Ποιές ἀξίες θίγουν Παρασκευόπουλος, Ζορμπᾶ, Γαβρόγλου, Πολάκης, Γεροβασίλη
ΕΚ ΠΡΩΤΗΣ ὄψεως εἶναι ἐξοργιστικό. Ἀλλά ἀπό τήν ἄλλη θά μποροῦσε νά ἰσχυρισθεῖ κανείς πώς ἀποτελεῖ εὐχῆς ἔργον. Ἀναφερόμαστε στήν σύμπτωση τῶν δύο ἀποκαλύψεων. Τῆς ἀποκαλύψεως ὅτι ἡ «ὑπερήφανη» καί «πατριωτική» κυβέρνησις ΣΥΡΙΖΑ ἐπέτρεψε τήν ἔνταξη 10.000 ἀρχαιολογικῶν χώρων καί μουσείων στήν ἰδιοκτησία τοῦ ὑπερ-Ταμείου Ἀποκρατικοποιήσεων. (Μέ ἀριστερούς ὅρους τῆς δεκαετίας τοῦ 1990 θά μπορούσαμε νά συμπεράνουμε ἀνέτως ὅτι… βγαίνει ἡ Ἀκρόπολις καί τό Μουσεῖο της στό σφυρί.) Τῆς ἀποκαλύψεως, ἐπίσης, ὅτι ὁ πρώην ὑπουργός καί καθηγητής Ποινικοῦ Δικαίου στό Ἀριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης Νῖκος Παρασκευόπουλος παρέδωσε στόν ὑπουργό Παιδείας πόρισμα μέ τό ὁποῖο προτείνει: α) τήν σύσταση ἐπιτροπῶν διαπραγματεύσεως μέ καταληψίες στά πανεπιστήμια, β) τήν παραχώρηση εἰδικῶν κοινωνικῶν χώρων μέσα στά ΑΕΙ γιά καταληψίες!
Ἡ «Ἑστία» δέν πρόκειται νά σχολιάσει τά ἀνωτέρω γεγονότα, θεωρεῖ τούς ἀναγνῶστες της πολύ πιό σοφούς καί ἔμπειρους ἀπό τήν ἴδια, ὥστε νά ἐπιχειρήσει νά προκαταλάβει τά αἰσθήματα ὀργῆς τους. Εἶναι ἐκ τῶν ὧν οὐκ ἄνευ. Ὡστόσο γιά ἐμᾶς οἱ εἰδήσεις αὐτές ἀποτελοῦν μάννα ἐξ οὐρανοῦ. Εὐχῆς ἔργον ἡ ἀποκάλυψίς τους. Καί τοῦτο γιά ἕναν ἁπλό λόγο. Γιά νά ξεχωρίσει ἡ ἦρα ἀπό τό σιτάρι. Γιά νά καταστεῖ εὐκρινές πώς στίς προσεχεῖς κάλπες θά συγκρουσθοῦν οἱ ἀντιλήψεις δύο παρατάξεων καί ὄχι ἁπλῶς δύο ὑποψηφίων πρωθυπουργῶν. Δέ θά συγκρίνουμε μόνον πρόσωπα λοιπόν στίς κάλπες, ὡραῖα χαμόγελα, συμπαθεῖς ἤ ἀντιπαθεῖς φιγοῦρες. Θά συγκρίνουμε κοσμοθεωρίες. Πῶς καταλαβαίνει κανείς τήν Ἑλλάδα! Καί, ναί, θά προκύψουν διαχωριστικές γραμμές, ὄχι ὅμως αὐτές πού φαντασιώνεται ὁ ΣΥΡΙΖΑ καί ἡ ἡγετική ὁμάς του.
Διαχωριστική γραμμή εἶναι, ναί, πῶς προστατεύεις τόν πολιτισμικό πλοῦτο τῆς χώρας σου. Δέν εἶναι δυνατόν νά ὑποκρίνεσαι πώς προστατεύεις μέ τήν Συμφωνία τῶν Πρεσπῶν τήν κληρονομία τῆς ἀρχαίας Μακεδονίας καί μετά νά ἐπιχειρεῖς νά ἐκχωρήσεις τήν Ἀκρόπολη, τήν Βεργίνα, τό Δῖον, τήν Κνωσό στό ὑπερ-Ταμεῖο. Δέν εἶναι δυνατόν νά «γλυτώνουμε», ὑποτίθεται, τά μνημεῖα μας ἀπό τούς Σκοπιανούς καί νά τά ὑποθηκεύουμε στούς δανειστές! Ἡ πολιτική τῆς κ. Ζορμπᾶ εἶναι σύνορο μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ καί κεντροδεξιᾶς παρατάξεως. Δέν εἶναι ἐπίσης δυνατόν νά λές ὅτι ἀγαπᾶς τήν Μακεδονία καί νά ἐπιτρέπεις στόν Ζάεφ νά λέει πώς στίς Πρέσπες ἀναγνωρίσθηκε «μακεδονικό Ἔθνος». Αὐτό καί ἄν εἶναι σύνορο, ὄχι μόνο ἰδεολογικό ἀλλά καί πατριωτικό! Δέν εἶναι δυνατόν νά διακηρύσσεις ἀπό τήν Διεθνῆ Ἔκθεση πώς θέλεις νά ἀνοίξεις τήν Ἑλλάδα στήν κοινωνία τῆς γνώσεως, καί πρώην ὑπουργός σου, ὁ Παρασκευόπουλος, σέ πόρισμά του νά προτείνει κατ’ οὐσίαν τήν παράδοση τῆς Πρυτανείας τῶν Πανεπιστημίων στούς «μπαχαλάκηδες» καί στούς καταληψίες μέσω ἐπιτροπῶν διαπραγματεύσεων. Τί κῦρος μπορεῖ νά ἔχει ἕνας πρύτανις καί μιά πρυτανική ἀρχή ὅταν στό πλαίσιο μιᾶς ἐπιτροπῆς διαπραγματεύσεως ἔχει ἰσότιμο ρόλο μέ τούς παράνομους καταληψίες;
