H ΘΕΜΑΤΟΛΟΓΙΑ τῶν ἠλεκτρονικῶν Μέσων Ἐνημέρωσης μετά τήν ἐκλογή τῆς νέας Κυβέρνησης εἶναι ρηχή καί προβλέψιμη.
Ἀναμενόμενη. Ἐπιφανειακή. Κατά βάσιν παραπολιτική: Τί ὥρα πῆγαν οἱ ὑπουργοί στά Ὑπουργεῖα, πόσες βρώμικες κουρτίνες πρέπει νά ἀλλαχθοῦν στά γραφεῖα τους, ποιές αὐστηρές συστάσεις περί σεμνότητος καί ταπεινότητος ἔδωσε ὁ νέος Πρωθυπουργός στά μέλη τῆς Κυβερνήσεως στό Ὑπουργικό Συμβούλιο, ποιά ὑπερπολυτελῆ αὐτοκίνητα ἀπαρνήθηκε, ποιές γραμματεῖες καί πόσοι μετακλητοί ὑπάλληλοι καταργοῦνται, τά συνήθη «μικρά». Τήν αὐτή χορογραφία ἔχουμε παρακολουθήσει ἀρκετές φορές στό παρελθόν σέ ἀντίστοιχες κυβερνητικές μεταβολές. Μικροχειρονομίες ἐπικοινωνιακοῦ χαρακτῆρος πού ἀρέσουν στόν κόσμο μέν, δέν παράγουν οὐσιαστικά ἀποτελέσματα γιά τήν ζωή μας δέ.
Τό μόνο πραγματικό νέο πού μάθαμε –πλήν τῆς λακωνικότητας Μητσοτάκη, μόνο 14 λεπτά ὁμιλία στό Ὑπουργικό, τέλος τά Μπέν Χούρ τύπου Τσίπρα– εἶναι τό νέο σύστημα ἀξιολόγησης τῶν ὑπουργῶν καί τῶν Ὑπουργείων. Βάσει στόχων καί ἀποτελεσμάτων. Αὐτό πράγματι εἶναι ἐξέλιξη, καί μάλιστα μεγάλη. Εἶναι παρεμφερές σύστημα μέ αὐτό πού ἐφάρμοσε ὁ Κυριάκος Μητσοτάκης γιά νά ἀξιολογεῖ τούς τομεάρχες τῆς ΝΔ ἐπί τρία χρόνια στήν ἀντιπολίτευση, καί θά ἦταν ἀφέλεια νά πιστεύει κανείς πού, ἀφοῦ τό ἐφαρμόζει γιά τόν ἑαυτό του καί τούς ὑπουργούς του, δέν θά τό ἐφαρμόσει στό σύνολο τῆς δημόσιας διοίκησης γιά τό προσωπικό της. Προφανῶς καί θά τό ἐφαρμόσει.
Ὡστόσο ἐπιμένω: Ἡ συζήτηση πού διεξάγεται μέσα στήν χαρίεσσα μετεκλογική ἀτμόσφαιρα εἶναι ρηχή καί ἐπιφανειακή. Δέν ἐμβαθύνει. Τά μεγάλα προβλήματα πού θά ἀντιμετωπίσει ἡ νέα Κυβέρνηση τῆς ΝΔ στήν οἰκονομία δέν ἔχουν ἐνταχθεῖ ἀκόμη στήν δημόσια ἀτζέντα. Πρέπει ὅμως. Ἄν δέν πρέπει νά χαθεῖ χρόνος γιά ἕναν τομέα πολιτικῆς, αὐτός εἶναι ἡ οἰκονομία καί ἡ ἀποτύπωση τῶν ἀκριβῶν ἀριθμῶν. Ἀργά ἤ γρήγορα ἡ νέα Κυβέρνηση θά χρειαστεῖ νά λάβει δύσκολες ἀποφάσεις καί ὁ κόσμος πρέπει νά γνωρίζει ἀπό ποῦ τοῦ ἔρχεται ὁ λογαριασμός.
