Μέτωπο μέ τούς κεμαλικούς γιά τήν ἀνατροπή Ἐρντογάν καί στό βάθος Ἀκάρ
EΝΩ Ο ΙΜΑΜΟΓΛΟΥ ΚΑΝΕΙ ΑΝΟΙΓΜΑ ΣΤΟΥΣ ΟΠΑΔΟΥΣ ΤΗΣ ΜΑΝΤΗΛΑΣ
Ο ΤΟΥΡΚΟΣ Πρόεδρος Ἐρντογάν πέτυχε κάτι μοναδικό μέ τήν ἐμμονή του στήν διεξαγωγή ἐπαναληπτικῶν ἐκλογῶν στόν Δῆμο Κωνσταντινουπόλεως: μεγέθυνε τήν ἧττα τοῦ κόμματός του, μέ προσωπική του εὐθύνη, καί βάπτισε στήν λαϊκή ἐτυμηγορία αὐτό πού, ὅπως ὅλα δείχνουν, θά εἶναι ὁ ἀντίπαλος τοῦ κόμματός του καί τοῦ ἰδίου, στίς ἑπόμενες προεδρικές ἐκλογές.
Ὁ Ἐκρέμ Ἰμάμογλου δέν ἐξελέγη δήμαρχος ἁπλῶς. Ἔλαβε τό χρῖσμα τοῦ ὑποψηφίου προέδρου. Ἡ φθορά τοῦ Σουλτάνου μετά 17 χρόνια στήν ἐξουσία καί παρά τόν ἀνηλεῆ πόλεμο τῆς Δύσεως εἶναι λογική. Αὐτό πού δέν εἶναι λογικό εἶναι τό πεῖσμα του, πού τόν ὁδηγοῦσε νά μήν τήν ἀποδέχεται! Τώρα, μετά τήν σύγκρουση μέ τούς φίλους τοῦ Γκιούλ (πρώην Προέδρου) Νταβούτογλου (πρώην ὑπουργοῦ Ἐξωτερικῶν) καί Ἀρίντς (πρώην προέδρου τῆς Ἐθνοσυνελεύσεως) οἱ ὁποῖοι χαιρέτισαν τήν ἐκλογή τοῦ Ἰμάμογλου, θά μπεῖ στόν πιό κρίσιμο γῦρο ἐσωκομματικῆς κρίσεως, μολονότι διατηρεῖ τά ἐρείσματά του στόν λαό.
Ἀντιπρόεδρο, μετά τήν κατάργηση τῆς θέσεως τοῦ πρωθυπουργοῦ, δέν ἔχει ὁρίσει ἀκόμη. Μέ τόν ὑπουργό Ἐξωτερικῶν Τσαβούσογλου οἱ σχέσεις του διεταράχθησαν μετά τήν ἀπώλεια τῆς γενέτειράς του, τοῦ Δήμου Ἀτταλείας. Ἐάν ὁρίσει ὑπουργό Ἐξωτερικῶν τόν σύμβουλό του Καλίν, θά στείλει καλό μήνυμα στήν Δύση.
Στό βάθος ὅμως προβάλλει τό ἄστρο τοῦ στρατηγοῦ καί ὑπουργοῦ Ἀμύνης Χουλουσί Ἀκάρ, ὁ ὁποῖος ἦταν πιστός στόν Ἐρντογάν στό πραξικόπημα καί ἀκόμη κρατᾶ τόν Στρατό ὑπό ἔλεγχο γιά χάρη τοῦ Τούρκου Προέδρου. Ὁ Ἀκάρ χαρακτηρίζεται γιά τήν διαφορά προσεγγίσεως μέ τόν Τσαβούσογλου σέ θέματα στρατηγικῆς γιά τήν Μεσόγειο, καί βεβαίως γιά τό γεγονός πώς ἐκπαιδεύθηκε στό παρελθόν στίς ΗΠΑ, ὁπότε θεωρεῖται πώς μπορεῖ εὐκολώτερα ἀπό τόν καθένα νά ἐπιτύχει συνδιαλλαγή μαζί τους.