Ὁ ὑπουργός Νῖκος Παρασκευόπουλος εἶναι ἕνα ἀκόμη σύνορο, λοιπόν, μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ καί κεντροδεξιᾶς παρατάξεως. Ὅπως εἶναι σύνορο καί ὁ ἀπαράδεκτος νόμος του, πού ἔχει ἐπιτρέψει σέ ἐγκληματίες τοῦ κοινοῦ ποινικοῦ δικαίου ἀλλά καί σέ καταδικασμένους τρομοκράτες ὅπως ὁ Κουφοντίνας νά κυκλοφοροῦν ἐλεύθεροι καί νά σπέρνουν τόν τρόμο. Δέν εἶναι ἐπίσης δυνατόν νά καταδικάζεται ἡ ὅποια ἀκροδεξιά δρᾶσις ἀπό τήν Κυβέρνηση, ἀλλά νά μένει στό ἀπυρόβλητο ὁ «Ρουβίκωνας» καί οἱ ἐπανειλημμένες εἰσβολές του σέ πρεσβεῖες καί δημόσια κτίρια. Νά ἀκοῦμε ἀπό τήν κ. Γεροβασίλη ὅτι ὁ «Ρουβίκωνας» δέν εἶναι ἀπειλή γιά τήν δημοσία ἀσφάλεια! Καί ὁ «Ρουβίκωνας» ἀποτελεῖ σύνορο μεταξύ Κυβερνήσεως καί ἀντιπολιτεύσεως.
Ἡ πολιτική τῆς Κυβερνήσεως καί τοῦ ὑπουργοῦ Παιδείας Κώστα Γαβρόγλου ἀποτελεῖ ἐπίσης ἕνα σύνορο ἀντιλήψεων γιά τό πῶς ἀντιλαμβάνεται κανείς τήν χώρα καί τό ἐκπαιδευτικό σύστημά της σέ καιρούς παγκοσμιοποιήσεως. Ἡ ἄποψις τοῦ ὑπουργοῦ γιά τά Ἀρχαῖα, τά Λατινικά, τήν βάση εἰσαγωγῆς στά ΑΕΙ, τήν διδασκαλία τῶν Θρησκευτικῶν, τήν ὥρα προσελεύσεως τῶν μαθητῶν στά σχολεῖα, τήν ἀριστεία, τήν ἀναφορά ἤ μή τῆς διαγωγῆς στά ἀπολυτήρια, τήν ἰδιωτική ἀνώτατη ἐκπαίδευση, ἀποτελεῖ τό σκότος ἔναντι τοῦ φωτός τῶν ἀνοικτῶν κοινωνιῶν. Ναί, λοιπόν, καί ἡ πολιτική Γαβρόγλου εἶναι σύνορο.
Ὅπως σύνορο πολιτικό, ἰδεολογικό καί αἰσθητικό εἶναι περισσότερο ὁ δημόσιος τρόπος ἐκφράσεως τοῦ ὑπουργοῦ Ὑγείας Παύλου Πολάκη καί δευτερευόντως ἡ πολιτική του στά νοσοκομεῖα –σέ ὁρισμένα ἀπό αὐτά γίνεται καλή δουλειά. Ἡ ἀναίδειά του ὅμως εἶναι σύνορο. Τό ξεκαθαρίζουμε! Ἄς μήν ὑπάρχει ἡ αὐταπάτη ὅτι τάχα ἐπειδή ὁ ΣΥΡΙΖΑ προσεχώρησε στήν φορολογική ἀτζέντα τῆς ΝΔ σημαίνει πώς τῆς ὁμοιάζει καί διεκδικεῖ τόν τίτλο τοῦ καλοῦ διαχειριστοῦ. Ἄς μήν ὑπάρχει ἐπίσης ἡ ἐντύπωσις πώς στίς προσεχεῖς κάλπες θά συγκρουσθοῦν μόνον οἱ προσωπικότητες τῶν κ. Τσίπρα καί Μητσοτάκη. Τουναντίον. Θά συγκρουσθοῦν βασικά δύο ὁλόκληροι κόσμοι. Καί ὅποιος κερδίσει. Τό διακύβευμα δέν εἶναι ἁπλῶς τό εὐρώ, τά θέματα οἰκονομίας, ἡ ἔξοδος στίς ἀγορές. Τό διακύβευμα θά εἶναι ποίου οἱ ἀξίες ἔχουν πλεονέκτημα νά ὁδηγήσουν τήν Ἑλλάδα σέ ἕνα ἅλμα μεγαλύτερο ἀπό τήν φθορά. Ἄς ἑτοιμαζόμαστε γιά τήν μεγάλη ἀναμέτρηση!
