Ἑλληνικές οἱ βραχονησῖδες λόγω Natura – Δέν νοεῖται ἀποκλεισμός λόγω casus belli
ΕΠΙ ΗΜΕΡΕΣ τώρα ὁ Τοῦρκος ὑπουργός Ἀμύνης Ἀκάρ, ὡς τό πειθήνιο ὄργανο τοῦ Ἐρντογάν, ὁμιλεῖ καί προκαλεῖ. Θέλει τό Αἰγαῖο. Θέλει τά νησιά μας. Οὔτε ὁ ἴδιος γνωρίζει τί μπορεῖ νά θέλει ἀκόμη. Καί τό πρῶτο βῆμα εἶναι ἡ ἀποστρατιωτικοποίησις. Ἡ παρουσία τῶν ἑλληνικῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων στά ἑλληνικά νησιά καί τίς ἑλληνικές θάλασσες τοῦ χαλᾶνε τά σχέδια. Γι’ αὐτό ὁ Ἀκάρ βυσσοδομεῖ. Καί ὅμως τό ἑλληνικό πολιτικό σύστημα τηρεῖ αἰδήμονα σιγή. Λές καί ἔχει καταληφθεῖ ἀπό ἀφωνία.
Καί ὁ Ἀκάρ συνεχίζει ἀκάθεκτος. Ἀπαιτεῖ νά ἀποστρατιωτικοποιηθοῦν 16 νησιά, ἐνῶ ἄλλα 18 τά θεωρεῖ ὑπό «ἑλληνική κατοχή». Ἀπαιτεῖ δικαιώματα στά Ἴμια καί εἰς ὅ,τι ἄλλο κατά τήν τεταραγμένη φαντασία του χαρακτηρίζεται «γκρίζα ζώνη». Καί ἡ Ἑλλάς σιωπᾶ.
Αὐτά μέχρι χθές. Διότι ἀπό τήν ἀκριτική Θράκη ἔδωσε τήν ὀφειλομένη ἀπάντηση ὁ Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος. «Καθιστοῦμε σαφές πρός τήν Τουρκία –ἀλλά καί πρός κάθε ἄλλη κατεύθυνση– ὅτι ἡ Ἐθνική μας Κυριαρχία, ὑφ’ ὅλες τίς ἐκφάνσεις της, εἶναι κατά πάντα ἀδιαπραγμάτευτη, καί μάλιστα ἐνώπιον οἱουδήποτε Forum» τόνισε ὁ κ. Παυλόπουλος, ὁ ὁποῖος μέ μία σειρά τεκμηριωμένων παρεμβάσεων ἀπεδόμησε σημεῖο πρός σημεῖο τούς ἰσχυρισμούς τοῦ Τούρκου ὑπουργοῦ. Πληροφορίες ἀναφέρουν ὅτι ὁ Πρόεδρος ἦταν σέ ἀπόλυτη συμφωνία μέ τό Ὑπουργεῖο Ἐξωτερικῶν πρίν προβεῖ σέ αὐτές τίς δηλώσεις. Ἀποτελοῦν δηλαδή ἐθνική γραμμή καί εἶναι αὐτό –ἐλπίζουμε– μία πρώτη ἔνδειξις ὅτι ἡ πρωτοβουλία τοῦ Προέδρου ἀνοίγει τόν δρόμο γιά νά δίδονται ἀπαντήσεις κάθε φορά πού οἱ Τοῦρκοι ὁμιλοῦν. Διότι ἀπαντήσεις ὑπάρχουν. Καί εἶναι πάντα ἀποστομωτικές.
«“Γκρίζες ζῶνες” δέν ὑπάρχουν στό Αἰγαῖο» τονίζει ὁ κ. Παυλόπουλος καί συνεχίζει ὅτι αὐτό «σαφῶς προκύπτει ἀπό τό Διεθνές καί τό Εὐρωπαϊκό Δίκαιο, μέ ἀμάχητο μάλιστα πρόσθετο νομικό τεκμήριο ἰδίως τό Πρόγραμμα “Natura 2000”, τό ὁποῖο στό πλαίσιο τῶν περιβαλλοντικῶς προστατευόμενων κατά τήν Εὐρωπαϊκή νομοθεσία περιοχῶν καθορίζει, ὡς τήν πιό μικρή λεπτομέρεια καί μεταξύ ἄλλων, τά νησιά, τίς νησῖδες καί τίς βραχονησῖδες πού ἀνήκουν στήν Εὐρωπαϊκή καί, ἄρα, στήν Ἑλληνική Ἐπικράτεια».
