Ἐντολή ΗΠΑ ἡ Μαδρίτη – Μαζί ΠΑΣΟΚ καί 17Ν – Καταδίκη μέ ἀναστολή γιά Παπανδρέου
ΤΡΕΙΣ μεγάλες πολιτικές βόμβες γιά τό ΠΑΣΟΚ καί τίς ἡγεσίες του περιέχει τό βιβλίο τοῦ Ἀλέξη Παπαχελᾶ μέ τήν διήγηση τοῦ Κωνσταντίνου Μητσοτάκη γιά γεγονότα τῆς νεωτέρας Ἱστορίας μας (ἐκδόσεις Παπαδόπουλος). Ἡ πρώτη ἐξαπολύεται κατά τοῦ πρώην Πρωθυπουργοῦ Κώστα Σημίτη, τόν ὁποῖο ὁ Κωνσταντῖνος Μητσοτάκης προσπάθησε νά βοηθήσει νά τά βρεῖ μέ τούς Τούρκους μετά τά Ἴμια. Τόν κατηγορεῖ ὅτι δέχθηκε νά τοῦ ὑπαγορεύσουν τό κείμενο τῆς Συμφωνίας τῆς Μαδρίτης τοῦ 1997 –μέ τήν ὁποία ἡ Ἑλλάς ἀναγνώριζε ζωτικά συμφέροντα τῆς Τουρκίας στό Αἰγαῖο– οἱ… Ἀμερικανοί! Ὁ ἐπίτιμος Πρόεδρος τῆς ΝΔ ἀποκαλύπτει ὅτι στίς ἀρχές Ἰουνίου 1997 μετέβη στήν Τουρκία ἔχοντας στίς ἀποσκευές του «μιά πρότασή του γιά ὑπογραφή Συμφώνου Φιλίας καί μή Ἐπιθέσεως μεταξύ Ἑλλάδος καί Τουρκίας». Λειτούργησε στήν οὐσία ὡς μυστικός σύνδεσμος μεταξύ τῆς κυβερνήσεως Σημίτη καί τῆς κυβερνήσεως Ντεμιρέλ. Ἕναν μῆνα μετά τίς ἐπαφές Μητσοτάκη στήν Ἄγκυρα τά ἀποτελέσματα τῶν ὁποίων μετέφερε στήν κυβέρνηση τοῦ ΠΑΣΟΚ (συνηντήθη μέ τόν Τοῦρκο Πρωθυπουργό καί τόν Τοῦρκο ὑπουργό Ἐξωτερικῶν), ἡ κυβέρνησις Σημίτη ὑπέγραψε στήν Μαδρίτη στήν Σύνοδο Κορυφῆς τοῦ ΝΑΤΟ τήν γνωστή ἐπαίσχυντη συμφωνία. Ἦταν 8 Ἰουλίου 1997.
Ὅπως διηγεῖται ὁ Μητσοτάκης στόν Ἀλέξη Παπαχελᾶ, ἡ συμφωνία τῆς Μαδρίτης «εἶχε μέν αὐτά τά στοιχεῖα στά ὁποῖα παγίως συμφωνούσαμε, ἀλλά εἶχε καί σκουλαρίκια συμπληρωματικά τά ὁποῖα δέν χρειαζόντουσαν. Ἐγώ ἤθελα ἕνα λιτό κείμενο μέ τρεῖς φράσεις. Αὐτοί προσέθεσαν ὅτι εἶχαν θεμιτά συμφέροντα οἱ Τοῦρκοι στό Αἰγαῖο, ἕνα πρᾶγμα τό ὁποῖο εἶναι μέν ἀληθές ἀλλά προστιθέμενο ἐκείνη τήν ὥρα δημιουργεῖ τήν δυνατότητα παρερμηνειῶν. Πολλῶν παρερμηνειῶν. Καί μάλιστα ρώτησα ἐγώ ἐκ τῶν ὑστέρων: “Γιατί τό κάνετε αὐτό; Γιατί τά βάζετε αὐτά μέσα;” Μοῦ ἀπάντησαν: “Τά ζήτησαν αὐτά οἱ Ἀμερικάνοι”. Λέω, ἅμα οἱ Ἀμερικάνοι σᾶς κάνουν τά κείμενα καλά νά πάθετε. Ἀλλά πάλι, λέω, καλύτερα οἱ Ἀμερικάνοι παρά νά σᾶς τά κάνουν οἱ Τοῦρκοι».
Αὐτή εἶναι ἡ πρώτη βόμβα πού ἄφησε ὁ Κωνσταντῖνος Μητσοτάκης πίσω του. Ἐξ ἴσου ἰσχυρή εἶναι ἡ βόμβα πού «ἐξαπολύει» ὁ Κωνσταντῖνος Μητσοτάκης μέ τήν διήγησή του γιά τίς σχέσεις 17Ν – ΠΑΣΟΚ.
