ΔΕΝ ΞΕΡΩ ἄν προσέξατε τήν…
… φωτογραφία μέ τό πρόσωπο τῆς νεαρᾶς δόκιμης ἀστυνομικοῦ ἡ ὁποία συνελήφθη νά δίδει πληροφορίες σέ Ἀλβανούς κακοποιούς πού δροῦσαν στήν Πανεπιστημιούπολη γιά τίς ἐφόδους τῆς Ἀστυνομίας. Ἄν τήν προσέξατε πάντως, θά παρατηρήσατε, εἶμαι βέβαιος, ὅτι τά χείλη της ἦταν «τραβηγμένα», «φουσκωμένα», «ἀλλοιωμένα» προφανῶς μετά ἀπό ἐπίσκεψη σέ πλαστικό χειρουργό. Προφανῶς δέν εἶναι ἡ μόνη πού τό κάνει στίς μέρες μας. Νά ἐπεμβαίνει σέ τόσο νεαρή ἡλικία τόσο βίαια στό πρόσωπό της. Ὅπου γυρίσετε νά κοιτάξετε στόν δρόμο, θά ἀνακαλύψετε χιλιάδες γυναικεῖα νεαρά ἀντίγραφα αὐτῆς τῆς κοπῆς. Ἀντίγραφα μιᾶς νεολαίας «φασόν». Ἡ ὁποία γιά νά τραβᾶ τήν προσοχή ἐπεμβαίνει στό σῶμα της ἀκόμη καί στά πλέον ἀπίθανα σημεῖα του. Μέ μύχιο πόθο νά αὐξήσει τήν ἑλκυστικότητά της καί τήν προκλητικότητά της. Τά «φουσκωμένα» χείλη, τά τεράστια τατού πού καλύπτουν κάθε σημεῖο τοῦ σώματος, τά ἀλλοιωμένα φρύδια, τά γυμνασμένα ὀπίσθια ἀποτελοῦν τό νέο πρόσωπο ἑνός τμήματος τῆς νεολαίας μας, τό ὁποῖο ἐπιθυμεῖ κοινωνική ἀποκατάστασή του, ὅπως τήν ἐννοεῖ σέ χρόνο ρεκόρ. Διότι ὅπως νομίζει δέν ἔχει χρόνο γιά χάσιμο. Τό πρότυπο αὐτό διαφημίζεται μάλιστα ἀδιάντροπα μέσα ἀπό τηλεοπτικά σήριαλ. Δεῖτε τά «φρέσκα κουλούρια» τῆς ἰδιωτικῆς τηλεόρασής μας καί θά διαπιστώσετε πόσο ὡραῖα διαφημίζεται ὑποδορίως τό λεγόμενο Pole Dance. Προχθές τό βράδυ ἕνα κανάλι ἔδειχνε τήν ὀντισιόν πού ἔκανε ὁ νταβατζῆς τῆς νύχτας σέ νέα κοπέλλα. Καί περνοῦσε πολύ ὡραῖα τό μήνυμα ὅτι «ἐδῶ θά βγάλεις πολλά λεφτά.» Ἡ φιλοσοφία αὐτή, μήν γελιέστε, δέν περιορίζεται μόνο στίς νεαρές γυναῖκες, δέν εἶναι τό φῦλο τό πρόβλημα. Ἐκτείνεται καί στά ἀγόρια. Ἀνεξαρτήτως σεξουαλικοῦ προσανατολισμοῦ. Ἄλλοι γίνονται τράπερ πού βουτᾶνε στίς οὐσίες, τήν παραβατικότητα καί διακηρύσσουν τόν μισογυνισμό μέσα ἀπό στίχους πού κατηγοροῦν τίς νεαρές συντρόφους τους γιά πορνεία, ἄλλοι μέσα ἀπό τίς γνωστές θηλυπρεπεῖς κοινότητες διακηρύσσουν τόν ἀντιαρενισμό τους. Τό μῖσος τους γιά τό ἄρρεν φῦλο. Τό πρόβλημα ἐπίσης δέν εἶναι ταξικό. Ἀφορᾶ παιδιά οἱ γονεῖς τῶν ὁποίων ἀνήκουν στήν ἐργατική τάξη, ἀφορᾶ ὅμως καί …πρίγκηπες.
