ΜΕ τό χθεσινό σημείωμά μας γιά τήν κρίση πού σοβεῖ στό ἐσωτερικό τῶν Σωμάτων Ἀσφαλείας καί δή στήν Πυροσβεστική…
… φαίνεται ὅτι «χτυπήσαμε φλέβα» κατά τό κοινῶς λεγόμενον. Ἡ οὐσία τῆς ἀντιπαράθεσης εἰς ὅ,τι ἀφορᾶ τούς νεκρούς στό Μάτι δέν ἐπικεντρώνεται στίς εὐθύνες τῶν Ὑπουργῶν τοῦ ΣΥΡΙΖΑ μόνον, ἀλλά ἐκτείνεται καί στό μέγεθος τῶν ἀποζημιώσεων πού ἀξιώνουν δικαιολογημένα οἱ οἰκογένειες τῶν θυμάτων ἀπό τό ἑλληνικό δημόσιο. Ἀποζημιώσεις ὅμως ἀπό τίς ὁποῖες –ἀνάλογα μέ τό ὕψος πού θά ἐπιδικασθεῖ στίς οἰκογένειες– θά ἐπωφεληθοῦν καί ἰδιῶτες πραγματογνώμονες, τέως στελέχη Σωμάτων Ἀσφαλείας καί ἄλλοι. Κυβερνητικές πηγές πού γνωρίζουν ἄριστα τί συμβαίνει μέσα καί ἔξω ἀπό τήν Πυροσβεστική Ὑπηρεσία, ἀναγνωρίζουν ὅτι τό θέμα δέν εἶναι μόνο πολιτικό καί δέν περιορίζεται στίς συγκεκαλυμμένες εὐθύνες τοῦ ΣΥΡΙΖΑ, ὁ ὁποῖος εἶναι στήν πραγματικότητα ὁ «φερετζές» τῆς ὑπόθεσης. Τό θέμα εἶναι νομικό, εἶναι καί ἠθικό. Διατυπώνω εἰσαγωγικά δύο θέσεις ἀρχῆς! Ἡ πρώτη: Ἀσφαλῶς καί δικαιοῦνται ἀποζημίωσης καί μάλιστα ὑψηλοτάτης τά θύματα καί οἱ οἰκογένειές τους. Θυμίζω ὅμως ὅτι ἡ διεκδίκηση ἀποζημίωσης εἶναι ἀστική καί ὄχι ποινική ἀξίωση. Ἄλλο ἡ ἀντικειμενική βλάβη, πού προκάλεσε τό δημόσιο μέ τούς ὑπαλλήλους του σέ ζωές καί περιουσίες –ἀναμφισβήτητη– καί ἄλλο ἡ ποινική ἀξιολόγηση τῆς συμπεριφορᾶς τῶν πυροσβεστῶν! Ἡ ἀπάντηση δηλαδή στό ἐρώτημα ἄν κινήθηκαν μέ κακουργηματικό δόλο ἤ μέ βαρύτατη πλημμεληματική ἀμέλεια κατά ἀνθρώπινων ζωῶν. Ἐδῶ εἰσερχόμαστε σέ ἄλλα μονοπάτια, βαθιά νομικά πού δέν συνδέονται μέ τίς ἀποζημιώσεις ἀλλά μέ τό αἴτημα τῶν οἰκογενειῶν τῶν θυμάτων νά τιμωρηθοῦν μέ βαρειά κάθειρξη στήν «μπουζού» ὅσοι εὐθύνονται γιά τίς ἀπώλειες 102 ἀνθρωπίνων ζωῶν. Μέ τήν ἀστική ἀξίωση ζητᾶς χρήματα ἀπό τόν ὑπαίτιο, μέ τήν καταμήνυση ζητᾶς τόν ἐγκλεισμό του στήν φυλακή. Ὑπάρχει διαφορά. Αὐτή εἶναι ἡ πρώτη θέση ἀρχῆς. Νά καί μία δεύτερη τώρα! Ὅσο ἀνήθικο εἶναι νά ρισκάρει ἕνας ἀνώτατος ἀξιωματικός τῆς Πυροσβεστικῆς ἀνθρώπινες ζωές ἐκθέτοντάς τες στήν πυρά, μέ στόχο τήν προαγωγή ἄλλο τόσο ἀπαράδεκτο εἶναι (ἄν συμβαίνει) νά παίζονται παιχνίδια στίς πλάτες τῆς πολιτικῆς προκειμένου νά αὐγατίσει ἡ ἀμοιβή ὀλίγων εἰδικῶν πραγματογνωμόνων πού συνδράμουν τίς οἰκογένειες στήν δικαιολογημένη ἀξίωσή τους, νά ἐγείρουν αἴτημα ἀποζημίωσης γιά τίς ψυχές τῶν οἰκείων τους.