«Εἶμαι 100% πεπεισμένος ὅτι πίσω ἀπό τή 17 Νοέμβρη ὑπῆρξε τό σκληρό ΠΑΣΟΚ στήν πρώτη φάση. Δέν ἔχω καμμία ἀμφιβολία ἐπ’ αὐτοῦ. […] Καμμία ἀμφιβολία δέν ὑπάρχει ὅτι ἕνα ἀπό τά μέσα πού χρησιμοποιοῦσε τό ΠΑΣΟΚ ἦταν καί αὐτό. Τό ΠΑΣΟΚ ἤθελε νά γίνει καθεστώς. […] Ὁρισμένα πράγματα πρέπει ἡ λήθη νά τά σκεπάζει. […] Ἐγώ εἶχα καί πληροφορίες βεβαίως, πολλές πληροφορίες. Καί ξέρω ποιοί ἀπό τό ΠΑΣΟΚ ἦταν ἀνακατεμένοι. […] Ὁ Ἀνδρέας δέν ἦταν ἀρχηγός τῆς 17Νοέμβρη. Πιθανῶς, καί γι’ αὐτό δέν εἶμαι βέβαιος, νά εἶχε ἁπλῶς ἀνεχθεῖ χωρίς νά θέλει νά πολυξέρει τί γίνεται. […] Δέν θά μέ ἐξέπληττε νά τό ἤξερε. Ὁ Ἀνδρέας ἦταν ἄξιος γιά ὅλα. […] Ὁ Χρυσοχοΐδης ἦταν πολύ ἀποτελεσματικός, πολύ καλύτερος ἀπό τούς δικούς μας ὑπουργούς στήν ἀντιμετώπιση τῆς τρομοκρατίας, ἀλλά ἔφθασε σέ ἕνα ὁρισμένο σημεῖο. Δέν πῆγε παραπέρα».
Ἰσχυρότατη ἐντύπωση προκαλεῖ ἡ αἰτιολογία πού δίδει ὁ Κωνσταντῖνος Μητσοτάκης γιά τήν δολοφονία τοῦ Παύλου Μπακογιάννη. «Δέν ξέρω γιατί τόν σκότωσαν. Κάτι εἶχε ἀνακαλύψει ὁ Παῦλος ὁ ὁποῖος ἦταν πολυπράγμων. Κάτι εἶχε ἀνακαλύψει, καί τόν φοβήθηκαν καί τόν σκότωσαν. Διότι ἤξεραν ὅτι θά τούς στοίχιζε πολιτικά».
Ἡ τρίτη βόμβα πού ρίχνει ὁ Κωνσταντῖνος Μητσοτάκης ἀφορᾶ τό ἐνδεχόμενο τῆς καταδίκης τοῦ Ἀνδρέα Παπανδρέου γιά ἠθική αὐτουργία σέ ἀπιστία μέ ἀναστολή ἀπό τό Εἰδικό Δικαστήριο. Ὅπως ἀποκαλύπτει γιά πρώτη φορά, λίγο πρίν ἀπό τήν ἔκδοση τῆς ἀποφάσεως τοῦ Εἰδικοῦ Δικαστηρίου «ἔκρινα χρήσιμο νά ἐνημερώσω τόν Ἀνδρέα γιά τίς προθέσεις μου καί τοῦ ἔστειλα τόν Μίνω Ζομπανάκη ὁ ὁποῖος εἶχε ἀποκτήσει ἐπαφή, εἶχε σχέση μέ τόν Ἀνδρέα. Τόν ἔστειλα νά τοῦ πεῖ ὅτι δέν εἶναι στίς προθέσεις μου νά μπεῖ φυλακή […] καί ὅτι δέν θέλω σέ καμμία περίπτωση νά στερηθεῖ τά πολιτικά του δικαιώματα».
Ὅσον ἀφορᾶ ὅμως τήν καταδίκη τοῦ Ἀνδρέα μέ ἀναστολή γιά τήν ἠθική αὐτουργία σέ ἀπιστία ὁ Κωνσταντῖνος Μητσοτάκης δέν λέει ὅλη τήν ἱστορία. Ἀποκαλύπτει ὅτι «ἡ ὑπόθεση ἔπαιξε. Ἤμουν βέβαιος ὅτι ὁ Ἀνδρέας δέν θά πήγαινε φυλακή καί ὅτι δέν θά στεροῦνταν τά πολιτικά του δικαιώματα, ἀλλά τό ἄν θά δικαζόταν μέ ἀναστολή ἤ ὄχι, μέ συνέργεια φυσικά δέν μποροῦσα νά τό ξέρω. Τό θεωροῦσα 50-50. Καί πράγματι ἡ ὑπόθεση μέχρι τέλους ἔπαιξε. Εἶναι μιά ἱστορία. Κάποτε θά γίνει γνωστή». Σέ ἄλλο σημεῖο τῆς διήγησής του τονίζει: «Δέ λέω ὅτι ἐπεδίωξα τήν πλήρη ἀθώωσή του, ἄλλωστε δέν ἦταν κάτι πού ἐγώ μπορῶ νά τό ἀποφασίσω ἀλλά δέν ἤθελα μέ κανέναν τρόπο νά μπεῖ φυλακή ὁ Ἀνδρέας. […] Ἡ ἀπόφαση γιά τόν Ἀνδρέα μή νομίζεις ὅτι ἦταν στήν οὐσία ἀθωωτική. Λέω στήν οὐσία διότι οἱ ἑπτά δικαστές πού τόν ἀθώωσαν ἔναντι τῶν ἕξι πού ἦταν καταδικαστικοί δέχτηκαν ὅτι οἱ βαλίτσες πῆγαν στό Καστρί, ἀλλά δέν θεώρησαν λόγω τῆς κατάστασης τῆς ὑγείας του τότε ὅτι ἦταν ἐκεῖνος πού ἐπωφελήθηκε, ὅτι ἦταν ὑπεύθυνος γι’ αὐτό τό πρᾶγμα».
