Τί ζητεῖ ἡ Ἀθήνα – Διαφωνία Μαξίμου-ΑΝΕΛ γιά τό ἄρθρο 19
ΕΠΙ ΞΥΡΟΥ ἀκμῆς εὑρίσκεται ἡ διαπραγμάτευσις γιά τήν ὁλοκλήρωση τῆς Συμφωνίας τῶν Πρεσπῶν, μετά τό τέταρτο κροῦσμα τῆς παραβιάσεως τῶν ὅρων της ἀπό τόν Πρωθυπουργό τῆς γείτονος Ζόραν Ζάεφ. Καί, μάλιστα, πρίν αὐτή καλά-καλά κυρωθεῖ ἀπό τά Κοινοβούλια τῶν δύο χωρῶν. Ὅπως πληροφορεῖται ἡ «Ἑστία», στενός συνεργάτης τοῦ Πρωθυπουργοῦ, ἐξ ἀπορρήτων του, ἐπικοινώνησε κατόπιν ὁδηγιῶν τοῦ κ. Τσίπρα μέ τόν εἰδικό μεσολαβητή τοῦ ΟΗΕ Μάθιου Νίμιτς καί τοῦ ἔθεσε διπλό θέμα παραβιάσεως: καί τῆς Ἐνδιάμεσης Συμφωνίας, ἡ ὁποία διατηρεῖται ἐν ἰσχύ μέχρι τήν κύρωση καί ἐφαρμογή τῶν Πρεσπῶν, ἀλλά καί τῆς ἰδίας τῆς Συνθήκης τῶν Πρεσπῶν, ἡ ὁποία ἔχει μονογραφηθεῖ ἀπό τούς ὑπουργούς Ἐξωτερικῶν τῶν δύο χωρῶν κ.κ. Δημητρώφ καί Κοτζιᾶ.
Ἡ Ἀθήνα ἀπέφυγε, καί σωστά, νά κάνει μνεία στήν ὁρολογία «μακεδονική μειονότης» σέ κείμενό της, προκειμένου νά μήν καταστεῖ ἀντικείμενο διαπραγματεύσεως. Γι’ αὐτό καί μέ τό διάβημά της δέν ἐπικαλέσθηκε τό ἄρθρο 4 παράγραφος 1 τῆς Συμφωνίας, πού ἀναφέρεται στήν δέσμευση τῶν Σκοπίων πώς τό Σύνταγμά τους δέν θά περιλαμβάνει τίποτε πού θά μποροῦσε νά ἑρμηνευθεῖ ὡς «ὅτι ἀποτελεῖ τήν βάση γιά ὁποιαδήποτε διεκδίκηση περιοχῆς». Ἑστίασε, ὅμως, τήν ἐπιχειρηματολογία της στήν παραβίαση τοῦ ἄρθρου 4 παράγραφος 3, περί μή ἀναμείξεως τῶν Σκοπίων στίς ἐσωτερικές ὑποθέσεις τῆς Ἑλλάδος, ἀλλά καί στήν παραβίαση προνοιῶν τῆς Ἐνδιάμεσης Συμφωνίας τοῦ 1994.
Ὡς πρός τό δεύτερο μέρος, τῆς Ἐνδιάμεσης, ἡ Ἀθήνα ὑπῆρξε προσεκτική, γιατί δέν ἐπιθυμεῖ σέ αὐτή τήν φάση νά ἀνοίξει συζήτηση γιά τήν παραπομπή οἱασδήποτε διαφορᾶς στό Διεθνές Δικαστήριο τῆς Χάγης – ἀπό τό ὁποῖο ἡ Ἑλλάς ἔχει καταδικασθεῖ ἤδη μιά φορά. Γι’ αὐτό ἀπορρίπτεται, ἄλλωστε, ἀπό τό Μαξίμου ὡς «ἄστοχο» τό αἴτημα τῶν ΑΝΕΛ νά ἐνεργοποιηθεῖ τό ἄρθρο 19 τῆς Συμφωνίας τῶν Πρεσπῶν, μέ τό ἐπιχείρημα ὅτι αὐτή δέν ἔχει τεθεῖ σέ ἰσχύ. Μόνο κάποιος ἄσχετος θά ἦταν δυνατόν νά τό ἐπικαλεσθεῖ! Τό συγκεκριμένο ἄρθρο ὁρίζει ρητῶς ὅτι «τά μέρη ΘΑ ἐπιλύουν κάθε διαφορά ἀποκλειστικά μέ εἰρηνικά μέσα, σύμφωνα μέ τόν Χάρτη τῶν Ἡνωμένων Ἐθνῶν» (διαπραγματεύσεις, παρέμβασις Γενικοῦ Γραμματέως ΟΗΕ, προσφυγή στό Διεθνές Δικαστήριο τῆς Χάγης). Ἀναφέρεται στό μέλλον, ὄχι στό παρόν.
