Ἡ ἐπανίδρυσις τῆς χώρας ἐντολή τῆς πλειοψηφίας πρός τήν Νέα Δημοκρατία
Η ΕΛΛΑΣ ΣΤΟ ΑΝΟΙΓΜΑ ΕΝΟΣ ΝΕΟΥ ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ ΚΥΚΛΟΥ
ΜΕ ΤΙΣ ΕΘΝΙΚΕΣ ἐκλογές τοῦ 2019, κλείνει ἐντελῶς, «σφραγίζεται», ὁ πολιτικός κύκλος πού ἄνοιξε στήν πατρίδα μας μετά τήν ἐπιστροφή τῆς Δημοκρατίας στήν Ἑλλάδα. Ὁ Κωνσταντῖνος Καραμανλῆς νομιμοποίησε τό 1974 τήν Ἀριστερά καί αὐτή ἔκτοτε, παρά τήν ἰσχνή κοινοβουλευτική δύναμή της καί τήν μειωμένη πολιτική ἐπιρροή της, ἐξουσίαζε τήν χώρα. Ἤλεγξε τό πανεπιστήμιο, γι’ αὐτό καί ἕως τώρα ὑπερασπίζεται μετά πάθους τό ἄσυλο. Ἤλεγξε τά Μέσα Ἐνημερώσεως μέ τέως στελέχη της, φοιτητοπατέρες, σέ διευθυντικές θέσεις. Κέρδισε τόν κόσμο τῆς διανοήσεως, καθοδήγησε τό συνδικαλιστικό κίνημα σέ ἀκραῖες θέσεις, φλέρταρε μέ τά ἐπαναστατικά ἄκρα. Στά χρόνια αὐτά, ἡ Ἀριστερά καλλιέργησε στόν λαό ἕνα αἴσθημα ἰδεολογικῆς «πρωτοπορίας» καί «ἠθικῆς» ἀνωτερότητος. Φιλοτέχνησε τόν μῦθο ὅτι οἱ χασομέρηδες σκεπτόμενοι τῶν καφενείων –κατά κανόνα γόνοι ἀστῶν– ἔβλεπαν πιό μπροστά ἀπό τούς ὑπολοίπους. Μᾶς περιέγραφαν πώς ἕνας ἄλλος κόσμος εἶναι ἐφικτός. Κόσμος στόν ὁποῖο δέν θά χωρεῖ ἐκμετάλλευσις τοῦ ἀνθρώπου ἀπό ἄνθρωπο. Κόσμος πού κατέρρευσε μπροστά στά μάτια της ὅταν ἔπεσε τό τεῖχος τό 1989.
Ἡ παγκοσμιοποίησις καί ἡ κρίσις τοῦ φιλελεύθερου ὑποδείγματος στόν χρηματοπιστωτικό τομέα γρήγορα ἀνέστησε τίς αὐταπάτες καί ἔφερε τήν Ἀριστερά στήν ἀγαπημένη θέση της. Τό σόκ τῆς χρεωκοπίας καί ἡ κατάρρευσις τῶν σοσιαλιστῶν τοῦ ΠΑΣΟΚ τό 2010, ἔφερε τήν Ἀριστερά μπροστά στίς ἱστορικές εὐθύνες της νά ἀποδείξει πώς ὅλα ὅσα ἔλεγε εἶναι ἐφικτά. Τό ΚΚΕ ἔξυπνα δέν σήκωσε τό γάντι. Ἀντιθέτως. Ὑπεράσπισε τό ἀστικό κοινοβούλιο ἀπό τήν εἰσβολή ἀκραίων στοιχείων, ἐνῶ στήν κρίση τοῦ 2015 δήλωσε εὐθέως πώς δέν πρέπει νά φύγουμε ἀπό τό εὐρώ. Ἡ ἄλλη ἐκδοχή τῆς Ἀριστερᾶς, ἡ παραδόξως καλούμενη ἀνανεωτική καί ριζοσπαστική, ἡ πιό «ἀνοικτή» στίς ἰδέες ἀπό τούς κομμουνιστές, σήκωσε ὅμως τό γάντι. Διεκδίκησε τήν ἐξουσία. Καί ἐκμεταλλευομένη τίς συνθῆκες, τήν κέρδισε. Ἡ διακυβέρνησις ἔδειχνε γι’ αὐτήν στήν ἀρχή μιά εὐχάριστη ἐκδρομή. Ἀπεδείχθη ὅμως μία ἰδιαιτέρως δυσάρεστη ἐμπειρία. Οἱ πεφωτισμένοι μέ τήν ὑπερήφανη διαπραγμάτευση, ἀφοῦ ἐταλαντεύθησαν νά εἰσβάλουν στό Νομισματοκοπεῖο, ἀντίκρυσαν τόν γκρεμό καί ὀπισθοχώρησαν. Ἔπαθαν ναυτία στήν θέα του. Ἀργότερα δήλωσαν πώς εἶχαν αὐταπάτες. Μετά πώς ἦταν ἀφελεῖς. Καί τέλος ἐθεώρησαν πώς τούς τήν εἶχαν «στημένη». Προφανῶς καί τούς τήν εἶχαν… στημένη. Αὐτή ἡ πολιτική ἀνορθογραφία ἦταν ἀσύμβατη μέ τό εὐρωπαϊκό πολιτικό ὑπόδειγμα.
