ΤΟ 2021 θά εἶναι ἐκτός ἀπροόπτου ἔτος ἐκλογῶν
Ὁ πρωθυπουργός, συστηματικός μελετητής τῶν δημοσκοπήσεων, γνωρίζει ἄριστα ὅτι στήν ἐποχή τῶν κρίσεων ἡ ἔννοια τοῦ πολιτικοῦ χρόνου ἔχει ἀλλάξει. Τά δύο χρόνια στήν ἐξουσία μετροῦν γιά τρία. Καί ἡ κοινωνική κόπωση τῶν δύο διπλασιάζεται. Κατά συνέπεια οἱ ἐπιλογές του εἶναι δύο: ἤ ἐπιλέγει τήν ἐξάντληση τῆς τετραετίας καί τό ρίσκο νά φθάσει χωρίς ἐπαρκεῖς δυνάμεις σέ μιά διπλή ἀναμέτρηση ἁπλῆς καί ἐνισχυμένης ἀναλογικῆς τό 2023 μέ τόν κίνδυνο νά τεθεῖ μεταξύ πρώτου καί δεύτερου γύρου ἐκλογῶν, ζήτημα προσώπου πρωθυπουργοῦ ὡς προϋπόθεση γιά τήν συγκρότηση κυβέρνησης συνεργασίας ἀνεξαρτήτως πρωτιᾶς, ἤ ὁδηγεῖ τόν τόπο σύντομα σέ ἐκλογές καθώς τό τοπίο μοιάζει ἐξαιρετικά καλό γι’ αὐτόν: ἡ ἀντιπολίτευση εἶναι ἀνύπαρκτη καί προσπαθεῖ νά συνεννοηθεῖ ὥστε νά κατέλθει ἑνιαία σέ ἕνα σχῆμα ἥττας (Τσίπρας-Παπανδρέου-Γεννηματᾶ), οἱ διαφορές στίς δημοσκοπήσεις μολονότι φθίνουσες παραμένουν μεγάλες, ἡ πανδημία ἴσως ἀρχίσει νά ὑποχωρεῖ τήν ἄνοιξη, λεφτά πρός διανομή τώρα μέ τό Ταμεῖο Ἀνάκαμψης ὑπάρχουν –ἐπιστρεπτέες προκαταβολές, ἐνοίκια καί δάνεια ἕως 50.000 εὐρώ χορηγοῦνται ἀφειδῶς καί δωρεάν– ἐνῶ οἱ διερευνητικές στά ἑλληνοτουρκικά θά ἀξιοποιηθοῦν σέ πρώτη φάση πρίν ἀπό τίς ἐκλογές ὡς σόου ὑπερήφανου ἑλληνικοῦ πατριωτισμοῦ. Ὁ λογαριασμός θά ἔρθει μετά. Καί βεβαίως ὑπάρχουν καί οἱ λεγόμενες μεταρρυθμίσεις ἐντός τοῦ ἔτους «Ἀνεξαρτησίας» πού διανύουμε ὡς τό ἀπαραίτητο φοντάν.
Πέραν αὐτῶν δέν ὑποτιμῶνται καθόλου καί οἱ προειδοποιήσεις πού φθάνουν στό Μαξίμου ἀπό ὅλη τήν ἀγορά: Τό νωρίτερο τήν Ἄνοιξη, τό ἀργότερο τό φθινόπωρο, θά ἀποτυπωθοῦν στήν ἀγορά ἐργασίας οἱ συνέπειες τῆς νέας οἰκονομικῆς κρίσης. Χιλιάδες μικρομεσαῖες ἐπιχειρήσεις βρίσκονται ἤδη ἀντιμέτωπες μέ τό φάσμα τῆς χρεοκοπίας, ἐνῶ χιλιάδες ἐργαζόμενοι θά ἐγγραφοῦν στίς λίστες ἀνεργίας. Ἕνας λόγος παραπάνω γιά νά ἐπισπεύσει τίς ἀποφάσεις του ὁ κύριος Μητσοτάκης. Ἔχει λόγους γιά νά βιάζεται. Μέσα σέ αὐτό τό πλαίσιο καί στήν βάση αὐτοῦ τοῦ σχεδιασμοῦ λοιπόν πρέπει νά ἰδωθεῖ καί ὁ χθεσινός ἀνασχηματισμός τῆς κυβέρνησης Μητσοτάκη.
Ἀνασχηματισμός ἰσορροπιῶν, συμπόρευσης μέ συγκεκριμένες δυνάμεις τῆς ἀγορᾶς, συσπείρωσης καί ἐκλογικῆς προοπτικῆς. Ἀνασχηματισμός «ἐργασίας». Ἡ σύνθεση τή νέας κυβέρνησης ὑπηρετεῖ στήν πραγματικότητα τό πολιτικό σχέδιο τοῦ πρωθυπουργοῦ νά διαθέτει μιά πλήρως ἐλεγχόμενη κοινοβουλευτική ὁμάδα μετά τόν πρῶτο καί δύσκολο γύρο τῶν ἐκλογῶν ὅπου στίς τριεδρικές κυρίως περιφέρειες θά χαθοῦν λόγω ἀναλογικῆς ἕδρες γιά τή ΝΔ. Ὁ πρῶτος Βουλευτής (καί ὁ δεύτερος ὅπου εἶναι δυνατόν) σέ αὐτούς τούς νομούς πρέπει νά εἶναι πρόσωπο ἐμπιστοσύνης τοῦ κυρίου Μητσοτάκη. Ζητούμενο, ἡ ἐξαφάνιση τῶν ἀπείθαρχων πρός τήν ἡγετική ὁμάδα. Ἡ ἐπετηρίδα πρέπει νά ἀνατραπεῖ.
