ΠΡΩΤΟΣ «κτύπησε» ὁ πολιτικός λαγός τῆς Οὐάσιγκτων, ὁ σοῦπερ Μάριο Ντράγκι…
… ὁ ὁποῖος πρίν ἀπό μερικές μέρες μίλησε στό Εὐρωπαϊκό Κοινοβούλιο καί ἔρριψε τήν πολιτική βόμβα: ἀνέπτυξε ἕνα σχέδιο μεταρρύθμισης τῶν Εὐρωπαϊκῶν Συνθηκῶν καθώς τό ἰσχῦον δέν δουλεύει, ζήτησε συμφωνία τῶν χωρῶν μελῶν σέ κοινές πολιτικές –μέ πρώτη ἀπό ὅλες τήν ἐνέργεια, καί στό τέλος μᾶς εἶπε καί τό μυστικό: Πρέπει νά καταργηθεῖ ἡ ὁμοφωνία, ἄλλως πως τό βέτο κάθε κυρίαρχης χώρας. Ὡς ἐπιβράβευση γιά τήν θεάρεστη αὐτή πράξη του πού ἄν ἐφαρμοστεῖ θά μετατρέψει τήν Εὐρώπη μας σέ μιά Ἕνωση ἀπό περιστασιακές παρέες πού θά διαπραγματεύονται ὄχι ἐπί τῇ βάσει ἀρχῶν ἀλλά μέ τήν ἀρχή τοῦ ἐγγύτερου συμφέροντος, ὁ Ἰταλός Πρωθυπουργός ἔλαβε ἐσπευσμένως πρόσκληση νά ἀπευθυνθεῖ στό Κογκρέσσο τῶν ΗΠΑ. Στίς ὁποῖες ἤδη βρίσκεται. Πρίν ἀπό τόν δικό μας Κυριάκο Μητσοτάκη. Ἡ κατάργηση τοῦ βέτο εἶναι ἡ χαρά τοῦ διαίρει καί βασίλευε γιά τήν ὑπερδύναμη. Εὐκαιρία πρώτης τάξεως γιά διεθνῆ κρατικό συνδικαλισμό. Σέ μιά Ἕνωση πού ἀκόμη καί τώρα ὀρθώνονται ἀντιστάσεις στήν λήψη παράλογων ἀποφάσεων πού θά πλήξουν τίς ζωές ὅλων μας, ὅπως τό αἴτημα γιά ἐπιβολή ἐμπάργκο στό ρωσσικό πετρέλαιο, ἡ κατάργηση τοῦ βέτο εἶναι βούτυρο στό ψωμί τῶν ἐθνικῶν συμφερόντων τῶν ΗΠΑ. Καί δευτερευόντως τῶν λεγόμενων ἰσχυρῶν χωρῶν τῆς Ἕνωσης ὅπως ἡ Γαλλία, ἡ Γερμανία, ἡ Ἰταλία καί ἡ Ἱσπανία, οἱ ὁποῖες πολύ θά ἤθελαν νά ἀπαλλαγοῦν ἀπό τίς ἀντιρρήσεις τῶν μικρῶν καί νά κάνουν ὅ,τι θέλουν μέσα στήν Ἕνωση.
Εὐτυχῶς βεβαίως δέν χάθηκε ἀκόμη ἡ ἐλπίδα: Δέκα τοὐλάχιστον χῶρες τῆς Ἕνωσης ἀντιτίθενται σέ αὐτήν τήν «ντεμέκ» μεταρρύθμιση τῶν Συνθηκῶν πού προωθοῦν οἱ κύριοι Ντράγκι-Μακρόν-Σόλτς καί ἐκφράζουν ἤδη ἀνοικτά τίς ἀντιρρήσεις τους. Γνωρίζουν ἄριστα ὅτι μέ ἀφορμή τίς διαφωνίες πού διατυπώθηκαν στό παρελθόν γιά τό νόμισμα, τό μεταναστευτικό, τήν Συνθήκη Σένγκεν (ἡ Ἑλβετία πραγματοποιεῖ δημοψήφισμα μέ ἐρώτημα τήν παραμονή της!), τήν ἀμυντική πολιτική, τήν ἐνέργεια, τήν κλιματική ἀλλαγή, τό σύμφωνο σταθερότητας, τούς κανόνες τῆς Eurostat γιά τόν ὑπολογισμό τοῦ ἐλλείμματος καί αὔριο ποιός ξέρει τί ἄλλο, ἡ τυχόν κατάργηση τοῦ βέτο θά ἀποτελέσει τήν θρυαλλίδα γιά τήν διάλυση τῆς Ἕνωσης. Τήν ἀρχή τοῦ τέλους της. Τήν μετατροπή της, στήν καλύτερη περίπτωση, σέ μιά ὑπερεθνική Ἕνωση πολλῶν πολλῶν ταχυτήτων.