Κατά τήν ἐπαφή μου μέ κυβερνητικές πηγές χθές ἔθεσα ὁρισμένα ἐρωτήματα γιά τά ὁποῖα οἱ ἀπαντήσεις πού ἔλαβα δέν μέ ἐνθουσίασαν.
- Ἐρώτημα πρῶτο: Ἀνέφερε ὀνόματα ὑπευθύνων στό πόρισμά του ὁ επιπυραγός πού καταγγέλλει σήμερα μέ ἀποδείξεις ὅτι ἀπειλήθηκε ἀπό τόν ἀρχηγό τῆς Πυροσβεστικῆς; Μαθαίνω πώς ὄχι. Δέν ἔγραψε ὀνόματα στό πόρισμα. Οὔτε Δούρου ἔγραψε. Οὔτε Γεροβασίλη, οὔτε Ματθαιόπουλος, οὔτε τίποτε. Τίς εὐθύνες προσωποποίησε ὁ τότε εἰσαγγελέας Πρωτοδικῶν Ἠλίας Ζαγοραῖος στό πόρισμά του, ἀφοῦ ἔλαβε κατάθεση ἀπό 82 μάρτυρες νύχτα καί μέρα ἐκεῖνο τόν Αὔγουστο. Ράντζο εἶχε στήσει στό γραφεῖο του στήν Εἰσαγγελία Πρωτοδικῶν. Τό ὑπογραμμίζω αὐτό, γιατί κάποιοι προσφάτως στοχοποίησαν ἀπαραδέκτως αὐτόν τόν ἄξιο εἰσαγγελικό λειτουργό. Καί ὅμως: Πόρισμα γιά τό Μάτι χωρίς τήν ἀποφαστικότητα Ζαγοραίου δέν θά ὑπῆρχε.
- Ἐρώτημα δεύτερο: Τό ἠχογραφημένο ὑλικό πού παρουσίασε ἡ ἐφημερίδα «Καθημερινή» καί δύναται νά γίνει δεκτό ὡς ἀποδεικτικό ὑλικό μέ εὐρεῖα ἑρμηνεία μέ βάση τόν νέο νόμο (γιά «κατάχρηση ἐξουσίας», ἔννοια τῆς μόδας, κατηγορεῖ τόν ἀρχηγό του ὁ ἀξιωματικός) κατατέθηκε ἄραγε ἀπό τόν ἐπιπυραγό στίς τρεῖς καταθέσεις του στήν δικαιοσύνη (ἡ τελευταία στίς 1-6-2020) κατά τήν διεξαγωγή τῆς τακτικῆς ἀνάκρισης; Ἤ μαρτύρησε τό περιεχόμενο τῶν συνομιλιῶν του μέ τόν ἀρχηγό τῆς Πυροσβεστικῆς χωρίς νά καταθέσει τό ἠχογραφημένο; Ἀπό ὅσα διαβάζω στόν Τύπο γιά τίς καταθέσεις του, ἀποκομίζω τήν ἐντύπωση πώς δέν κατατέθηκε τό ἠχητικό. Ὁ εἰσαγγελέας κύριος Σπυρόπουλος παρά τήν ἀντίθετη εἰσήγηση τοῦ ἀνακριτῆ κυρίου Μαρνέρη ἀποφάσισε ὅτι οἱ κατηγορίες κατά τῶν ὑπευθύνων γιά τήν τραγωδία αἱρετῶν καί ὑπηρεσιακῶν πρέπει νά παραμείνουν ὅπως ἀπό τήν ἀρχή δρομολογήθηκε σέ ἐπίπεδο πλημμελήματος. (Ἀνθρωποκτονία ἀπό ἀμέλεια, ἐμπρησμός ἀπό ἀμέλεια.) Ἡ ἄποψη τοῦ ἀνακριτῆ, ὅτι ἔπρεπε νά παραπεμφθοῦν γιά «ἐνδεχόμενο δόλο» μέ τήν κατηγορία τῆς τοποθέτησης τῶν θυμάτων «σέ μή ἀσφαλῆ θέση» ἀπερρίφθη μέ ἐκτεταμένη παραπομπή στήν νομολογία ἄλλων ἀντιστοίχων πολύκροτων ὑποθέσεων (Σαμίνα, κ.λπ.).
