουν παρά νά ἐφαρμόσουν τήν σχετική ἐργαλειοθήκη πού παρουσίασε ἡ Deloitte στό συνέδριο. Ἡ μελέτη αὐτή προσδιορίζει τά ἐμπόδια πού ἀντιμετωπίζει ἕνας ἐπενδυτής στήν Ἑλλάδα καί τήν ἀπόκλιση ἀπό τήν μέση ἀπόδοση παγκοσμίως σέ βασικές παραμέτρους, θέτει συγκεκριμένους στόχους καί χρονοδιαγράμματα (π.χ. μείωση κατά 35% τοῦ χρόνου ἐπίλυσης διοικητικῶν δικαστικῶν διαφορῶν μέχρι τό 2020) καί παραθέτει πολλές δεκάδες συγκεκριμένων καλῶν πρακτικῶν πού ἐφαρμόζονται σέ ἄλλες χῶρες γιά τήν ἐπιτάχυνση ἐπενδύσεων. Ἐπιπλέον, περιλαμβάνει ὁλοκληρωμένο πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων ὡς πρός τό διοικητικό κόστος καί τήν ἐπενδυτική γραφειοκρατία, τήν ἀπονομή δικαιοσύνης, τήν ἀδειοδότηση ἐγκαταστάσεων καί τήν φορολογία ἐνθάρρυνσης ἐπενδύσεων μέ ἰδιαίτερες προβλέψεις γιά τήν καινοτομία, τήν ψηφιακή καί τήν κυκλική οἰκονομία.

Τό σχέδιο, ἑπομένως, ὑπάρχει. Αὐτό πού ἀπαιτεῖται εἶναι μία «ἐνεργοποίηση ἀντανακλαστικῶν ἐπενδυτικῆς κουλτούρας σέ ὅλα τά ἐπίπεδα διακυβέρνησης καί δημόσιας διοίκησης ἀλλά καί τῆς ἴδιας τῆς κοινωνίας». Ἀπαιτεῖται ἕνα ἠχηρό σάλπισμα γιά τήν πραγματοποίηση παραγωγικῶν ἐπενδύσεων, πού σήμερα ἀποτελεῖ πράγματι κορυφαῖο πατριωτικό πρόσταγμα!

*Νομικός – Οἰκονομολόγος
email: [email protected]