ΑΚΟΥΓΑ χθές μέ προσοχή στό ραδιόφωνο «24/7» τόν παλαιό συνάδελφο καί νῦν ὑπεύθυνο τοῦ γραφείου Τύπου τοῦ Πρωθυπουργοῦ Θανάση Καρτερό νά ἀναπτύσσει τήν ἐπιχειρηματολογία τοῦ Μαξίμου γιά τήν συμφωνία μέ τά Σκόπια.
Ἡ –μᾶλλον αἰφνιδιασμένη– Κυβέρνηση δείχνει νά μήν καταλαβαίνει γιατί ξαφνικά τόσες καί τέτοιας ἔκτασης ἀντιδράσεις γιά ἕναν συμβιβασμό, ὁ ὁποῖος στό μυαλό της εἶναι μετριοπαθής καί ἐθνικά ἐπωφελής. Ἔτσι, ὅλα της τά στελέχη καί οἱ ὑπουργοί τῆς Ἀριστερᾶς τοῦ Θανάση προεξάρχοντος προσφεύγουν στήν ἀναλυτική μέθοδο ἑρμηνείας τῶν γεγονότων πού μάθαμε στά ἀμφιθέατρα καί στίς ὀργανώσεις.
Ἐπίθεση στήν ΝΔ καί ταύτιση μέ ἀκροδεξιά στερεότυπα οἱουδήποτε πιστεύει ὅτι δέν ἔπρεπε νά συμβιβαστοῦμε μέ ὀνομασία πού περιέχει τόν ὅρο «Μακεδονία».
Στήν ἀντίληψη τῆς Ἀριστερᾶς ἡ μετακίνηση Μητσοτάκη πρός δυναμικότερες θέσεις συγκριτικά μέ αὐτές τοῦ πατρός του ἑρμηνεύεται ὡς ὑποταγή του στήν «ἀκροδεξιά» πτέρυγα Σαμαρᾶ καί στήν ἀτζέντα τῆς Χρυσῆς Αὐγῆς. Εἶναι ὅμως ἄραγε ἔτσι ἤ μήπως ἡ κοινωνία ἐπιβάλλει τήν ἄποψή της στήν πολιτική τάξη, μέ συνέπεια στήν πραγματικότητα ὁ κύριος Σαμαρᾶς, ἡ Χρυσή Αὐγή καί ὅποιος ἄλλος ἔχουν στό νοῦ τους οἱ συριζαῖοι νά ἀποτελοῦν ἁπλά ὑποσύνολα ἑνός εὐρύτερου ρεύματος πού ἀναγκάζεται νά ἀκολουθήσει ὁ Κυριάκος γιά νά μήν ἀποκτήσει Ὄρμπαν στά δεξιά νῶτα του; Θεωρῶ ὅτι τό Μαξίμου χάνει τήν μεγάλη εἰκόνα.
Χάνει πρῶτον τό γεγονός ὅτι μεταξύ τοῦ 1993 πού ἔκλεισε ἡ πρώτη μεγάλη φάση ἔξαρσης παθῶν τοῦ Μακεδονικοῦ καί τοῦ 2018 ἔχουν μπεῖ στό παιχνίδι δύο γενεές Ἑλλήνων. Οἱ σημερινοί 17άρηδες καί οἱ σημερινοί 27άρηδες. Πρόκειται γιά ἡλικίες πού σήμερα ἦρθαν σέ ἐπαφή μέ τό ἐθνικό πρόβλημα. Ἀγνοοῦν τίς πρότερες φάσεις ὡρίμασής του καί τήν σταδιακή μετακίνηση τῆς πολιτικῆς μας τάξης ἀπό τήν θέση «καμμία ὀνομασία πού νά περιέχει τό ὄνομα Μακεδονία ἤ παράγωγό του» στήν σύνθετη ὀνομασία. Οἱ δύο αὐτές γενεές πού συναντοῦν τώρα τίς παλαιές πού ἔχουν παραστάσεις δέν ἐπηρεάζονται ἀπό κανέναν Σαμαρᾶ, ἀπό καμμία Χρυσή Αὐγή, ἀπό κανέναν Μίκη. Ἐπηρεάζονται ἁπλῶς ἀπό τήν κοινή λογική. Ὅσο παράξενο φαινόταν στόν πιτσιρικᾶ 17άρη τοῦ 1993 –σήμερα σαραντάρη– νά χαρίσει τό ὄνομα Μακεδονία στούς σφετεριστές του, ἄλλο τόσο φαίνεται καί στόν σημερινό. Στήν πραγματικότητα, ἡ κοινή γνώμη ρυμουλκεῖ τά κόμματα στίς ἀπόψεις της παρά τά κόμματα τήν κοινή γνώμη.