Ἡ κατάστασις περιπλέκεται, ὁπότε τά ἐρωτήματα πού τίθενται πλέον εἶναι τά ἑξῆς:
– Θά ἐξαγάγει ὁ συνήθως μετριοπαθής Ἐρντογάν τήν κρίση κορυφῆς στό κόμμα του στό Αἰγαῖο; Ἡ ἐθνικιστική ρητορεία του στίς δημοτικές ἐκλογές ἀλλά καί αὐτή τοῦ «γκρίζου λύκου» Μπαχτσελῆ ἀπεδοκιμάσθησαν, πάντως, ἐκκωφαντικά. Στήν ἀτζέντα του, αὐτήν τήν στιγμή, εἶναι κατά σειρά προτεραιότητος ὁ ἔλεγχος τῆς χώρας μετά τήν κατάκτηση τῶν ἰσχυρῶν δήμων ἀπό τήν ἀντιπολίτευση, ἡ διατήρησις τῆς ἡγεμονίας του στόν ἰσλαμικό χῶρο. (Ὁ Γκιούλ ἐπιχειρεῖ νά τόν διασπάσει ἱδρύοντας νέο κόμμα.) Ἀκολουθοῦν κατά προτεραιότητα ἡ συνάντησις μέ τόν Ντόναλντ Τράμπ γιά τούς S400 καί ἡ κατάστασις τῆς τουρκικῆς οἰκονομίας. Ἡ Ἑλλάς ἕπεται.
– Θά περιμένει ἡ Δύσις ὑπομονετικά τήν ὁλοκλήρωση τῆς φθορᾶς τοῦ Ἐρντογάν τό 2023-2024 γιά νά μήν χάσει γεωπολιτικά τήν Τουρκία ἤ θά εὐνοήσει μέσα ἀπό τήν κρίση τῆς Κύπρου τήν ἀνάδειξη τοῦ ἡγέτου πού θά τόν διαδεχθεῖ; Καί τί σημαίνει αὐτό γιά ἐμᾶς, τήν πολιτική μας καί τήν θέση μας στήν περιοχή;
Ὁ δήμαρχος Κωνσταντινουπόλεως, ἀπό τήν πλευρά του, ἔτεινε χεῖρα φιλίας πρός τόν Ἐρντογάν, τό κόμμα τοῦ ὁποίου διατηρεῖ τόν ἔλεγχο ἀρκετῶν περιφερειῶν τῆς πόλεως, ἐνῶ μέ νόημα δήλωσε ὅτι εἶναι ἀνοικτός πρός ὅλους, «ἀνεξαρτήτως τοῦ πῶς ντύνονται», κάνοντας ἀναφορά στήν ἰσλαμική μαντήλα.
Ἐνδεχομένη θετική ἀνταπόκρισις ἀπό πλευρᾶς Ἐρντογάν θά μποροῦσε νά ὀξύνει τίς ἐσωκομματικές τριβές στό ΑΚΡ. Ἄν ὁ Ἰμάμογλου ἀποδειχθεῖ ἐπιτυχημένος δήμαρχος, ὁ δρόμος πρός τήν προεδρία θά εἶναι ἀνοικτός γιά αὐτόν. Σέ μία τέτοια περίπτωση εἶναι πολύ συζητήσιμο ἄν τό ΑΚΡ θά θελήσει νά στηρίξει μία νέα «καταδικασμένη» ὑποψηφιότητα Ἐρντογάν ἤ θά προτιμήσει ἕναν ὑποψήφιο ὅπως ὁ Ἀκάρ, πού λόγω καί τοῦ στρατιωτικοῦ παρελθόντος του θά μποροῦσε νά ἀποτελέσει «σφῆνα» στό κεμαλικό μέτωπο, ἐμπνέοντας ταυτοχρόνως καί ἐμπιστοσύνη γιά καλύτερες σχέσεις μέ τήν Δύση. Οἱ προσπάθειες αὐτές, ὅμως, μπορεῖ νά πέσουν στό κενό, ἄν μέχρι τότε ἡ κίνησις τοῦ Ἰσμαήλ Γκιούλ ἔχει εὐοδωθεῖ καί τό μέτωπο ἰσλαμιστῶν-κεμαλιστῶν ἔχει ἰσχυροποιηθεῖ.
Καί στήν μία καί στήν ἄλλη περίπτωση ὁ Ἐρντογάν θά διαπιστώσει κατά τόν πλέον ὀδυνηρό τρόπο τό τίμημα τῆς ἀλαζονικῆς ἀνόδου στήν κορυφή, πού τόν ἀποξενώνει ἀπό τήν πραγματική βάση τῆς πολιτικῆς δυνάμεώς του, πρίν ἀκόμη ἀνδρωθοῦν οἱ δομές τίς ὁποῖες ἐπιχειρεῖ νά δημιουργήσει, ὅπως αὐτός πράττει μέ τόν γαμβρό του Ἀλμπαϋράκ. Ὁ τελευταῖος ἤδη εἶναι τό «κόκκινο πανί» κυρίως ἐντός τοῦ ΑΚΡ, πολλά στελέχη τοῦ ὁποίου ἀπαιτοῦν τήν ἀπομάκρυνσή του προκειμένου νά ἐξακολουθήσουν νά στηρίζουν τόν Σουλτάνο.
