Τό ὁρόσημο τοῦ 2032 καί ὁ κλυδωνιζόμενος ἀσκός τῆς Πυθίας
Η ΑΝΑΓΓΕΛΙΑ τοῦ ἐπιθέτου «Τσίπρας» πάγωσε τό κοινό στό Ἑκάλη Club τήν περασμένη Πέμπτη τό βράδυ. Τό ἀκροατήριο τῆς ἐκδηλώσεως πού ὀργάνωνε ὁ Συμεών Τσομῶκος γιά τόν ἀπολογισμό τοῦ Delphi Economic Forum ἦταν προετοιμασμένο νά ἀκούσει μεταξύ τῶν ὁμιλητῶν τόν ὑπουργό Ψηφιακῆς Πολιτικῆς Νῖκο Παππᾶ ὡς τόν πρῶτο κορυφαῖο τῆς Ἀριστερᾶς πού ἐδιάβη τό ἄβατο τοῦ συγκεκριμένου ὁμίλου γιά νά μιλήσει στούς κορυφαίους τῆς οἰκονομικῆς ἐλίτ τῆς χώρας. Ἀλλά ὁ κ. Παππᾶς ἀκύρωσε τήν ἐμφάνισή του τήν τελευταία στιγμή, κατανοητόν, ἡ ἐπικαιρότης! Ἀλλά… «Τσίπρας»; Οἱ καρδιές ὅλων τοποθετήθηκαν στήν θέση τους, ὅταν ὁ συντονιστής τῆς ἐκδηλώσεως Παῦλος Τσίμας ἀνεκοίνωσε ὅτι μαζί μέ τόν κοινοβουλευτικό ἐκπρόσωπο τῆς ΝΔ Νῖκο Δένδια, τόν πρώην Διοικητή τῆς Τραπέζης τῆς Ἑλλάδος Γιῶργο Προβόπουλο καί τήν πρώην ὑπουργό Ἄννα Διαμαντοπούλου, θά εἶναι στό πάνελ καί ὁ ἐξάδελφος τοῦ Πρωθυπουργοῦ, οἰκονομικός του σύμβουλος, Γιῶργος Τσίπρας.
Ὡστόσο ἡ βραδυά ἔκρυβε ἐκπλήξεις παρά τήν εἰσαγωγική –μᾶλλον ἄνευρη– ὁμιλία τῆς Ἄννας Διαμαντοπούλου, ἡ ὁποία ἀπαντώντας στό ἐρώτημα «τί θά εἶναι ἡ Ἑλλάδα τό 2030» ἐπανέλαβε τά γνωστά: ψηφιακή πρωτοπορία, νέα φορολογική συνείδησις, ἔμφασις στήν τεχνολογία καί στίς ἀνθρωπιστικές ἐπιστῆμες, ἀξιοποίησις τοῦ μεταναστευτικοῦ καί τῆς ἐνέργειας γιά ἀποκόμιση διεθνῶν κερδῶν. Ἐπαναλαμβάνοντας παλαιά της συνθήματα τοῦ 2009 («χρειαζόμαστε μιά Ἑλλάδα πού νά εἶναι ἔξυπνη καί νά παράγει») ἔφθασε νά ὑποστηρίξει ὅτι δέν μᾶς λείπουν τά σχέδια –«ἀκόμη καί τά μνημόνια ἦταν μεταρρυθμιστικά σχέδια».
Ἡ συζήτησις ἄρχισε νά ἀποκτᾶ ἐνδιαφέρον ὅταν ὁ Γιῶργος Προβόπουλος μετέφερε νοητά τό κοινό στό Εurogroup τοῦ ἔτους 2032 τό ὁποῖο θά ἀνακοινώσει ὅτι τό χρέος τῆς Ἑλλάδος δέν εἶναι βιώσιμο. Μετά τό 2032 οἱ πληρωμές σέ ἐτήσια βάση ἐκτινάσσονται καί πάλι σέ ὕψη ρεκόρ, «σέ ἐξωπραγματικά ἐπίπεδα» ὅπως εἶπε. Καί αὐτό τό γεγονός –σέ συνδυασμό μέ τήν πληροφορία ὅτι οὔτε τό ἀσφαλιστικό λόγω δημογραφικοῦ θά εἶναι βιώσιμο τότε, ἐνῶ ἡ χώρα θά ἀποκλίνει καί ἄλλο ἀπό τόν μέσον ὅρο τῆς ΕΕ– θέτει ἀπό τώρα τό μεῖζον ἐρώτημα: Μέ τί ρυθμό ἀναπτύξεως πρέπει νά τρέχει ἀπό τώρα ἡ Ἑλλάς γιά νά περιορίσει τίς συνέπειες; Τό 1% πού εἶναι ἡ πρόβλεψις, δέν ἀρκεῖ. Καί τό 2032 δέν ἀπέχει πολύ, εἶναι αὔριο. Μόλις 13 χρόνια μετά. Πρέπει νά τρέξουμε περισσότερο.