Ὅσον καιρό ἡ ὁμοφωνία ἐξυπηρετοῦσε τά συμφέροντα τῶν μεγάλων, ἦταν μιά χαρά, δέν χρειαζόταν μεταρρύθμιση. Ὅσον καιρό οἱ Συνθῆκες ἐξυπηρετοῦσαν τίς Βρυξέλλες δέν χρειάζονταν μεταρρύθμιση. Τό Εὐρωπαϊκό Σύνταγμα τό ὁποῖο στό ἀρχικό προοίμιό του ἀναγνώριζε τήν σημασία τοῦ Χριστιανισμοῦ καί τήν συμβολή τοῦ ἑλληνικοῦ καί τοῦ ρωμαϊκοῦ πολιτισμοῦ στήν διαμόρφωση τῆς εὐρωπαϊκῆς ἰδέας, πῆγε «ἄκλαυτο» στά δημοψηφίσματα πού ὀργάνωσαν τό 2004 οἱ Γάλλοι καί οἱ Ὁλλανδοί. Ἡ εὐθύνη τοῦ Προέδρου Σιράκ γιά τήν ἀνετοιμότητα τῶν Εὐρωπαϊκῶν Συνθηκῶν νά δώσουν ἑνιαῖες ἀπαντήσεις στήν παγκόσμια οἰκονομική κρίση τοῦ 2010 εἶναι τεραστία καί θά τοῦ χρεωθεῖ ἀπό τούς ἱστορικούς τοῦ μέλλοντος.
Τώρα ὅμως τά πράγματα ἀλλάζουν. Δημιουργοῦνται ἀντισυσπειρώσεις στήν ἐγκάρδια συνεννόηση Ἀμερικῆς καί εὐρω-ιερατείου Βρυξελλῶν-Γερμανίας-Γαλλίας-Ἰταλίας γιά τήν δῆθεν μεταρρύθμιση τῆς Ἕνωσης ἡ ὁποία θά ἔχει ὡς τελικό στόχο τήν πολιτική περιθωριοποίηση τῶν μικροτέρων σέ μέγεθος χωρῶν. Καί ἄν δέν ληφθοῦν ὑπ’ ὄψιν οἱ εὐαισθησίες κρατῶν καί λαῶν καί ἀλλάξουν οἱ συνθῆκες γιά νά πάψει ἡ ΕΕ νά ἀγοράζει μέσα σέ δῆθεν «σύστημα» ἐλεύθερης οἰκονομίας, ἐλεύθερου ἀνταγωνισμοῦ καί καπιταλισμοῦ ἀκριβότερα καύσιμα ἀπό τήν Δύση (καί ὄχι φτηνότερα ἀπό τήν Ἀνατολή), τότε αὐταπάτες ἄς μήν ὑπάρχουν! Ἡ ὥρα τῆς κρίσεως δέν θά ἀργήσει! Ἡ ἑπόμενη σύρραξη μετά μία πενταετία θά εἶναι μεταξύ Εὐρώπης καί Ἀμερικῆς, ὄχι Δύσης καί Ρωσσίας.
Πέραν ὅλης αὐτῆς τῆς προβληματικῆς, ὑπάρχει ἕνα ἀκόμη θέμα πού τίθεται, ἐσωτερικό, δικό μας, οἰκογενειακό: Ἐμεῖς, ὡς Ἑλλάς, ὡς χώρα κρίσιμη γιά τήν σταθερότητα τῶν Βαλκανίων, ὡς χώρα πού φυλάσσει τά σύνορα τοῦ Βερολίνου, τῶν Παρισίων, τῆς Βιέννης καί τοῦ Ἄμστερνταμ στόν Ἕβρο καί στό Αἰγαῖο, τί λέμε ἄραγε γιά ὅλα αὐτά; Τί λέμε γιά τήν κατάργηση τοῦ βέτο; Ἤμασταν πρῶτοι καί μπράβο μας στήν λήψη ἀποφάσεων μέ οἰκονομικό σκέλος ὅπως ἡ προμήθεια τῶν ἐμβολίων καί τό εὐρωπαϊκό πιστοποιητικό γιά τόν Covid. Ἤμασταν πρῶτοι καί μπράβο μας μέ τήν πρόταση γιά εὐρωπαϊκό πλαφόν στήν προμήθεια φυσικοῦ ἀερίου ἀσχέτως ἄν ἡ πρότασή μας ἀτύχησε λόγῳ διασταυρούμενων ἐθνικῶν συμφερόντων. Τώρα τί θά εἴμαστε μετά τήν πρωτοβουλία τῶν δέκα χωρῶν; Οἱ τελευταῖοι; Μᾶλλον θά πρέπει νά τό «πάρουμε» ἀλλιῶς! Μέ ἀνοικτά τόσο ζωτικῆς σημασίας ἐθνικά θέματα στήν ἐξωτερική μας πολιτική καί ἄλλα τόσα ζέοντα στήν ἐσωτερική μας πολιτική, ἡ ἀπεμπόληση τοῦ δικαιώματος ἀρνησικυρίας (veto) χάριν ἄλλων ὑποτιθέμενων ἀνταλλαγμάτων θά ἀποτελέσει μέγιστο ἐθνικό λάθος. Ὥρα γιά ἐγερτήριο.
