ΤΑ ΑΔΕΙΑ ἕδρανα τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Κοινοβουλίου (μόνον περίπου 70 εὐρωβουλευτές ἀπό τό σύνολο τῶν 751 ἄντεξαν μέχρι τέλους τόν μονότονο, ἀνούσιο καί ἐμπαθῆ πρωθυπουργό μας) ἀποτύπωσαν, κατά τόν πλέον εὔγλωττο τρόπο, τήν ἀδιαφορία καί τήν νύστα, πού προκαλεῖ πλέον ὁ ἄνθρωπος, πού κάποτε ἀπειλοῦσε ὅτι θά ἐκθεμελιώσει τό εὐρωπαϊκό οἰκοδόμημα.
Ἀσφαλῶς καί σήμερα δέν τόν ἔχουν ἐγκαταλείψει οἱ ἀνατρεπτικές του φιλοδοξίες. Ἡ προσπάθειά του, ἀκόμη καί ἀπό τό βῆμα τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Κοινοβουλίου, νά ἐμφανίσει ἑαυτόν ὡς παντελῶς ἀλάθητο καί ἐξ ἀποκαλύψεως σωτῆρα τῆς χώρας καί νά φορτώσει στούς ἀντιπάλους του ἀκόμη καί τά δεινά πού ὁ ἴδιος ἔχει προκαλέσει μέ τήν ἄφρονα καί ἐγκλωβισμένη στίς ἰδεολογικές του ἀγκυλώσεις πολιτική του, ἀνέδειξε τήν ἐμμονική του ἀλαζονεία καί τήν πεισματική ἄρνησή του νά «ἐκδημοκρατίσει» τή νοοτροπία του.
Ὅταν ἔχεις γίνει διεθνῶς περίγελως μέ τήν περίφημη «kolotumba», τήν ὁποία ἐσύ καί μόνον ἐσύ καθιέρωσες ὡς συνώνυμη τῆς πολιτικῆς ἀνεντιμότητας, ἀνειλικρίνειας καί ἀσυνέπειας, πῶς εἶναι δυνατόν, ἐνώπιον ἀνθρώπων πού ἔχουν καταγράψει τήν συμπεριφορά σου, γνωρίζουν τίς πρακτικές σου καί ἔχουν ἐπίγνωση τῆς ἐλαφρότητάς σου, νά μήν ἔχεις τό θάρρος νά ξεπεράσεις τήν διχαστική λογική σου καί τήν διαρκῆ ἐπιστροφή σου στό παρελθόν;
Ὅταν ἀδυνατεῖς νά παρουσιάσεις ἕνα συγκεκριμένο ἀναπτυξιακό σχέδιο γιά τό μέλλον, ἕνα ρεαλιστικό πρόγραμμα οἰκονομικῆς ἀνασυγκρότησης τῆς χώρας, μιά συγκεκριμένη προοπτική ἀπελευθέρωσης τῆς οἰκονομίας ἀπό τά δεσμά τοῦ κρατισμοῦ, τῆς γραφειοκρατίας καί τῆς κακοδιοίκησης, πῶς εἶναι δυνατόν νά πείσεις γιά τήν προοδευτικότητα τῶν ἐπιλογῶν σου, μακριά ἀπό ἀναχρονιστικούς δογματισμούς καί σοβιετικοῦ τύπου ἐμπνεύσεις; Ὅταν ἔχεις κλείσει τήν Ἀμυγδαλέζα, πού «κολαστήριο» τήν ἀνέβαζες καί «Νταχάου» τήν κατέβαζες, καί προσπαθεῖς νά διδάξεις ἀνθρωπιά καί εὐαισθησία στούς εὐρωβουλευτές, χωρίς νά αἰσχύνεσαι γιά τόν βουρκότοπο τῆς Μόριας, ὅπου ἡ «ἀριστερή» ἀλληλεγγύη σου ἀνέχεται στοιβαγμένους 8.500 ἀνθρώπους, ἐνῶ ἡ ἐγκατάσταση δέν ἀντέχει πάνω ἀπό 3.100, τότε πῶς περιμένεις νά σέ πιστέψουν καί νά σέ καταλάβουν;
Ὅταν «ὀνειρεύεσαι», δῆθεν, «τόν ἐκδημοκρατισμό τῆς εὐρωζώνης, τήν πολιτική ἐμβάθυνση καί τήν ἐνίσχυση τοῦ ρόλου τοῦ Κοινοβουλίου», ἐνῶ, «ἐντός τῶν τειχῶν», ἐπιχειρεῖς νά ὑποτάξεις τήν Δικαιοσύνη, νά χειραγωγήσεις τά ΜΜΕ, νά ἐξοντώσεις μέ συνωμοτικές πλεκτάνες τούς πολιτικούς σου ἀντιπάλους καί νά διαμορφώσεις ὑποχθόνιους μηχανισμούς διαιώνισης τῆς παραμονῆς σου στήν ἐξουσία, γιά τήν ὁποία μάλιστα, ὡς γνήσιος ἀριστερός, ἔχεις ἰδιοκτησιακή ἀντίληψη (πάντα, βέβαια, πρός «ὄφελος τοῦ λαοῦ»), τότε πῶς μποροῦν νά ἀντέξουν τά παραμύθια σου ἄλλοι, ἐκτός ἀπό τούς ἐλάχιστους γραφικούς ὁμόδοξούς σου;
Στόν πρωθυπουργό μας ἀπέμεινε μόνον ὁ ἐνθουσιασμός του ἀπό τίς ἐπιδοκιμασίες τῶν Εὐρωπαίων ἑταίρων μας γιά τήν συμφωνία τῶν Πρεσπῶν. Ἄραγε, εἶναι τόσο ἀφελής γιά νά μήν καταλαβαίνει ὅτι στήν διεθνῆ κοινωνία οὐδείς ὑπερασπίζεται περισσότερο ἀπό ἐσένα τά δικά σου συμφέροντα; Ὅταν, ὅπως ἀπεκάλυψαν πρόσφατα τά Wikileaks, τό δίδυμο Τσίπρα – Κοτζιᾶ ἁπλῶς ὑπέγραψε τήν κόκκινη γραμμή τῶν Γκρούεφσκυ – Ζάεφ, παραχωρώντας «μακεδονικότητα» στούς σλαβοαλβανούς, τότε γιατί νά σέ ὑπολήπτονται περισσότερο αὐτοί πού, κατά βάθος, ἐξακολουθεῖς νά ἀντιπαθεῖς καί νά ἐχθρεύεσαι;
*Δικηγόρος