Ὁ σύμβουλος τοῦ Πρωθυπουργοῦ Γιῶργος Τσίπρας πού ἀκολούθησε στό βῆμα, ἀφοῦ ἔκανε μιά ἐπισκόπηση τοῦ δύσκολου διεθνοῦς περιβάλλοντος, εἶπε καί ἐκεῖνος ὅτι πρέπει ἡ οἰκονομία νά μετασχηματισθεῖ σέ οἰκονομία τῆς γνώσεως, ἀλλά παρατήρησε μελαγχολικά ὅτι στήν Ἑλλάδα σέ κάθε ἀναμέτρηση τό θέμα εἶναι «τά κομματικά κοστούμια καί ἡ ἑπόμενη κυβέρνηση». Ἐπικαλούμενος τά ὑποδείγματα τῆς Γερμανίας καί τῆς Σουηδίας πού ἔθεσαν ὅλες οἱ δυνάμεις ἐγκαίρως τούς στόχους τοῦ μέλλοντος, ὑπαινίχθη ὅτι πρέπει νά ἀνοίξει μία τέτοια διακομματική συζήτησις καί στήν Ἑλλάδα. Ἔθεσε ζήτημα πολιτικοῦ προσωπικοῦ μέ τήν φράση «μποροῦμε νά τό πᾶμε ἔτσι, μποροῦμε καί ἀλλιῶς». Ἔκανε μάλιστα εἰδική ἀναφορά στήν τελευταία συναινετική παρέμβαση τοῦ πρώην Προέδρου τῆς ΝΔ Βαγγέλη Μεϊμαράκη μέ εἰδική μνεία στίς διαφορές του μέ τήν ἀκροδεξιά τάση τῆς ΝΔ καί στήν φράση ὅτι, «ἡ κοινωνική πλειοψηφία θέλει συνεννόηση στά μεγάλα ζητήματα ὅπως τά ἐθνικά».
Τήν σκυτάλη ἀπό τόν κ. Τσίπρα ἔλαβε ὁ Νῖκος Δένδιας. Ἀφοῦ προσδιόρισε τό δημογραφικό ὡς βόμβα στά θεμέλια τῆς οἰκονομίας καί ἀνέφερε ἐπικαλούμενος τό κλασικό βιβλίο τῶν Ἀτζέμογλου-Ρόμπινσον ὅτι «ἡ Ἑλλάδα ἔχει πρόβλημα μέ τήν λειτουργία τῶν θεσμῶν», παρατήρησε: «Δείχνει δείγματα ἐνηλικίωσης ὁ ΣΥΡΙΖΑ, ἀλλά αὐτά εἶναι λίγα, δέν ἀρκοῦν». Ἀναφερόμενος μάλιστα στά ζητήματα τῆς δημοσίας τάξεως καί τῆς ἀσφαλείας σημείωσε ὅτι «ἡ ζωή, ἡ περιουσία καί ἡ προσωπικότητα πρέπει νά εἶναι ἀγαθά συνταγματικῶς κατοχυρωμένα». Ὁ κ. Δένδιας ἀνεγνώρισε ὅτι ἡ χώρα «ἔχει κάνει τά τελευταῖα χρόνια προόδους στίς σχέσεις της μέ τίς ΗΠΑ, τήν Κίνα, τήν Μεγάλη Βρεταννία καί τό Ἰσραήλ –δέν ἦταν δεδομένο. Εἶναι σημαντικό πώς ὑπάρχει κοινή ἀντιμετώπιση». Ὡστόσο, ἀμέσως μετά ἐπέκρινε δριμύτατα τόν ΣΥΡΙΖΑ γιά τήν στάση του στό Σκοπιανό –«θά εἴχαμε πολύ καλύτερο ἀποτέλεσμα ἄν ἡ κυβέρνηση εἶχε ἐπιδείξει συναινετική διάθεση ἀπό τήν ἀρχή τῆς διαπραγμάτευσης» ἐπεσήμανε.
Στά τραπέζια τοῦ Ἑκάλη Club ὑπό τό ρομαντικό φῶς τῶν κεριῶν ἐσχολιάσθη ἡ ἀτμόσφαιρα πού ἐπεκράτησε στό πάνελ. Στά κινητά εἶχαν ἀρχίσει νά φθάνουν πληροφορίες γιά τά πρόσωπα πού ἴσως θά διωχθοῦν γιά τήν Novartis καί οἱ ἔμπειροι στίς παρέες διερωτῶντο ἄν καί γι’ αὐτά ἐπεκράτησε κλῖμα… συναινέσεως μεταξύ τῶν πολιτικῶν δυνάμεων γιά νά βγοῦν ἀπό τήν μελλοντική κούρσα κάποιοι ἐπικίνδυνοι παῖκτες.
Ἡ ἔκπληξις ἦλθε στό τέλος: ὁ Συμεών Τσομῶκος ἄφησε ὡς δῶρο σέ πάπυρο τυλιγμένο, σέ ὡραῖες κορδέλλες, ἕναν χρησμό τῆς Πυθίας γιά τήν Ἑλλάδα. Ὅποιος τόν ξετύλιγε διάβαζε: «Ἀσκός κλυδωνιζόμενος, ποτέ βυθιζόμενος»…
