Στά χνάρια τοῦ Φίλη ὁ κ. Πλεύρης
ΤΗΝ ΠΛΕΟΝ συγκλονιστική συνέντευξη τῆς δημοσιογραφικῆς μου ζωῆς μοῦ τήν ἔδωσε τόν Νοέμβριο τοῦ 2012 στήν Σιάτιστα ὁ Μακαριστός Μητροπολίτης Σισανίου Παῦλος, ὁ ὁποῖος ἔφυγε ἀδόκητα ἀπό τήν ζωή σέ ἡλικία ἑβδομήντα ἐτῶν. Κατά τήν διάρκεια αὐτῆς σέ ἕνα ἀρχοντικό τῆς πανέμορφης μακεδονικῆς πόλης συζητήσαμε μέ ὅρους μέλλοντος γι’ αὐτά πού συζητᾶμε καί σήμερα. Τήν καταδίωξη τῆς Ὀρθοδοξίας, τήν ἀπόπειρα ἐπιβολῆς τῆς οὐδετεροθρησκείας, τήν ἰδεολογική σύγχυση τῶν κομμάτων πού πολεμοῦν τήν ἐθνική ταυτότητα. Ὁ μακαριστός ἀνεφέρθη στόν Ἅγιο Δημήτριο τόν ὁποῖο ὁ λαός τῆς Θεσσαλονίκης τιμᾶ σήμερα καί ὡς ἐλευθερωτή της. Ὡς πρόσωπο πού ταυτίσθηκε μέ τήν ἱστορία τῆς πόλης καθῶς ὁ Στρατός μας ἐλευθέρωσε τήν συμπρωτεύουσα τό 1912 ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς του.
«Δέν μπορεῖς νά τεμαχίζεις τήν ἱστορία καί τήν ζωή χωρίς νά τήν πληγώνεις» μοῦ τόνισε ὁ Παῦλος μέ φλόγα καί προσέθεσε: «Ὁ λαός μας ὅταν ἐπί τουρκοκρατίας καταλύθηκαν τά γεωγραφικά σύνορα εἶχε γιά καταφύγιο τά πνευματικά σύνορα. Τήν ὀρθόδοξη πίστη του. Καί τιμᾶ αὐτούς πού ὑπερασπίστηκαν τά πνευματικά σύνορα!». Ὅπως μάλιστα μοῦ ὑπενθύμισε, οἱ Ὀθωμανοί τό θρήσκευμα ἐπεδίωκαν νά ἀλλάζουν, ὄχι τήν καταγωγή. Διότι «ἡ ἄρνηση τῆς πίστης σημαίνει ἄρνηση τῆς πατρίδας». Καί μέ παρέπεμψε νά μελετήσω τόν βίο καί τήν πολιτεία τοῦ Ἁγίου Δημητρίου. Πράγματι ἐντυπωσιακός!
Ὁ Δημήτριος γεννήθηκε γύρω στό 280 στήν Θεσσαλονίκη, ἐπί αὐτοκράτορος Μαξιμιανοῦ, καί καταγόταν ἀπό ἀριστοκρατική οἰκογένεια.
Σέ νεαρή ἡλικία κατετάγη στόν ρωμαϊκό στρατό καί ἔφτασε ὥς τόν βαθμό τοῦ χιλιάρχου, σέ ἡλικία μόλις 22 ἐτῶν. Φύση φιλομαθής καί ἐρευνητική ἀναζητοῦσε τό ὑψηλό καί τό ἀληθινό καί τό βρῆκε στήν χριστιανική πίστη, τῆς ὁποίας ἔγινε διαπρύσιος κήρυκας στήν Θεσσαλονίκη.
Σχημάτισε ἕνα κύκλο νεαρῶν μαθητῶν καί τούς δίδασκε τήν Ἁγία Γραφή στίς ὑπόγειες στοές κοντά στά δημόσια λουτρά τῆς πόλης. Κατά τήν διάρκεια μιᾶς τέτοιας συνάθροισης, οἱ εἰδωλολάτρες τόν συνέλαβαν καί τόν ὁδήγησαν ἐνώπιον τοῦ αὐτοκράτορα Μαξιμιανοῦ. Ὅταν ὁ αὐτοκράτορας τοῦ ζήτησε νά ἀπαρνηθεῖ τήν πίστη του, ὁ Δημήτριος τοῦ ἀπάντησε: «Τῷ Χριστῷ μου πιστεύω μόνον». Ὁ Μαξιμιανός ἐξοργισμένος ἀπό τήν θαρραλέα στάση τοῦ ἀξιωματικοῦ του διέταξε νά τόν φυλακίσουν.
Ἐν τῶ μεταξύ, ἕνας ἀπό τούς μαθητές τοῦ Δημητρίου, ὁ Νέστορας, παρουσιάστηκε στό στάδιο τῆς Θεσσαλονίκης, ὅπου ὁ Μαξιμιανός διοργάνωνε ἀθλητικούς ἀγῶνες καί ζήτησε νά ἀγωνιστεῖ ἐξ ὀνόματος τῶν χριστιανῶν μέ τόν θηριώδη καί ἀκατανίκητο παλαιστή Λυαῖο, εἰδωλολάτρη καταγόμενο ἀπό τό Σίρμιο τῆς Πανονίας (σημερινή Μητροβίτσα Σερβίας). Μέ τήν πεποίθηση ὅτι ἔχει τή χάρη καί τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ, ὁ Νέστορας μπῆκε στήν παλαίστρα καί ὄχι μόνο νίκησε τόν Λυαῖο, ἀλλά τόν σκότωσε, ὅπως ὁ Δαυίδ τόν Γολιάθ στήν Παλαιά Διαθήκη.
