Ἐκεῖ ὅπου γεννήθηκε καί μεγάλωσε ὁ Μ. Ἀλέξανδρος
ΤΟ «ΠΡΑΣΙΝΟ φῶς» σέ μία σημαντική μελέτη γιά τό ἀνάκτορο τῆς Ἀρχαίας Πέλλας, τό μεγαλύτερο στήν Μακεδονία, ἐκεῖ ὅπου γεννήθηκε καί μεγάλωσε ὁ Μέγας Ἀλέξανδρος, ἔδωσαν τά μέλη τοῦ Κεντρικοῦ Ἀρχαιολογικοῦ Συμβουλίου κατά τήν πρόσφατη συνεδρίασή τους. Πρόκειται γιά τήν μελέτη συντηρήσεως, ἀποκαταστάσεως καί ἀναδείξεως τοῦ Μνημειακοῦ Προπύλου καί τοῦ Κτιρίου Ι, δύο σημαντικῶν κτιρίων πού ἀνῆκαν στό τεράστιο οἰκοδομικό συγκρότημα τοῦ ἀνακτόρου, τό ὁποῖο εἶχε ἔκταση περίπου 56 στρεμμάτων. Σημειώνεται ὅτι τό 2016 εἶχε ἐγκριθεῖ ἡ προμελέτη γιά τήν ἀποκατάσταση καί ἀνάδειξη τοῦ ἀνακτόρου τῆς Ἀρχαίας Πέλλας, ἡ δέ μελέτη τῆς Ἐφορείας Ἀρχαιοτήτων Πέλλας πού ἐγκρίθηκε εἶναι ἐνταγμένη σέ ΕΣΠΑ. Μεταξύ τῶν στόχων τῆς μελέτης εἶναι νά κατανοηθεῖ ἡ κάτοψις τοῦ μνημείου, νά γίνει προβολή τῶν ἀνδήρων, τῆς θεατρικότητος καί τῆς μνημειακότητος τοῦ ἀνακτόρου, καί νά ἐπισημανθεῖ διακριτικά ἡ τρίτη διάστασις, ἡ ὁποία θά ἀποδοθεῖ μέ τήν ἀποκατάσταση τεσσάρων κιόνων στό περιστύλιο τῆς αὐλῆς τοῦ Κτιρίου Ι καί τριῶν ἀκόμα στήν στοά τοῦ Προπύλου.
Τό ἀνάκτορο οὐσιαστικά σώζεται μόνο στίς θεμελιώσεις, καθώς ἡ ἀνωδομή του ἐξαφανίσθηκε κατά τούς βυζαντινούς καί μετέπειτα χρόνους μέ τήν τεράστια ἁρπαγή λίθων πού συντελέσθηκε. Χαρακτηρίζεται ἀπό τεράστια κλίμακα ἀλλά καί θεατρικότητα λόγω τοῦ ὅτι ἦταν κτισμένο σέ διαδοχικά ἐπίπεδα (ἄνδηρα). Ἡ εἰκόνα αὐτή δέν εἶναι σήμερα διακριτή, ὡστόσο αὐτό θά ἀλλάξει μετά τήν ὁλοκλήρωση τῶν ἔργων. Ἐπίσης, κατεγράφη τό διάσπαρτο ἀρχαῖο ὑλικό, ὥστε νά ἀξιοποιηθεῖ στίς ἐργασίες ἀναστηλώσεως, ἐνῶ κάθε νέα ἐπέμβασις θά εἶναι ἀπολύτως ἀναστρέψιμη.Τέλος, δίδεται ἰδιαίτερη ἔμφασις στήν προσβασιμότητα καί ἀπό τά ΑμεΑ.
Τόν ἤπιο τρόπο τῆς ἀποκαταστάσεως αὐτοῦ τοῦ τμήματος τοῦ ἀνακτόρου ἐξῆραν μέλη τοῦ ΚΑΣ ὑπογραμμίζοντας ὅτι πρόκειται γιά ἕνα μνημεῖο πού «εἴμαστε ὑποχρεωμένοι νά σκεφτοῦμε τρόπους νά ἀναδείξουμε» λόγω τῆς ἀρχιτεκτονικῆς σύλληψής του ἀλλά καί τῆς ἄυλης ἀξίας πού φέρει σέ σχέση μέ τήν Μακεδονία καί τόν Μέγα Ἀλέξανδρο.
Τό Ἀνάκτορο τῆς Ἀρχαίας Πέλλας, πρωτεύουσας τῆς ἀρχαίας Μακεδονίας, ἦταν ἡ καρδιά τοῦ βασιλείου τῶν Μακεδόνων. Κτισμένο σέ ἐξαίρετη θέση μέ ἰδανικό νότιο προσανατολισμό καί θέα στήν μακεδονική πεδιάδα, ἦταν ἡ ἕδρα τῆς βασιλικῆς ἐξουσίας τοῦ μακεδονικοῦ κράτους. Τά ἀνεξάρτητα κτίρια ἀπό τά ὁποῖα ἀπετελεῖτο ἐπικοινωνοῦσαν μεταξύ τους μέ στοές, διαδρόμους καί κλιμακοστάσια, ἐνῶ ὑψώνονταν σέ κλιμακούμενα ἄνδηρα, πού δημιουργήθηκαν μέ ἐπιχώσεις, ἰσοπεδώσεις τοῦ ἀσβεστολιθικοῦ βράχου καί μέ τήν βοήθεια ἀναλημματικῶν τοίχων. Ἡ πρόσβασις γινόταν ἀπό τό Πρόπυλο, πού πλαισιωνόταν ἀπό δύο δωρικές κιονοστοιχίες στά Ἀνατολικά καί στά Δυτικά, οἱ ὁποῖες ἀντιστοιχοῦσαν σέ δύο κτίρια, στό Κτίριο Ι (στά ἀνατολικά) καί στό Κτίριο ΙΙ, τά πλέον ἐπίσημα τοῦ ἀνακτόρου. Ἀπό τήν ἔρευνα πού προηγήθηκε τῆς μελέτης ἀνιχνεύθηκαν στήν περιοχή τῆς ἐπεμβάσεως, μεταξύ ἄλλων, οἰκοδομικές φάσεις πού χρονολογοῦνται στά μέσα τοῦ 4ου αἰ. π.Χ., δηλαδή ἐπί Φιλίππου Β΄, καθώς καί στό α΄ μισό τοῦ 3ου αἰ. π.Χ., ἐπί Ἀντιγόνου Γονατᾶ, ὁ ὁποῖος ἔκανε ἐμβληματικές ἐπεμβάσεις μέ συμβολικό χαρακτῆρα καθώς καί ἄλλες, πιθανότατα μετά ἀπό κάποια φυσική καταστροφή.