Ὁ ἀνασχηματισμός ὑπηρετεῖ ἐπίσης δύο ἀκόμη συναφεῖς ἀναγκαιότητες. Ἡ πρώτη νά ἐκλεγοῦν σέ περιφέρειες πού ὁ κύριος Μητσοτάκης δέν διαθέτει οὔτε ἕναν βουλευτή τῆς ἀπολύτου ἐπιρροῆς του, δικά του πρόσωπα: Στό ὑπόλοιπο Ἀττικῆς ὁ Στέλιος Πέτσας, στήν Α΄ Ἀθηνῶν ὁ Κυριάκος Πιερρακάκης, στήν Στερεά Ἑλλάδα ὁ Γιάννης Οἰκονόμου, στό ὑπόλοιπο ὁ Γιῶργος Κώτσηρας, στά Ἰωάννινα ὁ Γιῶργος Ἀμυρᾶς καί ἄλλοι. Ἡ δεύτερη νά κλείσουν οἱ ὅποιες πολιτικές τρῦπες ἔχουν ἀνοίξει στήν ἐπιρροή τῆς ΝΔ στήν περιφέρεια λόγω ἔλλειψης ἐκπροσώπησης. Βεβαίως ὁ ἀνασχηματισμός ὑπηρετεῖ πρίν καί πάνω ἀπό ἄλλο εἰκονικά ἔστω τό στοίχημα τῆς ἑνότητας. Ἀπαγορεύεται νά πάει ἡ παράταξη σέ ἐκλογές μέ τήν ὑπόνοια ὅτι τελοῦν ὑπό διωγμό Βουλευτές προερχόμενοι ἀπό παραδοσιακές ἐσωκομματικές συνιστῶσες. Γι’ αὐτό καί οἱ θυσίες ἦταν περιορισμένες (Βρούτσης – Κουμουτσάκος) καί ὄχι τῆς ἰδίας ἐμβέλειας ἀπό τό ἄν ὁ Πρωθυπουργός ἀπομάκρυνε ἀπό τήν κυβέρνηση τόν Χρῆστο Σταϊκούρα ἤ τόν Βασίλη Κικίλια ὅπως ἐπέμεναν στό περιβάλλον του. Ἡ ἐκκαθάριση θά ἐπιχειρηθεῖ νά γίνει μέσω τοῦ κομματικοῦ μηχανισμοῦ μετά τήν προκήρυξη τῶν ἐκλογῶν στήν μάχη τῆς σταυροδοσίας. Τούτων δοθέντων ἐκτιμῶ ὅτι ὁ χθεσινός ἀνασχηματισμός εἶναι περισσότερο πολιτικός, περισσότερο ἐκλογικός –ἔχει ἰσχυρό ἄρωμα λαϊκῆς ἕως λαϊκότατης δεξιᾶς– καί ὀλιγότερο μεταρρυθμιστικός καί διορθωτικός. Ὅταν γίνεσαι πρωθυπουργός ἄλλως τε καί γνωρίζεις τήν λειτουργία τοῦ κράτους ἀπό τά μέσα γίνεσαι συντηρητικός καί λιγώτερο ἐνθουσιώδης στίς εἰσηγήσεις τρίτων γιά σαρωτικές ἀλλαγές. Ἄν ὑπάρχει κάτι στό ὁποῖο ἴσως θά ἔπρεπε νά σταθοῦμε περισσότερο ὅσον ἀφορᾶ τήν λειτουργία τῆς Κυβέρνησης εἶναι ὅτι στόν δρόμο πρός τίς ἐκλογές τό ἐπιτελικό κράτος θά ἀρχίσει νά φθίνει, γι’ αὐτό καί ζητᾶ βοήθειες μέ ὑφυπουργοποιήσεις. Ἡ εὐθύνη θά ἀπομακρυνθεῖ ἀπό τό Μέγαρο Μαξίμου καί θά διακτινισθεῖ στά Ὑπουργεῖα. Μέ ὅ,τι αὐτό σημαίνει. Σέ γενικές γραμμές –καταλήγω– χωρίς νά γίνει κάτι φοβερά ἐντυπωσιακό οἱ χειρουργικές ἀποφάσεις τοῦ Πρωθυπουργοῦ ὑπηρετοῦν ἄριστα τήν στρατηγική τῆς συγκυρίας. Ἡ ΝΔ «ἐπιστρέφει» μέ τήν ὑπουργοποίηση δώδεκα μελῶν τῆς Κ.Ο. (παλαιά εἰσήγηση Δημητριάδη), ἡ πασοκοποίησις ἀνακόπτεται πρός ὥρας, οἱ τεχνοκράτες ἀναχωροῦν, οἱ ἐκλογές ἔρχονται. Μετά βλέπουμε.