Τό δεύτερο πρᾶγμα πού ἀγνοοῦν στόν ΣΥΡΙΖΑ εἶναι ἡ μεταβολή τῆς ἀτμόσφαιρας. Ἴδιες πολιτικές σέ διαφορετικό κλῖμα ἔχουν διαφορετικό ἀποτέλεσμα. Ἄν ἕνας ἡγέτης ἔφερνε μιά λύση σάν τήν σημερινή (χωρίς ἀναγνώριση μακεδονικῆς ἐθνότητας), τό 2008 πού ἡ Ἑλλάς εἶχε ἰσχυρή αὐτοπεποίθηση καί μεγάλους ρυθμούς ἀνάπτυξης, τό πιθανότερο εἶναι πώς ἡ λύση αὐτή (μέ τά δεδομένα τῆς τότε ἐποχῆς) θά θεωρεῖτο ἕως καί θρίαμβος. Ἡ πατρίδα ἐκινεῖτο τότε σέ ἄλλη σφαῖρα. Ἄν φέρνεις ὅμως αὐτή τήν λύση μετά ὀκτώ χρόνια μνημονίων, τά ὁποῖα ὁ λαός βίωσε ὡς κατάθλιψη καί μετά τήν ταπείνωση τοῦ «ὄχι» πού ἔγινε «ναί», καί θεωρεῖς ἀπό πάνω ὅτι θά σοῦ φωνάξουν καί «ζήτω», τότε ἀγνοεῖς βασικά πράγματα γιά τήν πολιτική. Ἡ κατάσταση μάλιστα γίνεται ἀκόμη χειρότερη ἄν ἀποφασίσεις νά ἀγνοήσεις τήν πραγματικότητα καί ἐπιχειρεῖς νά πουλήσεις ἐπικοινωνιακά τό… «ξεπούλημα» μέ τό δόγμα τῆς ἰσχυρῆς Ἑλλάδος στά Βαλκάνια πού ἀφήνει πίσω της τήν …Ψωροκώσταινα. Οἱ πολῖτες καί νά ἤθελαν δέν μποροῦν νά ξεχάσουν. Τήν ἴδια ἐλιτίστικη ἐπιχειρηματολογία χρησιμοποίησε ἡ κυβέρνηση Σημίτη τό 2000-2004. Ὅταν παραχωροῦσε ἔβγαινε στήν ἀντεπίθεση ὡς ἡ πεφωτισμένη τῶν Βαλκανίων. Καί ὅποιος ἀμφισβητοῦσε τό ξεπούλημα χαρακτηριζόταν ἐπαρχιώτης καί μίζερος.
Παράκληση θερμή πρός συριζαίους πού ἀντί νά κυβερνοῦν τείνουν νά γίνουν σχολιαστές τῶν τεκταινομένων τῆς κεντροδεξιᾶς παράταξης: Σταματεῖστε νά ἀναλύετε τήν Ἑλλάδα τοῦ 2018 μέ μεταπολιτευτικούς ὅρους 1978. Ὅταν 17άρηδες χειροδικοῦν κατά Δημάρχων γιά τήν ἱστορία καί εἰσαγγελεῖς παίρνουν τό ρίσκο τοῦ πειθαρχικοῦ γιά νά σχολιάσουν τόν Πρόεδρο τῆς Δημοκρατίας καί τόν Πρωθυπουργό ἀπό τά social media, τότε, ναί, συμφωνῶ μέ τόν Καρτερό. Κάποια μεγάλη τεκτονική πλάκα τοῦ πολιτικοῦ συστήματος ἀποκολλᾶται. Δέν εἶναι ὅμως αὐτή πού νομίζουμε.