Μέρα μέ τήν ἡμέρα λοιπόν ἡ κοινωνία μας βιώνει μιά συγκλονιστική ἀλλαγή: τό ἄτομο χάνει τήν ταυτότητά του. Τήν ἰδιοπροσωπία του. Τήν ξεχωριστική προσωπικότητά του. Δημιουργεῖ μία νέα ταυτότητα, προσωρινή, γιά νά μπαίνει καί νά βγαίνει ἀπό αὐτή χωρίς κόστος. Μέρα μέ τήν μέρα τό ἄτομο μετατρέπεται σέ κάτι ἄλλο ἀπό αὐτό πού γεννήθηκε γιά τίς ἀνάγκες τῆς «ἀγορᾶς» στήν ὁποία ἀπευθύνεται. Μέρα μέ τήν ἡμέρα τό ἄτομο χάνει τήν ἐπαφή του μέ τό ἐθνικόν ὅλον στό ὁποῖο ἀνήκει.
Ἡ πατρίδα μας τεμαχίζεται καθημερινά σέ ζῶνες ἐπιρροῆς τῆς μαφίας, μικρῆς καί μεγάλης, ἐνῶ τμῆμα τῆς νεολαίας ἀδιαφορεῖ γιά τό ἐθνικό σύνολο καί ἀναζητᾶ τήν τύχη του μέσα σέ κλειστές κοινότητες. Ἄλλες νόμιμες καί ἄλλες παράνομες. Τά «ἄσπρα» 700 εὐρώ πού θά εἰσέπραττε ἡ δόκιμος ἀστυφύλαξ ὅταν μονιμοποιεῖτο προφανῶς καί θά τῆς φαίνονταν ὀλίγα μέ τά 800 «μαῦρα» πού θά εἰσέπραττε σέ μιά βραδιά γιά νά γίνει τό «καρφί» τῶν κακοποιῶν μέσα στήν Ἀστυνομία. Ἡ ἀπουσία ἐκπαίδευσης καί παιδείας ἀπό τήν οἰκογένεια καί τό σχολεῖο πού ἦταν κάποτε τά βασικά κύτταρα τῆς ὑγιοῦς Ἑλλάδος (σήμερα εἶναι θεσμοί σέ κρίση) ἐκτινάσσει τόν κυνισμό. Νομίζουμε πολλοί πώς τό μέγα θέμα στήν πατρίδα μας εἶναι ὅτι ἔχει ἀτονήσει ὁ νόμος. Ὅτι ἔχει ὑποχωρήσει καί δέν ἐφαρμόζεται. Λάθος. Δέν εἶναι μόνο αὐτό. Τό μέγα θέμα εἶναι ὅτι ἔχει ἀτονήσει ὁ ἠθικός νόμος. Ὅτι κανείς δέν αἰσθάνεται τήν ἀνάγκη νά δώσει λόγο πουθενά. Ἡ πατρίδα κυλιέται στόν βοῦρκο χωρίς ἐνοχές. Σαπίζουν οἱ κορυφές, ἀλλά σαπίζει καί ἡ κοινωνία στήν βάση της.
Ὁ νόμος πλέον δέν ἀπασχολεῖ γιατί ἡ κοινωνία αἰσθάνεται ὅτι οἱ μαφίες κάνουν τά κόλπα τους νόμο. Νομοθετοῦν τά ἐγκλήματά τους. Ἄρα εἶναι νόμιμες! Ἡ ἠθική παραμόρφωση προηγεῖται τῆς ὀπτικῆς παραμόρφωσης. Πρῶτα ἀλλάζει ἡ σκέψη καί μετά τό πρόσωπο. Πρῶτα μαθαίνεις νά «πουλᾶς» καί μετά βάφεσαι «πουλημένος» Πρῶτα μαθαίνεις ὅτι δέν χρειάζεται νά κοπιάσεις καί νά ἐργαστεῖς πολύ γιά νά ἀμειφθεῖς πλουσιοπάροχα καί ἔπειτα μεταμορφώνεσαι. Δέν κατηγορῶ. Δέν κάνω κήρυγμα. Ἔξω ἀπό τόν χορό πολλά τραγούδια λές. Ἁπλῶς καταγράφω ὅσο πιό ἁπλά ὅ,τι βλέπω. Καί ἀνησυχῶ. Διότι ἤδη ἡ κοινωνία μας δέν ἔχει κορμό. Ραχοκοκκαλιά, πῶς τό λένε. Καί ὅ,τι καλό ἔχει, ἔφυγε στήν πλειονότητα τοῦ ἔξω, μετανάστης. Ἄρα σέ τί νά ἐλπίζουμε…