Καλός ὁ πολιτικός πολιτισμός, πώς ἡ ΝΔ δέν παραλαμβάνει καμμένη γῆ, ἀλλά ἄν αὔριο ἡ Κυβέρνηση χρειαστεῖ νά ὑπομείνει γιά ἕναν τουλάχιστο χρόνο τήν ἐπίτευξη ὑψηλῶν πρωτογενῶν πλεονασμάτων (ἄρα νά ἀνασταλοῦν οἱ ὑποσχέσεις γιά μείωση φορολογικῶν συντελεστῶν), ἤ ἄν ἀπαιτηθεῖ νά αὐξηθοῦν τά τιμολόγια τῆς ΔΕΗ γιά νά μήν πτωχεύσει ἡ κρατική ΔΕΚΟ εἰς βάρος τῆς οἰκονομίας, ἤ ἄν εἶναι ἀνάγκη νά ἀνακεφαλαιοποιηθοῦν οἱ τράπεζες μέ δημόσιο ἤ δανεικό χρῆμα, τότε ὁ κόσμος δέν πρέπει νά βρίσκεται ἐπάνω στό ρόζ συννεφάκι τοῦ ΣΥΡΙΖΑ, πώς ὅλα καλά καί ὅλα ὡραῖα. Διότι πολλά ἀπό ὅσα θά βροῦν στά Ὑπουργεῖα οἱ ὑπουργοί δέν εἶναι οὔτε καλά οὔτε ὡραῖα. Τό ἀντίθετο. Προφανῶς αὐτή τήν δουλειά, τῆς ἀποτύπωσης τῶν ἀριθμῶν, δέν πρέπει νά τήν κάνει ἡ Κυβέρνηση μέσω τῆς ΕΛΣΤΑΤ, ἀλλά οἱ Εὐρωπαῖοι μέσω ἑνός ἀντικειμενικοῦ διαιτητῆ: τῆς Eurostat. Θεωρῶ αὐτονόητο πώς ἡ νέα Κυβέρνηση θά ζητήσει τούς ἀκριβεῖς ἀριθμούς τῆς οἰκονομίας ἀπό τήν Eurostat, ὥστε νά πάψουν νά ἀμφισβητοῦνται ἀπό τόν ΣΥΡΙΖΑ τά στατιστικά στοιχεῖα τῆς Τραπέζης τῆς Ἑλλάδος.
Σέ κάθε περίπτωση, ὅταν καί αὐτό ἀκόμη τό Eurogoup ὑπογραμμίζει πώς οἱ παροχές Τσίπρα θά φθάσουν τό 1% τοῦ ΑΕΠ καί θέτουν ὑπό διακινδύνευση τόν ἤδη ὑψηλό στόχο γιά πλεόνασμα 3,5%, ὁ Πρωθυπουργός πρέπει νά ἀπευθυνθεῖ πρός τό Ἔθνος καί νά τοῦ ἐξηγήσει. Γιά τήν ἀποκάλυψη τῆς ἀλήθειας, πράγματι, δέν ὑπάρχει καμμία περίοδος χάριτος. Εἰδικῶς ἄν ἀπαιτηθεῖ νά ἀναπληρωθοῦν οἱ παροχές Τσίπρα μέ νέα μέτρα. Ὅποιος ἀμελήσει νά πεῖ στούς Ἕλληνες τήν ἀλήθεια τώρα, ἀμέσως, δέν πρόκειται νά γίνει πιστευτός ἄν ἀποπειραθεῖ νά πράξει τό ἴδιο μετά ἕναν χρόνο. Θά ἀναμείνουμε μέ ἐνδιαφέρον τήν ὁμιλία τοῦ Πρωθυπουργοῦ Κυριάκου Μητσοτάκη γιά τίς προγραμματικές δηλώσεις. Μέ τήν προσδοκία πώς θά μᾶς δικαιώσει.