Ὀργισμένος ὁ Μαξιμιλιανός ἀπό τήν ἧττα τοῦ ἐκλεκτοῦ του διέταξε τόν ἀποκεφαλισμό τοῦ Νέστορα καί τήν θανάτωση τοῦ Δημητρίου μέ λογχισμούς.
Ὁ Δημήτριος τάφηκε στόν τόπο τοῦ μαρτυρίου του, ὅπου ἀργότερα χτίστηκε περίβλεπτος ναός πρός τιμήν του. Ἀπό τόν τάφο του ἀνάβλυζε μύρο, ἐξ οὗ καί ἡ ὀνομασία Μυροβλήτης.
Σπάνια ἕνας ἅγιος ἔχει ταυτισθεῖ τόσο στενά μέ μία πόλη, ὅσο ὁ Ἅγιος Δημήτριος μέ τήν Θεσσαλονίκη.
Θεωρήθηκε ἀνέκαθεν ἀπό τούς Ἕλληνες ὁ φρουρός τῆς πόλης, πού μαζί μέ τόν λαό ἀγωνίζεται ἐναντίον τῶν Σλάβων, Ἀβάρων, Ἀράβων, Νορμανδῶν, Φράγκων, Τούρκων καί ἄλλων βαρβάρων. Δέν εἶναι τυχαῖο ὅτι ὁ ἑλληνικός στρατός ἀπελευθέρωσε τήν Θεσσαλονίκη ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς τοῦ Ἁγίου Δημητρίου (26 Ὀκτωβρίου 1912), γεγονός πού θεωρήθηκε θαῦμα.
Ὅλα τά παραπάνω ὅμως εἶναι «ἄρρητα ρήματα» γιά τήν τρέχουσα ἡγεσία τοῦ Ὑπουργείου Ὑγείας ἡ ὁποία ἔχει ἀκεραία τήν πολιτική εὐθύνη γιά ὅλα ὅσα συμβαίνουν στά νοσοκομεῖα αὐτές τίς μέρες. Νοσηλευτές καί νοσηλεύτριες διατάσσονται ἀπό διοικητές πού δέχονται ἐντολές ἄνωθεν νά «κατεβάζουν» τά εἰκονίσματα ἀπό τά δωμάτια νοσηλείας ἀσθενῶν, μέ τό ἐπιχείρημα ὅτι αὐτά προσβάλλουν τούς ἀλλοθρήσκους. Εἶναι τόσο ἄσχετοι ὅσοι τά ὑποστηρίζουν αὐτά ὥστε δέν γνωρίζουν ὅτι πρόσωπα πού ἀπεικονίζονται στίς εἰκόνες μας ὅπως ὁ Χριστός μας καί ἡ Παναγία μας ἀναγνωρίζονται καί ἀπό ἄλλες θρησκεῖες ὅπως τό Ἰσλάμ ἀσχέτως τοῦ ἄν δέν τούς δίδουν τήν πρωτοκαθεδρία.
Εἶναι τόσο ἄσχετοι, ὥστε δέν γνωρίζουν ὅτι σέ ὁρισμένες περιπτώσεις ὅπως σέ Ἱερές Μονές τῆς Ροδόπης (Βαθυρύακος) οἱ μουσουλμάνες ἀνάβουν κερί καί προσκυνοῦν τήν εἰκόνα τῆς Παναγίας κάθε Δεκαπεντάγουστο, διότι ἡ θρησκεία τους δέν ἀναγνωρίζει θηλυκές ἁγιότητες. Καί εἶναι τόσο ψεῦτες ὥστε δέν ὁμολογοῦν τό προφανές: ὅτι τό θέμα τους δέν εἶναι ἡ προστασία τῶν δικαιωμάτων πιστῶν ἄλλων θρησκειῶν (οἱ ὁποῖοι εἶναι εὐτυχεῖς καί μόνον πού δικαιοῦνται περίθαλψης ἄνευ ἀσφάλισης) ἀλλά τό μῖσος τους καί ἡ ἀντιπάθειά τους πρός τήν συνυφασμένη μέ τήν ἐθνική μας ταυτότητα ὀρθόδοξη πίστη. Κάπως ἔτσι φθάσαμε ἐπί κεντροδεξιᾶς συντηρητικῆς κυβερνήσεως τῆς ΝΔ ὁ Ὑπουργός Ὑγείας Θᾶνος Πλεύρης νά βαδίζει πάνω στά χνάρια τοῦ πρώην Ὑπουργοῦ Παιδείας Νίκου Φίλη ὁ ὁποῖος ἦταν διαπρύσιος κήρυκας τῆς οὐδετεροθρησκείας. Καί δυστυχῶς γιά τόν κύριο Φίλη δέν μπορεῖ σήμερα νά πανηγυρίσει τόν ἰδεολογική του νίκη, γιατί αὐτή βασίζεται σέ ἀπόφαση διοικητῶν νοσοκομείων πού ἔχει τοὐλάχιστον τήν ἀνοχή Ὑπουργοῦ τόν ὁποῖο θεωρεῖ «ἀκροδεξιό». Ἐνῶ στήν πραγματικότητα εἶναι συστημικότατος καί τόλμησε νά πράξει ὅ,τι δέν διανοήθηκε. Ὅσο γιά τήν ἐπίσημη ἐκκλησία; Σιωπή παρακαλῶ! Θά ξυπνήσουμε …τόν Ἀρχιεπίσκοπο!