Περαιτέρω ὁ Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας ἀποκλείει κάθε σκέψη ἀποστρατιωτικοποιήσεως νησιῶν πού τελοῦν ὑπό μία διαρκῆ ἀπειλή πολέμου (casus belli). «Ἄς τό καταλάβει καλά ἡ Τουρκία» ὑπογραμμίζει «ὅτι ἡ κάθε μορφῆς ἀμυντική θωράκιση ὅλων, ἀνεξαιρέτως, τῶν Νησιῶν μας στό Αἰγαῖο –συμπεριλαμβανομένης, φυσικά, τῆς στρατιωτικῆς τους θωράκισης– εἶναι ὄχι ἁπλῶς δικαίωμά μας ἀλλά καί ὑποχρέωσή μας ἔναντι τῆς τουρκικῆς προκλητικότητας. Τοῦτο θεμελιώνεται, σαφῶς καί ἀνενδοιάστως, ἰδίως στίς διατάξεις τοῦ ἄρθρου 51 τοῦ Καταστατικοῦ Χάρτη τοῦ ΟΗΕ, οἱ ὁποῖες παρέχουν στά Κράτη τό δικαίωμα τῆς προληπτικῆς ἄμυνας ἀκόμη καί σέ περίπτωση ἐπικείμενης ἀπειλῆς. Καί στήν περίπτωση τῆς Ἑλλάδας ἡ ἐπικείμενη ἀπειλή ἐκ μέρους τῆς Τουρκίας εἶναι αὐταπόδεικτη, ὄχι μόνο λόγω τῶν καθημερινῶν προκλήσεων καί ἀπειλῶν της ἀλλά καί διότι, κατά τρόπο ἐντελῶς ἀντίθετο πρός τό Διεθνές Δίκαιο, συντηρεῖ τό “casus belli” ὡς πρός τήν καθ’ ὅλα νόμιμη ἐπέκταση τῶν χωρικῶν μας ὑδάτων, μέ ἄλλες λέξεις τῆς αἰγιαλίτιδας ζώνης μας».
Τό μήνυμα τοῦ Προέδρου τῆς Δημοκρατίας εἶναι πολλαπλό καί ἀπευθύνεται ταυτοχρόνως πρός συμμάχους καί ἑταίρους. Συγκεκριμένως:
«1. Πρῶτον, πρός τήν Εὐρωπαϊκή μας Οἰκογένεια, τήν Εὐρωπαϊκή Ἕνωση, ὅτι πρέπει νά γνωρίζει, ὅπως ἤδη ἐξέθεσα, πώς ὁ ἀγώνας τῆς Ἑλλάδας ἀφορᾶ καί δικά της ζωτικά θέματα, ἰδίως ὡς πρός τό Ἔδαφος, τά Σύνορα καί τήν Ἀποκλειστική Οἰκονομική Ζώνη της. Ἄρα πρέπει ν’ ἀντιδράσει ἀναλόγως καί δυναμικῶς. Ἐπιπροσθέτως, ἡ ἀνοχή τῆς αὐθαιρεσίας τῆς Τουρκίας θά δημιουργήσει ἕνα ἐξαιρετικά ἀρνητικό προηγούμενο ὡς πρός τήν ἐφαρμογή τοῦ Δικαίου τῆς Θάλασσας, τό ὁποῖο ἡ Εὐρωπαϊκή Ἕνωση θά μποροῦσε νά βρεῖ μπροστά της σέ πολλές ἄλλες θαλάσσιες περιοχές της.
»2. Καί, δεύτερον, πρός τίς ΗΠΑ, ὅτι ἔχουν χρέος ν’ ἀναγνωρίζουν ἐμπράκτως, ἀπέναντι σέ μιά Τουρκία πού “ταξιδεύει μέ σημαῖες εὐκαιρίας”, πώς ἡ Ἑλλάδα ἦταν, εἶναι καί θά παραμείνει σταθερός καί συνεπής Σύμμαχος, καί σέ διμερές ἐπίπεδο καί σ’ ἐπίπεδο ΝΑΤΟ. Ἄρα, ἔχουν χρέος ν’ ἀντιδράσουν ἀναλόγως καί ἐμπράκτως ὅταν ἡ Τουρκία παραβιάζει τό Διεθνές Δίκαιο, μέ πρόσφατο πιό χαρακτηριστικό παράδειγμα τό Δίκαιο τῆς Θάλασσας.»
Προϋποτίθεται, ἀναφέρει ἀκόμη ὁ κ. Παυλόπουλος, ὁ σεβασμός πρός τό Δίκαιο τῆς Θαλάσσης, ὅπως θεσμοθετήθηκε στό Montego Bay: «Τό Διεθνές Δίκαιο, καί κυρίως τό Δίκαιο τῆς Θάλασσας κατά τήν Συνθήκη τοῦ Montego Bay 1982 –τό ὁποῖο δεσμεύει πλήρως τήν Τουρκία μέ τήν μορφή γενικῶς παραδεδεγμένων κανόνων τοῦ Διεθνοῦς Δικαίου, σύμφωνα μέ τήν νομολογία τοῦ Δικαστηρίου τῆς Χάγης– καθορίζει ἐπακριβῶς τήν Ἀποκλειστική Οἰκονομική Ζώνη τῆς Ἑλλάδας. Ἡ Ἑλλάδα δέν πρόκειται λοιπόν ν’ ἀνεχθεῖ οἱαδήποτε παραβίαση τοῦ Δικαίου τῆς Θάλασσας καί οἱαδήποτε προσβολή τῆς Ἀποκλειστικῆς Οἰκονομικῆς της Ζώνης. Γι’ αὐτό καί θεωρεῖ ὅτι τό λεγόμενο “Μνημόνιο” μεταξύ Τουρκίας καί Λιβύης δέν εἶναι ἁπλῶς ἄκυρο ἀλλά παντελῶς ἀνυπόστατο, δέν παράγει κανένα ἀποτέλεσμα καί δέν δημιουργεῖ κανένα ἔρεισμα διαπραγμάτευσης. Καί αὐτή δέν εἶναι θέση μόνο τῆς Ἑλλάδας ἀλλά καί τῆς Διεθνοῦς Κοινότητας καθώς καί τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης».