- Ἐρώτημα τρίτο πού πρέπει νά ἀπαντηθεῖ: Σύμπτωση ὅτι τό ἠχογραφημένο ἔρχεται στήν δημοσιότητα μετά τήν ὁλοκλήρωση τῆς τακτικῆς ἀνάκρισης καί τήν μή ἄσκηση διώξεων σέ βαθμό κακουργήματος; Ἤ μήπως κάτι ἄλλο πού δέν εἶναι σύμπτωση; Δέ θά κολυμπήσω πιό βαθιά χωρίς ἀποδείξεις, οἱ ἐπισημάνσεις μου ἄλλωστε δέν ἀφοροῦν τόν θαρραλέο ἐπιπυραγό πού ἀψήφησε τίς ἀπειλές καί πῆγε τό ἔργο του μέχρι τέλους. Θά διερωτηθῶ ὅμως: Μήπως ἡ ἀπόφαση τοῦ εἰσαγγελέα δυσαρέστησε τυχόν πραγματογνώμονες οἱ ὁποῖοι μετά ἀπό θητεία στά Σώματα Ἀσφαλείας συνδράμουν τώρα δικαστικῶς τούς ἐνδιαφερομένους; Μήπως ἡ μή ἀναβάθμιση τῆς κατηγορίας σέ κακούργημα πλήττει συγκεκριμένες προσδοκίες αὐξημένης χρηματικῆς ἀποζημίωσης, ἡ ὁποία κατά τήν ἄποψή μου, οὕτως ἤ ἄλλως, μπορεῖ νά ἱκανοποιηθεῖ –κατά τά πρότυπα τῆς Μαρφίν– ἀστικῶς; Μήπως ἄραγε τό ἠχητικό ἀξιοποιεῖται ἀπό τρίτους ἐρήμην τοῦ ἐπιπυραγοῦ μέ στόχο ἄλλο, ἐξ οὗ καί ἡ τεράστια προβολή του; Ἐξ οὗ καί ἡ ἀναγκαία «σώς» πολιτικῆς ἡ ὁποία πολιτική σχεδόν πάντα εἶναι ὁ κομπάρσος σέ τέτοιες ὑποθέσεις καί ἐνίοτε ἐκείνη πληρώνει τό μάρμαρο; Μήπως ἡ ἐμπλοκή τῆς ὅποιας Γεροβασίλη εἶναι χρήσιμη γιά νά ἀναβαθμιστεῖ ἡ κατηγορία ἀπό πλημμέλημα σέ κακούργημα;
Δύο καταληκτικές ἐπισημάνσεις: 1. Τό ἠχητικό μέ τόν διάλογο δέν εἶχε νομική ἀξία γιατί ὁ ἀρχηγός ζητᾶ συγκάλυψη εὐθυνῶν γενικῶς καί ἀορίστως, δέν καταθέτει αἴτημα γιά συγκάλυψη κακουργηματικῶν εὐθυνῶν εἰδικῶς καί συγκεκριμένως. Ἐάν ἀπό τό ἠχητικό προκύπτουν κακουργηματικές εὐθύνες καί ἐνδεχόμενες δόλος αὐτές ἀφοροῦν στίς πυρκαϊές στό Γύθειο καί στά Κύθηρα, ὄχι στό Μάτι.
- Συγκεκριμένη ἀναφορά στήν φωτιά πού ξέσπασε σέ ἄλλο σημεῖο τῆς Ἀττικῆς δυτικά καί εἶχε ὡς συνέπεια τήν ἀκύρωση μετάβασης ἑλικοπτέρου στό Μάτι γιά νά δοθεῖ προτεραιότητα στήν κατάσβεση αὐτῆς, ἔκανε ὁ εἰσαγγελέας Ζαγοραῖος στό πόρισμά του, μέ διευθύνσεις καί ὀνόματα. Ὄχι ὁ ἀξιωματικός.
- Ὁ τρόπος πού ἀπευθύνθηκε ὁ ἀρχηγός τῆς Πυροσβεστικῆς στόν ἐπιπυραγό του ἦταν κυνικός καί ἀνοίκειος καί θύμισε τό λεξιλόγιο Παππᾶ στήν ἠχογράφηση Μιωνή. Ἀπό τό «μαγαζί» τοῦ Τσίπρα φθάσαμε στά «καπούλια» τῆς Δούρου. Ὅταν ὅμως στήν Πυροσβεστική ἴσχυε τό εὐέλικτο βαθμολόγιο –τό κατήργησε ὁ Χαρδαλιᾶς– πού ἔδινε τήν δυνατότητα σέ ἀξιωματικούς νά κερδίζουν γαλόνια κάθε δύο χρόνια, μήν ἀποροῦμε πού γινόταν τόσο εὔκολα κανείς ἀρχηγός ὅπως ὁ συγκεκριμένος. Συμπεραίνω: ἡ θύελλα πού ξέσπασε φαινομενικά ἀφορᾶ μόνον τήν Γεροβασίλη, τήν Δούρου, τόν Τόσκα. Ἐπανατροφοδοτεῖ ὅμως κυρίως τήν συζήτηση γιά τό ἄν τό Μάτι εἶναι κακούργημα ἤ πλημμέλημα. Γιά τό ἄν οἱ ἀξιωματικοί εἶχαν δόλο νά σκοτώσουν 102 ἄγνωστους σέ αὐτούς Ἕλληνες ἤ ὄχι. Ἵνα ἀπαντηθῆ κάποτε τό ἐξίσου κυνικό ἐρώτημα: Πόσο «τιμᾶται» μιά ψυχή στίς μέρες μας;