Ὡς πρός τό πρῶτο μέρος, τῆς παραβιάσεως τῶν Πρεσπῶν, τό Μαξίμου ἀνέφερε ὅτι τό ἄρθρο 4 παράγραφος 3 ἀναφέρει πώς τά Σκόπια δεσμεύονται ὅτι τίποτε στό Σύνταγμά τους δέν μπορεῖ νά ἑρμηνευθεῖ ὡς ὅτι «θά μποροῦσε νά ἀποτελέσει τήν βάση γιά παρέμβαση στίς ἐσωτερικές ὑποθέσεις τοῦ ἄλλου μέρους, περιλαμβανομένης τῆς προστασίας τοῦ καθεστῶτος καί τῶν δικαιωμάτων οἱωνδήποτε προσώπων δέν εἶναι πολῖτες του». Ὁ Νίμιτς λειτούργησε ἀποφασιστικά καί ἀνάγκασε τήν κυβέρνηση Ζάεφ σέ ἀναδίπλωση. Ὡστόσο, μετά τίς διαδοχικές δηλώσεις Ζάεφ περί «μακεδονικοῦ λαοῦ» στίς Βρυξέλλες (κατετέθησαν γραπτά διαβήματα τοῦ Ὑπουργείου Ἐξωτερικῶν σέ ΟΗΕ, ΕΕ, ΝΑΤΟ τότε), ὅτι «συμφώνησε μέ τόν κ. Τσίπρα τό θέμα τῆς γλώσσας σέ πάρκινγκ τῆς λίμνης Δοϊράνης», ὅτι «ὑπάρχει μία καί μοναδική Μακεδονία» (πρακτορεῖο ΜΙΑ – τήν ἀνασκεύασε), ὅτι διατηρεῖται τό ἄρθρο 36 τοῦ Συντάγματος περί ἀναγνωρίσεως προσφορᾶς σέ ἐθνικοαπελευθερωτικούς ἀγῶνες «Μακεδόνων», τίθεται ἐπί τάπητος αὐτό πού πρῶτος ὁ Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος ἔθεσε στόν Γενικό Γραμματέα τοῦ ΝΑΤΟ Στόλτενμπεργκ: ζήτημα ἑρμηνείας τῆς Συνθήκης, ὥστε νά διασφαλισθεῖ πώς δέν ἀναγνωρίζεται «μακεδονικό ἔθνος» καί πώς ἡ γλῶσσα εἶναι «σλαβική».
Κατά πληροφορίες τῆς «Ἑστίας», ὁ Πρωθυπουργός ἀσπάζεται τήν πρόταση τοῦ Προέδρου τῆς Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλου καί προτίθεται νά ζητήσει ἀπό τόν ΟΗΕ τήν ὑπογραφή ἀπό τά δύο μέρη ἑνός πρόσθετου ἑρμηνευτικοῦ πρωτοκόλλου τῆς Συμφωνίας, προκειμένου νά διασφαλισθεῖ, μέ τήν βούλα τοῦ Γενικοῦ Γραμματέως, ὅτι κλείνουν οἱ κερκόπορτες τῶν Πρεσπῶν. Τό πρωτόκολλο αὐτό, πού θά ἐνταχθεῖ ὡς παράρτημα στήν Συνθήκη, θά ἀποτελεῖ ἀναπόσπαστο μέρος της. Πρωταγωνιστικό ρόλο στίς διαβουλεύσεις αὐτές μέ ΟΗΕ, ΝΑΤΟ καί ΕΕ θά ἔχει ὁ σύμβουλος τοῦ Πρωθυπουργοῦ Εὐάγγελος Καλπαδάκης. Ἐάν δέν ὑπογραφεῖ πρωτόκολλο ἄρσεως τῶν παρεξηγήσεων περί «μακεδονικοῦ ἔθνους» καί «μακεδονικῆς γλώσσας», τότε εἶναι ἀμφίβολο ἄν ἡ συμφωνία μπορεῖ νά φθάσει πρός κύρωση στήν Βουλή. Καί οἱ πρῶτοι πού τό ξέρουν εἶναι οἱ Ἀμερικανοί.