Τό τέλος αὐτῆς τῆς σχεδόν πενταετίας βρίσκει τήν Ἀριστερά συμβιβασμένη καί βαρειά ἡττημένη. Συμβιβασμένη σέ τέτοιο σημεῖο, ὥστε νά ἀπονέμει δημοσίως ἐπαίνους στόν ἀπερχόμενο Πρωθυπουργό Ἀλέξη Τσίπρα ὁ μισητός ἐχθρός του Βόλφγκανγκ Σώυμπλε. Ἡττημένη, γιατί ἀπεδείχθη στήν πράξη, καί τό κατάλαβαν καλά οἱ Ἕλληνες, πώς ἡ Ἀριστερά μόνον ὡς δύναμις διαχειρίσεως ἔχει θέση στόν κόσμο τῆς Εὐρώπης καί στό σύστημα τῆς ἐλεύθερης οἰκονομίας. Ὄχι ὡς ἀνόητος ταραξίας διαδηλωτής. Ἡ διακυβέρνησίς της, ἄν δέν στοίχιζε τόσο ἀκριβά τό καλοκαίρι τοῦ 2015, θά ὑποστηρίζαμε πώς ὑπῆρξε χρήσιμη στούς Ἕλληνες. Ὅ,τι προεβλήθη ὡς ἐναλλακτική πρότασις διακυβερνήσεως τῆς χώρας ἀπό τό 1974 καί μετά, κατέρρευσε μέ θόρυβο στήν πράξη. Τέτοια Ἀριστερά δέν θά δοκιμάσει ξανά ποτέ ὁ Ἕλλην. Εἶδε στήν καθημερινότητά του τί ἐστί βερύκοκο, καί μάλιστα ἀριστερό.
Ὑπό αὐτήν τήν ἔννοια, ὁ Ἀλέξης Τσίπρας εἶναι πράγματι ἕνα ἱστορικό πρόσωπο: εἶναι ὁ πρῶτος καί ὁ τελευταῖος ἐκλεγμένος πρωθυπουργός αὐτῆς τῆς Ἀριστερᾶς. Στό μέλλον ἄλλη τέτοια δέν μπορεῖ νά ὑπάρξει. Μόνο μέ τήν λεοντῆ τοῦ σοσιαλιστῆ-σοσιαλδημοκράτη μπορεῖ νά ἐπιβιώσει καί ἐκείνη καί ὁ ἴδιος ὁ Τσίπρας στό πολιτικό παιγνίδι. Συνεπῶς, αὔριο δέν ἐπιστρέφει ἁπλῶς ἡ ΝΔ στήν ἐξουσία, δέν ἐκλέγεται ὁ υἱός τοῦ Κωνσταντίνου Μητσοτάκη πρωθυπουργός πολύ πιό εὔκολα ἀπό ὅ,τι ἐξελέγη ὁ ἴδιος ὁ ἐπίτιμος (τρία χρόνια τοῦ πῆρε).
Αὔριο μέ τήν ψῆφο μας σφραγίζεται ὁριστικῶς ὁ κύκλος τῆς Μεταπολιτεύσεως. Καί ἡ τελευταία περιέργεια πού εἴχαμε νά δοκιμάσουμε ὡς λαός ἕνα ἄγνωστο φροῦτο, φεύγει. Τώρα στό ἄνοιγμα τοῦ νέου κύκλου ἔρχεται ἕνα νέο αἴτημα στό προσκήνιο: ἡ ἐπανίδρυσις τῆς χώρας. Τό ξερρίζωμα τῶν νοοτροπιῶν τῆς Μεταπολιτεύσεως, πού καθήλωσαν τήν χώρα. Ὁ Κυριάκος Μητσοτάκης ἔχει μπροστά του τιτάνιο ἔργο νά φέρει εἰς πέρας. Στό μέτρο πού θά ἱκανοποιεῖ τίς ἀπαιτήσεις τοῦ νέου ἱστορικοῦ κύκλου –ἔχει ὅλες τίς προϋποθέσεις– θά τόν ἀκολουθοῦμε. Ἡ Ἑλλάς δέν πρέπει ἁπλῶς νά ἀνήκει στήν Δύση. Πρέπει καί νά εἶναι Δύσις.
